Δεν προλαβαίνω να γράψω και πολλά... Το καλοκαίρι με κάνει ακόμα πιο βιαστική. Να προλάβω να τα τελειώσω όλα για να καταφέρω να φύγω για διακοπές... Τι μαρτύριο κι αυτό.

All About Eve - December

Τουλάχιστον θα καταφέρω να ξεκουραστώ φέτος. Πέρυσι δεν ευχαριστήθηκα τίποτα. Ο καλός μου ο sea_like_eyes μου έκανε ένα φοβερό δώρο. Ένα clipάκι αγαπημένης μπάντας, του οποίου την ύπαρξη δε γνώριζα. Θα κάνει τις ετοιμασίες για τις διακοπές πιο ήρεμες - λιγότερο αγχώδεις... Έπιασα ήρεμα τραγουδάκια σήμερα. Το ιδανικό μου θα ήταν να τα ακούω δίπλα στο κύμα βέβαια... Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Δεν παραπονιέμαι, ήδη πέρασα πέντε πανέμορφες μέρες εκτός Αθηνών και ετοιμάζομαι για την απόλυτη ξεκούραση του ενός -σχεδόν- νησιώτικου μήνα. Μακάρι να μπορούσα να πάρω κάποιους από εσάς μαζί μου.

Inkubus Sukkubus - Whore Of Babylon

Υπόσχομαι να σας στείλω κανένα carte postal εκείνες τις μέρες τουλάχιστον. Όταν γυρίσω θα έχετε και φωτογραφίες... Α, μια που λέμε για ταξίδια... Οι Έλληνες οδηγοί και δη οι επαρχιώτες, είναι ψυχασθενείς! Σας το λέω και εγώ και ο κολλητός μου που είχε έρθει κι αυτός με τη γυναίκα του και είναι οδηγός αγώνων και δάσκαλος ασφαλούς οδήγησης. Τραγικό πράγμα. Δύσκολοι καιροί για μηχανές. Τον βλέπεις τον άλλον στο αντίθετο ρεύμα, κορνάρεις, αναβοσβήνεις φώτα... Τίποτα, το χαβά του... Σου λέει "μηχανή είναι, θα χωρέσει να περάσει...". Βέεεεεεεβαια, και αν δε χωρέσει μωρέ, θα την κάνουμε την vstrom, off road animal και θα το ρίξουμε στο motocross. Είδα το χάρο άπειρες φορές, δεν το συζητάω καν.

Μylen Farmer - Beyond my Control

...Αυτό το τραγούδι το βαριέμαι λίγο. Λοιπόν, εκεί που πήγα είχε 3-4 μπαρ και ένα ροκάδικο (ναι, την πρώτη μέρα τα έπινα στο πιο "σκληρό μαγαζί" ολόκληρης της κοινότητας). Το ροκάδικο αυτό (ένα μπαρ και 5 τραπέζια σε ένα χώρο όσος το μπάνιο μου - και δε μένω και σε κανένα τεράστιο σπίτι) είχε ένα cd που έπαιζε από τις 11 το πρωί μέχρι τις 15.00, ένα από τις 15.00 μέχρι τις 20.00 και ένα μέχρι τις 02.00 περίπου που θα έκλεινε (πιο νωρίς συνήθως). Όχι, δεν είχε ένα για κάθε μέρα. Είχε τα ίδια τρία ΚΑΘΕ μέρα. Είχε και διάφορες μορφές (πολυμορφικό μπαρ). Το πρωί ήταν μεταλλάδικο, το μεσημέρι ήταν κάτι ανάμεσα σε Evanescence/HIM και Alice Cooper και το βράδυ το γύρναγε στο Rock N Roll με κάτι Cure πεταμένα μέσα στην playlist (νομίζατε είχε τζόκεϋ? χαχαχαχα) και κάπου εκεί έχωνε και Doors. Τσακίρ κέφι σας λέω.

Placebo - meds (ft. VV of The Kills)

Κάπου εδώ άρχισα να συνέρχομαι. Αυτό το τραγούδι μ'αρέσει. Αν και είμαι πολύ πιο κλασική από τους Placebo, τους συμπαθώ.

I was alone, Falling free, Trying my best not to forget... What happened to us, What happened to me, What happened as I let it slip.

Νομίζω ότι θα πάω για κανένα καφεδάκι, να προλάβω να βγάλω και τα εισητήρια για το Σάββατο. Φεύγω και θα αργήσω πολύ να γυρίσω. Όλοι κάπως πρέπει να ξεχνάμε. Εμένα θα μου κοστίσει λίγο παραπάνω αλλά θα ξεχάσω αυτή τη φορά. Άλλοστε βοηθάνε και οι συνθήκες και οι άνθρωποι που με περιτριγυιρίζουν πλέον.

I was confused by the powers that be,
Forgetting names and faces.
Passersby were looking at me
As if they could erase it

Baby did you forget to take your meds?

And the Sex and the drugs and the complications

I was alone,
Falling free,
Trying my best not to forget

Καλές Διακοπές

κ

Να περάσετε όλοι όσο καλύτερα γίνεται

xxx

Christie

... Πόσο μάλλον αν έχεις μια μηχανούλα που να "πάει". Όχι τίποτα άλλο, αλλά ένα χρόνο δεν αξιοποιήθηκε πλήρως και ήρθε η ώρα να βολτάρει. Αύριο Φοινικούντα-Κυπαρισσία, αν τους προλάβουμε γιατί έχει και τρέξιμο η μέρα...

Πλατανιώτισα

Κακουραϊκα Αρκαδίας

Πήλιο

Φενεός

Ακροκόρινθος

Καλά μας ταξίδια

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!! :)

Sad Lovers & Giants - Things We Never Did

We would be ashes
We would be silent and old
We would be wisdom
We would be left in the cold

When we were dancing
I saw the look in your eye
Now we are strangers
Lost in a see full of sighs

We would be traitors
We would forget we were young
We would be helpless
We are the kingdom to come

Πάλι μπροστά μου ήσουν και σήμερα... Πρέπει να περιορίσω τις εξόδους ή να βρω πού πουλάν αυτά τα χάπια που σου αφαιρούν τα συναισθήματα...

ΧΧΧ

Όπως και να το κάνεις πάντα η μουσική σε πάει παντού. Grandfathers' party καιρό είχα να πετύχω. Άντε να είναι και στα κέφια τους να μας απογειώσουν...

Το μαγαζί παρεπιπτόντως το θεωρώ πάρα πολύ όμορφο αν και δε φαίνεται τόσο πολύ για disco :)

Μάλλον αύριο και μέχρι την Πέμπτη θα είμαι σε κάποια παραλία στη Βόρειας Εύβοιας και θα βρέχω τα πατουσάκια μου στο Αιγαίο (όποιοι τα συνδιάσουν μάλλον θα καταλάβουν τον προορισμό μου), οπότε είπα να γράψω από σήμερα το τραγούδι της επόμενη βδομάδας και πρώτο τραγούδι του Ιουλίου...

Clan of Xymox - Jasmine And Rose

The air tastes just like you, it's the smell of June
A sensory shock that jolts my spirit, I slowly swallow you
A spray of little droplets, a fragrance so refined
The spirit of nostalgia is passing me by

Opium and poison, jasmine and rose
Dream of ambrosia, all flavours glow, it's sensual, it's sensual, sensual

It all began so easy, with you on the floor
Against your willing flanks and knocking down your door
Until the day it crumbled, no game of win and lose
You told me nothing, you left me confused

Expelled like poison, a trim of the dose,
A limb disposed of, in a whim she chose,so rigorous, she's vigorous
She's vigorous

Heart of the hardest world, it's just the thought of you
All those variations, the air is full of you
The smell of summer rain, once more the scent of June
This sweet concentration, brings me back to you
Opium and poison
My taste of June, my taste of you
Inhale, inhale your trail
Opium and poison, jasmine and rose, dream of escape with me, all flavours go
It's sensual, it's sensual, it's sensual

What was ours will drift away, a simple breeze on a humid day

Oh, nothing lasts, nothing lasts, forever

Καλό καλοκαίρι :)

Αργά το απόγευμα στη Μεσολογγίου για κρασιά, μπύρες, καφέδες και γενικότερα ό,τι πίνεται. Αυτός ο Χασάν κάποτε ήταν άδειος και γενικότερα όλος ο πεζόδρομος. Πλέον αν πας πιο αργά δε θα βρεις να κάτσεις. Και όντως κανένα μισάωρο αφού πήγαμε γέμισε κόσμο.

"Μια που κάθεσαι από κει, κοίτα και διακρητικά προς τα πίσω μη μας σκάσει κανένα δακρυγόνο"

Άλλο πάλι τούτο. Στο άσχετο πλέον σκάνε διμοιρίες και πετάνε δακρυγόνα... Δηλαδή φίλε ΜΑΤατζή, τι σε πειράζει που πίνω το κρασί μου δίπλα από τους φίλους ασφαλίτες? Τους ενοχλώ και πρέπει να με μεταφέρεις αυτόματα με τα χημικά σου κάπου αλλού? Όμορφος ο πεζόδρομος... Στο κέντρο της Αθήνας και μες στην ηρεμία, όπως και να το κάνεις. Ευτυχώς χθες δε μας χαλάσαν τη βραδιά χωρίς λόγο. Θα χαν κάτι άλλο να κάνουν.

Κάπου εκεί άρχισε να κυκλοφορεί στην παρέα το "Τι θα κάνουμε μετά?"... Γιατί πρέπει να κάνουμε και κάτι άλλο δηλαδή? Θα κάτσουμε εδώ, ήδη κοντεύει 1 δηλαδή, και μετά θα πάμε σπιτάκια μας... Όοοοοοχι... Παρασκευή βράδυ αν δε γυρίσεις όλη την Αττική την σπας στην παρέα.

"Πάμε καμιά Rebound?"

"Όπως το πες... ΚΑΜΙΑ Rebound... Σιγά μη χωθούμε στο καταγώγι καλοκαιριάτικα..."

"Έλα μωρέ... Γέλιο θα χει"

Με αυτά και με κείνα, σηκωθήκαμε να πάμε... Και μπαίνουμε... και καθόμαστε... και όντως γελάμε... Και μας γνωρίζει και η Ζωή τον τραγουδιστή των Mecano. Ναι, μας είχαν τάξει live τον Απρίλη... Μόνο 3 μήνες μείναν πίσω. Ή σήμερα είναι ή το άλλο σαββατοκύριακο. Δεν ενημερώθηκα ακόμα. Αφού για προσωπικούς λόγους εκνευριστήκαμε και αφού μας είπαν ότι ο "Μπάμπης" (τον οποίον ακόμα δηλώνω ότι δεν τον γνωρίζω, ασχέτως με το ότι όλοι λέγανε "Δε γίνεται να μην τον ξέρεις βρε...") παίζει στο Texas (πούυυυυυυυυυυυ?) κάθε Σάββατο και παίζει darkwave (τιιιιιιι?) αποφασίσαμε να πάμε...

Φτάνουμε απ'έξω... Βάραγε κάτι μεταλιές... Κάποιες ανέχονται... Αυτά ήταν too heavy for me χεχεχεχε...

"Παιδιά δε νομίζω... Μάλλον ο Κιουράς μας έκανε πλάκα και μας έστειλε για να ξενερώσουμε."

"Μην κολλάς ρε... Πάνω είναι ο Μπάμπης" (ποιος σκατά είναι αυτός ο Μπάμπης)

Αφού το σιγουρεύσαμε στην πόρτα ότι πάνω δε βαράει megadeth, ξεκινάμε λοιπόν να διασχίσουμε όλο το κάτω Texas για να φτάσουμε στην πλέον εκνευριστική γυριστή σκάλα. Οκ, και εγώ την ζω τη μουσική που ακούω, αλλά χθες συνειδητοποίησα γιατί δεν πάω τους νεο-μεταλλάδες. Κοριτσάκια με καρφάκια και δερματάκια ΠΑΝΤΟΥ, όχι ένα και δύο για στυλ... Αγοράκια με οποιουδήποτε μήκους μαλλί, χθες τους εντόπισα και ημίγυμνους να χτυπιούνται (όχι στο ρυθμό της μουσικής, αλλά ίσως σε αυτό της μπύρας). Σοβαρά μου φάνηκε αιώνας μέχρι να φτάσω στη σκαλίτσα και φαντάσου ότι στους περισσότερους έριχνα ένα κεφάλι. Κοίταξα πίσω μου και το μόνο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η λέξη "zombie" που θα λεγε και η καλή μου η Dolores.

Πάνω έπαιζε καλά, ομολογουμένως. Όταν πήγαμε τουλάχιστον. Τον Μπάμπη ακόμα να τον "θυμηθώ" βέβαια. Χορέψαμε, χαρήκαμε, αναπτύξαμε τα μίση που υπάρχουν στους μικρούς-κλειστούς μουσικούς κύκλους και όταν κάπου άρχισε να μας ξενερώνει με κάτι δεύτερης διαλογής συγκροτήματα, αποφασίσαμε να πάμε σπίτια μας...

Καλά ήταν... Ωστόσο αυτές οι βραδιές με μελαγχολούν. Είμαστε τόσο λίγοι και όσο πάει και λιγοστεύουμε... Ομολογώ ότι είμαι ή τέταρτης ή πέμπτης γενιάς... Η έκτη άραγε, τι θα συναντήσει... Τι θα περιμένει... Τι θα ακούει... Θα αναγνωριστούν οι Him σαν επίσημο goth συγκρότημα? ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ... Δε θα θελα να το δω αυτό. Ελπίζω πάντα να υπάρχουν κάποιοι να κρατάνε τα προσχήματα...