"Θα φύγω...". Στο είπα και σε κοίταζα στα μάτια...

Η Κ. είπε ότι με κοίταζες σαν παιδί. Ότι όλα όσα έλεγαν τα μάτια σου, ήταν σίγουρα αλήθεια.

Κι αυτά που είπαν τα χείλη σου; Τι θες τελικά; 

Να μου κρατάς το χέρι; Να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά; Να μου φιλάς το μάγουλο; Να με πηδάς; Να με βλέπεις από μακριά και να μην έρχεσαι να μου μιλήσεις; Το σεξ σας μπερδεύει όλους. Δεν μπορείτε να διαχειριστείτε το ότι νιώθετε ζωντανοί! 

Ότι και να θες, δεν έχω πρόβλημα. Αν θες να μου χαϊδεύεις απλά τα μαλλιά, κάντο... Αν θες απλά να με κοιτάς, κάντο κι ας μην ξανακούσω τη φωνή σου. Αν θες απλά να με πηδάς, κάντο. Αλλά μην μπλέκεις το μυαλό σου με ένα κάρο κουβέντες που δε χρειάζεται να γίνουν. Δε με νοιάζει τι κρύβεται από πίσω. Με νοιάζει ότι βρήκα έναν άνθρωπο που ακούμε τις μουσικές μας αγκαλιά, χορεύουμε παρέα και κάνουμε σεξ, όπως το γουστάρουμε. Είναι κρίμα να το θάψουμε, απλά γιατί κάποιος πρέπει να νομίζει ότι έχει το πάνω χέρι. 

Ήρθα για 20 ώρες εκεί. 350 χιλιόμετρα, γιατί πολύ απλά δε με νοιάζει. Δεν το έκανα για σένα. Δεν το έκανα καν για να είμαι κοντά σου. Βαρέθηκα εδώ. Η Αθήνα είναι το πιο βαρετό μέρος πλέον. Αναπόφευκτα θα συγκριθεί με την Αθήνα που μεγάλωσα και δεν πιάνει μία μπροστά της. Ναι, ήρθα για 20 ώρες, ενώ σε 5 μέρες θα έρθεις εσύ εδώ. Δεν ήρθα γιατί κάτι ήθελα να κερδίσω. Με ρώτησες πολλές φορές και με κοίταζες μέσα στα μάτια λες και προσπαθούσες να με "σπάσεις" για να σου πω την αλήθεια. 

Ξέρω τι "πληρώνω". Ζήτησα κάποια στιγμή, να έχω δίπλα μου έναν άντρα-παιδί. Έναν άντρα που θα ήταν αρκετά τρελός για να παρομοιαστεί με παιδί. Μπα... Πρόσεχε τι εύχεσαι. Δεν το ζήτησες ακριβώς έτσι Χαρά!!! Τι είπες; "Θέλω έναν άντρα που να είναι πιο ζωντανό μέσα του το παιδί". Ένα παιδί με ανασφάλειες. Αυτό πήρες τώρα. Ένα παιδί που την πρώτη νύχτα -ή μάλλον ξημέρωμα- που ξάπλωσε δίπλα σου, δε σε άφησε να δεις την ψυχή του. Πώς να κάνει κάτι τέτοιο; Κι αν εσύ την διαλύσεις; Πφφφ! Κι αν δεν την δώσεις σε κανέναν, τι θα την κάνεις;;; 

Έναν άντρα που φοβάται τα πάντα, αλλά κυρίως φοβάται μην τυχόν καταλάβεις ότι φοβάται... Αυτό το "παιδί" σου έτυχε. Ένα παιδί που δεν κοιμάται το βράδυ από το φόβο του για τον Μπαμπούλα μέσα στην ντουλάπα και λέει ότι έμεινε ξύπνιος για να προστατέψει την μικρή του αδερφή. Ένα παιδί που σου κράταγε το χέρι τόσο δυνατά, λες και αν έφευγες θα σε έχανε για πάντα. Αυτό το παιδί ρε Χαρά, που στο έπαιζε άντρας δυνατός τόσα χρόνια και τον είδες να σου φιλάει το μάγουλο και άκουσες την καρδιά του να φτερουγίζει σαν να πέφτει από γκρεμό. 

Και ενώ δε σε ένοιαζε τίποτα άλλο... παραμόνο το When you don't see me σας, τα ποτά σας, οι συζητήσεις σας και το σεξ σας (δεν είναι αυτό το "ΟΛΑ";;;), ξαφνικά σου έπιασε το χέρι και σου χάιδεψε τα μαλλιά... Κι εκεί άρχισες να αναρωτιέσαι αν θα μπορούσε ποτέ να είναι έρωτας... Α ρε Χαρά... Έρχεται καταιγίδα...