Ναι, τελειώσανε, το ξέρω... Έχω μια ανακοίνωση (υπόσχεση) να κάνω.
Του χρόνου θα πάω διακοπές με τη Λ., τη Μ., τον Ozzy και τον Puma.
Αυτά...
Χαρά.
-edit-
Μιας που το παραπάνω κομμάτι αποτελεί από μόνο του ανάμνηση, τολμώ να ανεβάσω και τη συγκεκριμένη φωτογραφία... Μου έλειψαν τα σουρτούκια μας :(
Γενικότερα, δεν είμαι άνθρωπος που προσπαθεί να φορτώσει τα προβλήματά του ή τις ευθύνες του σε άλλους. Λογικό είναι, αφού είμαι έτσι, να έχω και τις αντίστοιχες απαιτήσεις από τον κόσμο γύρω μου.
Έχω βαρεθεί συντρόφους, αφεντικά, φίλους, οικογένεια να προσπαθούν να βρουν λύσεις στα προβλήματά τους και μη όντας ικανοί να δουν δεκτικά το πρόβλημα, να προσπαθούν να το ρίξουν σε άλλους.
Για τον Κ. φταίω εγώ, που δεν περνάμε πολύ χρόνο μαζί, όπως παλιά, όταν εγώ τρέχω για δουλειά από τις 12 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ κ αυτός δουλεύει 1-10. Οκ, το βρίσκω λογικό να λέμε "πάλι καλά που έχουμε δουλειά", αλλά υπάρχουν κάποιες πρωινές ωρίτσες που θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε και αφού εσύ κοιμάσαι μέχρι μισή ώρα πριν τη δουλειά σου, γιατί είχες βγει το βράδυ κ γύρισες στις 5 το πρωί, δεν μπορείς να μου ζητάς τα ρέστα...
Για το Γ. φταίω εγώ που δεν πάνε καλά οι δουλειές του, γιατί δεν μπήκα στη διαδικασία να φτιάξω ένα προφίλ στο facebook για να τον βοηθάω με το διαφημιστικό κομμάτι της ΔΙΚΗΣ του επιχείρησης. Ναι οκ, γνωριζόμαστε καιρό, αλλά εγώ δεν έχω χρόνο να μπαίνω κάθε μέρα στο ίντερνετ, πόσο μάλλον να κάνω και τη δική σου δουλειά.
Για τη Β. φταίω εγώ που ο Ν. προέρχεται από οικογένεια φυλακόβιων και δεν μπορεί να κάτσει δυο ώρες σε ένα θρανίο χωρίς να μας σπάσει τα νεύρα.
Για τον Χ. φταίω εγώ που έφτασε 30 χρονών κ δεν έχει τελειώσει με υποχρεώσεις όπως το πτυχίο του και το φανταρικό του και δεν έχει ούτε ένα ένσημο (λες κ εγώ που έχω, θα βγω ποτέ στη σύνταξη...) γιατί τον άφηνα να αντιγράφει στο σχολείο και δεν έμαθε ποτέ να διαβάζει.
Για την Π. φταίω εγώ που κοντεύει τα 40 κ δεν έχει βρει τον πρίγκιπα του παραμυθιού, ενώ είναι η ιδανική σύντροφος... Ψευτοκουλτουριάρα, εισοδηματίας, με μπαμπά χωμένο στην πολιτική ζωή του τόπου και μία φανταστική δήθεν ανορεξία, για να δείξουμε ότι η πληθώρα των προβλημάτων της ύπαρξης, μας δημιουργεί ψυχολογικά.
Για την Ε. φταίω εγώ που δεν έχει δει τους γονείς της 3 χρόνια, γιατί δεν έχει λεφτά να πάει να τους δει, ενώ "βαριέται" να πάει να αφήσει ένα βιογραφικό και πάει κάθε μέρα για δύο (εφτά) μπύρες...
Για την Κ. φταίω εγώ που την χώρισε ο Χ. επειδή αυτή πήρε κάποια κιλά, ενώ του μαγείρευε, του 'πλενε και του σιδέρωνε και έγινε ίδια η μάνα του. Δεν ήθελε μητριά, γκόμενα ήθελε.
Για τον Χ. φταίω εγώ που δεν του έδωσα τα κλειδιά του σπιτιού μου να έρθει να μπει στο ίντερνετ, για τις δύο ώρες που είχε διακοπή ρεύματος η περιοχή του... Ρε τζάνκι... Πιες ένα καφέ... Ολόκληρη μεζονέτα σου πήρε ο μπαμπάς...
Για το Ν. φταίω εγώ που έχει κολλήσει με την πρώην του, που φώναζε μέσα στα barάκια -ενώ συνοδευόταν από αυτόν- "Αχ, ζεσταίνομαι, πάω στην τουαλέτα να βγάλω το βρακί μου" κ αυτός γέλαγε...
Για την Μ. φταίω εγώ που "χαθήκαμε... Να πιούμε έναν καφέ", όταν την έπεσε στο σύντροφό μου, την τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί, πριν 3 χρόνια.
Φταίω για το ότι δεν τους έχω στείλει όλους στο διάλο και για το ότι δεν πήρα ένα τηλέφωνο την Β. να πιούμε έναν καφέ κ τελικά δεν είδα τη Μ. όταν ήρθε από Αγγλία, γιατί την Τρίτη που με πήρε βαριόμουν και μέχρι να ξυπνήσω, είχε φύγει πάλι... Όλοι οι άλλοι να πάτε να ακούσετε λίγο Ratos de Porao...
Χαρά.
- Στείλε ΣχόλιοΜερικές φορές σκέφτομαι ότι χρειάζομαι ένα pause και να ζήσω την κάθε στιγμή μία μία... Πιο ήρεμα...
Μερικές άλλες σκέφτομαι ότι πρέπει να αρχίσω να πατάω το Delete λίγο πιο συχνά... Γεμίζω την ζωή μου με άχρηστες στιγμές και άχρηστους ανθρώπους.
Μερικές φορές είμαι σίγουρη... Χρειάζομαι ένα Ctrl-Alt-Del και ένα γενικότερο restart...
Είμαι ήδη, δύο βήματα πιο κοντά στο format.
Κανείς δε θέλει ένα χαλασμένο "παιχνίδι"... Είμαι αποφασισμένη να με φτιάξω από την αρχή!
Χαρά.
- Στείλε ΣχόλιοΤον βρήκα και με βρήκε...
Αδέσποτοι ήμασταν κι οι δυο.
Τώρα έχουμε ο ένας τη συντροφιά του άλλου.
Τα τελευταία βράδυα ξαπλώνω
Με έναν γάτο αγκαλιά
Κι όλο καπνίζω
Κι αυτός, όλο νάζι
Κυνηγάει σύννεφα καπνού
Με τα χεράκια του…
Χαρά.
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιοέξω
στην πλατεία
άμορφα πλάσματα με πλησιάζουν
και φοβούνται λέει
το κρύο κυριεύει
τα άρρωστα κορμιά μας
για ένα παγωμένο αύριο.
μέσα
τα ίδια
άμορφα πλάσματα με πλησιάζουν
και φοβούνται λέει
ο φόβος κυριεύει
τα άρρωστα κορμιά τους
για ένα παγωμένο τέλος.
Χαρά.
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο...have you ever seen the rain?
Χαρά.
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΔε γράφω συχνά τώρα τελευταία... Δεν προλαβαίνω...
Περνάω μια περίοδο επαγγελματικής ικανοποίησης που, ναι μεν δε μου αφήνει καθόλου χρόνο, αλλά με προστατεύει από το να νευριάσω με τον οποιοδήποτε. Και πίστεψέ με, έχω πολλούς λόγους να νευριάσω με πολλούς ανθρώπους. Όσο εγώ κάθομαι λοιπόν ατάραχη και αντιμετοπίζω όλα αυτά τα μικρομεσαία μυαλά χωρίς φωνές, τόσο αυτοί πεισμώνουν... Τόσο θέλουν να με "σπάσουν", να με κάνουν χίλια κομματάκια και να με δουν καταγής. Ο τομέας, στον οποίον εγώ ευτύχησα αυτήν την περίοδο, δεν τους επηρεάζει, δεν τους κάνει πιο φτωχούς, δεν τους κάνει πιο αδύναμους, κ όμως θέλουν να με δουν να αποτυγχάνω.
Όπως τότε που ένας γείτονάς μου, χωρίς τατουάζ, χωρίς μαλλιά και σκουλαρίκια, με ρώτησε πώς βλέπω το μέλλον της Ελλάδας και αφού του ανέλυσα την προσωπική μου άποψη, του μίλησα για έρευνες και απόψεις "ειδικών" που έτυχε να έχω συναντήσει (αν μη τι άλλο, είναι μόνιμα στην επικαιρότητα αυτό το θέμα)... Σχεδόν θύμωσε που αυτή η "αλήτισσα" με τους "χαλκάδες" και τις "μουτζούρες" στο δέρμα, δε σάστισε μπροστά στην "απειλή" ενός τόσο σημαντικού θέματος.
Όταν ήταν να γίνει αυτή η αρκετά μεγάλη αλλαγή στην επαγγελματική μου ζωή, η μητέρα μου μου είπε: "Μην αγχωθείς καθόλου. Δείξε ποια είσαι. Πρέπει να σε προσλάβουν για τις γνώσεις σου και την όρεξή σου, όχι για την εμφάνισή σου."
Η μητέρα μου μεγάλωσε την ίδια εποχή με αυτόν τον κακομούτσουνο γείτονά μου. Δεν έχει τατουάζ ή σκουλαρίκι στη μύτη και έζησε και σε χωριό. Πώς γίνεται όμως να σκέφτεται διαφορετικά; Τι μας κάνει να φοβόμαστε το άγνωστο; Η αδυναμία του ανθρώπου να έχει πλήρεις και σωστές γνώσεις για τα πάντα προκαλεί "αρρώστιες" όπως ο ρατσισμός, ο φθόνος, το μίσος... Τελικά δεν είναι τυχαίο... Φοβισμένα ανθρωπάκια φτιάχνουν δήθεν ιδεολογικές ομάδες, ταγμένες κατά αυτών που δεν καταλαβαίνουν...
Δεν καταλαβαίνω την προσωπική επίθεση αυτών που δεν έχουν αυτό που έχεις εσύ. Δεν καταλαβαίνω ακόμα και πολλούς από εσάς που σχολιάζετε στο blog μου. Μπορεί να μιλάω για τον κοινωνικό τουρισμό σαν ιδέα και να βρω απάντηση την επόμενη μέρα "Ο κοινωνικός τουρισμός είναι μια βλακεία γιατί εγώ δε δικαιούμαι να συμμετάσχω."
Λυπάμαι... Δεν μπορώ να έχω επαφές με τέτοιους ανθρώπους. Δεν μπορώ να έχω επαφή με τίποτα που θέλει απεγνωσμένα να μου ρίξει την ψυχολογία, είτε αυτό προκαλείται από την προσωπική κακομοιριά και εξαθλίωση του καθενός, είτε επειδή δεν τους αρέσει η μούρη μου...
Λυπάμαι... Αλλά επιτέλους ξύπνησα την άλλη Χαρά που είχα μέσα μου. Εκείνη που βρέξει-χιονίσει θα χαμογελάει, γιατί μόνο έτσι βρίσκονται λύσεις. Δεν είμαι άτομο που τα ρίχνει σε άλλους... Είμαι υπεύθυνη των πράξεών μου και τον λύσεων στα προβλήματα που βρίσκω τόσα χρόνια.
Λυπάμαι... Αλλά ένας φίλος μου είπε να αφήσω τις αναμνήσεις μου για να μπορέσω να ζήσω... Να μην αφήνω τίποτα πίσω μου... Δεν μπορώ να το κάνω! Λυπάμαι...
Σήμερα έβρεχε και ξύπνησαν πολλές αναμνήσεις από τη μουσική της βροχής... τη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος.... το κλειστό μου παντζούρι... Λυπάμαι, αλλά δε σε θυμήθηκα...
οι αναμνήσεις αλλάζουν…
όπως τα χρώματα των δέντρων
τα πεσμένα φύλλα
τα ρούχα μου που ξεθώριασαν
οι βόλτες στην Αθήνα
η νύχτα στην πόλη
το ξημέρωμα στην άμμο
η γεύση της βροχής
το πρόσωπο μου στον καθρέφτη
οι υποσχέσεις
…όπως οι άνθρωποι
Χαρά.
4 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΝα 'μαι πάλι... Τα πράγματα που έχω αντιμετοπίσει τις τελευταίες δύο μέρες είναι τραγικά. Από Ελληνίδα με δικαίωμα διδασκαλίας στην Αγγλική γλώσσα και με μητέρα μου τη Νίκη Τάδε, έφτασα να είμαι η Χαρά που δεν έχει καμία απόδειξη ότι γνωρίζει ελληνικά ή αγγλικά και τη μητέρα της τη λένε Νίκη Άλλη...
Η ιστορία ξεκινάει πολύ πίσω... Το 1983! Τότε, οι γονείς μου αποφάσισαν να παντρευτούν. Εκείνη τη χρονιά, άλλαξε ο νόμος που μπορούσε η γυναίκα να παίρνει το επίθετο του συζήγου και υποχρεούνταν από τότε, να κρατάει το δικό της. Από το Φλεβάρη του '83 λοιπόν, αναγκαστικά κράταγε το δικό της. Τον Αύγουστο το '83 που παντρεύτηκαν οι γονείς μου όμως, θέλησε η μητέρα μου να βγάλει ταυτότητα και ο αγαπητός μπάτσος του ΑΤ Πατησίων, της εξέδωσε ταυτότητα με το όνομα του συζήγου. Μέχρι το '83 λοιπόν, η μητέρα μου ήταν Νίκη Άλλη, αλλά μετά το 83 που βγήκε η έγγαμη ταυτότητά της ήταν Νίκη Τάδε, ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΝΟΜΑ -τυπικά!-.
Το 2012 λοιπόν, η μητέρα μου αποφάσισε να βγάλει καινούρια ταυτότητα, για να έχει και λατινικούς χαρακτήρες. Ζήτησε λοιπόν, ένα πιστοποιητικό οικ.κατάστασης, το οποίο νόμιμα, την έγραφε Νίκη Άλλη και πήγε με την υπάρχουσα ταυτότητα (Νίκη Τάδε) και αυτό στο ΑΤ Γλυκών Νερών, όπου την βεβαίωσαν ότι δεν ... ΥΠΑΡΧΕΙ!
Η μητέρα μου λοιπόν, τα πρώτα 23 χρόνια της ζωής της ήταν Νίκη Άλλη και τα επόμενα 29 ήταν Νίκη Τάδε, αλλά παράνομα... Αυτή τη στιγμή, δεν μπορεί να αλλάξει το πιστοποιητικό οικ.κατάστασης ή το νόμιμο επίθετό της από Νίκη Άλλη σε Νίκη Τάδε, γιατί τα συγκεκριμένα απαιτούν κατάθεση φωτοαντίγραφου της Αστ.Ταυτότητας, το οποίο την δείχνει ως Νίκη Τάδε ΗΔΗ. Δεν μπορεί να πάει σε Εφορία,ΙΚΑ και λοιπές δημ.υπηρεσίες, για να αλλάξει το επίθετό της εκεί, από Νίκη Τάδε, στο παλιό και νόμιμο Νίκη Άλλη, γιατί θα της ζητήσουν πιστοποίηση ότι αυτή είναι η Νίκη Τάδε που έχουν στα χαρτιά τους, που τυπικά, η μητέρα μου δεν ήταν ποτέ, μιας που το μόνο που το πιστοποιεί αυτό είναι η παλιά της ταυτότητα, που δεν έχει καμία νομική ισχύ...
Κοινώς, η μητέρα μου δεν μπορεί να βγάλει καινούρια ταυτότητα και σε περίπτωση που θέλει να ταξιδέψει στο εξωτερικό θα βγάλει διαβατήριο (λεφτά υπάρχουν). Σε περίπτωση που θέλει να ανοίξει λογαριασμό σε τράπεζα του εξωτερικού, δε γίνεται και σε περίπτωση που -χτύπα ξύλο- "φύγει" ο πατέρας μου, δεν μπορεί να πάρει τη σύνταξη του, αφού και στα χαρτιά του πατέρα μου, από το '83, φαίνεται ότι είναι παντρεμένος με τη Νίκη Τάδε και όχι με τη Νίκη Άλλη, που ήταν πάντα το νόμιμο επίθετο της μητέρας μου.
Ο Νομάρχης, αρνήθηκε να αλλάξει το επίθετο της μητέρας μου, χωρίς τη παρουσίαση ταυτότητας με το αντίστοιχο όνομα και το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι το εξής όμορφο... Από Νίκη Άλλη που είναι στα χαρτιά τους, θα πρέπει να αλλάξει το επίθετό της σε Νίκη Τρίτη και μετάααααααααααα σε Νίκη Τάδε... Και όλα αυτά, ευχόμενοι να μην το ψάξει ποτέ κανείς και υποστηρίξει ότι πρόκειται για συνονυμία, μιας που δεν μπορεί να αποδείξει με κανένα τρόπο, ότι π.χ. το 1993 ήταν Νίκη Τάδε...
Σας μπέρδεψα; Welcome to my world...
Ας περάσουμε και στα δικά μου...
Είμαι απόφοιτος Αμερικάνικου λυκείου του εξωτερικού (όχι Deree και τέτοια... Κανονικό αμερικάνικο σχολείο για Αμερικάνους μαθητές. Έχω ελληνικό απολυτήριο γυμνασίου.
Μέχρι πέρσι, είχα το δικαίωμα να βγάζω Κατ'Οίκον Άδεια Διδασκαλίας, επειδή το απολυτήριο λυκείου έδειχνε ότι ξέρω αγγλικά και το απολυτήριο γυμνασίου, η αστ.ταυτότητά μου και η εισάγωγή μου σε ελληνικό δημόσιο ΑΕΙ, έδειχναν ότι ξέρω ελληνικά.
Φέτος -ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ- (Ο συγκεκριμένος νόμος δεν έχει αλλάξει από το 2004), μου είπαν ότι για να αποδείξω τη γνώση μου στα αγγλικά χρειάζομαι χαρτί Αγγλόφωνου Παν/μίου Γλωσσολογίας, πτυχίο Αγγλικής Φιλολογίας ή Proficiency (τι σχέση έχουν αυτά τα τρία μεταξύ τους, και τι παραπάνω από μένα ξέρει ό κάτοχος Proficiency... άλλη κουβέντα) και για να αποδείξω τη γνώση μου στα ελληνικά χρειάζομαι το πτυχίο του ΑΕΙ.
I rest my case... Θα πάω να μάθω Κινέζικα... Έτσι κ αλλιώς, εκεί είναι το μέλλον...
Και όπως λένε και οι Sisters... F*ck me and marry me young...
Χαρά.
muay thai Λάθη λάθη Το τέλος του κόσμου παρελθόν συναισθήματα