Πόσα ταξίδια ακόμα... Μέχρι να στεριώσω...

Και τσουυυπ! Να 'μαι πάλι στο Βορρά!

The lights shine clear through the sodium haze
The night draws near and daylight fades
Ignore the voices discard the day
For the brand new darkness for the bright new way
Hit
Well there have been better plans
But none that I could ever understand
Emerald signal the green on black
The lights say move say never look back
And so I find a place where I’ve never been seen
Find another place where the red turns green
Where the emerald glistens through the darkness again
Where the emerald glistens through the rain

The lights shine clear through the sodium haze
The night draws near and the daylight fades
But there’s a voice in the distance quiet and clear
Saying something that I never ever wanted to hear

Well there have been better plans
But none that I could ever understand
I see the emerald signal see the green on black
I see the light say move say never look back
And so I find another place where I’ll never been seen
Find another place where the red turns green
Where the emerald glistens through the darkness again
Where the emerald glistens through the rain rain rain
And I’m happy here
In the rain
In the rain
In the rain rain rain
I’m happy here
In the rain
Where the emerald
Glistens
Through the rain

Χαρά.

Η ανακοίνωση της ΓΑΔΑ «Με απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Αττικής απαγορεύεται για λογούς δημόσιας ασφάλειας και μη διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πρωτεύουσας, κατά το χρονικό διάστημα από 09.00 ώρα της Τρίτης 09 Οκτωβρίου 2012 μέχρι και την 22.00 ώρα της ιδίας, κάθε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ή πορεία στην περιοχή της Πόλεως Αθηνών που περικλείεται από τις οδούς: » Λεωφόρους: Β. Σοφίας (από τη συμβολή της με την Ακαδημίας) – Ακαδημίας – δεξιά Κανάρη – συνέχεια Πατριάρχου Ιωακείμ –αριστερά Μαρασλή – δεξιά Δεινοκράτους –αριστερά Αριστοδήμου – δεξιά Αθηναίων Εφήβων – συνέχεια Κόνιαρη – δεξιά Τσόχα – αριστερά Σούτσου Δ. – συνέχεια Πανόρμου – αριστερά Κηφισίας – δεξιά Κατεχάκη – αριστερά Καπετάν Χρονά –δεξιά Βλαχάκη – δεξιά Μεσογείων –αριστερά Μιχαλακοπούλου – αριστερά Διονυσίου Αιγηνίτου – δεξιά Ποταμιανού Ηλία – συνέχεια Ίωνος Δραγούμη –αριστερά Β. Αλεξάνδρου – δεξιά Ευφρονίου – αριστερά Σπ. Μερκούρη – δεξιά Ευτυχίδου – Πλατεία Πλαστήρα – δεξιά Αρχιμήδους – δεξιά Μ. Μουσούρου – δεξιά Αρδηττού – αριστερά Β. Όλγας (μέχρι τη συμβολή της με τη Β. Αμαλίας), ως και κατά μήκος των τμημάτων των ανωτέρω οδών που αποτελούν τα όρια της εν λόγω περιοχής, στο τμήμα της Αττικής Οδού από το Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος» έως τον κόμβο της Περιφερειακής Υμηττού με τη Λ. Κατεχάκη, στο τμήμα της Λ. Κατεχάκη από την έξοδο της Περιφερειακής Υμηττού έως τη συμβολή της με τη Λ. Μεσογείων και σε βάθος ακτίνας εκατό -100- μέτρων, ένθεν και ένθεν προαναφερόμενων τμημάτων οδών (Αττική Οδός – Λ. Κατεχάκη), ως και επί των γεφυρών, ανισόπεδων κόμβων, διαβάσεων που υφίστανται κατά μήκος αυτών, καθώς και στην ευρύτερη περιοχή τοπικής αρμοδιότητας Διεύθυνσης Αστυνόμευσης Αερολιμένα Αθηνών.»

Τι να μου πεις κι εσύ... Τόσα είδες, μα δε μίλησες. Και οι ενοχές σου, έγιναν φίλες καλές και πίνουν το κρασί σου. Μα εσύ εκεί... Λαχανιασμένος και υποταγμένος σαν εξαρτημένο κουτάβι, να γλύφεις τις πληγές των άλλων, νομίζοντας πως είσαι γυπας...

Χαρα.

Ήμουν πάντα απ'τα άτομα που ζούσαν μέσα απ'τα παραμύθια. Μ'αυτά μεγάλωσα και καλώς ή κακώς είχαν να μου δώσουν πολλά. Πάντα περιμένα τον πρίγκηπα με το άπρο άλογο, ήθελα να πιστεύω στη μαγεία και στους δράκους( και όχι δεν ακούω Blind Guardian.. :p) πάντα ήθελα να είναι όλοι χαρούμενοι, να μην υπάρχουν προβλήματα.. Δεν είναι ότι ζούσα ποτέ μέσα σε μια φούσκα και δεν ήξερα τι συνέβαινε γύρω μου. Απλά πάντα πίστευα πως ακόμη και η ελπίδα για ένα ''happy ending'' είναι  απ'τα πιο σημαντικά πράγματα. Είναι απ' αυτά που σε κρατάνε ζωντανό.

Αλλά μερικές φορές η πραγματικότητα σε χτυπάει πολύ άσχημα για να συνεχίζεις να επιλέγεις να μην τη βλέπεις. Έρχεται η προδοσία, η απογοήτευση, η ζήλεια, η στεναχώρια, η κακία, η απλήστία και πόσα ακόμα που σε βάζουν σε αναγκαστική και επίπονη προσγείωση.

Κάπου εκεί κατάλαβα λοιπόν πως αυτή που ήθελα ν'αποκαλώ ''Χώρα των Θαυμάτων'' πέθανε. Ναί φυσικά και με πήρε από κάτω. Αλλά όχι για πολύ. Πάντα στη πιο κρίσιμη στιγμή έρχεται κάτι να σου θυμίσει πως πρέπει να σηκωθείς.

Όπως είναι η αγάπη. Προσοχή. Όχι ο έρωτας. Η αγάπη. Που είσαι ζωντανός, που είσαι καλά, που έχεις τα σωστά άτομα δίπλα σου, που έχεις το κουτάβι σου να σε κοιτάει μες στα μάτια.. Αληθινή αγάπη. Δεν είναι εύκολη. Αν ήταν εύκολη, θα την είχαν όλοι. Αλλά είναι κάτι για το οποίο αξίζει να παλέψεις. Είναι η πιο δυνατή μαγεία απ' όλες. Και μόνο περνώντας μέσα απ' όλα τ'αρνητικά μπορείς να το δείς καθαρά.

Έτσι λοιπόν αποφάσισα ν'αλλάξω ρότα.. Σταματάω να δίνω παραπάνω αξία στα πράγματα απ' όση τους αναλογεί, σταματάω να είμαι καλή με όσους δεν είναι εντάξει μαζί μου και αντίθετα μάλιστα θα φροντίζω από 'δω και πέρα να παίρνουν ό,τι τους αξίζει. Κι η μαγεία έχει το τίμημά της...

Ξεκινώντας απο σήμερα όμως, θα φτιάξω τη δικιά μου ''Woderland''. Μόνο που θα την ονομάσω ''Underland''. Και κάποια στιγμή θα γίνει όσο παραμυθένια μου αξίζει. Μέσα της προς το παρόν έχει μόνο εμένα τη Χ. και τον Οζ. Οι υπόλοιποι θα κερδίσουν το δρόμο τους για εκεί...

Λίνα