Έχω σχεδόν δέκα μέρες να σε δω και νομίζω ότι θα βγει από μέσα μου ένα μικρό πλασματάκι που θα ψάξει κλαίγοντας να βρει την κοντινότερη θάλασσα για να πνιγεί.

Πρέπει όντως να βγει αυτή η θλίψη από μέσα μου σύντομα.

Νιώθω ότι σήμερα θα βρεθούμε τυχαία.

Δε θέλω να βρεθούμε!

Καλύτερα έτσι όπως είμαι τώρα, όλοι να με ρωτάνε για σένα, αλλά σιγά σιγά να μπορώ να σκοτώνω τη μορφή σου.

Δε θέλω να σε δω.

Έχω καταλήξει ότι τώρα πρέπει να περάσω στο μίσος με την υπάρχουσα γεύση της πραγματικής αγάπης.

Μετά απ'όλα αυτά θα έπρεπε να σε μισώ, κι όμως αντιστέκομαι...

Με προβλημάτισε ο DEROS... Είναι άραγε ο Δ. ο φύλακας άγγελός μου? Από μία άποψη, μπορείς να το πεις αυτό. Έρχεται πάντα όταν καταφέρνω να κουρελιάσω αλύπητα τον εαυτό μου. Γιατί όμως δεν παρουσιάζεται και στις λιγότερο δύσκολες καταστάσεις? Ποιος ορίζει πόσα μπορώ να αντέξω? Ίσως να μ'αρέσουν αυτές οι σχέσεις... Μετρημένες, αλλά αρκετές!

Ανακοινώνω ότι μέχρι το Πάσχα δε θέλω άλλους εραστές, φίλους, γνωστούς, εχθρούς. Έχω αρκετές σχέσεις να αντιμετοπίσω αυτή την περίοδο. Μόλις λύσω αυτές, τότε βλέπουμε... Άσε που έχω βαρεθεί να εναλλάσσονται μεταξύ τους. Μου φαίνεται τραγικό. Ο γκόμενος θέλει να γίνει φίλος, ο φίλος γκόμενος, ο φίλος εχθρός κ.ο.κ. ΒΑΡΕΘΗΚΑ.

Καλό μου ύπνο προς το παρόν.

ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ!

Υ.Γ. Ένα βιβλίο βρείτε μου... :(

Με πήρε τηλ ο Δ. το μεσημέρι. Τον είχα δει χθες. Μου είπε πως δε με είδε καλά... Γιατί ΤΥΧΑΙΝΕΙ να βρισκόμαστε πάντα όταν εγώ χάνομαι σε έναν δικό μου όμορφο κόσμο? Πόσο καλό μου κάνεις... Να με αγγίζεις πιο συχνά. Εμένα μόνο... Εσύ όμως το καταφέρνεις κι αυτό. Τέσσερα χρόνια τώρα αγγίζεις και την ψυχή μου. Και ας χανόμαστε κάθε τόσο. Πάντα την κατάλληλη στιγμή γυρνάς κοντά μου. Λίγο πριν πεθάνω, μου δίνεις νέα πνοή... Πάντα!

Κάποιοι από σας θα θυμάστε το κείμενο με το "Χάρο" Χεχεχε... Γύρισε πάλι :)

Οι TOXIC THURSDAYS συνεχίζονται δυναμικά στο CLUB 22, με τους θρυλικούς SLOW MOTION ζωντανά στη σκηνή, σε ένα σπάνιο LIVE την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου.

+ (Mε το ίδιο εισιτήριο) “THE DARK SIDE OF THE EIGHTIES” AFTER SHOW PARTY WITH: DARK WAVE / NEW WAVE / BATCAVE & OLDSCHOOL INDUSTRIAL DJ SETS BY:

Lady Malice F. & George P.

Ώρα Έναρξης: 22:30
Eίσοδος: 10 euro

Δε θα καθόμουν να γράψω σήμερα... Κάτι η pstn μου αυτή την περίοδο, που δε με αφήνει να γράφω με το πάσο μου, κάτι το ότι δήλωσα ότι δε θα περάσω πολύ ώρα στο pc και θα λιώσω στο σκούρο καναπέ του σαλονιού μου με ένα σκούρο κόκκινο χρώμα στο γυάλινο ποτήρι μου... Γυρνώντας με το αμάξι άκουσα κάποια λόγια (δεν τρελάθηκα ακόμα, απλά είχα καιρό να ακούσω αυτον το δίσκο) και είπα να τα μοιραστώ για ακόμα μια φορά με κάποιους ανθρώπους, που κατά γενική ομολογία δε με ξέρουν.

"Loneliness is to live in a world with no one there
You fall on your knees in prayer, asking God for rescue
No one there, I shall die as my years drag by
Oh why? why me Lord? "

Τόσος κόσμος γύρω μου, μα τίποτα να μη γεμίζει! Τι ζητάω πια από τους ανθρώπους. Τι πρέπει να κάνει κάποιος για να με συγκινήσει? Τι κάναν κατά καιρούς κάποιοι από σας και με ξυπνάγανε? Τίποτα, απλά παρουσιάζονταν! Και είχα αυτή τη μοναδική ικανότητα να τους βαριέμαι τόσο απόλυτα...

I hear the ratters of tatters of home
Kick over the buckets of the wells run dry
I can't see but I don't care
Nothing is the best gift you can find

Ας με ξυπνήσει κάτι. Ας ερωτευτώ μια στιγμή, μια τοσοδούλα στιγμή! Δύο λεπτά μόνο, ας νιώσω κάτι να με ανατριχιάζει. ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΕ ΞΥΠΝΗΣΕΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΥΘΑΡΓΟ. Ελάτε να με βρείτε να με ταρακουνήσετε!

" Peru Resh " η φωνή του Rozz Williams με ξυπνάει. Με προκαλεί! Ποτέ δεν τα βαριέμαι αυτά τα τραγούδια. Είναι δύσκολο να σου αρέσουν, πρέπει να έχεις περίεργο αφτί, αλλά αν σου αρέσουν μία φορά, θα τα ακούς για πάντα...

On my past suffering, the voices at last smothering
To hell with your excuses, what do you know of desperation
You people never feel the pain, of dark eyed angels in a desperate hell

Είδα καινούριο κόσμο στο musicheaven. Τα κείμενα μερικών με κράτησαν σε εγρήγορση όταν άρχισα να τα διαβάζω. Μ'αρέσει τόσο πολύ να διαβάζω. Πρέπει να βρω ένα βιβλίο. Τι βιβλίο? Για ξωτικά... Για μυστήρια... Για έρωτες δυνατούς. Για πολέμους με φλόγες. Θέλω ένα παραμύθι για μεγάλα κορίτσια. Θέλω ένα βιβλίο να με κρατάει ξύπνια τις νύχτες για να είμαι μαζί του, όπως ο τελευταίος μου έρωτας. Ναι! Τελικά αυτή τη φορά θέλω να ερωτευτώ ένα βιβλίο.

Eat my flesh and drink my blood
Tomorrow I'll be crucified
Eat my flesh and drink my blood
Tomorrow I'll cry
Tomorrow I'll die

sea πραγματικά μου έλειψες! Μόλις κατάφερα να ξαναμπώ, αναζήτησα τις καινούριες σου φωτογραφίες και τα καινούρια σου κείμενα...

Χαρίστε μου ένα βιβλίο...

Οι άνθρωποι δε θέλουν να τους αγαπάνε. Μισούν να τους ερωτεύονται.
Ίσως να νιώθουν κάποιου είδους υποχρέωση την οποία δε μπορούν να ξεπληρώσουν.
Δεν τους ζήτησε κανείς να ξεπληρώσουν κάτι με αισθήματα.

Ο κόσμος φοβάται. Νιώθει πιεσμένος. Νομίζει ότι ο έρωτας σταματάει την ελευθερία, την μαντρώνει, την καταπιέζει!
Δεν είσαι ελεύθερος χωρίς έρωτα.
Μόνο τότε τα παίζεις όλα. Και μόνο όταν είσαι έτοιμος να χάσεις είσαι ελεύθερος.
ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!
Πάρτα όλα. Εγώ είμαι λυπημένη, εσύ πάντα θα είσαι κενός όμως.
Πάντα ήμουν ερωτευμένη. Απ'όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Με ανθρώπους, πράγματα, καταστάσεις. Ποτέ δε θα αδειάσω.
Εγώ θα ζω πάντα. Εσύ συμβιβάσου για να μη χάσεις την ποιότητα του κύρους σου.
Όταν μάθω και να μισώ θα είμαι πλήρης. Πιο καταπιεσμένη, αλλά πλήρης.

Καληνύχτα. Θα σε δω στο τέλος. Σ'αγαπάω.

---

vamp

...Σήμερα δεν το φώναξα ακόμα. Σ'αγαπάω! Έχω να σε δω 6 μέρες και νομίζω ότι η θύμισή σου γίνεται όλο και πιο έντονη, η έλλειψη του αγγίγματός σου όλο και πιο σκληρή.
Μη φεύγεις κι άλλο μακριά μου. Σ'αγαπάω τόσο πολυ...

[27 Nov 2007 01:57 pm]

Εκεί που κάθομαι με πλημμυρίζουν δάκρυα.
Μόνο εσύ το κατάφερες αυτό.
Είμαι τόσο ευτυχισμένη που σε γνώρισα.
Που μπόρεσε κάποιος να με κάνει να κλάψω τόσο αληθινά.
Χωρίς να το προσπαθήσω, χωρίς να σκέφτομαι άσχημα πράγματα που με πονάνε.
Απλά σχηματίζω τη μορφή σου στο μυαλό μου και κλαίω.
Χωρίς λιγμούς, δε μου χρειάζονται πια. Απλά κλαίω.
Σ’αγαπάω και πάντα θα το κάνω, ακόμα και αν χρειαστεί να με σκοτώσω γι αυτό.
Δε λυπάμαι για τον πόνο και τη θλίψη που ανθίζουν μέσα μου.
Δεν κουράζομαι να σ’αγαπώ.
Είναι το μόνο που δεν κάνω για μένα. Κι όμως το κάνω τόσο αληθινά.
Ίσως και λίγο για τις στιγμές που μπορεί εσύ να με φέρνεις στο μυαλό σου.
Ναι, ίσως και γι αυτές.
Μακάρι να ήξερα ότι το κάνεις πού και πού.
Μακάρι να μου το έλεγες.
Μακάρι να ήξερα πότε έρχονται.
Θα ήθελα τόσο να είμαι κοντά σου, ακόμα και αν είναι μόνο γι αυτές τις στιγμές.

[26 Nov 2007 03:29 pm]

δεν γράφω πολύ συχνά τώρα τελευταία

μιλάω πολύ λιγότερο

για όλα αυτά που θα ήθελα να κρύψω

ίσως όχι

δεν μπορώ να κάνω αλλιώς

πάντα το ίδιο

πάντα οι ίδιοι άνθρωποι με διαφορετικά πρόσωπα

έρχονται και φεύγουν



με έχει κουράσει η ρουτίνα

έχω μπλέξει μέσα της

σιχαμένη μύγα σε έναν τόσο καλοφτιαγμένο ιστό

φοβάμαι ότι θα αρχίσει να μου αρέσει αυτή η παγίδα



στο είπα

δεν μου αρκεί αυτή η προγραμματισμένη επαφή

δυο νύχτες, ένας κυριακάτικος καφές και ίσως ένα γεύμα τη βδομάδα

κυριακή μεσημέρι

μου θυμίζει πακέτο διακοπών

σε φτηνό ξενοδοχείο

με πληρωμένη ημιδιατροφή



…δεν μίλησες



τα πήρα όλα πίσω γιατί σκοτείνιασες

και φύγαμε γρήγορα γρήγορα



…ευχαριστούμε που ταξιδέψατε μαζί μας

και τώρα σαν καλά παιδάκια μαζέψτε τα μπογαλάκια σας

και στα τσακίδια

[vamp]