Περί επιστροφής στη δραχμή ο λόγος.

Τώρα τον άκουσα να το λέει, απ' τις ειδήσεις.

Τον Πρωθυπουργό της Χώρας, εννοώ.

Κι επειδή, αν φωνάξω στην τηλεόραση "Δε σε πιστεύω", το μόνο που θα συμβεί θα είναι να ιδρώσει το έρμο το γυαλί, ενώ, αν το κρατήσω μέσα μου, θα σκάσω, ας βγει η φωνή μου από εδώ, έστω και ασθμαίνουσα (μεγάλη εφεύρεση τα μπλογκς - και βοηθούν και την εθνική οικονομία, αφού ξεσπάμε, γλυτώνουμε τα εγκεφαλικά και δεν επιβαρύνουμε το καταρρέον δημόσιο σύστημα περίθλαψης...)

ΔΕ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ, άνθρωπέ μου! ΔΕ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ!

Γιατί καλώς ή κακώς το μικρό μου το μυαλό ούτε να διανοηθεί δεν μπορούσε ότι ήταν δυνατό να βγαίνει ο Πρωθυπουργός  μιας χώρας και να λέει δημοσίως κάτι ψευδές, (αφού  στην περίπτωση αυτή, sooner or later, σίγουρα θα γελοιοποιείτο).

Το είδαμε, όμως και αυτό το έργο και, μάλιστα, σε επανάληψη.

Τώρα, και αλήθεια να λες, ρε φίλε, ΔΕ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ!

Μόνο λυπάμαι, γιατί, αυτό που έχω πραγματικά καταλάβει μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα είναι ότι (ακόμα κι αν ο Θεός με αφήσει στη γη μέχρι τα βαθιά μου γεράματα), δε θα ζω, όταν η χώρα αυτή θα καταφέρει ξανά να ορθοποδήσει... δε θα ζω, για να το δω.

Πιθανότατα οι γνώσεις μου να είναι ελλιπείς και η εντύπωσή μου εσφαλμένη.

Η αίσθησή μου, όμως, που πηγάζει από όλα αυτά τα εσφαλμένα και ημιτελή, είναι ότι η δολοφονία του Μπιν Λάντεν είναι ακριβώς αυτό: δολοφονία.

Άκουσα την είδηση το πρωί να περιφέρεται ανά τον κόσμο με τόσο ενθουσιασμό και δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Σιγά σιγά, συνειδητοποίησα ότι πάγωνα.

Ολόκληρος ο πλανήτης περιχαρής!

Είναι δυνατόν, εν έτει 2011, να σκοτώνουν κάποιον, όποιος κι αν είναι αυτός, έτσι απλά, χωρίς δίκη, κι αυτό να αποτελεί τη νούμερο ένα πιο αποδεκτή κι ενθουσιώδη είδηση παγκοσμίως;

Είναι; Και δράστης να μην είναι ένας δικτάτορας σε κάποιο από αυτά τα πολύπαθα τριτοκοσμικά κράτη που αντιμετωπίζουμε με συμπόνοια, αλλά το νούμερο ένα πιο πολυδιαφημισμένο κράτος δικαίου του κόσμου; Οι ΗΠΑ; Η "Αμερική", χώρα "πολιτισμένη", χώρα που παρεμβαίνει να σώσει τους λαούς εκείνους, των οποίων οι ηγέτες και κρατικές μηχανές επιδεικνύουν έλλειψη σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα; Αυτή;

Εγώ που πιστεύω ότι όλοι, μα όλοι, έχουν το δικαίωμα μιας δίκαιης δίκης, πριν τους βρει πισώπλατα ο θάνατος, ακόμα κι ένας "βεβαιωμένος" τρομοκράτης, τι είμαι; Χαζή; Αναρχική;

Επειτα, αυτή η "βεβαιότητα" όλων μας, τι παραπάνω είναι από μία εντύπωση; Άλλωστε το'χουμε δει πολλές φορές το "έργο": οι πληροφορίες κάνουν το γύρο του κόσμου, με τον τρόπο που επιλέγουν αυτοί που τις ελέγχουν. Κι άλλες φορές ο τρόπος αυτός ανταποκρίνεται στην αλήθεια, άλλες φορές είναι πασπαλισμένος με υποκειμενική κρίση που μας περνάει άνετα για είδηση κι άλλες, λίγες, αλλά υπαρκτές, είναι αποτέλεσμα κατασκευσής.

Τώρα θα μου πεις, μία δίκη θα καθησύχαζε τη συνείδησή σου; Θα σε έκανε να νιώσεις ότι ζεις σε έναν κόσμο που ισχύουν οι αρχές του κράτους δικαίου; Άλλωστε για τον Bin Laden μιλάμε που έβγαινε και διαλαλούσε ότι σκότωσε και θα σκοτώσει, έλεος πια με τις βλακώδεις ευαισθησίες σου.

Κι όμως, μία δίκη, μία δικαιη δίκη, θα μου έδινε μία ισχυρή αίσθηση ασφάλειας. Θα με έκανε να νιώσω περήφανη ως άνθρωπος που δεν αντιμετωπίζω με τον ίδιο απάνθρωπο τρόπο (που καταδικάζω), αυτόν που φαίνεται να έχει διαπράξει τόσα εγκλήματα. Θα με έκανε να αισθανθώ ότι ούτε κατά διάνοια δεν υπάρχει περίπτωση επιστροφής σε μία κοινωνία αναρχίας, όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, ούτε ότι η περιχαρής αυτής δολοφονία θα δώσει το παραμικρό δικαίωμα σε ανθρώπους γύρω μας να νομίζουν ότι μπορεί να παίρνουν το δίκαιο (και την περιουσία/ζωή/κλπ. του άλλου) στα χέρια τους, ότι είναι ΟΚ να αποδίδουν οι ίδιοι δικαιοσύνη με αυτοδικία, όταν είναι βέβαιοι για το τι έκαναν εις βάρος τους.

Και πάλι θα μου πεις: υπερβολές. Εδώ ζούμε σε πολιτισμένη χώρα, άσε πια η Αμερική. Ηγέτιδα του πολιτισμένου κόσμου. Κανείς δεν παίρνει παράδειγμα από τίποτα. Και κανένα κακό δεν υπάρχει στο να διαλαλείται με ενθουσιασμό ότι σκοτώσαν χωρίς δίκη  έναν δολοφόνο. Ένα πανηγύρι είναι, που στήθηκε στις οθόνες, για να γιορτάσουμε το θάνατο ενός τρομοκράτη. Του μεγαλύτερου παγκοσμίως.

Έτσι είναι, γιατί όλοι έτσι λέμε.