Το καράβι έφυγε στη θάλασσα και πάει

ναυτικοί και όνειρα ατέλειωτα στ΄αμπάρι

σε λιμάνι αν ρίξει άγκυρα φορτίο για να πάρει

οι ναυτικοί θα ξεχαστούν στα μπαρ με 2 καμπάρι.

Ινδίες, Κίνα και Μπανγκόνκ

χρήματα θα χαλάσουν

του πλοίου τους τα βάσανα

για λίγο να ξεχάσουν.

Στα πορτοφόλια εικόνισμα της κόρης, του γιου

και στο μυαλό αδιάκοπα εικόνες γυρισμού

ένα γερό κομπόδεμα για μια δουλειά στεριάς

κ΄ ελπίδες τόσο δυνατές για ζέστη φαμελιάς.

Αλλά ........ και πάλι ......

Ινδίες , Κίνα και Μπανγκόνκ

χρήματα θα χαλάσουν

του πλοίου τους τα βάσανα

για λίγο να ξεχάσουν.

Η ζωή είναι πανύψηλη, εγώ ένα ογδόντα

νάνος μπρος της μικρός και αυτή ανακόντα

την παλεύω συνέχεια με αγώνες κι ιδρώτα

μ΄ένα " Δόξα Θεέ μου " κι ανοιγμένα τα ώτα.

Ροκανίζει τα χρόνια μου και μου φθείρει το ύψος

μου γκριζάρει τα όνειρα και υγραίνει το τείχος

μα αναπτύσσω θερμότητες στου κορμιού το καζάνι

αγαπώ τόσα πράγματα κι όλο λέω " Δε φτάνει ".

Παιδικότητα, ήβη, στρατός, εργασία

κύκλοι επι κύκλων με αξία και ουσία

στο μυαλό τόσα όνειρα, που άλλ΄ ανθούν, άλλα χάνουν

μοναξιές μα και έρωτες δυνατό που με κάνουν.

Όλα είναι ζωή κι είμαι μέσα σ΄αυτή

και συνέχεια θα είμαι, θα με έχει εραστή

εραστή που τη λάτρεψε, που τη νοιώθει ένα μέλος

που μαζί θα πορεύονται, ώσπου νάρθει το τέλος.

Κάθε άνθρωπος γωνιές βρίσκει πολλές στο σπίτι

με συντροφιά ή μόνος του για τόσα συζητά

λέει για αισθηματικά, λογαριασμούς και νοίκι

ανοίγει τα παράθυρα ή τα κρατά κλειστά.

Ανάβει το τσιγάρο του, πίνει ένα καφεδάκι

κάνει ένα μπάνιο χλιαρό, ίσως να δει ταινία

παίρνει κάποιο τηλέφωνο σε ένα φιλαράκι

άλλες φορές περνά καλά, άλλοτε με ανία.

Η ζωή μέσα στην πόλη έχει γίνει φυλακή

με αόρατες τις μπάρες, μ΄ ένα διάφανο κλειδί

το πρωί με ξυπνητήρι που χτυπά συναγερμό

με βουή που σπάει τ΄αυτιά μας μέχρι νάρθει δειλινό.

Κανείς δεν είναι φταίχτης κι όλοι είμαστε μαζί

για το μαύρο αυτό το χάλι που γεμίζει την ψυχή

για το που έχουμε φτάσει και πως γίναν οι ρυθμοί

στο τεράστιο κλουβί μας, σε απομόνωση σωστή.

Σα κομπάρσος μιας ταινίας

ενεργός μα αφανής,

σερπαντίνα μιας φιέστας

που δεν πέταξε κανείς,

κύμα που έγλυψε ένα βράχο

κάποιας άγνωστης ακτής,

φύλλο που έπεσε απο δέντρο

νύχτα αέρα και βροχής,

ταξιδιώτης τρίτης θέσης

σ΄ένα τραίνο της Χιλής,

αποτύπωμα απο χέρι

σε παιχνίδι επαφής,

άστρο που όμορφο φαντάζει

μα δεν έτυχε να δεις,

ρεζουμέ σε παραμύθι

που όλοι είναι ευτυχείς,

κάστρο που έχτιζαν για χρόνια

μα κανείς δεν κατοικεί,

μια ελιά σε ελαιώνα

στο ψηλότερο κλαδί,

μια ευχή πούχει σηκώσει

του ανέμου η οργή,

ξύλο έτοιμο ν΄ ανάψει

μα δεν τόκαναν δαδί.