Θέλεις να έχεις καταθέσεις στ΄ όνομά σου

και ένα σπίτι όσο ολόκληρο χωριό

να υπάρχουν άνθρωποι, που θα΄ναι κτήματά σου

που θα τους είσαι το μεγάλο αφεντικό.

Μου΄πε ένας γέρος όμως κάποτε πριν χρόνια

που ταξιδεύαμε μαζί σ΄ένα κουπέ

πως μια φορά είναι τα νιάτα, όχι αιώνια

κι είναι τα σάβανα το μόνο μας πριβέ.

Δεν έχουν τσέπες - βιβλιάρια - θυρίδες

είναι πανιά και κοστούμια τόσο απλά

και δε μετρά αν τρως χαβιάρι ή μαρίδες

για όλους τα σύννεφα το ίδιο απαλά.

Κάνε στροφή λοιπόν και κοίτα λίγο κάτω

έχει μιζέρια - φτώχεια - δίψα - παγωνιά

υπάρχουν άνθρωποι που φτάσανε στον πάτο

που δεν τους έμεινε στον κόσμο μια γωνιά.

Άσε ένα όνομα καλό όταν θα φύγεις

άσε μια ανάμνηση καλή και φωτεινή

πάψε ανθρώπους σαν σκουλήκια να συνθλίβεις

είναι ένας πλούτος κι ζωή η ταπεινή.

Ήταν ο γιος του στο στρατό

η κόρη στην Αθήνα

χήρος εδώ και χρόνια οκτώ

μονάχος και στην πείνα.

Πρόπερσι σύνταξη είχε βγει

τα ένσημά του λίγα

κανείς δεν πάει να τον δει

όλοι ζητούνε χρήμα.

Η κόρη του έκανε εγγονό

μ΄ ακόμη δεν τον είδε

μόνο απ΄ το τηλέφωνο

του είπε κάτι στείλε.

Κι αυτός μετρά το νοίκι του

και του Ο.Τ .Ε τα τέλη

βρίζει την καταδίκη του

κανείς λέει δεν με θέλει.

Πότε θα΄ρθει ο καιρός

κι αυτός να ηρεμήσει

να μη σκοτούρες τον χτυπούν

και των παιδιών τα μίση;

Πότε θα΄ ρθει ο καιρός

να αισθανθεί αγάπη

να πιστέψει ό,τι έκανε

πως δεν ήταν απάτη;