Ο Έλληνας ζεί για να τραγουδάει.Η μουσική κυλά στις φλέβες του,είναι ο κήπος της ψυχής του,ο ουρανός της καρδιάς του.Αλήθεια,πόσες φορές έχουμε κατατάξει τραγούδια στο πάνθεον της ψυχικής μας έκφρασης,τραγούδια που μας συγκινούν,που μας κάνουν να αγαπάμε,να κλαίμε,να γελάμε,να αναπολούμε,ακόμα και να κλαίμε ή να μισούμε?Εξάλλου,τα τραγούδια υπάρχουν για να εξιστορούν τα συναισθήματά μας,να μεταλαμπαδεύουν το λυρισμό.Λέμε ότι κάποια τραγούδια αποτελούν σταθμό στο εκάστοτε μουσικό είδος,στη μουσική κατηγορία.Και είναι γεγονός.Γιατί οι Έλληνες, ειδικοί και μή,έχουν κατατάξει ως το μουσικά εθνικό τους ύμνο τη ''Συννεφιασμένη Κυριακή'' του Βασίλη Τσιτσάνη?Είναι γιατί το τραγούδι αυτό αντικατοπτρίζει την Ελλάδα του πόνου,αλλά και της ελπίδας?Είναι γιατί το τραγούδι περιγράφει με γλαφυρότητα αλλά και με ρεαλισμό μια ολόκληρη εποχή?Ή γιατί απλά εξωτερικεύει τα φύλλα της καρδιάς?’λλοι θα υποστηρίξουν ότι η περίφημη ''Φραγκοσυριανή'' του Μάρκου Βαμβακάρη,με τις αναρίθμητες επανεκτελέσεις,είναι το πιο διάσημο χασάπικο στην ιστορία και ο μουσικό εθνικός ύμνος.Γιατί?Επειδή περιγράφει όσο κανένα άλλο τραγούδι τον έρωτα και την αγάπη,που όμως είναι κρυφά και ανώνυμα?Είναι γιατί υπογραμμίζει το αίσθημα της αγάπης χωρίς όρια?Ίσως.Μιά άλλη περίπτωση κατάταξης στη κορυφή της μουσικής έκφρασης,είναι η ''’πονη ζωή'' που ερμήνευσε απαράμιλλα ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.Επειδή περιγράφει το πόνο και τις δυσκολίες της ζωής, συνυφασμένα όμως με την ελπίδα για το αύριο?Γιατί αναδεικνύει τον άνθρωπο ως ον που δεν παύει να αγωνίζεται για μια καλύτερη ζωή,μέσα από την ομίχλη της αμφιβολίας?Είναι πιθανό.Ωστόσο,η συνταρακτική ''Δραπετσώνα'' του Μίκη Θεοδωράκη, περιγράφει τις ίδιες καταστάσεις της φτώχειας και της οδύνης,που όμως φωτίζεται από τα αισθήματα αγάπης.Σαν να λες ''Θα το περάσουμε μαζί''.Ακόμα,το υπέροχο τραγούδι του Μάνου Λοίζου ''Αχ χελιδόνι μου'' καταδεικνύει μια ολόκληρη δύσκολη χρονική περίοδο,τη περίοδο της δικτατορίας,που παρουσιάζει το χελιδόνι σαν να θέλει να πετάξει στον ουρανό της ελπίδας,πάνω από τα γκρίζα σύννεφα της υποταγής.Ο ’κης Πάνου με τη ''ζωή μου όλη'' που με τη φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη φωλιάζει στη καρδιά μας, εκφράζει τον πόνο και την απελπισία της ανθρώπινης ψυχής με μοναδικά ρεαλιστικό τρόπο.Αν περάσουμε στη πλευρά της ελληνικής ροκ,το τραγούδι-διαμαρτυρία του Νικόλα ’σιμου ''Μπαγάσας'' εκφράζει τον πόνο και την απογοήτευση του ανθρώπου στην κορύφωση του προσωπικού του δράματος.
Πόσα και πόσα τραγούδια αποτελούν σταθμό στην ψυχή και την έκφρασή της.Γιατί ο λόγος που υπάρχουν τα τραγούδια είναι να μας κάνουν να ζούμε τη ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της.Στο γέλιο και το κλάμα.Στην ελπίδα και την απελπισία.Πάντα να ζούμε το γέλιο και να παλεύουμε στο σκοτάδι.Να παλεύουμε για μια ηλιαχτίδα φωτός.
1 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΈνα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα στην ιστορία της ροκ μουσικής,και όχι μόνο, καθώς τα τραγούδια τους έχουν γοητεύσει τις ευρύτερες μουσικόφιλες μάζες ανθρώπων, ανεξαρτήτων μουσικών προτιμήσεων.Έχουν γράψει μερικά από τα συγκλονιστικότερα ροκ κομμάτια(τί να πεί κανείς για τη μαγεία του ''Show must go on'' ή την απόλυτη διαχρονικότητα των ''We will rock you'' , ''We are the champions'' που θα συνεχίσουν να τραγουδιούνται και να παίζονται από τις διάφορες ροκ μπάντες για τα επόμενα εκατό χρόνια!Η δε συνταρακτική φωνή του-απεβιώσαντος-Φρέντι Μέρκιουρι σε συνδιασμό με τον καταπληκτικό κιθαρίστα Μπράιαν Μέι,δημιουργούσαν μόνο επιτυχίες.Σημαντικό στοιχείο επίσης ότι οι Queen διέπρεψαν και στη δημιουργία τραγουδιών που δεν υπάγονταν στους μουσικούς δρόμους της ροκ,αλλά στο ποπ,τη ντίσκο,αποδεικνύοντας έτσι τους διευρυμένους μουσικούς ορίζοντες του συγκροτήματος και το μεγάλο τους ταλέντο.Τραγούδια όπως τα ''Radio Ga-Ga'' , ''It's a kind of magic'' ή οι ερωτικές μπαλάντες της πρώιμης μουσικής περιόδου τους,στα μέσα του '70,όπως τα ''Don't stop me now'' , ''Another one bites the dust''.Καταπληκτικός και αξιομνημόνευοτς δίσκος το ''A night at the Opera'' με μεγάλη επιτυχία το ''Bohemian Rapsody'.Το συγκρότημα θα συνέχιζε τη μεγάλη πορεία του προς τη κορυφή για πολλές δεκαετίες ακόμα,αν δεν το ''φρέναρε'' ο αιφνίδιος θάνατος του μεγάλου Φρέντι Μέρκιουρι,το 1991,που σήμανε και τη διάλυση της μπάντας.Τα τελευταία χρόνια τα μέλη επανασυνδέθηκαν,ενώ τοποθέτησαν σαν βασικό τραγουδιστή,απόντος του Φρέντι,τον Πωλ Ρότζερς και πραγματοποίησαν κάποιες περιοδείες,χωρίς όμως να έχουν την παλιά τους αίγλη.Τα τραγούδια τους όμως παραμένουν διαμάντια της μουσικής,που όντας διαχρονικά,δεν θα χάσουν ποτέ την αίγλη και τη λάμψη τους.Η φωνή του Φρέντι θα υπάρχει για πάντα.
1 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΠριν λίγο παρακολούθησα στη τηλεόραση την εκπομπή του εξαίρετου δημοσιογράφου Στέλιου Κούλογλου,η οποία πραγματευόταν το θέμα της θανατικής ποινής στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και κατά πόσο είναι έγκυρο μέσα από τη πορεία της ιστορίας. Ομολογώ πως πραγματικά έφριξα με το αμερικανικό σύστημα δικαιοσύνης!Αισθάνθηκα απέχθεια για την πραγματικότητα της απόλυτης διαφθοράς που διέπει το ''κύκλωμα'' των δικηγόρων,των εισαγγελών,των ενόρκων και κυρίως της αστυνομίας,οι οποίοι,αφού ενεργούν με γνώμονα το ρατσισμό και τον όλεθρο,καταδικάζουν σε θάνατο αθώους ανθρώπους,οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με το έγκλημα για το οποίο καταδικάστηκαν.Οι αρχές αποκρύπτουν στοιχεία που τους αθωώνουν και κατασκευάζουν άλλα που τους ενοχοποιούν!Παράδειγμα,τέσσερις άνθρωποι-νέγροι-οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο και παρέμεναν στη φυλακή 18 χρόνια,με την κατηγορία δύο φόνων που δεν διέπραξαν!Απολύτως αθώοι!Μετά από 18 βασανιστικά χρόνια,αθωώθηκαν λόγω ύπαρξης νέων στοιχείων που τους απενοχοποιούσαν.Θέλω να πω πως αυτοί οι άνθρωποι υπήρξαν θύματα της πολιτικής και δικανικής διαφθοράς που με όπλο το ρατσισμό τους κατακρεούργησαν,τους κατέστρεψαν τη ζωή και παραλίγο να τους στείλουν να συναντήσουν το Δημιουργό τους,αν δεν ανέκυπταν νέα στοιχεία υπεράσπισής τους.
Προσωπικά θεωρώ πως η λύση της θανατικής ποινής δεν είναι η πιο σωστή για την αποτίμηση δικαιοσύνης.Σαφώς και υπάρχουν αμείληκτοι και στυγεροί δολοφόνοι, πραγματικά κτήνη που χρειάζονται την απόλυτη τιμωρία για τα εγκλήματά τους.Αλλά δεν είμαι υπέρ της αφαίρεσης της ζωής τους με τρόπους όπως η ηλεκτρική καρέκλα ή η ευθανασία ή οτιδήποτε άλλο.Η ισόβιος κάθειρξη στη φυλακή είναι μεγαλύτερη τιμωρία. Ο ένοχος αυτός θα βασανίζεται σε όλη του τη ζωή έγκλειστος και οι τύψεις,οι ερινύες θα τον κυριεύουν κάθε στιγμή.Θα συναναστρέφεται με άλλα κτήνη που δεν αξίζουν να ανήκουν στην ανθρώπινη φυλή.Θα χάνει την αξιοπρέπειά του και θα αντιμετωπίζεται σαν ένα μηδενικό.Το ξέρω πως η ζωή που χάνεται δεν επιστρέφει στη ζωή.Αλλά μήπως και η αφαίρεση της άλλης ζωής,σαν εκδίκηση,σαν δικαιοσύνη δεν εξυπηρετεί σε τίποτε άλλο από άλλη μια ζωή που χάνεται?Ο πόνος δεν γιατρεύεται με πόνο,ο θάνατος δεν ανταλάσσεται με θάνατο.Η μεγαλύτερη τιμωρία είναι ο ισόβιος βασανισμός των τύψεων από οποιαδήποτε ηλεκτρική καρέκλα.
1 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΚαταγράφω τις 50 σημαντικότερες και σπουδαιότερες ταινίες του παγκοσμίου κινηματογράφου κατά τη δική μου κρίση.Με βαθμολογία με άριστα το 10
1)Ο Νονός (The Godfather, 1972) 10/10
2)Ο Καλός,ο Κακός και ο ’σχημος (The Good The Bad & The Ugly, 1965) 9,5/10
3)Ο Νονός 2 (The Godfather 2 ,1974) 9,4/10
4)Η Φωλιά του κούκου (One Flew Over the Cuckoo's nest, 1975) 9,3/10
5)Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας (American History X, 1998) 9,3/10
6)Καλά Παιδιά (Goodfellas, 1990) 9/10
7)Η λάμψη (The shining, 1980) 9/10
8)Οργισμένο Είδωλο (Raging Bull, 1980) 8,7/10
9)25η Ώρα (25th Hour, 2002) 8,6/10
10)Ο Ελαφοκυνηγός (The Deer Hunter, 1978) 8,5/10
11)Κάποτε στην Αμερική (Once upon a time in America, 1984) 8,5/10
12)Σπάρτακος (Spartacus, 1960) 8,5/10
13)Ο ταξιτζής (Taxi Driver, 1976) 8,5/10
14)Λέννυ ο βρωμόστομος (Lenny, 1975) 8,4/10
15)’ρωμα γυναίκας (Scent of a woman, 1992) 8,4/10
16)Ο κύκλος των χαμένων ποιητών (Dead poets society, 1989) 8,4/10
17)Ένταση (Heat, 1995) 8,4/10
18)Ο Πληροφοριοδότης (The Departed, 2007) 8,4/10
19)Ο Σημαδεμένος (Scarface, 1983) 8,3/10
20)Το πράσινο μίλι (The Green Mile, 1999) 8,3/10
21)Η Σιωπή των Αμνών (The silence of the lambs, 1991) 8,3/10
22)Σκοτεινό Ποτάμι (Mystic River, 2004) 8,3/10
23)Το Κεντρί (The sting, 1973) 8,3/10
24)Ed Wood, 1995 8,2/10
25)Μονομαχία στο Ελ Πάσο (For A Few Dollars More, 1966) 8,2/10
26)Φόρεστ Γκαμπ (Forest Gump, 1993) 8,2/10
27)Αποκάλυψη τώρα (Apocalypse Now, 1979) 8,2/10
28)Η εξαφάνιση της Κάρεν Σίλκγουντ (Silkwood, 1983) 8,2/10
29)Ανήλικα καθάρματα (Bad Boys, 1983) 8,2/10
30)Platoon, 1986 8,2/10
31)Ο Εξολοθρευτής (The Terminator, 1984) 8,2/10
32)Υπόθεση Καρλίτο (Carlito's way, 1993) 8,2/10
33)Braveheart, 1995 8,2/10
34)Donnie Brasco, 1997 8,2/10
35)Κράμερ εναντίον Κράμερ (Kramer vs Kramer, 1979) 8,2/10
36)Serpico, 1973 8,2/10
37)Ματωμένο Διαμάντι (Blood Diamond, 2007) 8,1/10
38)Η ζωή είναι ωραία (La Vita e bella, 1998) 8,1/10
39)Για μια χούφτα δολλάρια (For A fistful of dollars, 1964) 8,1/10
40)21 Γραμμάρια (21 Grams, 2005) 8,1/10
41)Σκυλίσια Μέρα (Dog Day Afternoon, 1975) 8,1/10
42)Η Έκτη Αίσθηση(The Sixth Sense, 2001) 8,1/10
43)Γάμος αλά Ιταλικά (Matrimonio Italiana, 1963) 8,1/10
44)Οι Ασυγχώρητοι (The Unforgiven, 1992) 8,1/10
45)Μπεν Χουρ (Ben-Hur, 1959) 8,1/10
46)Ο Λώρενς της Αραβίας (Lawrens of Arabia, 1962) 8,1/10
47)Καζίνο (Casino, 1996) 8/10
48)Ο Τελευταίος Πειρασμός (The Last Temptation of Christ, 1987) 8/10
49)Seven, 1995 8/10
50)Pulp Fiction, 1994 8/10
- Στείλε Σχόλιο