Αν και δεν συνηθίζω να κάνω copy-paste μηνύματα που μου στέλνουν...αυτό μου έκανε εντύπωση και θέλησα να το μοιραστώ  μαζί σας.

Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί γρήγορα...

ΣΝΦΜΥΩΑ ΜΕ ΜΙΑ ΕΝΡΥΕΑ ΣΤΟ ΠΙΣΗΝΑΠΙΜΕΤΟ ΤΟΥ ΚΜΤΡΠΙΑΙΖ, ΔΕΝ ΠΕΑΙΖΙ ΡΛΟΟ
ΜΕ ΤΙ ΣΡΙΕΑ ΕΑΙΝΙ ΤΟΘΟΕΠΕΜΕΝΤΑ ΤΑ ΓΤΑΜΑΑΜΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΛΞΕΗ, ΑΕΚΡΙ ΤΟ
ΠΩΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΕΛΕΙΤΥΟ ΓΑΜΜΡΑ ΝΑ ΕΑΙΝΙ ΣΤΗ ΣΤΩΣΗ ΘΣΕΗ.







ΤΑ ΥΛΟΠΙΠΟΑ ΜΡΟΠΥΟΝ ΝΑ ΕΑΙΝΙ ΣΕ ΤΧΙΥΕΑΣ ΘΙΕΕΣΣ ΚΑΙ ΜΡΟΠΕΤΙΕ ΝΑ
ΔΑΒΙΑΕΣΤΑΕ ΤΙΣ ΛΙΕΞΕΣ ΧΡΩΙΣ ΠΛΒΗΜΟΡΑ. ΑΤΥΟ ΓΝΙΤΑΕΙ ΓΙΤΑΙ Ο ΑΠΡΩΝΘΟΝΙΣ
ΕΚΕΓΛΦΟΑΣ ΔΕ ΔΑΕΒΖΙΑΙ ΓΑΜΡΜΑ ΓΑΜΡΜΑ ΚΘΑΕ ΛΞΕΗ ΑΛΛΑ ΤΗ ΛΞΕΗ ΣΑΝ ΣΟΛΥΝΟ.














ΑΤΙΠΤΣΥΕΟ, Ε;

Σαν σήμερα πριν απο πολλά-πολλά χρόνια γεννήθηκε ακόμα ένα κοριτσάκι σε αυτο τον μικρό μα όμορφο πλανήτη

Ε και?Τι το κάνουμε θέμα?

Άλλος ένας άνθρωπος βγήκε,ίδιος με τους άλλους,να γκρινιάζει,να κλαίει,να χαίρεται,να θυμώνει,να ταλαιπωρεί τους γύρω του,να μουρμουράει,να ερωτεύεται,να πληγώνει και να πληγώνεται,να αγωνίζεται για την επιβίωση του σωματική και συναισθηματική

Και να'μαι λοιπόν στα 27 να έχω εκπληρώσει όλα τα όνειρα που είχα απο μικρή και να ζω την ζωή που πάντα ήθελα

...Και φυσικά επειδή είναι στην ανθρώπινη φύση το ανικανοποίητο...να 'μαι λοιπόν στα 27 να μου φαίνονται όλα αυτά που έχω λίγα και να πλάθω άλλα όνειρα για το μέλλον τελείως διαφορετικά απο αυτά που επιθυμούσα μέχρι τώρα...

Και επειδή πολύ το φιλοσόφησα...ποια είναι η ουσία της σημερινής μέρας?

Μεγάλωσα ακόμα έναν χρόνο???

Ε όχι λοιπόν!!!

Είμαι ακριβώς όσο ήμουν χθες!!!

 (φωτ.angie)

Καθισμένος αναπαυτικά στην καρέκλα,απολάμβανε το αγαπημένο του βιβλίο πίνοντας ζεστό τσάι με μέλι.Έιχε αρπάξει ένα ελαφρό κρυωματάκι απο τα χθες και προσπαθούσε να γλυκάνει τον λαιμό του.Ένα αεράκι μπήκε κλεφτά απο το ανοιχτό παράθυρο και δρόσισε το πρόσωπο του.Γύρισε προς το μέρος του και αντίκρυσε την θάλασσα.Όνειρο του ήταν πάντα να έχει ένα σπίτι με τέτοια ζωγραφιά για θέα.Και μετά απο πολλά χρόνια,το κατάφερε.Μαζί το κατάφεραν.Και τώρα ήταν η ξεκούραση του εκείνη η γωνιά.Δίπλα στο παράθυρο.Εκεί διάβαζε,έγραφε,ταξίδευε.

 Τις σκέψεις του σταμάτησε μια μελωδία.Ερχόταν απο το βάθος του δωματίου που βρισκόταν η κουζίνα.Η γυναίκα του τραγουδούσε έναν γνώριμο σκοπό καθώς έβγαζε τα γεμιστά απ'τον φούρνο.Μια υπέροχη μυρωδιά απλώθηκε σ'όλο το σπίτι.Λάτρευε την μαγειρική της,όπως και όλα τα υπόλοιπα πάνω της.Έμεινε να την κοιτάζει...

Φορούσε ένα εμπριμέ φόρεμα μέχρι το γόνατο.Τα πόδια της γυμνά και τα μακριά μαλλιά της δεμένα κότσο.Λικνιζόταν ελαφρά στον σκοπό της μελωδιάς και χαμογελούσε.Το αγαπούσε το χαμόγελο της.Ήταν το πρώτο που ερωτεύτηκε απο αυτήν.Και ήταν ερωτευμένος ακόμα μαζί του.

Πασπάλισε λίγη τριμμένη φρυγανιά στο φαγητό και έσκυψε να το βάλει πάλι πίσω στον φούρνο.Την θέλησε.Έκλειναν μαζί σαράντα χρόνια τώρα,και δεν πέρασε μέρα που να μην την πόθησε.Δεν πέρασε μέρα που να μην της έκανε έρωτα.Με χίλιους διαφορετικούς τρόπους.

Σηκώθηκε αργά,στηριζόμενος στο μπαστουνάκι του και την πλησίασε.Την έπιασε απο την μέση και της ψιθύρισε στο αυτί...Αφού στο έχω πει,μην σκύβεις λουλουδάκι...

Και τα χείλη τους ενώθηκαν,και ο χτύπος της καρδίας τους έγινε ένας και το φαγητό για ακόμα μια φορά κάηκε

Άλλη μια Πέμπτη βράδυ στην δουλειά με πολύ κέφι και πολλά κεράσματα...

-Βάλε ένα ποτό στην κοπέλα μας!

-Ένα ουισκάκι στην πιανίστρια μας!

-Ένα ποτήρι κρασί απο μένα!

-Τι πίνει η Αντζούλα?Άδειασε το ποτήρι της!

Και μετά απο πολύ μουσική,ποτό και γέλια και αφού τελείωσε (επιτέλους!) η βάρδια μου είπα να πάω σε έναν φίλο μου που γίορταζε.Έτσι να του ευχηθώ και να φύγω.

Κατά τις μια και κάτι ήμουν εκεί (Τώρα πως έφτασα με το αμάξι και πως επέστρεψα σπίτι..είναι άλλο θέμα..).Καλή παρέα,κιθαρίτσα και κουβεντούλα.Δεν είπια πολύ.Μόνο μισό ποτηράκι τεκίλα..

Γύρισα σπίτι κατά τις πέντε και οκτώ τα χαράματα σηκώθηκα να πάω για μάθημα...!

Φτάνω στο ωδείο με ένα κεφάλι καζάνι,νηστική (είχα δυό μέρες να φάω) και κουτουλώντας..

-Έλα..συγκεντρώσου...να χαρώ εγώ δασκάλα..πως θα κάνεις μάθημα σε τέτοια χάλια παιδάκι μου..? Ο συνηθισμένος προσωπικός διάλογος..

Παίρνω βαθιά ανάσα και μπαίνω στην τάξη.

-Καλημέρα!Τι κάνουμε?Διαβάσαμε?Έχουμε εξετάσεις σε ένα μήνα ε?Μην το ξεχνάμε..

Κάθομαι στην καρέκλα και προσπαθω να σταματήσω τις νότες που χορεύουν σαν τρελές πάνω στην παρτιτούρα.Και εκεί που καταβάλω τεράστια προσπάθεια να μείνω ξύπνια..βλέπω κάποιον απο την αντανάκληση του πιάνου να με κοιτάει βλοσυρά

-Καλά ποιος είναι αυτός?Και πως μπήκε μέσα?Και γιατί δεν μιλάει?Ήρθε να μας ελέγξει?Αν είναι δυνατόν!

Γυρνάω λοιπόν απότομα να του κάνω παρατήρηση!...

...Και βρίσκομαι πρόσωπο με πρόσωπο με τον Μπετόβεν του οποίου τα μαλλιά είχαν σηκωθεί με αυτά που άκουγε...

Η μαθήτρια μου να με κοιτάει απορημένη χωρίς να μιλάει και εγώ να προσπαθώ να εξηγήσω τα ανεξήγητα

Καλά εγω φτάιω?

Ποίος είχε την φαϊνή ιδέα να βάλει αυτον τον τεράστιο πίνακα ακριβώς απο πίσω μας?

......

 (φωτ.angie)

Ο καθένας κρατάει το τιμόνι της ζωής στα χέρια του





Αυτός αποφασίζει πως θα αντιμετωπίσει

Τις φουρτούνες


 

Και τις μπουνάτσες





Οι επιλογές του καθορίζουν




Αν το καράβι θα φτάσει στον προορισμό του



Ή θα καταλήξει στον πάτο του βυθού

      φωτ.angie

Ο Μάης έκανε επιτέλους την εμφάνιση του.Μου είχε λείψει.Έρχεται γεμάτος αρώματα,ήλιο και αναμνήσεις.

Από μικρή τον περίμενα πως και πως.Ο μπαμπάς έπαιρνε πάντα άδεια και πηγαίναμε κάπου εξοχικά.Κάπου να έχει λουλούδια.Τα λατρεύω τα λουλούδια!Εγώ και ο αδερφός μου τα μαζεύαμε προσεκτικά και η μητέρα μου έφτιαχνε το πιο όμορφο στεφάνι.Το κρεμάγαμε έξω απο την πόρτα και είμασταν πολύ περήφανοι για αυτό.

Έπειτα η μητέρα μου,μου έφτιαχνε με χρωματιστές κλωστές βραχιολάκι.Για να μην με πιάσει ο ήλιος και καλά.Έτσι λέγανε.Το έβαζα στον αριστερό μου καρπό και όλη μέρα το χάζευα στο σχολείο.

Τον Μάη επίσης βγάζαμε και τα καλοκαιρινά μας ρούχα.Πάντα μου άρεσε αυτή η διαδικασία.Είχα όλο χρωματιστά αέρινα φορεματάκια και λαχταρούσα πολύ να τα φορέσω.Τα δοκίμαζα με το που τα βάζαμε στην ντουλάπα και έτρεχα στην γειτονιά.Τις περισσότερες φορές κρύωνα..(γιατί τα βγάζαμε πάντα πριν την ώρα τους)..αλλά δεν με πτοούσε αυτό.Απολάμβαινα την ελευθερία που μου έδιναν.

Και βέβαια αυτόν τον μήνα έχω τα γενεθλιά μου.Μέχρι πριν μερικά χρόνια ενθουσιαζόμουν να μεγαλώνω έναν ολόκληρο χρόνο.Μαζευόμασταν πολλά παιδιά σπίτια και ήταν μέρα χαράς,γέλιου,εκπλήξεων,γεύσεων και δώρων!

Περπατάω στο αγαπημένο μου μονοπάτι.Παντού γύρω μου πράσσινο.Με περικλείει η γλυκιά μυρωδιά του χαμομιλιού.Ο ήλιος φωτίζει το πρόσωπο μου και με ταξιδεύει ο απαλός ήχος της θάλασσας..

Όμορφος ο Μάης..

Καλό μας μήνα