1: Θα έχεις σώμα. Μπορεί να σου αρέσει ή να το απεχθάνεσαι, ωστόσο θα είναι δικό σου για όλη την περίοδο της ζωής σου.
2: Θα πάρεις μαθήματα. Είσαι γραμμένος σε μια υποχρεωτικής και πλήρους φοίτησης σχολή που λέγεται Ζωή. Κάθε μέρα στη σχολή αυτή έχεις την ευκαιρία να πάρεις διάφορα μαθήματα. Τα μαθήματα μπορεί να σου αρέσουν ή να τα θεωρείς άχρηστα και ηλίθια.
3: Δεν υπάρχουν λάθη, μόνο μαθήματα. Η προσωπική ανάπτυξη είναι μια διαδικασία του τύπου "δοκιμή και λάθος": Πειραματισμός. Τα πειράματα που αποτυγχάνουν αποτελούν μέρος της διαδικασίας όπως και το πείραμα που στο τέλος "πετυχαίνει".
4:Κάθε μάθημα επαναλαμβάνεται μέχρι να το μάθεις. Κάθε μάθημα θα το συναντήσεις σε διάφορες μορφές μέχρι να το μάθεις. Όταν το μάθεις, μπορείς να προχωρήσεις στο επόμενο.
5: Τα μαθήματα δεν σταματούν ποτέ. Δεν υπάρχει περίοδος της ζωής που δεν περιλαμβάνει μαθήματα. Αφού είσαι ζωντανός, έχεις να πάρεις μαθήματα.
6: Το "εκεί" δεν είναι καλύτερο από το "εδώ". Όταν το "εκεί" σου γίνει "εδώ", απλώς θα δημιουργηθεί για σένα ένα άλλο "εκεί" που θα φαίνεται καλύτερο από το "εδώ".
7: Οι άλλοι είναι απλοί καθρέφτες σου. Δεν μπορείς να αγαπάς ή να μισείς κάτι στους άλλους αν δεν αντικατοπτρίζει κάτι που αγαπάς ή μισείς στον εαυτό σου.
8: Το τι θα γίνεις στη ζωή σου εξαρτάται από σένα. Έχεις όλα τα εργαλεία και τα μέσα που χρειάζεσαι. Το τι θα κάνεις μ΄αυτά είναι δική σου υπόθεση. Εσύ αποφασίζεις.
9: Οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα σου. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα της ζωής βρίσκονται μέσα σου. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να παρατηρήσεις, να ακούσεις προσεκτικά και να εμπιστευτείς.
10: Θα τα ξεχάσεις όλα αυτά.
11: Θα τα θυμηθείς οποτεδήποτε θέλεις
(Από το βιβλίο "Βάλσαμο για την Ψυχή" των Jack Canfield και Mark Victor Hansen)
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣαν σήμερα 30 Σεπτεμβρίρου το 1968... γεννιέται η Ιταλίδα ηθοποιός Μόνικα Μπελούτσι
Ταινίες στις οποίες έχει παίξει...
ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ: ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ - ΚΩΜΩΔΙΑ Παραγωγή: 2001 ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟΣ - ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ Παραγωγή: 2002 ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ - ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ Παραγωγή: 2003 ΑΠΙΣΤΙΕΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ Παραγωγή: 2003 THE MATRIX REVOLUTIONS - ΕΠΙΣΤ. ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ Παραγωγή: 2003 THE MATRIX RELOADED - ΕΠΙΣΤ. ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ Παραγωγή: 2003 Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΜΙΣΟΥΣΑΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ Παραγωγή: 2004 ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΙ - ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Παραγωγή: 2004 ΠΟΣΟ Μ' ΑΓΑΠΑΣ; - ΚΟΜΕΝΤΙ Παραγωγή: 2005ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΓΚΡΙΜ - ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
Παραγωγή: 2005 1 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΤι και αν το άστρο του έσβησε το 1955. Ο κόσμος εξακολουθεί μέχρι σήμερα να τον θυμάται...
- Στείλε ΣχόλιοΣαν σήμερα 30 Σεπτεμβρίου το 1955... σκοτώνεται σε ηλικία 24 ετών ο Τζέιμς Ντιν σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Ο νεαρός ηθοποιός οδηγούσε μια ασημί Porsche Spyder 550 με 150χλμ την ώρα, κινούμενος από το Λος Αντζελες προς το Σαλίνας με σκοπό να συμμετάσχει σε αγώνες αυτοκινήτου. Είχε μόλις ολοκληρώσει τα γυρίσματα της 3ης ταινίας του ''Ο Γίγας'', κατά τη διάρκεια των οποίων οι παραγωγοί του είχαν απαγορεύσει τη συμμετοχή σε τέτοιους αγώνες. Μόλις είχε επίσης ολοκληρώσει και ένα διαφημιστικό που έκλεινε με τη φράση: ''ήρεμα όταν οδηγείς... Η ζωή που μπορεί να γλιτώσεις ίσως είναι η δική μου''.
Υπήρξε είδωλο και προσωποποίηση της νεανικής επαναστατικότητας, ιδίως έπειτα από την ερμηνεία του στην ταινία Επαναστάτης χωρίς αιτία (Rebel without a cause). Γεννημένος στο Φέρμουντ της Ιντιάνα το 1931, παρά τα προβλήματα της παιδικής και οικογενειακής ζωής, ο Τζέημς Ντιν ξεχώρισε για τις υποκριτικές του ικανότητες καθώς και για την εξωτερική του εμφάνιση. Πέρα από τα πρώτα χρόνια στην υποκριτική τέχνη σε θέατρα και τηλεοπτικά επεισόδια, ο Τζέημς Ντιν πρόλαβε να πρωταγωνιστήσει σε τρείς ταινίες που έγιναν ιδιαιτέρως δημοφιλείς: Ανατολικά της Εδέν (East of Eden, 1955), Επαναστάτης χωρίς αιτία (Rebel without a cause, 1955) και Ο Γίγας (The Giant, 1956) (έκδοση μετά θάνατον). Πριν από τις τρείς αυτές κινηματογραφικές παραγωγές, από τις οποίες έγινε γνωστός, ο Τζέημς Ντιν είχε πάρει μέρος σε άλλες τρείς κινηματογραφικές ταινίες, σε παραστάσεις του Μπρόντγουέϊ καθώς και σε τηλεοπτικά σήριαλ της εποχής. Έχει επίσης συνεργαστεί με τον ελληνοαμερικανό σκηνοθέτη Ελία Καζάν και έχει προταθεί για βραβείο Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου. Η επιτυχία του Ντιν δεν κράτησε για πολύ, καθώς βρήκε τραγικό θάνατο μέσα στο αυτοκίνητό του, κοντά στο Χολάμ της Καλιφόρνια, στις 30 Σεπτεμβρίου του 1955. Σύμφωνα με πηγές της αστυνομίας της Καλιφόρνια που έχουν δημοσιευτεί, ένας φοιτητής πανεπιστημίου ήταν ο υπεύθυνος για το θανατηφόρο τροχαίο καθώς μπήκε στο αντίθετο ρεύμα και συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο του γνωστού ηθοποιού.Ο Τζέημς Ντιν πέθανε σε ηλικία μόλις 24 ετών, έχοντας ελάχιστη αλλά ιδιαιτέρως σημαντική παρουσία, στο χώρο της υποκριτικής και του κινηματογράφου. Επιπλέον, κατάφερε να δημιουργήσει ένα θρύλο γύρω από το όνομα του και να παραμένει μέχρι και σήμερα μια από τις σπουδαιότερες και πιο ενιγματικές μορφές της αμερικανικής κουλτούρας
ΤαινίεςFixed Bayonets 1951 Sailor Beware 1952 Has Anybody seen my Gal? 1952 Trouble Along the way 1953 East of Eden 1955 Rebel without a Cause 1955Giant 1956
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
«Ο Pόι Λιχτενστάιν είναι, άραγε, ο χειρότερος ζωγράφος του κόσμου; », αναρωτιόταν ο περιοδικό «Λάιφ» το 1962.
Ο 39χρονος τότε ζωγράφος έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην γκαλερί του Λεό Kαστέλι στη Nέα Yόρκη. Aσχετα με τη γνώμη του περιοδικού ή του κριτικού των Nιου Γιορκ Tάιμς που φρόντισε έναν χρόνο μετά να τον χαρακτηρίσει «έναν από τους χειρότερους Aμερικανούς καλλιτέχνες», ο Pόι Λιχτενστάιν όχι μόνο είδε όλα τα έργα του να πουλιούνται εν ριπή οφθαλμού, αλλά και τον εαυτό του να παίρνει θέση ανάμεσα στους μεγάλους της αμερικανικής τέχνης, τον Στέλα, τον Pάουσενμπεργκ, τον Tζάσπερ Tζονς, καλλιτέχνες, που -τι σύμπτωση- τους είχε όλους λανσάρει και καθιερώσει ο ίδιος δαιμόνιος γκαλερίστας. Ο Pόι Λιχτενστάιν δεν υπάρχει πια. Πέθανε από πνευμονία το βράδυ της Δευτέρας 29 Σεπτεμβρίου 1997 πριν από 9 ακριβώς χρόνια και σε ηλικία 73 χρονών στο Ιατρικό Kέντρο του Πανεπιστημίου της Nέας Yόρκης όπου νοσηλευόταν πολλές εβδομάδες για άγνωστους λόγους. Οι πίνακές του είναι πασίγνωστοι σε όλο τον κόσμο, κάτι σαν τη «Tζοκόντα» του Λεονάρντο Nτα Bίντσι. H καλύτερα, κάτι σαν τον Nτόναλντ και τον Mίκι Mάους του Γουόλτ Nτίσνεϊ. Πολλοί, ίσως και να μην κατάφεραν ποτέ να ξεχωρίσουν τα δικά του έργα από εκείνα του διάσημου καρτουνίστα. Διότι ο Pόι Λιχτενστάιν είχε τη μαγική ιδιότητα να μετατρέπει σε τέχνη (και σε πολλά εκατομμύρια δολάρια) το σκίτσο του Mίκι Mάους από το περιτύλιγμα μιας τσιχλόφουσκας, ένα καρεδάκι από κόμικς ή μια απρόσωπη και αδιάφορη διαφήμηση από τις σελίδες του Xρυσού Οδηγού. Kάπως έτσι έγινε ένας από τους πρωτοπόρους του κινήματος της ποπ αρτ 2 σχόλια - Στείλε Σχόλιοένας ταλαντούχος αλλά "με ιδιαίτερη συμπεριφορά" μουσικός που το 1956 ηχογραφεί ένα τραγούδι στην εταιρεία Sun του Μέμφις. Σύντομα το όνομα Τζέρι Λι Λιούις ακούγεται σε όλο τον κόσμο. Όμως, η αποκάλυψη ότι η σύζυγός του είναι η 13χρονη κόρη του εξαδέλφου του Μάρα Γκέιλ Μπράουν θα τον καταδικάσει από πολλούς στον Καιάδα της μουσικής βιομηχανίας. Ο μυστικός γάμος τους θα κρατηθεί για καιρό μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ωσπου τον Μάιο του 1958 θα βρεθεί πρωτοσέλιδο σε όλες ανεξαιρέτως τις λονδρέζικες εφημερίδες κάτω από βαρύγδουπους τίτλους του τύπου «Λιούις, δίνε του!». Ο «Killer» θα διακόψει θορυβημένος την περιοδεία του στη Βρετανία και θα επιστρέψει πάραυτα στις ΗΠΑ όπου και θα επιβεβαιώσει με δημόσια δήλωσή του τον «απαγορευμένο» γάμο. Και για κακή του τύχη θα δεχθεί την... αμέριστη συμπαράσταση των συναδέλφων του. Αρκετά ενδεικτική η περίπτωση του Ρόνι Χόκινς που δήλωσε: «Γίνεται πολύ μεγάλος θόρυβος επειδή ο Τζέρι Λι παντρεύτηκε ένα 13χρονο κορίτσι. Ολοι εμείς οι μάγκες από τον Νότο ξέρουμε ότι το κορίτσι είναι 12 χρόνων».
Πριν ένα χρονο και συγκεκριμένα 17 Ιουνίου 2005 ο θρυλικός σταρ του αμερικάνικου ροκ εντ ρολ χώρισε και την έκτη σύζυγό του. <<Ο Λιούις 69 χρόνων πλέον χώρισε από την επί 21 χρόνια σύζυγό του Κέρι Λιν Μακάρβερ με κοινή συναίνεση στο Μισούρι,>> γράψαν οι τοπικές εφημερίδες. Η Μακάρβερ θα λάβει αμέσως σε μετρητά 250.000 δολάρια και στη συνέχεια ο Λιούις υποχρεούται να της καταβάλλει 30.000 δολάρια ετησίως μέχρι το 2010. Επίσης ο διάσημος τραγουδιστής θα πληρώνει 20.000 δολάρια στον 18χρονο γιο τους για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ο Λιούις κατόρθωσε να διατηρήσει την κατοχή και την κυριότητα του αγροκτήματος στο Νέσμπιτ του Μισισιπή και σκοπεύει να ζει μόνιμα εκεί.- Στείλε Σχόλιο
Μιας και σαν σήμερα γεννήθηκε ο Γ. Νταλάρας στο μυαλό μου μεταξύ όλων των άλλον ήρθε και η γνωστή σε όλους μας ‘’κόντρα’’ με τον Τζίμη Πανούση γι’αυτό
παραθέτω και αυτή την φωτογραφία Ντοκουμέντο (συγγνώμη για την χαμηλή ανάλυση) από την δίκη.
Υ.Γ. Τζιμάκο εγώ προσωπικά μαζί σου είμαι !!!
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΤο πρώτο τραγούδι του Νταλάρα η "Προσμονή" ηχογραφήθηκε το 1967. Ο μονός αυτός δίσκος δεν έγινε ποτέ δημοφιλής. Ο Νταλάρας χρειάστηκε να κάνει μεγάλη προσπάθεια να μπει στο στούντιο, καθώς η ημέρα που ξεκινούσε την καριέρα του ως τραγουδιστής, ήταν η 21η Απριλίου, η ημέρα που η στρατιωτική χούντα κατέλαβε την εξουσία, γεμίζοντας το κέντρο της Αθήνας με τανκς. Μετά από διάφορες 'έκτακτες' εμφανίσεις σε δίσκους άλλων τραγουδιστών, το πρώτο άλμπουμ του Νταλάρα κυκλοφόρησε το 1969 από την εταιρεία ΜΙΝΟΣ. Ο δίσκος αυτός περιείχε πολλές συνθέσεις του Σταύρου Κουγιουμτζή, ο οποίος τα πρώτα χρόνια αποδείχθηκε μια τεράστια χείρα βοηθείας για τη μουσική επιτυχία του τραγουδιστή.
Όπως ο Νταλάρας έχει τονίσει επανειλημμένως σε κατά καιρούς συνεντεύξεις, χρωστά μεγάλο μέρος της αρχικής του επιτυχίας στον Σταύρο Κουγιουμτζή. Η σχέση του με το Σταύρο Κουγιουμτζή υπήρξε πολύ φιλική μέχρι και τον ξαφνικό θάνατο του συνθέτη από καρδιακή ανακοπή, το Μάρτιο του 2005. Η μεγαλύτερη επιτυχία του δίσκου "Που' ναι τα χρόνια" ήταν το ομώνυμο τραγούδι το οποίο τραγουδιέται ακόμα. Το 1970 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Να΄τανε το 21", εξολοκλήρου με τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή. Η επιτυχία ήταν ακόμη μεγαλύτερη, και έδωσε κομμάτια κλασσικά, όπως το "Νά΄τανε το 21", "Μ'εκοψαν, με χώρισαν στα δυό" και "Κάπου νυχτώνει". Ο δίσκος περιλάμβανε και πολλές επανεκτελέσεις, κάτι σύνηθες για τους νέους τραγουδιστές της δεκαετίας του '60.
Παρόλα αυτά, λίγες πρώτες εκτελέσεις είχαν γίνει επιτυχία, με αποτέλεσμα σήμερα να θεωρούνται από τον περισσότερο κόσμο "τραγούδια του Νταλάρα".
Τελευταίος δίσκος της συνεργασίας των δύο καλλιτεχνών ήταν οι " Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπους ", έργο που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Οι τελευταίες του προσπάθειες εστιάζονται στη διασκευή ελληνικών λαϊκών τραγουδιών σε εκτελέσεις από κλασσικές ορχήστρες. Είναι κάτι που το είχε συζητήσει με τον σπουδαιότερο ίσως Έλληνα συνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη, τονίζοντας μάλιστα ο τελευταίος, ότι τα τραγούδια του θα μπορούσαν να έχουν μια άλλη προέκταση, και να προσεγγιστούν με ένα διαφορετικό μουσικό παίξιμο. Μεταξύ άλλων, αυτό έκανε πράξη ο Νταλάρας, συνεργαζόμενος με τις μεγάλες κλασικές ορχήστρες.
Διαθέτει το ρεκόρ πώλησης δίσκων στην ελληνική αγορά (πάνω από 10.000.000 δίσκοι), ενώ έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες από το διεθνή χώρο (Sting, Paco de Lucia, Al di Meola, Bruce Springsteen) καθώς και με μεγάλες ορχήστρες κλασσικής μουσικής (Φιλαρμονική Ορχήστρα του BBC, Κρεμλίνου, Ισραήλ κ.α.), όπως ακόμα και με τους περισσότερους Έλληνες συνθέτες.
Το Σεπτέμβριο του 1983, πραγματοποίησε δύο συναυλίες στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας (Ο.Α.Κ.Α.), συγκεντρώνοντας συνολικά 160.000 κόσμου. "Η ελληνική μουσική εισέρχεται στο χώρο των μεγάλων σταδίων" σχολίασε το περιοδικό των Rolling Stone, με αφορμή το ρεκόρ του Έλληνα τραγουδιστή.
Κατέχει το ρεκόρ της μεγαλύτερης συναυλίας ελληνικής μουσικής στο εξωτερικό, στη Νέα Υόρκη, με περισσότερους από 35.000 θεατές. Έχει τραγουδήσει στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους παγκοσμίως (Royal Albert Hall, Olympia, Madisson Square Garden, Wembley κ.α.) και θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της ελληνικής μουσικής διεθνώς.
"Ο,τι κάνει ο Νταλάρας σήμερα, το κάνει η υπόλοιπη Ελλάδα μετά από δέκα χρόνια", σχολίασε η Υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο Κέννεντυ (1994).
- Στείλε ΣχόλιοΟ Ελία Καζάν πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου 2003 σε ηλικία 94 ετών, στο σπίτι του στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης.
Κείμενο : Θεόδωρος Σκλαβενίτης
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο"Κλειδί" στην εξέλιξη της τζαζ, ladies' man, πρωταθλητής "μεσαίων βαρών" της τρομπέτας, ζωγράφος, βιρτουόζος του παράδοξου, αγγελικός διάβολος, …just Miles!
Σαν σήμερα 28/09 το 1991... πεθαίνει ο μεγάλος μουσικός της τζαζ, Μάιλς Ντέιβις, σε ηλικία 65 ετών
Ο πιο «μοναχικός» ήχος στην ιστορία της τζαζ ανήκε στον γιο ενός οδοντίατρου από το Ιλινόϊς που σπούδασε στο περίφημο μουσικό κολέγιο Τζούλιαρντ και έπαιξε το 1945, σε ηλικία 18 ετών, στο κουιντέτο του Τσάρλι Πάρκερ. Παρέλαβε το σημαντικότερο αντικείμενο της ζωής του ως δώρο γενεθλίων, από τα χέρια του τζαζόφιλου πατέρα του, όταν έκλεισε τα δεκατρία. Ο δάσκαλός του τον έπεισε να παίζει χωρίς βιμπράτο υποστηρίζοντας την άποψη ότι «έτσι κι αλλιώς κάποτε θα γερνούσε και τότε θα άρχιζε να τρέμει πραγματικά». Η οικογένεια μετακόμισε στο Σεν Λούις, τον τόπο όπου οι τρομπέτες είχαν ανέκαθεν γλυκό και συγκρατημένο τόνο. Γνήσιος απόγονος αυτής της παράδοσης, ο ήχος του Μάϊλς Ντέιβις ωρίμασε κατακτώντας ένα χαρακτηριστικό συνδυασμό διστακτικότητας, μελαγχολίας και εγκατάλειψης. Το άμεσα αναγνωρίσιμο στυλ του γίγαντα της τζαζ είχε διαμορφωθεί. Όταν ο Μάϊλς έβαζε στην τρομπέτα τη σουρντίνα, ήταν σαν να ανέπνεε μέσα στο μικρόφωνο. Άρχιζε να σολάρει σε ανύποπτο χρόνο και τελείωνε με τον ίδιο απρόβλεπτο, μυστηριώδη τρόπο. Οι αυτοσχεδιασμοί του ήταν κάτι σαν υπέρτατο σχόλιο για την φύση του μηδενός. Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, καθόλου τυχαία, ήταν ένας από τους πρώτους που το αντιλήφθηκαν, κατά τη διάρκεια των πρώτων εμφανίσεων του Μάϊλς στο Παρίσι. Ένας από τους μεγαλύτερους τρομπετίστες όλων των εποχών και, κυριότερα, ένας ολοκληρωμένος μουσικός με απόλυτα προσωπικό ύφος. Ο περίφημος Μάϊλς. Η καλλιτεχνική διαδρομή του ήταν συνώνυμη της διαρκούς εξερεύνησης νέων δρόμων και μιας σχεδόν εμμονικής πίστης και προσήλωσης στη δημιουργική αλλαγή. Τα σχήματα που δημιούργησε, τα μουσικά στιλ που καθιέρωσε και οι αλλαγές που έφερε στη τζαζ και γενικότερα στη σύγχρονη μουσική έμειναν στην ιστορία. Ήταν πολυσυλλεκτικός και ιδιαίτερα εκλεκτικός καλλιτέχνης που δέχτηκε επιρροές από όλα τα είδη μουσικής. Κλασική ή ροκ, δεν είχε καμία σημασία. Έπαιρνε τα στοιχεία που τον ενδιέφεραν και στην συνέχεια «μπόλιαζε» με αυτά τη μουσική του. Μπορούμε να διακρίνουμε τις παρακάτω χαρακτηριστικές περιόδους σε αυτή την ιδιαίτερα μακρόχρονη και ιστορικής σημασίας καριέρα που, εν πολλοίς, καθόρισε το κυρίαρχο στιλιστικό ρεύμα της τζαζ δεκαετία προς δεκαετία, για σχεδόν ολόκληρο το μισό του 20ού αιώνα. Η συμμετοχή του (από το 1945 έως το 1948) στο «ιερό» σχήμα του μπίμποπ, το κουιντέτο του Τσάρλι Πάρκερ, όπου αντικατέστησε τον Ντίζι Γκιλέσπι προσέφερε την δυνατότητα ενός αληθινού όσο και συμβολικού βαπτίσματος στους επαναστατικούς, για την εποχή, ήχους που συνιστούσαν το επόμενο βήμα μετά την παντοδυναμία του σουίνγκ. H επίσημη «γέννηση της κουλ τζαζ» συνέπεσε με τον ομώνυμο δίσκο που ηχογράφησε ο Ντέϊβις το 1948- 50. «Ο ήχος της ορχήστρας έμοιαζε κατ’ αρχήν με συνειδητή μείωση της μουσικής δραστηριότητας, με κάτι που παρέπεμπε στην ακινησία. Όλα γινόντουσαν εξαιρετικά αργά. Ο ήχος κρεμόταν στον αέρα σαν σύννεφο», έλεγε ο σαξοφωνίστας Λι Κόνιτζ. Στην πραγματικότητα, το «σύννεφο» διαπερνούσε συχνά-πυκνά το ηλιακό φως των σύντομων αυτοσχεδιασμών της ηχογράφησης. Βέβαια, ο σαξοφωνίστας Λέστερ Γιανγκ, ο Σεζάν της τζαζ, έπαιζε με τέτοια διάθεση ήδη από το 1936 ενώ ο τρομπετίστας Μπιξ Μπαϊντερμπέκε, της σχολής του Σικάγου, ήταν ο πρώτος μεγάλος κουλ σολίστας. Στο πρόσωπο του τελευταίου, πίσω στην δεκαετία του 1920, η τζαζ είχε συναντήσει τον γερμανικό ρομαντισμό σε μια εποχή που οι ακροατές έμοιαζαν με ενσαρκώσεις των, διψασμένων για ζωή, ηρώων του Σκοτ Φιτζέραλντ. Η κουλ, με το ήρεμο, σχεδόν ονειρικό στυλ χαλαρού σουίνγκ και τις επιρροές της συμφωνικής μουσικής, ήταν η λογική στιλιστική εξέλιξη μετά το μπίμποπ και γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην «σιωπηλή γενιά» των νέων κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1950. Η κουλ περίοδος του Μάϊλς διήρκεσε έως το 1957. Ακολούθησαν οι ιστορικοί δίσκοι με τον συνθέτη και ενορχηστρωτή Γκιλ Έβανς, «Miles Ahead», «Porgy and Bess» και «Sketches of Spain». Η συνάντησή τους ήταν αναμφίβολα μια από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία της τζαζ. Ο Έβανς αφαίρεσε τα σαξόφωνα από την ορχήστρα που έφτιαξε, τοποθετώντας στη θέση τους έναν παράδοξο συνδυασμό γαλλικών κόρνων, τούμπας, άλτο σαξοφώνου, κλαρινέτου, μπάσου κλαρινέτου και φλάουτου. Με το «Sketches of Spain», η αποφασιστική συνεισφορά του Μάϊλς στην τάση της τζαζ να ενσωματώνει στοιχεία από όλες τις μουσικές παραδόσεις και στην διαμόρφωση της world music όπως επικράτησε να λέγεται, ήταν άλλη μια από τις αναρίθμητες πρωτιές του. Ο Μάιλς παρέμεινε στην πρωτοπορία για 30 και πλέον χρόνια. Από το χάρντ μποπ, την μόνταλ και την ηλεκτρική τζαζ, μέχρι το φανκ, το ραπ και το χιπ χοπ. Με εξαίρεση την έκρηξη της free τζαζ την οποία απλώς δεν επέλεξε, βρισκόταν πάντοτε στην πρώτη γραμμή των ανατροπών. Η πίστη του στην «ελεγχόμενη ελευθερία» τον διαφοροποίησε από τις ατονικές επιλογές της αβανγκάρντ των σίξτις. Ξεπερνούσε ωστόσο τα συμβατικά όρια της τονικότητας με κάθε ευκαιρία. Τα χάρντ μποπ κουιντέτα του (με τον Τζον Κολτρέϊν και τους άλλους κατοπινούς γίγαντες της τζαζ), έθεσαν τις προδιαγραφές για όλα σχεδόν τα κουιντέτα της μοντέρνας τζαζ από το 1956 έως το 1970. Το σήμα κατατεθέν του άμεσα αναγνωρίσιμου στυλ του ήταν η απλότητα. Ελάχιστοι μουσικοί της τζαζ μπόρεσαν να τον μιμηθούν σε αυτό το σημείο. Ήταν ένας γνήσιος μινιμαλιστής που αποφάσισε να απελευθερώσει τους αυτοσχεδιασμούς του από τη δομή των συγχορδιών, βασίζοντάς τους στις κλίμακες. Η συγκεκριμένη καλλιτεχνική απόφαση σηματοδότησε τις απαρχές της μόνταλ τζαζ που με την σειρά της υπήρξε το τελευταίο καταφύγιο τονικότητας πριν από την «απόλυτη» ελευθερία της free. Η σειρά της ηλεκτρικής τζαζ ήρθε το 1969, με τις ηχογραφήσεις «In a Silent Way» και «Βitches Brew». Μοναδικός σχεδόν κυρίαρχος στην παγκόσμια μουσική σκηνή ήταν πλέον το ροκ, με την τζαζ να παίζει τον ρόλο του φτωχού συγγενή των δισκογραφικών εταιρειών, που πίεζαν για μεγαλύτερη εμπορικότητα. Οι πωλήσεις των επιτυχημένων και δημοφιλών τζαζ καλλιτεχνών όπως ο Miles, που μέχρι τότε ήταν αξιοσέβαστες και αποδεκτές, δεν αρκούσαν πλέον στις εταιρείες οι οποίες είχαν γλυκαθεί από τις πωλήσεις των ροκ καλλιτεχνών. Ο Miles βέβαια είχε αρχίσει ούτως ή άλλως να επηρεάζεται από το ροκ και τη σόουλ, από ανθρώπους όπως οι Jimi Hendrix, Sly Stone και James Brown, για τους οποίους έτρεφε απεριόριστο σεβασμό. Το «Βitches Brew» κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1970 και χάρισε στον δημιουργό του τον πρώτο χρυσό δίσκο. Έγινε ενθουσιωδώς δεκτό όχι μόνο από το παραδοσιακό κοινό της τζαζ αλλά και από τους ρόκερς. Οι πύλες των μεγάλων ροκ συναυλιακών χώρων ήταν πλέον ανοικτές για τον Μάϊλς. Η αρχή έγινε στο Σαν Φρανσίσκο, στο θρυλικό Filmore, όπου έπαιξε με τους Grateful Dead, ενώ αμέσως μετά ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη για να συνεργαστεί με τον Κάρλος Σαντάνα. Στο χώρο της τζαζ, η επιρροή που άσκησε το «Βitches Brew» δεν είχε προηγούμενο. Μερικά από τα σημαντικότερα fusion συγκροτήματα της δεκαετίας του 1970 (Weather Report, Mahavishnu Orchestra και Return To Forever), υπήρξαν τα πνευματικά παιδιά των πρώτων ηλεκτρικών βημάτων της τζαζ. Aπό τo 1975 έως τo 1980, η μουσική σκηνή στερήθηκε την παρουσία του Μάϊλς που πέρασε άλλη μια από τις σκοτεινές περιόδους του, κατά την διάρκεια της οποίας ασχολήθηκε εντατικά με τη ζωγραφική. Το comeback τον βρήκε σε εξαιρετική φόρμα να πειραματίζεται με φόρμες όπως το χιπ χοπ και, αργότερα, το ραπ. «Δύσκολος» άνθρωπος με πολύπλοκη προσωπικότητα, δεν τα βρήκε ποτέ με τα παιδιά που απόκτησε από τον πρώτο γάμο του και δεν δίστασε να τα αποκληρώσει. Οι μουσικοί που παρέλασαν από τα σχήματά του, πέρασαν αρκετές δυσάρεστες στιγμές, δίκην αντιτίμου, αφού η πρόσκληση για συμμετοχή σε γκρουπ του Μάϊλς Ντέιβις ισοδυναμούσε με μεγαλοπρεπή είσοδο στην big time τζαζ. Ελάχιστα πρόσωπα στην ιστορική διαδρομή αυτής της μουσικής διέθεταν το δικό του αλάνθαστο κριτήριο, τη χαρισματική διαίσθηση του αυθεντικού κυνηγού ταλέντων. Όσοι αναδείχθηκαν μέσα από τις συνεργασίες τους μαζί του αρκούν για να καλύψουν το μεγαλύτερο μέρος της τζαζ εγκυκλοπαίδειας μετά το 1950. Έπαιζε συχνά με την πλάτη γυρισμένη στο κοινό, στο οποίο σπανίως μιλούσε. Αξιομνημόνευτη ήταν ωστόσο η περίσταση που η απαρηγόρητη, βραχνή φωνή αντικατέστησε για λίγο το χάλκινο πνευστό του. Ήταν τότε που ο Κολτρέϊν αποφάσισε να φύγει από το κουιντέτο. Δεν κατάφερε να αποφύγει τις συνηθισμένες παγίδες που ταλαιπώρησαν την πλειοψηφία της τζαζ κοινότητας. Οι αυτοκαταστροφικές καταδύσεις του είχαν σχεδόν «αθλητικό» χαρακτήρα. Από την πρώιμη επιρροή του Πάρκερ και την ηρωίνη μέχρι την μακρά θητεία στα ψυχεδελικά και στην κοκαΐνη στις δεκαετίες του 1970 και 1980, ο άνθρωπος-σύμβολο πιάστηκε για μεγάλα χρονικά διαστήματα στα ακαθόριστα δίχτυα της κατάθλιψης ενώ κοίταξε κατάματα την παράνοια πολλές κρίσιμες, οριακές στιγμές. Κάποτε, καθόταν με μία κοπέλα σ’ ένα αυτοκίνητο στο Μπρούκλιν όταν άκουσε τις σφαίρες να σφυρίζουν δίπλα του. Ο Μάϊλς όρισε αμοιβή δέκα χιλιάδων δολαρίων για την σύλληψη των υπευθύνων. Κανένας δεν κατάφερε να εισπράξει το ποσό αλλά οι δύο γκάνγκστερς που είχαν πυροβολήσει εναντίον του, βρέθηκαν μυστηριωδώς νεκροί μετά από μερικές εβδομάδες. Μια άλλη φορά, στεκόταν μέσα στη Φεράρι του μπροστά από το Μπέρντλαντ, το γνωστό τζαζ κλαμπ, όταν ένας λευκός αστυνομικός τον πλησίασε και του ζήτησε να μετακινηθεί. Σχεδόν αμέσως άρχισε να τον χτυπάει στο κεφάλι με το γκλομπ. Η φωτογραφία του ματωμένου Μάϊλς και το σχετικό ρεπορτάζ τυπώθηκαν την επομένη ημέρα σε όλες τις εφημερίδες της Ν. Υόρκης. «Ο αστυνομικός σκοτώθηκε στον υπόγειο», σχολίασε αδιάφορα κάποια στιγμή το διάσημο θύμα του.
Ο Μάϊλς Ντέϊβις ξεκίνησε την καριέρα του ως μιμητής του Ντίζι Γκιλέσπι αλλά βρήκε σύντομα το εντελώς προσωπικό του στυλ, ένα αμάγαλμα μελωδικού λυρισμού, αξιοθαύμαστης απλότητας και φλογερής διαμαρτυρίας. «Όπως λέει και ο Πρινς, πρέπει να συνεχίσω να είμαι μπροστά από την εποχή μου. Η αλλαγή είναι για μένα καθήκον», έγραφε λίγο πριν συμβεί το αναπόφευκτο, στην αρχή της δεκαετίας του 1990. Παράφραζε τον τίτλο του παλιού του δίσκου, τις δύο λέξεις που συνοψίζουν ιδανικά την πορεία του, το κλασσικό «Miles Ahead».
Κείμενο του Κώστα Λουκόπουλου
- Στείλε ΣχόλιοΜάθημα χορού, Έντγκαρ Ντεγκά
- Στείλε ΣχόλιοΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Λίγους μήνες μετά τον θάνατο του, η υπέροχη συλλογή του σκορπίστηκε στους πέντε ανέμους με τρεις δημοπρασίες, από τις οποίες το Μουσείο του Λούβρου, η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης καθώς και άλλα μουσεία και ιδιώτες πλούτισαν τις δικές τους συλλογές με έργα του Γκρέκο, του Ενγκρ, του Ντελακρουά, του Βαν Γκογκ, του Μανέ, του Γκογκέν, του Σεζάν και άλλων. Μεγαλοαστός γιος τραπεζίτη ο Ντεγκά ικανοποιούσε το πάθος του για τη ζωγραφική όχι μόνο ζωγραφίζοντας δικούς του πίνακες αλλά και αγοράζοντας έργα ομοτέχνων του. Μερικές επιλογές του ζωγράφου πιθανώς να φανούν παράξενες στον σημερινό επισκέπτη επειδή μοιάζουν να μην έχουν μεγάλη σχέση με το είδος της ζωγραφικής του Ντεγκά. Ο καλλιτέχνης, λόγου χάρη, είχε ξοδέψει μια περιουσία για να αγοράσει δύο πίνακες του Γκρέκο, τον Αγιο Ιλδεφόνσο (1604) και τον Αγιο Δομίνικο (1605). Εξάλλου ο ανταγωνισμός μεταξύ ρομαντισμού και νεοκλασικισμού ώθησε τον Ντεγκά να αποκτήσει 25 πίνακες του Ενγκρ και 13 του Ντελακρουά. Του Ενγκρ μάλιστα είχε αγοράσει και ογδόντα σχέδια για να μπορέσει να καταλάβει τα μυστικά αυτού του μεγάλου δασκάλου. Από την άλλη ο Ντεγκά θαύμαζε τον Βαν Γκογκ και, παρά τις αντιρρήσεις των φίλων του, είχε αγοράσει τα Δύο Ηλιοτρόπια και τη Νεκρή φύση με φρούτα. Παράλληλα ο Ντεγκά μεγάλωνε τη συλλογή του αγοράζοντας δεκάδες πίνακες των Μανέ, Σεζάν, Πισαρό. Προστάτης επίσης του πάμπτωχου Γκογκέν, ο Ντεγκά παρ' όλο που σαν αστός δεν καταλάβαινε το πώς μπορούσε κανείς να ζει στην Ταϊτή, «σ' έναν τόπο όπου οι άνθρωποι βάζουν λουλούδια στα μαλλιά και κρίκους στη μύτη τους» είχε αγοράσει αρκετούς πίνακες αυτού του ζωγράφου και όχι επειδή ήθελε απλώς να τον ενισχύσει αλλά και επειδή πίστευε στην τέχνη του. Στην έκθεση της Νέας Υόρκης υπάρχει και η Μουτρωμένη (Te faaturuma, φωτογραφία), έργο του Γκογκέν του 1891. Τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς του ο Ντεγκά σκόπευε να εγκαταστήσει σε μουσείο, ένα όνειρο που δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει. Αλλά ούτε σκέφτηκε ποτέ να αποχωριστεί έστω και μέρος της συλλογής του, παρά τις οικονομικές δυσχέρειες και την προϊούσα τύφλωση στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Η ζωγραφική των άλλων και η δική του ήταν ολόκληρη η ζωή του. Ακόμη και όταν τυφλώθηκε εντελώς, ο Ντεγκά ζήτησε να τον οδηγήσουν στην έκθεση έργων του Ενγκρ, που έγινε στο Παρίσι το 1911, για να μπορέσει να αισθανθεί με την αφή τους πίνακες αυτού του ζωγράφου που τόσο πολύ θαύμαζε.
- Στείλε Σχόλιο(Από το άλμπουμ "Οι μπαλάντες του Μάνου" το οποίο έχουν επιμεληθεί η κόρη του Μυρσίνη και ο πολύ καλός τους φίλος Αχιλλέας Θεοφίλου)
- Στείλε Σχόλιο
Σαν σήμερα 27 Σεμπτεμβρίου το 1982... κηδεύεται ο διάσημος μουσικοσυνθέτης, Μάνος Λοΐζος.
Με αφορμή αυτό το γεγονός η σημερινή μέρα αφιερώνετε στον ρομαντικό, επαναστάτη,
μελαγχολικό και αξέχαστο καλλιτέχνη Μάνο Λοΐζο...
Έχουν περάσει σχεδόν 24 χρόνια από τον θάνατο του Μ.Λοίζου ωστόσο τα τραγούδια του δεν έχουν πάψει να ακούγονται σε συναυλίες,να παίζονται από το ραδιόφωνο, τη τηλεόραση αλλά καινα σιγοτραγουδιούνται από εμάς τους νέους αλλά ακόμα και από παιδιά που γεννήθηκαν μετά τον θάνατο του.
Ποιό είναι όμως εκείνο το στοιχείο που κρατά τον Λοίζο ζωντανό ως τις μέρες μας;Έίναι οι κοινωνικοί και πολιτικοί του αγώνες;Είναι το γεγονός ότι υπήρξε πρωτοπόρος του έντεχνου λαικού τραγουδιού ή μήπως ο πρόωρος και απροσδόκητος θανατός του;Πάνω απ΄όλα είναι τα τραγούδια του.Τραγούδια ερωτικά,τρυφερά, τραγούδια επαναστατικά τραγούδια που προσφέρονται για κάθε στιγμή.Τη στιγμή της μελαγχολίας,της μοναξιάς,της αγάπης ,της εξέγερσης..
Ο Μ.Λοίζος δεν είχε μόνο το χάρισμα να δημιουργεί εξαιρετικές μελωδίες.Στάθηκε τυχερός που η πορεία του συνέπεσε με τη πορεία μεγάλων ερμηνευτών όπως του Γ.Νταλάρα, της Χ.Αλεξίου, του Γ.Καλατζής, της Δ.Γαλάνη , του Β.Παπακωνσταντίνου και άλλων που με τη φωνή τους ανέδειξαν την ομορφιά των τραγούδιων του. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή.
O Μ.Λοίζος γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1937 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από το γάμο του Κύπριου Ανδρέα Λοίζου και της Ροδίτισσας Δέσποινας Μανάκη.Καταγόταν από σχετικά εύπορη οικογένεια και πέρασε όμορφα παιδικά χρόνια μεγαλώνοντας στις γειτονιές της Αλεξάνδρειας.Με τη μουσική άρχισε να ασχολείται από τα 14 του όταν και ζήτησε από τον πατέρα του να του αγοράσει ένα βιολί.Έτσι αρχίζει να παίζει μουσική ενώ γράφεται και σε ωδείο το οποίο όμως γρήγορα εγκαταλείπει χαρακτηρίζοντας τον δάσκαλό του ιδιαιτερα τυρρανικό.Εγκαταλείπει το ωδείο και αρχίζει να παίζει μόνος του και να αυτοσχεδιάζει με την κιθάρα και το πιάνο του.
Ετσι λοιπόν περνάνε τα πρώτα 17 χρόνια της ζωής του όπου και αποφασίζει να έλθει στην Αθήνα για σπούδες.Έτσι λοιπόν το καλοκαίρι του 1955 γράφεται στην Φαρμακευτική Σχολή την οποία όμως εγκαταλείπει μέτα από ένα χρόνο βλέποντας ότι τον αφήνει αδιάφορο.Το 1956 μπαίνει στην Ανωτάτη Εμπορική όπου βλέπει ότι παράλληλα θα του μένει χρόνος να ασχολείται και με άλλα πράγματα, κυρίως με την μουσική.Τελικά το 1960 διακόπτει οριστικά τις σπουδές του.Ψάχνει να βρει τι είναι αυτό που τον τραβάει. Ολα αυτά τα χρόνια στην Αθήνα διάβαζε ποιήματα,συνέθετε,πειραματιζόταν έπαιζε κιθάρα.Βλέπει ότι το άστρο του είναι η μουσική.
Η απόφασή του όμως να ασχοληθεί με τη μουσική του στερεί το συνάλλαγμα που δικαιούνταν σαν φοιτητής και με τα λιγοστά χρήματα που κρύφα του στέλνει ο πατέρας του από την Αλεξάνδρεια προσπάθει να τα βγάλει πέρα.Ηταν τα πιο δύσκολα χρόνια της ζωής του Μάνου.Είναι δραματικά φτωχός,αναγκάζεται να μένει σε φίλους,γνωστούς ενώ πιάνει δουλεία σαν γκαρσόνι με αντάλλαγμα το καθημερινό του φαγητό.
Το 1960 ο Μάνος συνθέτει το πρώτο του τραγούδι "Το τραγουδι του Δρόμου" ένα ποιήμα του Λόρκα το οποίο είδε δημοσιοποιημένο σε εφημερίδα.Το τραγούδι αυτό ήταν το έναυσμα για να έρθει σε επάφη με τους άλλους καλλιτέχνες της εποχής του,να συζητήσει,να προβληματιστεί μαζί τους.Η δημιουργία του Σ.Φ.Ε.Μ (Σύλλογος Φίλων Ελληνικής Μουσικής) τον Απρίλη του 1962 ήταν το επισφράγισμα αυτών των γνωριμιών και το στήριγμα πάνω στο οποίο συνθέτες,τραγουδιστές,μουσικοί, ποιητές θα παρουσίαζαν το έργο τους.Με επικεφαλή το Μίκη Θεοδωράκη και μέλη όπως ο Δ.Σαββόπουλος, η Μ.Φαραντούρη,ο Μ.Ελευθερίου,ο Μ.Λοίζος και άλλοι ήταν σίγουρο πως η ελλήνική μουσική βρισκόταν σε πολύ καλό δρόμο.Με διευθυντή ορχήστρας το Μ.Λοίζο ο Σ.Φ.Ε.Μ δίνει συναυλίες και γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής.
Το 1964 η Κ.Μητροπούλου εμπιστεύεται στον Μάνο τους στίχους
για 2 τραγούδια το " Ο Δρόμος" και "Ο Στρατιώτης" ενώ έχει ήδη στα χέρια του 2 τραγούδια του Γ.Νεγρεπόντη "Το Ακκορντεόν" και "Γ΄ Παγκόσμιος".Πειραματίζεται,δοκιμάζει,συνθέτει.
Την χρονιά που ιδρύεται ο Σ.Φ.Ε.Μ ο Μ.Λοίζος γνωρίζεται με τη στιχουργό Μ.Λήμνου την οποία θα παντρευτεί ένα χρόνο αργότερα.Την ίδια εποχή μαζί με το Δ.Σαββόπουλο και τη Μ.Φαραντούρη εργάζεται σε μια μπουάτ στο Κολωνάκι για 100 δρχ την μέρα.Το 1966 γεννιέται η κόρη του Μάνου η Μυρσίνη Λοίζου ενώ την ίδια περίπου εποχή γνωρίζεται με το Λ.Παπαδόπουλο και μεταξύ τους αναπτύσσεται μια ιδιαίτερα στενή σχέση η οποία θα διαρκέσει πολλά χρόνια και θα αποφέρει πολύ όμορφα τραγούδια.
Το πραξικόπημα του 1967 αλλάζει τα δεδομένα.Αρχίζουν οι συλλήψεις πρώτα ο Δ.Σαββόπουλος και στη συνέχεια ο Μ.Θεοδωράκης.Ο Λοίζος για γλυτώσει την σύλληψη φεύγει για την Αγγλία μαζί με την γυναίκα του όμως εκεί είναι απελπιστικά μόνος χωρίς χρήματα και φίλους.Μέτα από 6 μήνες επιστρέφει στην Ελλάδα όπου βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι του Λ.Παπαδόπουλου.Γίνονται αχώριστοι.Καθημερινά περνούν πολλές ώρες μαζί γράφοντας τραγούδια και το φθινόπωρο του 1968 βγάζουν μαζί το πρώτο δίσκο του Μάνου με τίτλο "Ο Σταθμός" σε στίχους του Λ.Παπαδόπουλου με κύριο ερμηνευτή το Γ.Καλατζή.Από το δίσκο αυτό ξεχωρίζουν το "Δελφίνι Δελφινάκι" , "Το Παλιό Ρολόι" ,"Ο Σταθμός", "Η Δουλειά Κάνει Τους ¶ντρες"
Η επιτυχία του "Σταθμού" δημιουργεί μια νέα οικονομική προοπτική για το Μάνο.Του γίνονται προτάσεις για θέατρο,κινηματογράφο.Αρχίζει να ανασαίνει οικονομικά και έτσι μαζί με τη γυναίκα του μετακομίζει σε μια πάροδο της οδού Μεσογείων.Εκεί το σπίτι καθημερινά γεμίζει από νέους τραγουδιστές οι οποίοι βλέπουν στο πρόσωπο του Μάνου το νέο τους συνθέτη.Ο Γ.Καλατζής και ο Γ.Νταλάρας είναι οι συχνότεροι επισκέπτες και σε αυτούς θα στηρίξει και τον επόμενο δίσκο του το 1970, "Θαλασσογραφίες" πάνω σε στίχους του Λ.Παπαδόπουλου.Από τον δίσκο αυτόν θα ξεχωρίσουν τραγούδια όπως "Ο Σεβάχ ο Θαλασσινός", "Η γοργόνα" ,"Η Τζαμάικα","Δέκα Παλικάρια","Σ΄αγαπώ Σ΄αγαπώ".Με το τραγούδι "Ο Σεβάχ ο Θαλασσινός" ο Λοίζος επιχειρεί για πρώτη φόρα να ερμηνεύσει για πρώτη φορά ένα δικό του τραγούδι και το κάνει με ιδιαίτερη επιτυχία.
Μαζι με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο θα γράψουν και άλλα τραγούδια όπως το "Αχ Χελιδόνι Μου", "Τα Πουλιά" ,"Δεν Θα Ξαναγαπήσω" (Σ.Καζαντζίδης).Το 1971 ο Μ.Λοίζος θα κυκλοφορήσει τον τρίτο του δίσκο"Να 'χαμε Τι Να 'χαμε" πάλι σε στίχους του Λ.Παπαδόπουλου και κύριους ερμηνευτές τους Γ.Νταλάρα και Γ.Καλατζή.Από τον δίσκο αυτό θα ξεχωρίσουν τα τραγούδια "Παποράκι", "Ηλιε Μου Σε Παρακαλώ", "Ελισσώ", "Το Ζειμπέκικο Της Ευδοκίας", "Ο Κουταλιανός" .
Το 1971 και ενώ ο Μ.Λοίζος βρίσκεται σε διάσταση με τη Μ.Λήμνου θα γνωρίσει στη Κύπρο τη Δ.Σιτζάνη η οποία μέλει να γίνει η δεύτερη γυναίκα του.Μένουν μαζι στο Χολαργό όπου ο Μάνος αρχίζει να μελετάει συστηματικά Ρίτσο,Σεφέρη, Εγγονόπουλο ,Ελύτη,Χικμέτ.Η ίδια διηγείται "Έζησα συγκλονιστικές στιγμές με το Μάνο.Στιγμές που σημάδεψαν την ζώη μου και δεν θα τις ξεχάσω ποτέ"
Την ίδια εποχή που κυκλοφορεί ο δίσκος "Να ΄χαμε Τι Να ΄χαμε" ο Μάνος δουλεύει τον "Τσε" και την "Πρώτη Μαϊου" σε στίχους δικούς του, τραγούδια που λόγω της λογοκρισίας δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν.Τη νύχτα της 17ης Νοεμβρίου 1973 ο Λοίζος δεν θα την ξεχάσει στα υπόλοιπα 9 χρόνια της ζωής του.Μια ομάδα πραιτοριανών του καθεστώτος με κλωτσιές στην πόρτα και κραυγές ,θα τον συλλάβει μπροστά στα έντρομα μάτια της κόρης του και θα τον οδηγήσουν στα μπουντρούμια της χωροφυλακής Νέας Ιωνίας.Μέτα από μια σειρά ενεργείων θα αφεθεί ελευθερος έπειτα από 9 μέρες.
Πολύ πρίν το Πολυτεχνείο ο Λοίζος έχει αρχίσει να συνεργάζεται για έναν καινούριο δίσκο με τον Δ.Χριστοδούλου ο οποίος αποτελεί απωθημένο για τον Μάνο όχι τόσο για την προσφορά του στο χώρο της ποιήσης μα για το τραγούδι του.¶λλωστε όταν ο Λοίζος πρωτοξεκίνησε όλη η Ελλάδα χόρευε με τον "Καημό" , την "Δραπετσώνα", το "Βράχο Βράχο".Ετσι λοιπόν την πρωτοβουλία θα την πάρει ο Λοίζος και το Πάσχα του 1974 θα κυκλοφορήσει ο δίσκος "Καλημέρα Ηλιε"με ερμηνευτές τους Σμοκοβίτη,Αλιμπέρτη,Χ.Αλεξίου.
Με το γκρέμισμα της χούντας θα λυτρωθει όλη η Ελλάδα μαζί και ο Μ.Λοίζος.Θα σταματήσουν οι περιπέτειες με την ασφάλεια αλλά και η αγωνία του για το αν θα τον απελάσουν μιάς και έχει Κυπριακό διαβατήριο.Έχει την δυνατότητα να κυκλοφορήσει σε δίσκους τραγόυδια που έγραψε όλα αυτα τα χρόνια αλλά η λογοκρισία δεν επέτρεψε να κυκλοφορήσουν.Έτσι λοιπόν το 1975 κυκλοφορούν "Τα Νέγρικα" σε στίχους του Γ.Νεγρεπόντη και την ίδια εποχή θα κυκλοφορήσουν τα "Τα Τραγούδια Του Δρόμου" με πολλά τραγούδια να ξεχωρίζουν όπως "Ο Δρόμος" , "Ο Στρατιώτης" ,"Τσε", "Το Ακκορντεόν" , "Ο Γ΄ Παγκόσμιος" "Ο Μέρμυγκας", "Μη Με Ρωτάς"
Τα πρώτα προβλήματα με την υγεία του δεν αργούν να κάνουν την εμφανισή τους.Ο Λ.Παπαδόπουλος λέει γι αυτόν "Η ζωή του είναι η ζωή ενός νταβραντισμένου δεκαοχτάχρονου.Ξενυχτάει πίνει,καπνίζει,και κάνοντας χιούμορ ζητάει ειδικές ξενόγλωσσες σάλτσες για το φαγητό του ενώ έχει λανσάρει ειδικό ωράριο για τη χρήση του αλκοόλ. "Κατά τις εντεκάμισι αστοιχείωτε Λευτέρη που είσαι ακόμα στο Δεμέστιχα, πίνουμε ένα με δύο ούζα.Το μεσημέρι, με το φαγητό ζητάμε το κρασί του Πυθαγόρα, το πορτογαλέζικο Ματέους, εκτός αν μας έχουν σερβίρει ψάρι οπότε πίνουμε ρετσίνα από το βαρέλι του ταβερνιάρη της γειτονιάς.Το απόγευμα και ώσπου να δύσει ο ήλιος , πίνουμε καμπάρι με σόδα και όλα τα σχετικά.Όταν αρχίσει να σουρουπώνει παραγγέλνουμε ουίσκι Σιβας κατά προτίμησιν.Στο δείπνο μας φέρνουνε το μεσημεριανό κρασί - προσοχή παρακαλώ μέσα στο φλασκί.Και τις πρωινές ώρες καταναλίσκουμε μεγάλες ποσότητες τζίν με τόνικ."
Κάπου κάπου θυμάται τις προειδοποιήσεις των γιατρών για την υγεία του και κόβει το τσιγάρο,αρχίζει να καπνίζει πίπα,παρατά το αυτοκίνητο και όποτε είναι δυνατόν περπατά.Αυτά όμως για λίγο.Μετά ξανακατρακυλά.
Η χούντα έχει καταρρεύσει μαζί και η λογοκρισία.Ο λαός μετά από πολλά χρόνια είναι ελεύθερος να αγοράσει δίσκους του Μ.Θεοδωράκη.Είναι η εποχή των λαικών συγκεντρώσεων και των χειροκροτημάτων, της προσμονής και της ελπίδας.Αυτή την ατμόσφαιρα δεν είναι δυνατόν να μην την εκμεταλλευθούν οι δισκογραφικές εταιρίες γι΄αυτό παραγγέλνουν από τους συνθέτες τραγούδια μεγαλόστομα ,εμβατηριακά.Ετσι η αγορά του δίσκου πλημμυρίζει από τραγούδια για εργάτες, μετανάστες, ήρωες του Πολυτεχνείου.
Αυτήν την εποχή ο Φ.Λάδης θα παραδώσει στο Μ.Λοίζο μια σειρά τραγουδιών που μιλάνε για συνδικάτα και απεργίες.Αυτός θα τους μελοποιήσει και θα βγάλει το δίσκο "Τα Τραγούδια Μας" μαζί με τον Γ.Νταλάρα.Ένα δίσκο που θα έχει φοβερή απήχηση στον λαό και θα πουλήσει πάνω από 100.000 αντίτυπα.
Ο Λοίζος όμως δεν σταματά εδώ.Αποφασίζει να βγάλει ένα ακόμα δίσκο αυτή τη φορά με τη Χ.Αλεξίου.Αν και λίγο πριν υποστήριζε ότι η Αλεξίου είχε φωνή μόνο για νυχτερινό κέντρο, λέει γι'αυτήν λίγο αργότερα "Είναι πολύ μεγάλη τραγουδίστρια.Έχει ψυχή" και έτσι αποφασίζει να συνεργαστεί μαζί της και μελοποιεί μια σειρά τραγουδιών που του δίνει ο Μ.Ρασούλης και ο Πυθαγόρας και λίγο αργότερα κυκλοφορεί το δίσκο "Τα Τραγούδια Της Χαρούλας" με ερμηνεύτρια την Χ.Αλεξίου.Από αυτόν το δίσκο θα ξεχωρίσουν τα τραγούδια "Τίποτα Δεν Πάει Χαμένο" , " Ολα Σε Θυμίζουν " , " Ο Φαντάρος" , "Πές Μου Πως Γίνεται" , "Τέλι Τέλι Τέλι", "Γύφτισσα Τον Εβύζαξε"
Το 1980 ο Μ.Λοίζος προχωρά στην έκδοση ενός ακόμα δίσκου "Για Μια Μέρα Ζωής" με κύρια ερμηνεύτρια την Δ.Γαλάνη. ενώ θα ερμηνεύσει και ο ίδιος ένα δικό του ερωτικό τραγούδι το "Σ' Ακολουθώ" ενώ θα ξεχωρίσουν ακόμα η "Κουτσή Κιθάρα" του Λ.Παπαδόπουλου , "Σε Ψάχνω" και "Κι Αν Είμαι Ροκ" της Δ.Σιτζάνη και το "Η Μέρα Εκείνη Δεν Θα Αργήσει" του Φ.Λάδη.
Τα προβλήματα όμως με την υγεία του Μάνου συνεχίζονται.Όπως αναφέρει ο ίδιος έκανε γύρω στα πέντε πακέτα τσιγάρα την μέρα ενώ συνεχίζει να μην προσέχει με την υγεία του.Ο Φ.Κωνσταντινίδης παιδικός φίλος του Μάνου λέει γι αυτόν "Παρατηρούσα πως συχνά βρισκόταν σε μια κατάσταση μέθης.Και καλλιεργούσε την ιδέα ότι ήταν αθάνατος.Ότι μπορούσε να κάνει οποιαδήποτε κατάχρηση, να μπεί σε οποιαδήποτε συγκινησιακή περιπέτεια και να βγεί χωρίς απώλειες.Ναι.Καλλιεργούσε την ιδέα ότι ήταν αθάνατος."
Στις 11 Οκτωβρίου 1981 ο Μ.Λοίζος εισάγεται στο Γενικό Κρατικό με περικαρδίτιδα, νεφρική ανεπάρκεια και πίεση.Ο Μάνος θα βγεί από το νοσοκομείο αλλά δεν θα λάβει τα μέτρα του.΄Εχει στο νού του κάποια πράγματα που θέλει να κάνει ακόμα.Έχει στα χέρια του τα ποιήματα του Τούρκου Ναζίμ Χικμέτ σε απόδοση του Γ.Ρίτσου τα οποία τόσο καιρό θέλει να κυκλοφορήσει αλλά η εταιρεία του θεωρεί ότι είναι αντιεμπορικά.΄Έτσι λοιπόν στις αρχές του 1982 θα μελοποιήσει αυτά τα ποιήματα και θα κυκλοφορήσει τον δίσκο "Γράμματα στην Αγαπημένη".Δεκατέσσερα τραγούδια ντυμένα με πολύ απλή όμορφη μουσική.
Εντούτοις το ταξίδι του στη Μόσχα και οι εξετάσεις που θα του κάνουν οι Σοβιετικοί γιατροί τον προειδοποιούν για εγκεφαλικό αν δεν κάνει "κράτει".Ο Λοίζος όμως αυτό το κράτει δεν το καταλαβαίνει.Συνεχίζει την ζωή του σαν να μην συμβαίνει τίποτα.Στις 8 Ιουνίου του 1982 θα τον χτυπήσει εγκεφαλικό.
Στις 12 Ιουλίου βγαίνει από το Γενικό Κρατικό σίγουρος ότι θα γίνει καλά.Στις 16 Αυγούστου ταξιδεύει για την Μόσχα όπου μέλλει να είναι και το τελευταίο του ταξίδι.Ο ίδιος ένιωθε ότι δεν θα ξαναγύριζε.Και δυστυχώς αυτή η διαίσθηση βγήκε αληθινή.
Στις 7 Σεπτεμβρίου 1982 και ενώ νοσηλεύεται στη Μόσχα παθαίνει και δεύτερο εγκεφαλικό.Οι γιατροί θα τον κρατήσουν στην ζωή ως τις 17 Σεπτέμβρη ώρα 3 το απόγευμα.
Φέτος συμπληρώνονται 24 χρόνια από το θάνατο του.Και κάθε φορά που ανοίγω το ραδιόφωνο και ακούω τραγούδια του Μάνου, που ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω να μίλανε για το Μάνο που πάω σε συναυλίες και τραγουδιέται ο Μάνος αναρωτιέμαι
"Πέθανε ο Μάνος Λοίζος;"
Πηγή: Άκης Μπουζαρέλος
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο