Άρχες του 1453...

Η βυζαντινή αυτοκρατορία είχε πάψει να είναι μεγάλη και είχαμε μέινει κάτι υπόλοιπα, κι έμοιαζε στο χάρτη σαν υπόλοιπο χοιρινής μπριζόλας...

Ο Μωάμεθ αυτοκαλέστηκε να μπει μέσα, κι οι βυζαντινοί δεν είχανε πρόβλημα, μόνο που ήθελε να μπει με την παρέα του. 250.000 Τούρκοι ήταν πολλοί, ειδικά αν δεν περιμενεις επισκέψεις...

Φτιάχνει ο Μωάμεθ φρούριο απέναντι από την Πόλη και τοποθετεί ένα μεγάλο κανόνι. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ξεκινά τις προσευχές να απεργήσουν οι μπαρουτάδες (βενζινάδες της εποχής) μπας και τη γλιτώσουνε....

Ο Πάπας βλέποντας το χαλαμανταριό να κατευθύνεται προς την Πόλη, παίρνει τηλέφωνο τον Παλαιολόγο...

- Έλα Κωστάκη, τα νέα σου!

- Αν δε βοηθήσεις το συντομότερο μάστορα, μας βλέπω ξύλα για το τζάκι!

- Σου στέλνω άντρες ρε συ! Εφτά γαλέρες! Άσοι στην κιθάρα όλοι και πολύ καλές φωνές!

- Εγώ στρατό θέλω ρε μπάρμπα, όχι το quatro guitara!

-  Σόρρυ, eurovision δε γίνεται εκεί πέρα?

Ο Μωάμεθ κλείνει τους δρόμους από παντού. Χτυπούσε αλλά η άμυνα της Πόλης ήτανε τόσο ισχυρή που λένε ότι αναφώνησε...

- Να δεις που κάποτε αυτοί θα πάρουνε το Euro!

Αλλά τα λάθη είναι για τους ανθρώπους. Καθώς πολεμάγανε, ξεχάσανε μια μικρή πόρτα ανοιχτή οι βυζαντινοί. Από κει μπήκανε πολλοί Τούρκοι, αλλά πάλι απωθήθηκαν και οι βυζαντινοί τους κάνανε κωλοδάχτυλα...

Το παλεύανε οι Τούρκοι, τσάμπα όμως, κι ο Μωάμεθ τα χε πάρει! Θα γινότανε αλκοολικός αλλά τον έσωσε που δεν έτρωγε χοιρινό. Γιατί αλκόολ χωρίς μεζέ πάει? δεν πάει!

Ξημερώνει 29 Μάη. Ο Μωάμεθ δίνει εντολή για γενική επίθεση, ενώ ο Κωστάκης από τα τείχη του έκανε νόημα από μακριά περιγράφοντάς του με απόλυτη λεπτομέρεια, τι έχει πάρει μέχρι τώρα...

Αλλά δυστυχώς γίνεται το δεύτερο λάθος. Εκεί που πολεμούν κι οι βυζαντινοί αντέχουν χαλαρά και με το νόμο, ένας τούρκος κατεβάζει τη βυζαντινή σημαία και υψώνει την τούρκικη...

Στην αρχή οι βυζαντινοί νομίζανε ότι πολεμώντας-πολεμώντας, μπήκανε σε άλλη πόλη. Γιατί το ξύλο είναι σαν το κολύμπι. Μπαίνεις, ξεχνιέσαι κι όταν συνέρχεσαι συνειδητοποιείς ότι πλατσουρίζεις σε άλλη παραλία...

Όμως ήτανε η πόλη τους. Ενώ κερδίζανε, βλέποντας την τουρκική σημαία, ένας παπάρας φωνάζει: "H Πόλις εάλω!". Αυτό ήτανε! Οι βυζαντινοί μπερδεύονται, κουτουλάνε μεταξύ τους, όχι για τίποτ' άλλο, για να μάθουν τι σημαίνει "εάλω"!

Ο Μωάμεθ που εισέβαλε μετά, τους το εξήγησε...

Η άλωση της Πόλης είναι η πιο τραγική στιγμή του Ελληνισμού... Όχι επειδή, χάσαμε, έχουμε ξαναχάσει... Απλά γιατί μας κληροδότησε να μένουμε μια ζωή δίπλα σε 70,000,000 μαλάκες...

Η νέα μου δουλειά είναι γεγονός. Κι ο καθένας στο σπίτι το αντιμετώπισε ψύχραιμα, κάνοντας τον σταυρό του. “Το πρόβλημα τώρα θα το έχει η εργοδοσία” μονολόγησαν, κι άρχισαν διακριτικά-διακριτικά το ξεμονάχιασμα...

Η μάνα στο πλευρό του παιδιού όπως πάντα...

- Επιτέλους αγόρι μου βρήκες δουλεια!

- (δε μας παρατάς ρε μάνα...)

- Δε χαίρεσαι?

- Τι να χαρώ? Δουλειά βρήκα, δε βρήκα το χαμένο μου αδερφό! Πρωινό ξύπνημα βρήκα, χαρτουρα βρήκα, ευθύνες βρήκα και κυρίως βρήκα έναν σίγουρο τρόπο από το απόγευμα να είμαι κομμάτια!

- Αμάν πια με σένα!!! Η δουλειά είναι χαρά!

- Ε αν η δουλειά είναι χαρά, εγώ είμαι μελαγχολικός τύπος!

Ο πατέρας- σε αντίθεση με τη μάνα- το αντιμετώπισε πιο ρεαλιστικά...

- Άντε! Επιτέλους! Από δω και πέρα θα ρεμαλιάζεις λιγότερες ώρες!

- Θα ναι ποιοτικό ρεμάλιασμα όμως, ε πατέρα?

- Το νου σου κακομοίρη μου, μην κάνεις πάλι τα καραγκιοζιλίκια που έκανες στην προηγούμενη εταιρεία και πήγαν να σε διώξουν στις δυο βδομάδες ξέρεις τι θα σου κάνω?

- Τι.

- θα σε πατήσω κάτω!!!

- Ε πού θα πάταγες ρε πατέρα? Πάνω?

- Έχεις δει ρε άχρηστε κανέναν άλλο να τον διώχνουνε στις δέκα μέρες??? Βρες μου ΕΝΑΝ υπάλληλο πριν καν κάτσει στην καρέκλα του να τον πετάνε έξω κι εγώ θα σταματήσω!

- Πώς δεν έχω δει...

- Ποιον ρε?

- Την Έλλη Στάη!

- γκρρρρρρρ....

Κι από τους γύρω αρχίσανε οι ίδιες σπαστικές ερωτήσεις...

- Βρήκες δουλειά? Πώς τα κατάφερες ρε συ?

- Είχα πιεί, δεν ήξερα τι έκανα...

- Βρηκές δουλειά ε? Μπράβο αγόρι μου! Είναι η χρονιά σου αυτή!

- Η δική μου είναι, της εταιρείας δεν είναι...

- Πήρες υπεύθυνη θέση?

- Μπα...με ροδάκια είναι, μια εδώ μια εκεί...

Τς τς τς...

Η αγάπη, ο έρωτας, κι ο πόνος, θύμα μεγάλο της εποχής της πληροφορίας...

-H γυναίκα μου μού αποκάλυψε ότι ήμουνα ο πρώτος της!!!

- Έλα...! Ωραία!

- Εσύ ξέρεις? ήσουνα ο πρώτος της?

- Της γυναίκας σου? Δεν είμαι σίγουρος...

Η πολιτική κι αυτή, θύμα εξίσου αυτής της εποχής...

- Ρε συ πουλάνε τον ΟΤΕ!

-..............

- Και τα λιμάνια της χώρας!

-.............

- Σκέφτονται να πουλήσουν και την αγροτική τράπεζα!

-............

- Πουλάνε και την παιδεία!

-...........

- Γιατί δε μιλάς? Καλά δε σε νοιάζει? Δεν παίρνεις θέση?

- Πώς! Πώς!...Αν ακούσεις να πουλάνε τίποτα σε ηλεκτρική κουζίνα σφύρα...

Κι η γλώσσα μας, κι αυτή τσαλαπατημένη από τους ιθύνοντες της ΕΡΤ - έστω και σ’ αυτόν το γελοίο διαγωνισμό- που επιμένουν να κατεβάζουν τραγούδι γι’ άλλη μια φορά με αγγλικό στίχο- μοναδικοί στην Ευρώπη μαζί με τους Ρώσους- μη σεβόμενοι οι ιθύνοντες καθόλου τους γαλλομαθείς της χώρας μας!

- My secret combination it’s a mistery for youuuuuuuu!

- Μπαρδόν?

- use your imagination I ‘m not easyyyyyyy...

- Ποιος πουλάκι μου σε βρίζει?

-but I’m true!

- Tρού? Όπως λέμε Ντι τρού? Τι σκατά γίνεται σ’ αυτό το τραγούδι πια?

- ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ? ΘΑ ΤΟ ΒΟΥΛΩΣΕΙΣ ΡΕ ΠΑΠΑΡΑ??? ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΦΑΣ ΣΦΑΛΙΑΡΑ!!!

- Τώρα μάλιστα, αυτό είναι στίχος!

Επειδή όμως εμείς επιμένουμε ελληνικά...

Ένα ρεφραινάκι που μιλάει βαθιά μέσα μας...

Με στίχους απλούς, έξυπνους και βαθείς...

Γιατί ζωή=αγάπη, έρωτας, πόνος, κοινωνία... Life= πορτοκαλάδα.

Για όποιον δε βρίσκεται στη δουλειά του (γιατί τα αφεντικά έχουν σκληρύνει τώρα τελευταία....) ας βάλει το βίντεο πάνω, θα γουστάρει!

Eίσαι μια γυναίκα μέσα στην απόγνωση...

Καταδικασμένη, μες στην απομόνωση...

Μια μικρή Ελλάδα που δεν ονειρεύεται...

Σύνθημα στον τοίχο που απαγορεύεται...

Καλημέρα!

Η περίοδος των εξετάσεων ξεκινά σιγά-σιγά. Μαζί κι εγώ, που ετοιμάζω πυρετωδώς τα φυντάνια μου να διαπρέψουν και σ’ αυτήν την πρόκληση! Γιατί τα παιδάκια μου μπορεί να μη ξέρουν με τι φωνήεν ξεκινάει η λέξη ύψιλον, αλλά ο καθένας τους στο γυναικείο φύλο έχει δείξει ήδη δείγματα υπεραρκετά.

Ο πρώτος ξεκινά Τετάρτη με αρχαία. Καμμένος από χέρι, δεν του το λέω όχι για τίποτε άλλο, απλά γιατί μετά θα μου παίζει ότι τον πονάει το χέρι του και δε θα μπορεί να γράψει...

Τι κι αν δίνουμε μάχη να σώσουμε τα προσχήματα? Φεύγουνε κι αυτά κατά δεκάδες, βρίσκοντας απίστευτα προσχήματα!!!

- Λοιπόν χαζοβιόλη άνοιξε τα βιβλία σου...Από πού θες να ξεκινήσουμε? Πάμε Πλούταρχο πρώτα?

- Δε μπορώ ρε Γιώργο σήμερα, έχω κανονίσει...

-..........

-..........

-..........

- Σε στενοχώρεσα? Πάμε άλλη μέρα να τον ακούσουμε αν θες....

- Α! Το συνεχίζεις!!!!!!

Ο άλλος ξεκινά με αρχαία την παρασκευή...

- Πώς τα βλέπεις τα πράγματα στα αρχαία φιρφιρίκο? Θα πάς καλά αύριο???

- Αμέ! Θα με πάει ο πατέρας μου!

Αλλά και στην ιστορία τα πράγματα φαίνονται το ίδιο θολά....

Ο πρώτος συνεχίζει να χαράσσει νέους δρόμους στην ιστοριογεωγραφία....

- Πώς λέγεται το διαμέρισμα που έχει πρωτεύουσα τα Γιάννενα?

- Τριάρι...

Αλλά και στην ατόφια ιστορία τα αποτελέσματα είναι πέραν των προσδοκιών!

- Για πε μου ρε δάσκαλο, πώς σκοτώσανε οι Τουρκοι τον Αθανάσιο Διάκο?

- Τον ανασκολοπίσανε.

- Παρντόν?

- Τον ανασκολοπίσανε βρε παιδάκι μου, αυτό και τέλος, δε χρειάζεται να μάθεις περισσότερα, πες το και θα σαι μέσα...

- Τι σημαίνει αυτό ρε δάσκαλο?

- Είσαι μικρός ακόμα, πες το έτσι και μη σε νοιάζει, θα σαι μέσα!

- χαχα τώρα δάσκαλο μεταξύ μας, καλά που δεν τον πηδήξανε, ε?

-.........

Αλλά κι ο δέυτερος στην Ιλιάδα σπέρνει ανέμους και φυσικά θερίζει θύελλες...

- Γιατί μαλώσανε ο Αγαμέμνονας με τον Αχιλλέα Γιώργο?

- Γιατί ο Αγαμέμνονας έκλεψε από τον Αχιλλέα τη Βρησηίδα που ο τελευταίος την είχε γκόμενα...

- Και ο Αχιλλέας δεν τον έσπασε στο ξύλο το μαλάκα?

- ΠΩΣ ΜΙΛΑΣ ΕΤΣΙ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ? ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΝΟΥΜΕ!!! ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!!

- Κοίτα ρε την κοινωνία μου μέσα τι γίνεται, άλλος γ***ει, άλλος τ’ ακούει!

Ο Κούλογλου ξαφνικά, χωρίς να το παίρνει χαμπάρι κανένα κυβερνητικό στοιχείο, πετάει στη φόρα μια εκπομπή διόλου φιλική προς τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο υπεύθυνος κείνη την ώρα είχε την τηλεόραση ανοιχτή στο γραφείο του αλλά δεν έβλεπε. Ανάμεσα σ’ αυτόν και στην οθόνη υπήρχαν δυο υπέροχα στήθη της νεότατης γραμματέως του που εμπόδιζαν τη θέα. Αντίθετα ο υπουργός τύπου είχε μάτια ανοιχτά... Έτσι με το που τελείωσε η εκπομπή βαράει το τηλέφωνο της ΕΡΤ...

- Να εκδιωχθεί αμέσως! Να του πείτε να πάρει την εκπομπή του και να τη βάλει...στο ΤΗΛΕΦΩΣ! Στο κρατικό κανάλι δεν έχει θέση!

- Μα αυτό λέγεται λογοκρισία κύριε υπουργέ!

- Και να του πείτε πως όταν θα μιλάει για τη δικτατορία του Πούτιν να πλένει το στόμα του!

- Μα αυτό λέγεται χειραγώγηση κύριε υπουργέ!

- Και αν θέλει να κάνει εκπομπές σε κυβερνητικό κανάλι, να του πείτε να βγει δημοσιώς και να ζητήσει συγνώμη!

- Μα αυτό λέγεται εκβιασμός κύριε υπουργέ!

- Έλεος κύριε διευθυντά με το πώς λέγεται!!! Mάθημα μου κάνετε???

- Δεν είμαι ο διευθυντής κύριε υπουργέ, ο διορθωτής κειμένων είμαι...

Το MAD NEWS παράλληλα έρχεται να επιβραβεύσει τους κορυφαίους μουσικούς της χρονιάς. Όπως ειπώθηκε, φέτος θα υπάρξουν πολλές εκπλήξεις. Θα τιμηθεί για άλλη μια χρονιά μεν ο Μιχάλης Χατζηγιάννης ως ο καλύτερος τραγουδιστής- στιχουργός- συνθέτης- παραγωγός- χορευτής- ακροατής- ηχολήπτης-πυροτεχνουργός- αστρολόγος- οικοδόμος- καφετζού, όμως τα βραβεία θα του τα δώσουν τελείως άλλοι.

Κι αυτοί δε θα ναι άλλοι από τους νέους περφόρμερ Ντόρα Μπακογιάννη και Ευάγγελο Βενιζέλο, παίρνοντας άξια τη σκυτάλη από τους πιο παλιούς του είδους, τα Καλουτάκια και τους αδερφούς Κατσάμπα. Όμως πάντα υπάρχει ο αστάθμητος παράγοντας, ειδικά για μία υπουργό εξωτερικών...

- Κυρία Μπακογιάννη σας παρακαλώ ανοιξτε το φάκελο με το νικητή...

- Βεβαίως (σκάει τότε το σαρδόνιο μητσοτακικό χαμόγελο..μπρρρρ) Και ο νικητής του καλύτερου λαικού βίντεο κλιπ είναι ο.......(πώς να το πω τώρα)

- Ναι...?

- Ο.....(έχεις Βαγγέλη καμιά ιδέα?)

- ΝΑΙ...???

- Ο...(Να πάρω τηλέφωνο το χοντρό τον πρόεδρο, αλλά σιγά μη ξέρει...)

- ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΑΝΤΑΜ? ΜΑΣ ΓΚΑΣΤΡΩΣΑΤΕ!

- Νικητής του διαγωνισμού είναι ο....Κώστας Κάτω Μακεδόνας! Ή πέρα Μακεδόνας, ή άνω-κάτω Μακεδόνας, ή Πρωην γιουγκοσλαβικός Μακεδόνας της γυναίκας του!

-........

Υ.Γ.: Προσοχή όταν ανοίγετε τα ΠΜ σας! Αν πάρετε κάποιο προσωπικό μήνυμα με τον τίτλο “Στιγμιαίο λάθος” μην το ανοίξετε! Κυκλοφορεί ένα μέλος με το nickname “Pasxalis” που πετάει (υ)ιούς δεξιά κι αριστερά!

Στον Όλυμπο συνηθιζόταν να απεικονίζονται όλοι οι θεοί όμορφοι. Όλοι? Όχι! Ο Ήφαιστος, αν και γιος του όμορφου Δία και της κουκλίτσας Ήρας, βγήκε τελείως μαυροτσούκαλο, με ένα μούσι σαν του Χατζηαβάτη, με ύψος Τζον Κόρφα, και λίγο κούτσαυλο. Δηλαδή περισσότερο φρατζολάκι θύμιζε, παρά άνθρωπο...

Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να χει τις ομορφότερες γυναίκες, καθώς μπορεί ως θεός να μην είχε πολύ ανταγωνισμό και όποτε έσκαγε μύτη στις καφετέριες τα πιπίνια που κάθονταν δυο-δυο να λυσσάνε γι’ αυτόν καθώς οι θεοί τότε ήταν γαμάουα, αλλά επίσης είχε μυαλό κι ήτανε τρελλό πετόνι, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους μπαστουνόβλαχους μπήχτες θεούς του Ολύμπου...

Την κουτσαμάρα την απέκτησε από ένα περιστατικό που θα μπορούσε να αποφύγει, αλλά δυστυχώς εκτός από έξυπνο η μάνα του τον γέννησε και απίστευτο μπούλη... Ο Δίας γι’ άλλη μια φορά μάλωνε με την Ήρα, καθώς το προηγούμενο βράδυ ο πατέρας των θεών πήγε και πήδηξε την Αλκμήνη...

- Πού ήσουνα χτες ρε γελοίο υποκείμενο?

- Πρόσεξε πώς μιλάς στον πατέρα των θεών...

- Τι να προσέξω ρε μαλακιστήρι? Λέγε, την πήδηξες ή δεν την πήδηξες μέσα στο πλυσταριό???

- Μέσα στο πλυσταριό όχι!

(πετάγεται ο Ήφαιστος)

- Ναι μαμάκα ο μπαμπάκος σου λέει αλήθεια, μέσα στο πλυσταριό καθόμουνα εγώ!

- Ουφ τώρα ηρέμησα...και τι έκανες μέσα στο πλυσταριό μάτια μου?

- Έπαιρνα μάτι τον μπαμπά που πηδούσε την Αλκμήνη δίπλα στο πλυσταριό!

Ο Δίας τα πήρε, βούτηξε το γιο του και τον πέταξε από τον Όλυμπο να μαζέψει χόρτα. Κουτσάθηκε, και τα βαλε με τη μάνα του που δεν τον στήριξε. Στα γενέθλια της, της έκανε δώρο ένα χρυσό θρόνο με αόρατα δεσμά. Η θεά δέθηκε, και για να τη λύσει ο Ήφαιστος ζήτησε αντάλλαγμα. Να παντρευτεί την Αφροδίτη!

- Πολλά ζητάς γιε μου! Αυτή είναι τρελλό τούμπανο και συ είσαι σαν ιάπωνας τουρίστας!

Αλλά δε μπορούσε να κάνει πίσω. Η Αφροδίτη κι αυτή είχε σπαστεί, αλλά την πίεσε ο Δίας κι έτσι τον πήρε. Αλλά κι αυτή δεν ήταν η καλύτερη σύζυγος... Λίγο μετά το γάμο της άρχισε να του τα φοράει με τον αδερφό του, τον Άρη, ο οποίος δεν της είχε αφήσει όρθιο ούτε κολυμπηθρόξυλο...

Ο θεός Ήλιος που τα βλέπει όλα όμως, είδε τον Άρη με την Αφροδίτη να ξερογλείφονται και σαν μέγιστος ρουφ και ταπετσαρίας από χέρι, πήγε κι έσκασε στον Ήφαιστο το παραμύθι. Τους τις στήσανε κανονικά αυτοί οι δυο, και πάνω στο σεχ των δύο εραστών, τους πέταξαν ένα δίχτυ κι έτσι ο Ήφαιστος τους έπιασε στα πράσα...

- Θα σε σκοτώσω μωρή Λούλα! Εμένα βρήκες να απατήσεις?

- Σκότωσε με ρε Τούλη, χέστηκα, αφού είμαι αθάνατη...

- Θα σε πλακώσω στις σφαλιάρες τότε μωρή τερέζα!

- Και δε με πλακώνεις? Θα γίνω αόρατη...

- Θα κάνω με τα κρεμμυδάκια τότε μωρή αφρούλα!

- Ώπα ρε Τούλη, σιγά μη σου κόψει η μπεσαμέλ!

- Τι μπορεί να κάνει γαμώτο ένας θεός σε μια θεά???

Τελικώς, μετά λοιπόν τη μήνυση κατά αγνώστου που υπέβαλε, ο Ήφαιστος ελεύθερος πια, άρχισε να ξαναπαίρνει μπρος κάνοντας βόλτες στις καφετέριες βρίσκοντας πιπινάκια που τόσο του ‘χαν λείψει, και διαδίδοντας έτσι για σπάσιμο ότι ο Άρης είναι αδερφή...

Με τη μήνυση κατά αγνώστου που υπέβαλε έμεινε ως ο θεός του πολιτισμού. Από το γεγονός ότι μαγείρευε στην Αφροδίτη όσο αυτή έβγαζε τα μάτια της, έμεινε και ως ο θεός της φωτιάς. Με τη μήνυση κατά αγνώστου σε συνδυασμό ότι μαγείρευε για την Αφροδίτη όσο έβγαζε τα μάτια της, έμεινε στην ιστορία ως ο θεός του κεράτου...

Θα σχολιάσω τώρα μία λεπτομέρεια, που δε ξέρω αν το χουν προσέξει πολλοί, σίγουρα όλοι κάποια στιγμή την έχουν πατήσει ασυνείδητα όλοι, και τι να πω, πολύ μου τη δίνει...

Έχεις ξαπλώσει με την τύπισσα στο κρεβάτι στο τέλος μιας περιπετειώδους αλλά και ευχάριστης νύχτας. Εσύ της έχεις γυρίσει πλευρό κανονικά για να κοιμηθείς καθότι συνηθίζεις να κοιμάσαι πλαγίως, αφού εξάλλου ο,τι ήταν να δεις, το είδες...

Εκείνη έχει πάρει το τηλεκοντρόλ και αλλάζει τα κανάλια σαν τρελλή και δε σ’ αφήνει να κοιμηθείς καθώς ένα στα τρία κανάλια παίζει Λιακόπουλο που φωνάζει σε 24 ντεσιμπέλ “σηκωθείτε από καρέκλες, ντιβάνια, δερμάτινοι καναπέδες...”

- Έλεος!!! Θα σταματήσεις με το τηλεκοντρόλ πια? Ούτε η Έλλη Στάη δεν έχει αλλάξει τόσα κανάλια μέσα σ΄ ένα λεπτό!!!

Οι μνήμες όμως από τις προηγούμενες στιγμές ευτυχίας που περάσατε, είναι νωπές, κι έτσι βάζεις λίγο νερό στο κρασί σου. Για λίγο όμως γιατί η τύπισσα ξαναχτυπά...

- Να κάνουμε αγκαλίτσα? (Σου λέει)

- Έλα να κάνουμε... (απαντάς σκεπτόμενος ότι “πόσο γαιδούρα είναι πια? Αν νυστάξει θα πάει παραπέρα...)

Τη φορτώνεσαι κανονικά λοιπόν, κι εκείνη σιγά-σιγά την παίρνει ο ύπνος... Ξαφνικά παίζει το σκηνικό αυτή να κοιμάται πάνω σου, να χει απλωθεί κιόλας, ενώ εσύ από κάτω να νοιώθεις σα προβιά αρκούδας στο πάτωμα, δίπλα στο τζάκι...

Κι εκεί που παίρνεις σιγά-σιγά τα χεράκια της από πάνω σου, τα πας παραδίπλα για να την κάνεις, μπας και σε λυπηθεί ο θεός και σου επιτραπεί να κλείσεις κι εσύ κανένα βλέφαρο, εκείνη ξυπνά για λίγο και σου φωνάζει ναζιάρικα...

- Αγκαλίτσααααααα...

- Ε κάναμε αγκαλίτσα! Ν υ σ τ ά ζ ω!

- Θέλω κι άλληηηηηη!

- Ε δεν έχει άλλη! Για τι με πέρασες? Για λούτρινο?

- Έτσι είστε οι άντρες! Είστε όλο γλύκες μέχρι να μας βάλετε κάτω! Μετά που θέλουμε να κοιμηθούμε πάνω σας και να νοιώσουμε μια ασφάλεια, αλλάζετε πλευρό!

- Έτσι είστε κι εσείς οι γυναίκες! Όταν είμαστε όλο γλύκες, σας πιάνει η ανασφάλεια κι όλο βαριέστε! Κι όταν πάμε να κοιμηθούμε, σας πιάνει η ασφάλεια και θυμάστε να μας καβαλήσετε!

Το ‘χουμε πει...τα πάντα είναι θέμα timing...

Η ειλικρίνεια έχει πολλά παρακλάδια.

Πχ ρωτήσανε τον Τσίπρα αν έχει δοκιμάσει ποτέ του χόρτο. Ο Τσίπρας, ως αρχηγός πια κόμματος, έπρεπε να πει όχι. Ως αριστερός νέος όμως που υποτίθεται ότι ζει μέσα στην κοινωνία, ανακατεύεται μ’ αυτήν και έχει κάποιες εμπειρίες στη ζωή του, έπρεπε να πει ναι.

Και τι είπε τελικά ο θεός? Ότι συναναστράφηκε μεν με παρέες που κάπνιζανε χόρτο, αλλά αυτός δε δοκίμασε ποτέ του. Δηλαδή, με άλλα λόγια, ήτανε σε ένα σπίτι όπου το τσιγάρο έκανε τον κύκλο του, σαν έργο του Δαλιανίδη της δεκαετίας του ‘80. Τράβαγε μια ο φίλος του ο Μπάμπης που μοιαζε με τον Γαρδέλη κι έλεγε “Πω πω μάγκα μου, έκανα κεφάλι!”. Πήγαινε μετά στην κολλητή του την Ασπασία που έμοιαζε στην Αλιμπέρτη και έλεγε “Τι θα πω στους γονείς μου στην Κατερίνη αν με ρωτήσουν τι μάρκα καπνίζω?” . Πήγαινε στη γκομενίτσα του την Ευτέρπη που μοιαζε με τη Ρένα Παγκράτη, κι έλεγε “Δικέ μου γουστάρω φάση, είσαι να τη βρούμε? . Πάει και στον Alexis που το παιζε Πάνος Μιχαλόπουλος μετά την πρώτη αποτοξίνωση...

- Έλα ρε...σειρά σου...

- Α πα πα πα πα πα! Δε γίνεται! Το πρωί θα κοινωνήσω!

- Τράβα ρε ξενέρωτε μία να φτιαχτείς και το χω κάνει σπέσιαλ!

- Δε μπορώ ρε σου λέω! Είμαι αρχηγός κόμματος, δεν πρέπει να φτιαχτώ!

- Εγώ στο χα πει φίλε Alexis, δεν είναι δουλειά αυτή που διάλεξες... Οι κωλόγεροι στη βουλή, τα συμβούλια και οι επιτροπές σε χαλάσανε...

- Δε με χαλάσανε! Με φτιάξανε! Εγώ θα γίνω ο νέος μεγάλος αριστερός ηγέτης! Εγώ θα γίνω ο νέος Ανδρέας Παπανδρέου!

 - Ε πες ότι ήρθες φτιαγμένος τόση ώρα και κάθομαι και μιλάω!

Τώρα που είπα Παπανδρέου, θυμήθηκα το Γιωργάκη. Εγώ θα πάω κόντρα στο ρεύμα που τον περιγελάει και τον κοροιδεύει που έπεσε απ’ το ποδήλατο, και θα σταθώ στο πλευρό του. Αν και θα ομολογήσω ότι παρεξήγησε λιγάκι τα πράγματα. Όταν του ‘παν να απευθυνθεί στη νεολαία, δεν εννοούσαν ακριβώς να μιλήσει τη γλώσσα των πεντάχρονων...

Αν και τα πεντάχρονα κι αυτά, έχουν τα προβλήματα τους. Όταν πάνε στην παραλία πχ και φτιάχνουνε στην άμμο λακούβες ή πύργους, έρχεται ο κάθε χλέμπουρας, πατάει πάνω και τους το κάνει Βαγδάτη το παιχνίδι. Πάνε να διαμαρτυρηθούν στο πατέρα, εκείνη την ώρα βλέπει την απέναντι γκομενίτσα που κάνει τόπλες, δεν του απαντάει. Πάνε να μιλήσουν στη μαμά τους, εκείνη την ώρα ψάχνει το εννέα κάθετα, “πόλη του Βελγίου με δύο γράμματα, το πρώτο γράμμα είναι το Α και το τελευταίο το Τ. Ποια να ναι άραγε?” Ούτε αυτή δινει σημασία...

Έτσι τα πεντάχονα αποκτούν κόμπλεξ, καταπιέζονται και τους βγαίνει σε καταχρήσεις. Αρχίζουν να χλαπακιάσουν κατά κιλά τα φουντούνια και τις κουκουρούκου και δε νοιάζονται για το κοινωνικό σύνολο και περιθωριοποιούνται. Αλλά όλα αυτά έχουν ένα τέλος. Η αλλάγη έρχεται, με μπροστάρη το Γιωργάκη.

Μη ξεχνάμε άλλωστε, πως όσο περνά ο χρόνος, οι μεγάλες επαναστάσεις γίνονται από όλο και πιο μικρούς...

Πχ ο Μάης του ‘68 και το Πολυτεχνείο ξεκίνησε από τα πανεπιστήμια. Στο μεγάλο εκπαιδευτικό κίνημα του 1992 πρωτοστατούσαν τα σχολεία. Ε τώρα η επανάσταση θα ξεκινήσει από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς!

Όλοι μαζί στον αγώνα! Ο καθένας με ο,τι έχει! Πάρτε ποδήλατα, πατίνια, χούλα χουπ, σχοινάκια κι όλοι έξω απ΄την βουλή ! Σπάστε τους τα νεύρα! Σίγουρα θα βγει κανένας κωλόγερας βουλευτής που τον έχει πάρει ο ύπνος στα έδρανα να μας φωνάξει νευριασμένος να κάνουμε ησυχία!

Μ’ αυτούς που μπλέξαμε, σίγουρα θα φάμε στη μάπα κι άλλο την κυβέρνηση των βρυκολάκων... Να χαρώ εγώ αριστερούς ηγέτες!!!

Τραγουδάκι πάνω, εξαιρετικά αφιερωμένο στον Γιωργάκη, γιόρταζε κιόλας...

Αν αναρωτιέστε ακούγοντας το χωρισμό Κούγια- Βατίδου, αν σηκώνετε τα φρύδια ακούγοντας έκπληκτοι ότι η Ζυγούλη περιμένει το παιδί του Ρουβά, αν σκίζετε τα πτυχία σας στο άκουσμα του έρωτα Λάλα- Δρούζας, κοιτάξτε αυτό...

Γύρω στο 830 μ.Χ. ο βυζαντινός αυτοκράτορας Θεόφιλος αποφασίζει να παντρευτεί. Μεγάλο μαμόθρεφτο και λεβιές περιοπής, άφησε τη μητρυιά του την Ευφροσύνη να του επιλέξει τον τρόπο. Αυτή μαζεύει τις 12 πιο ωραίες να επιλέξει ο μπούλης της την νέα αυτοκράτειρα...

Οι 12 ήταν γυναίκες όλων των κατηγοριών και των κιλών. Αλλά επειδή ο Θεόφιλος δεν είχε ξαναδεί γυναίκα ούτε από άγαλμα, του γυάλισε ένα τρελλό πιπίνι πίσω-πίσω, το οποίο με το που πήρε πρέφα για τι μανιαμούνια πρόκειται, άρχισε να κρύβεται μη τυχόν και τη διαλέξει, αλλά την πάτησε...τη λέγανε στο όνομα Κασσιανή... Πάει λοιπόν και τη ρωτάει ο Θεόφιλος προκειμένου να κόψει τι ρόλο βαράει...

- Αν ήξερες ότι θα ‘ρθω κρυφά στο κρεβάτι σου απόψε, για να με υποδεχτείς τι θα έβαζες?

- Το σύρτη!

Ο Θεόφιλος σάστισε! “Τόσο ετοιμόλογη!” σκέφτηκε... “Αλλά ετοιμόλογη είναι κι η Κανέλλη! Α πα πα πα πα πα” και διάλεξε τελικά μια άλλη να πάρει, τη Θεοδώρα.

Η Κασσιανή πήγε και τα φτιαξε με έναν τζόβενο ονόματι Ακύλας, και την περνούσε ζάχαρη. Αλλά ο Θεόφιλος άρχισε να την ερωτεύεται σιγά-σιγά, καθώς η Κασσιανή πήγε και έκανε tatoo στη μέση. Έτσι, στέλνει τον Ακύλα στη Σικελία με μετάθεση για να δει πώς γυρίστηκε ο Νονός Νο1, και βγάζει φήμες για να ξεκολλήσει η άλλη, ότι δήθεν τα μπλεξε με μία σκλάβα που τη γνώρισε έξω από το γήπεδο της Παλέρμο να ψήνει σουβλάκια.

Αυτή τρελλαίνεται καθώς ήξερε ότι μετά το Νονό Νο1 θα γυριστεί και Νο2 και Νο3, και επειδή βαριότανε να βλέπει την εξέλιξη του Αλ Πατσίνο μέσα στο χρόνο, κλείστηκε σε μοναστήρι. Εκεί της σφυρίξανε ότι ο Ακύλας από τα πολλά σουβλάκια τον πήγανε για πλύση στομάχου και αναθάρρυσε! Τώρα θα γύριζε πίσω στην αγκαλιά της!

Ο φλούφλης (Θεόφιλος) όμως το μυρίζεται και τον στέλνει μετάθεση στην Κρήτη. Η Κασσιανή τότε πάει και τον βρίσκει, και του κάνει τα γλυκά μάτια προκειμένου να τον φέρει κοντά. Αυτός, κριτσέπι ολκής και πιτουρόμαγκας, πείθεται, και τότε η άλλη τον ανταμοίβει όπως ταιριάζει σε έναν αυτοκράτορα...

Καθώς την κάνουν αγκαλιασμένα τα πουλάκια μου όμως από το εξοχικό, τους την πέφτουν ληστές! Θέλανε να βιάσουν τη Κασσιανή και να σκοτώσουν το Θεόφιλο αλλά μπερδεύονται, και ένας ληστής βιάζει το Θεόφιλο ενώ οι άλλοι προσπαθούν να σκοτώσουν τη Κασσιανή! Εκεί πετάγεται ένας θαραλλέος νέος και σώζει την Κασσιανή αλλά και το Θεόφιλο που δυστυχώς όμως είχε υποστεί το κακό, αλλά ο νέος τραυματίζεται θανάσιμα...κι ήτανε ο Ακύλλας...

Τότε η τύπισσα, λέει στον αυτοκράτορα:

- Τώρα που πέθανε ο Ακύλλας, είσαι να το συνεχίσουμε το ντιρλαντά?

- Τι να σου πω φιλενάδα, μπορεί να πέθανε ο Ακύλλας, αλλά ο ληστής ζει!

Απογοητευμένη η Κασσιανή αποσύρεται ξανά στο μοναστήρι για καλόγριες...

- Πάλι εσύ εδώ? Της λέει η ηγουμένη...

- Περίμενε ηγουμένη γιατί όπως βλέπω σε λίγο θα ρθει όπως το κόβω κι ο αυτοκράτορας...    απαντά εκείνη μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της...

Κάθεται τότε, παίρνει ένα bic, και γράφει το τροπάρι για την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή...σκάει τότε ο Θεόφιλος αλλαγμένος...αυτή τρελλαίνεται απ’τη χαρά της...

- Πες μου ότι ήρθες να με πάρεις να φύγουμε?

- Όχι, ήρθα να ανταλλάξουμε χαρτάκια της “τόλμης και γοητείας”...

Και ξανάπεσε στη θλίψη...