Πολλή ζέστη ρε παιδιά…

Το Σάββατο πήγα σ’ ένα γάμο. Δεν έκανε τόση ζέστη πια γιατί είχε πέσει και λίγο ο ήλιος αλλά εγώ είχα βγάλει μπιέλες. Γιατί η ζέστη είναι σαν το κατούρημα. Αν κατουριέσαι και  σκέφτεσαι άλλ’ άντ’ άλλων μπορεί και να τη γλιτώσεις, αν όμως με το μυαλό ασυνείδητα κάνεις focus στο πρόβλημά σου,  τότε ετοιμάσου να χοροπηδάς στην καρέκλα σαν σεισμόπληκτος…

Έτσι κι εγώ την έπαθα. Μπαίνοντας στην εκκλησία ήμουν ανάλαφρος και αεράτος. Με το (κλασικά) μαύρο κοστούμι μου καλοκαιριάτικα έφερνα περισσότερο σε πρώην της νύφης που δεν είχε πει την τελευταία του λέξη ακόμα, παρά σε φίλο του ζευγαριού…

Όλα ήτανε καλά μέχρι που έσκασε μύτη ο παπάς. Εκεί άρχισα να φυσάω και να ξεφυσάω. Μες στο καλοκαίρι με το μούσι ως τον αφαλό και με ενδυμασία στυλ Χαρούλα Αλεξίου (μόνο η μπούργκα έλειπε), άρχισα να παίρνω ανάποδες…

-         Πώς τους ντύνουν τους ανθρωπάκους έτσι μέσα στο λιοπύρι?

-         Αυτοί δεν έχουν πρόβλημα ρε! Δε βλέπεις που κάθε πέντε λεπτά χώνεται στο ιερό? Έχει ανεμιστήρα πάνω στην Αγία Τράπεζα!

-         Αφού πηγαίνει εδώ κι εκεί ρε συ, δεν τον βλέπεις?

-         Ε για τους άλλους χώρους του ιερού έχει air-condition ρε συ…

-         Αυτό δεν είναι ιερό, η ηλεκτρονική αθηνών είναι!

Βγήκα κι έκανα πέντε-έξι τσιγάρα. Παράλληλα έβλεπα τις καλεσμένες της νύφης που το πιο μεγάλο σε έκταση πράγμα που φορούσανε ήταν το τσαντάκι τους, και δροσιζόμουνα λιγάκι. Η αλήθεια είναι ότι μιλήσαμε με δυο-τρεις και τότε επιβεβαίωσα γι’ άλλη μια φορά ότι κάποιες γυναίκες είναι γεννημένες μόνο για να τις κοιτάς από μακριά και να σε δροσίζουν. Το πλησίασμα κι η  παραπέρα χρήση προκαλεί εσωτερικά εγκαύματα και μπορείς να πάθεις από κρυοπαγήματα μέχρι χιονίστρες…

Στο κτήμα που έγινε η δεξίωση η ζέστη ήταν αφόρητη. Για να σπάσουμε το κλίμα λιγάκι πετάγαμε καμιά κρυάδα πού και πού, η οποία έδινε ανάσες σε μας αλλά έκοβε των διπλανών…

Φυσικά έπαιξε το μυθικό κομμάτι του γάμου…

Σή-με-ρα γα, σή-με-ρα γάμος γίνεται (δις)

Σ’ ωραί-ο περιβόλιιιιιιιιιιι (τετράκις)

Σή-με-ρα από, σή-με-ρα αποχωρίζεται (δις)

Η μά-να από την κόοοοοοορη (τετράκις)

Σή-με-ρα από, σή-με-ρα αποχωρίζεται (δις)

Κι ο γαμπρός το game bοοoy (τετράκις)

Το βράδυ ερχότανε κι άρχισε να δροσίζει. Ξαναπαίρναμε τα πάνω μας σιγά-σιγά κι αρχίσαμε τα τσάμικα και τα χασαποσέρβικα. Ο γαμπρός είχε λύσει, η νύφη το αυτό, ενώ εμείς κοπροσκυλιάζαμε στο τραπέζι σχολιάζοντας τα ρούχα (ο,τι είχε απομείνει τέλος πάντων)  που φορούσαν με περισσή χάρη οι φίλες της νύφης, βασισμένα στη νέα καλοκαιρινή collection «viase me»…

Ήρθε το πρωί. Εγώ ξάπλα σε μια πολυθρόνα, νερουλιασμένος από την πολλή κατανάλωση…coca-cola (αλκοόλ από Αύγουστο ξανά είπε ο δόκτορας-και αν-) ενώ η μέρα βρήκε τους νεόνυμφους να απολαμβάνουν την πρώτη μέρα τους ως παντρεμένοι.

Υ.Γ. : (Στο μωρό που καθότανε από πίσω μου κι έκλαιγε όλη την ώρα, του εύχομαι όταν μεγαλώσει να γίνει….μετανάστης!)

Καλημέρα!!!

Η αλήθεια είναι ότι χάθηκα λιγάκι. Χάθηκα γιατί είχα 15 μέρες πυρετό. Όχι συνεχόμενο, μία ανέβαινε, μία κατέβαινε. Κι ήταν η τρίτη φορά φέτος που την παθαίνω. Αφού έχω καταντήσει να ανησυχώ πια όταν έχω 36,6! Δεν γίνεται λέω, κάτι μου ετοιμάζει! Δε ξέρω αν φυλάει για μένα τα καλύτερα, πάντως σίγουρα φυλάει τα υψηλότερα!

Δε σταμάτησα να ζω όμως μέσα στις εξελίξεις. Και παρόλο που το κούτελό μου είχε καταντήσει ηλιακός θερμοσίφωνας, εγώ με τα βουλωμένα αυτιά μου άκουγα, με τα μάτια μου που είχαν γίνει σαν φασόλια μαυρομάτικα έβλεπα, και με το βήχα μου που με συνόδευε σ’ όλες τις εξόδους μου κι έκανε τους άλλους να νομίζουν ότι έχω καταπιεί αποχυμωτή, έδινα το παρόν…

Και παρακολούθησα λίγο τo θέμα της siemens. Και νοιώθω πραγματικά περήφανος ως Έλληνας που μια τέτοια μεγάλη πολυεθνική μας έκανε την τιμή να ‘ρθει, και να επιλέξει να συνδιαλλαγεί  με τους καλύτερους των Ελλήνων…

Πρώτα την αρχή έκανε ο φίλτατος Κυριάκος Μητσοτάκης όπου πήρε υλικοτεχνική υποδομή για το γραφείο του. Θα μου πείτε φυσικά γιατί δεν πήγε να αγοράσει πχ απ’ τον Κωτσόβολο. Αλλά η απάντηση είναι σπαθί και κεραυνός για τους επικριτές του. Γιατί ο Κωτσόβολος, όπως λέει κι η διαφήμιση, «παίζει μπάλα μόνος του», αλλά αυτό δε φτάνει του Κυριάκου. Η siemens μπορεί να μην παίζει μπάλα μόνη της και να ναι αυτό το ευαίσθητο σημείο της και αυτό είναι μείον της κι αυτό είναι μείον της, αλλά όπως φαίνεται ξέρει το διαιτητή…

Ο δεύτερος ονόματι Τσουκάτος τα πήρε λέει, αλλά τα έδωσε στο κόμμα, κι αυτό δεν πρόκειται να το συγχωρήσουμε ποτέ. Γιατί να τα παίρνεις πάει κι έρχεται, το δεχόμαστε, το έχουμε συνηθίσει, να κάνεις μαλακίες όμως με τα λεφτά αυτό πάει πολύ!

Πάντως, για την ιστορία της υπόθεσης, τα σκάνδαλα της siemens δεν είναι τωρινά. Το πρώτο μεγάλο σκάνδαλο έγινε το 1954, όταν στην κυβέρνηση του Παπάγου, ξαφνικά ο υπουργός Μαρκεζίνης ανακοινώνει κάποιον διαγωνισμό για ένα τεράστιο έργο με πολλά εκατομμύρια και με πολλούς υποψήφιους, τους εξής δύο, τη siemens!

Εκεί ως υπουργός ο θειός Καραμανλής τα πήρε καθώς δεν τα σήκωνε αυτά!

-         Πώς σας φάνηκε κύριε Καραμανλή ο διαγωνισμός μας?

-         Τι να σου πω μάστορα, ούτε η Σταρ Ελλάς τόσο σπρώξιμο μέχρι να βγει!

Εκεί ο Μαρκεζίνης τα παίρνει και παραιτείται. Ο Παπάγος τελειώνει και πρωθυπουργός μπαίνει ο «εθνάρχης» (έλεος)

Γιατί για τον αγνό Καραμανλή δεν είχε σημασία το αποτέλεσμα! Το παν ήταν η πρόθεση! Φτυστός ο ανιψιός!

Λοιπόν ειλικρινά ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω τους εργαζόμενους. Φυσικά όταν συζήταγα οπουδήποτε κι έπεφτε θέμα, πάντα ήμουν στο πλευρό τους και υπεραμυνόμουν των διεκδικήσεών τους, αλλά πάντα έξω απ’ το χορό.

Τώρα, που ξανά μετά από ένα χρόνο ξεκίνησα να δουλεύω κανονικά σε εταιρεία, σταυροκοπιέμαι πραγματικά με τις υποτυπώδεις σκέψεις και διεκδικήσεις τους…

Διεκδικούν οχτάωρο. Είναι καλά? Εγώ μετά από 2,5 ώρες δουλειάς φυσάω- ξεφυσάω, μου κάνουνε αέρα και ο προϊστάμενος μού κρύβει τα ρολόγια μπας και τα βάλω μπροστά!

Διεκδικούν σαββατοκύριακο. Συγνώμη αλλά τι να φτάσουν δυο μέρες? Εγώ μετά από κατάκοπη εργασία… δύο ημερών, για να ξεκουραστώ χρειάζονται όλες οι μέρες των Χριστουγέννων φυσικά μαζί με την περίοδο εγκυμοσύνης της Παναγίας…

Διεκδικούν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Καλά, επικοινωνούνε τα ατόματα? Και τι που μου βάλανε και air-condition, και τι που ενώ δεν επιτρέπεται το κάπνισμα σε μένα γίνεται εξαίρεση??? (απλά δεν τους ρώτησα). Εγώ τους το πα…

-         ρε παιδιά δεν παίζει κανένα διάλειμμα?  Έχει πάει 2 παρά δέκα, και γω μετά τις 2 τα βλέπω όλα σαν ένα τεράστιο τοστ!

-         Εξαρτάται ρε φιλαράκο… απλά νομίζαμε ότι έχεις συμπληρώσει τα γέυματα της ημέρας σου, 13:30 που ρθες...

Διεκδικούν οι εργαζόμενοι, τα αφεντικά να είναι πιο επιεική όσον αφορά την τήρηση των ωραρίων. Εγώ όμως σήμερα που άργησα 25’ και δεν πήγα στην ώρα μου, αντί το αφεντικό να είναι επιεικές με τη μη τήρηση του ωραρίου, αντίθετα από το εργατικό δίκαιο, με πήρε τηλέφωνο και με μεγάλη θρασύτητα μου ζήτησε… να του φέρω ένα τοστ και ένα χυμό πορτοκάλι καθώς έρχομαι! Και εντάξει το θράσος του το καταπίνω, τον καφέ μου με τι χέρι να τον καταπίνω, τι επιλογές μ’ άφησε το ανεκδιήγητο  αφεντικό που δεν έχασε ευκαιρία να με γεμίζει ένα σωρό παραγγελίες μέσα σε νάιλον σακούλες λες και γυρίζω απ’ το Βερόπουλο και καθόλου κεφάτος?  

Γι’ αυτό το αποφάσισα… δεν παλεύεται να είσαι εργαζόμενος, μόνο στα όνειρά σου…

Αλλιώς…. Καλύτερα πλανητάριο παρά στο προλετάριο!

Υ.Γ. καθόμουν και σκεφτόμουν με αφορμή ένα γελοίο τραγούδι ονόματι «Χέρια ψηλά» του υπερβολικά μέτριου Χατζηγιάννη, τι στίχοι έχουν γραφτεί  και πώς αντέχουμε να συνεχίζουμε να τους ακούμε…

Πχ… «χέρια ψηλά κι όλα τα πιάνω, έλα να πάμε απ’ την αγάπη πιο πάνω!» (σιγά τον πολυέλαιο αδερφέ κι ο,τι θέλεις κάνε!)

«Αναπάντητες κλήσεις παντού…» (Πάλι δεν ήρθε η καθαρίστρια να σκουπίσει...)

ή και πιο παλιά άσματα….πχ «έχω ένα μυστικό κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη, το ξέρουνε οι κάμποι το χει μάθει το βουνό…» (σόρρυ δεσποινίς αλλά αυτό δεν είναι μυστικό, το εθνικό κτηματολόγιο είναι…)

και αδικούνται άλλα τραγούδια με στυλ, ταλέντο και πολύ βάθος φυσικά στο νόημα. Σαν αυτά που βρήκα κάπου και με κάνανε πραγματικά και δάκρυσα…

«Κι έχει ένα φεγγάρι

σα σπασμένο νύχι

άλλο να σου λέω

κι άλλο να σου τύχει…»

ή το άλλο…

«για να σ’ έχω πριγκηπέσσα

να περπατάς με πόζα

δουλεύω 12ωρο

απάνω στην μπουλντόζα»

Kαλημέρα...

Ο Νικοπολίδης ανακοίνωσε και επίσημα την αποχώρησή του από την εθνική. Αυτό ήταν μια φυσική συνέχεια, καθώς από το γκολ της Ρωσίας είχε αρχίσει σιγά- σιγά αυτή η αποχώρηση…(από το τέρμα…)

Ταυτόχρονα με τον Νικοπολίδη, αποχωρούνε, με συνοπτικές διαδικασίες, και τον Σημίτη από την Πα.Σο.Κ (Πανελλήνια σοσιαλιστική κατασκήνωση). Ο Σημίτης διαφώνησε με τα νέα ποδήλατα που έφεραν στο χώρο της κατασκήνωσης μετά την πτώση του Ηγέτη, τα οποία όλα πια ανεξαιρέτως και υποχρεωτικά θα πρέπει να έχουν ροδάκια…

Ο Ηγέτης σπάστηκε καθώς όπως είπε «Ο πρώην πρωθυπουργός δε φτάνει να καβαλήσει ούτε το πεζουλάκι στο Μέγαρο Μαξίμου, έχει κι άποψη για τα ποδήλατα!». Ο Σημίτης ανταπάντησε πως «τουλάχιστον είναι καλό το γεγονός ότι ο Ηγέτης έχει εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, καθώς το πεζουλάκι στο Μέγαρο Μαξίμου δεν το ΄χει δει ποτέ κι όπως πάει ούτε πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα…»

Τότε ο Ηγέτης τα πήρε στο κρανίο και απάντησε πως «το πεζουλάκι μπορεί να μην το χω δει ποτέ κοντέ, αλλά έχω δει την καράφλα σου και μπορώ να της βγάλω αεροφωτογραφία!». Τότε  ο Σημίτης, εκνευρισμένος πια του απάντησε με ύφος «Πρόσεχε μόνο στο αεροπλάνο που θα βρίσκεσαι μην προσπαθήσεις εν κινήσει να καθαρίσεις το φτερό!»…

Εκεί επήλθε κι η ρήξη. Ο Ηγέτης έκανε πέρα τον Σημίτη, καθώς από τις μετρήσεις που έκανε στις απαντήσεις του, φάνηκε ότι ο τέως πρωθυπουργός έχει στο Ι.Q. του θετικό πρόσημο, πράγμα που ο Ηγέτης το θεωρεί ανεπίτρεπτο για το Πα.Σο.Κ. της νέας εποχής…

Στις δηλώσεις των συζύγων των παιχτών της εθνικής μας που αποχωρεί από το euro, οι κοπέλες όλες ήταν άψογες. Ειδικά η κοπέλα του Τραϊανού Δέλλα, η δις Μαστροκώστα, με τη δήλωσή της ανέβασε ένα βήμα παραπάνω το δημόσιο διάλογο δείχνοντας τι σημαίνει γυναίκα που αγαπά τον άντρα της και στις χαρές και στις λύπες…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι εύχεστε στον Δέλλα στους αγώνες με την εθνική Ελλάδος?

ΜΑΣΤΡΟΚΩΣΤΑ: Να μπαίνει και να βγαίνει καλά!

Γιατί τι να τα κάνεις τα πλούτη και τη δόξα? Τι να λέει η εθνική υπερηφάνεια? Αν δεν μπορείς να «μπαινοβγαίνεις» με άνεση στην… καρδιά της αγαπημένης σου, τότε τι να το κάνεις? Βάψε το γαλανόλευκο, βαλ’ του πάνω και μια ελληνική σημαία ότι έπεσε περί πατρίδος, κάνε και μια σεμνή τελετή στον άγνωστο στρατιώτη, και άσε μετά τους γνωστούς-άγνωστους να στο κάνουνε λαμπόγιαλο και περίμενε την δευτέρα παρουσία να του κάνει update…

Συμπεράσματα:

ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗ ΜΕΙΝΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ, ΕΣΥ ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙΣ ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ!  (Σύνδεσμος Ελληνοτουρκικής φιλίας «1-4»)

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ! (Σύνδεσμος πυρόπληκτων- σεισμόπληκτων-…..-πληκτων γενικότερα)

Ο,ΤΙ ΜΠΑΙΝΕΙ ΒΓΑΙΝΕΙ! (Σύνδεσμος επιστημονικής κοινότητας ξανθιών Ελλάδος…)

Το 75% των Ελλήνων, κατά τις έρευνες, προτιμούν να βλέπουν euro από το να κάνουν σεξ με τις γυναίκες τους. Αυτό ακούγεται παράλογο, αλλά δεν είναι…(αν τις γνώριζες…)

Οι γυναίκες από την άλλη έχουν σκυλοβαρεθεί τους άντρες τους και όλο ψάχνουν να κλέψουν το ενδιαφέρον τους, αλλά μάταια…

Γιατί για τον άντρα…

Το σεξ έχει αντικατασταθεί με το γκολ.

Το νάζι με το πλάγιο άουτ.

Τα μουτράκια με την κίτρινη κάρτα.

Η δηλητηρίαση (από πρόθεση) με την κόκκινη κάρτα.

Το προφυλακτικό με τον τερματοφύλακα.

Και η φράση «μου ‘ρθε κεραυνοβόλος έρωτας» με τη φράση «μου ‘ρθε η μπάλα στη μούρη».

Από την άλλη οι γυναίκες πιστεύουν ότι ήρθε ο καιρός να αντιδράσουνε. Δε φτάνει που όλο το χρόνο τρώνε στη μάπα τους Καπουτζίδηδες κι όλα τ’ άλλα ιμιτασιόν, τώρα έχουν και απενεργοποιημένους άντρες…

Μαζεύονται λοιπόν οι φίλες και κανονίζουν να πάνε όλες μαζί φορώντας κόκκινα εσώρουχα στους άντρες τους που απ’ τη στάση των σωμάτων τους κανείς νομίζει ότι ο δερμάτινος καναπές είναι έτοιμος να τους ρουφήξει…

Βλέποντας τις οι άντρες ντυμένες όλες μαζί στα κόκκινα, από την πολλή euroπλύση εγκεφάλου, νομίζουν ότι έσκασε μύτη στο σαλόνι τους η εθνική Τουρκίας και φτύνουν όλοι μαζί τον κόρφο τους…

Η θηλυκή εταιρεία απηυδισμένη από την απάθεια των ανδρών κανονίζουν να βγούνε έξω να τονίσουν λίγο το γυναικείο εγωισμό τους ο οποίος έχει φτάσει σε ποσοστό χαμηλότερο από τις αποδόσεις που δίνονται για την Ονδούρα ότι θα σηκώσει το Ευρωπαϊκό.

Εκεί βρίσκουνε κάποια τεκνά,  με μπράτσα σα συρτάρια γραφείου, με μούρη τετραγωνισμένη σαν να την πάτησε τραίνο, και με κοιλιακούς να ανηφορίζουν και να κατηφορίζουν σαν το χωματόδρομο στην άνω Περδικούλα…

-         Εσείς πώς από δω αγοράκια?

-         Είπαμε να πάμε να πιούμε ένα ποτό κοριτσάκια…

-         (επιτέλους φιλενάδες, άντρες διαφορετικοί από τ’ άλλα τα μουλάρια) Και…πώς και δε βλέπετε euro αγοράκια?

-         Το σιχαινόμαστε το ποδόσφαιρο κοριτσάκια…

-         Κι εμείς! Κι εμείς! Μπράβο αγόρια!

-         Ποιος ενδιαφέρεται για το euro κοριτσάκια, όταν βρίσκεται σε εξέλιξη το παγκόσμιο πρωτάθλημα αλβανό- ρουμανικής πάλης?

-         ……     (Χίλιες φορές euro!)

 Γιατί, αν ο έρωτας είναι ένα βρώμικο κόλπο που παίζεται στην πλάτη μας για τη διαιώνιση του είδους, η γυναίκα δε θα τη γλιτώνει πάντα σαν την Αλίκη Βουγιουκλάκη  στο «δόλωμα»…

Άλλοι χτίζουνε καριέρες βήμα-βήμα…

-         Θα πάρω την κορνίζα…

-         Αυτή μανδάμ κάνει 5 ευρώ!

-         Μα δε λες πως ο,τι πάρεις 1?

-         Και πού ξέρω γω πόσους θα βάλεις στην κορνίζα?

«Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάαααααααααει….

  Πάμε Χαβάααααη σε μία ρόοοοοοοδα…»

-         Άσε φίλε μου τι έπαθα…

-         Τι έπαθες ρε Μπάμπη?

-         Γυρνάω σπίτι από τη δουλειά κουρασμένος… Μπαίνω μέσα, πετάω την τσάντα μου σε ένα καναπέ. Ξεντύνομαι, παίρνω το τηλεκοντρόλ και φωνάζω «γυναίκα είσαι σπίτι?» και μου φωνάζει από την κρεβατοκάμαρα «μισό λεπτό αγάπη μου, να φορέσω τη ρόμπα μου»… Βάζω λοιπόν κι εγώ  τηλεόραση κι αρχίζει να παίζει...«Θωμά είσαι σπίτιιιιιιιιι?»

-         Και?

-         Τι και? Ακούω από την κρεβατοκάμαρα, «μισό λεπτό μάγκα μου, ντύνομαι κι έρχομαι! Πού με κατάλαβες ρε μπαγάσα?»

-         …

Κι άλλοι αφιερώνουν τη ζωή τους σ’ ένα ανώτερο ιδανικό. Με το πνεύμα και τη φαντασία τους χαράζουν νέους δρόμους στην αλήθεια, και γίνονται αιώνιοι. Όπως ο Ερρίκος Σλήμαν, που ανακάλυψε ο,τι είχε απομείνει από το βασίλειο των Μυκηνών, τον τάφο του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας… 

Υπάρχουν κι άλλοι που όταν ακούνε «Ερρίκος Σλήμαν», πιστοί στην ατμόσφαιρα του Euro, πιστεύουν ότι πρόκειται ίσως για το δεκάρι της εθνικής Σουηδίας, ή το δεξί μπακ του ΕΙΡΕ…

-         Ποιος ανακάλυψε τις Μυκήνες ρε φάτσα?

-         ………….

-         ΧΤΕΣ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ! ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ! ΧΑΜΕΝΟ ΚΟΡΜΙ!

-         Ε δε θυμάμαι ρε δάσκαλο…

-         Να σε βοηθήσω λιγάκι… Ερρίκος…?

-         Ερρίκος? Εμ…

-         Πάμε! Ερρίκος…

-         Το βρήκα! Ερρίκος Ντυνάν!

-         Ποιος Ντυνάν ρε σάψαλο??? Σιγά μην είναι κι ο Πετιλλόν!

Μετά από αυτό ήρθε η μαμά του μέσα. Αφού θαύμασε το γιο της που έπεσε κοντά, «Ερρίκος το ‘να,  Ερρίκος και τ’ άλλο», ήρθε με την πρόταση στα χέρια…

-         Ο γιος μου σε θέλει και του χρόνου!

-         Πώς με θέλει? Ψητό στο φούρνο με πατάτες….?

 Γιατί όταν κοιμάσαι, άλλοι γράφουν ιστορία…

Πάντως επιφυλάσσομαι...

 Η Τήλος έκανε τους πρώτους δυο πισωγλέντικους γάμους. Κι αυτοί γύρισαν τον κόσμο ανάποδα προκειμένου να παντρευτούν. Τι σε κανάλια βγήκαν, τι σε δικαστήρια προσέφυγαν για να πετύχουν το σκοπό τους... Και καλά, εκεί στα δικαστήρια που πηγαίνανε δεν πέτυχαν καμία δίκη για να δουν πώς τα περνάν οι παντρεμένοι...?

Πάντως οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι από την Τήλο δεν το περιμέναμε αυτό! Καλά, τόσα χρόνια ο δήμαρχος Μυκόνου τι κάνει???

Αλλά τώρα οι πισωγλέντηδες θα αλλάξουνε τις παραδόσεις... Θα σκάει ο Μπάμπης από την οικοδομή, θα μπαίνει στο σπίτι ιδρωμένος και θα φωνάζει...

- Βρασίδαααα! Πού είσαι μωρή Λουλού? Μαγείρεψες?

- Κοίτα να δεις Μπάμπη, εγώ δεν είμαι δουλάρα σου, Οκ?

- Άκου μωρή πατσαβούρα, αν δε μαγείρεψες να το ξέρεις, το βράδυ το κοκό μου δε θα το δεις!

- Χέστηκα! Έχω το δικό μου!

Τέρμα λοιπόν τα εκβιαστικά διλλήματα που ναι μεν δεν ήτανε καλά, αλλά τουλάχιστον οδηγούσαν ένα φυσιολογικό ζευγάρι, σε κάποια μορφή σεξ. Τώρα ο καθένας έχει απ' όλα και διαλέγει και παίρνει.

Οι πισωγλέντηδες από την άλλη είναι μέσα στην ευτυχία! Σήμερα μάλλον θα ναι η μέρα τους και θα το "κάψουν" αναλόγως! Και μετά κάποιοι αναρωτιούνται πώς μεγαλώνει η τρύπα του όζοντος...

Εδώ όμως προκύπτουν και εθνικά ζητήματα. Η Τήλος βρίσκεται κοντά στην Τουρκία. Αν κάνει κίνηση η Τουρκία να μπει προς το Αιγαίο, η Τήλος τι θα κάνει? Θα σκύψει???

Αυτή όμως η κίνησή θα δείξει και τις μεγάλες διαφορές που κρύβονται ανάμεσα στους πισωγλέντηδες. Πλέον δημιουργούνται δυο μέτωπα. Οι έλευθεροι κι ωραίοι (κοινώς φτερού) θα πηγαίνουν προς Μύκονο μεριά. Οι παντρεμενάκηδες (κοινώς φούστα-μπλουζα) θα πηγαίνουν προς Τήλο μεριά. Προβλέπεται ξεμάλλιασμα...

Ο Κάναρης, ιστορικός νησιώτης, βομβαρδισε την τουρκική φρεγάτα κάνοντας ένα βήμα ακόμη προς την λευτεριά. Ο νέος νησιώτης θα μαζεύει τηλέφωνα από την τουρκική φρεγάτα κάνοντας ένα βήμα ακόμη προς το Λευτέρη...

Το νόημα του γάμου παλιά ήταν η δημιουργία οικογένειας. Αυτά τα χρόνια, το νόημα του γάμου ήταν η δημιουργία οικογένειας και μετά η διάλυση της. Από δω και πέρα ξεκινάν με τη διάλυσή της, και μετά σου γ****νε και την οικογένεια!

Επόμενος στόχος τους είναι λένε, να υιοθετούν παιδιά, γιατί όπως λεν, έτσι επιτάσσει η εξέλιξη. Εγώ τάσσομαι υπέρ αυτού, από τη στιγμή όμως που η εξέλιξη οδηγήσει τα μωρά να μπορούν να αλλάζουν πάνες μόνα τους! (προσοχή κίνδυνος...)

Οι παπάδες σάστισαν! Δε μπορούν να το ανεχτούν! Ποιος από δω και πέρα θα θέλει να γίνει παπάς? όλοι θα παντρεύονται!!!

Πάντως κανείς δεν είπε να σ' αυτούς να μη συζούν. Αφού τη βρίσκουνε, εμάς δε μας πέφτει λόγος. Αλλά δε μπορώ να καταλάβω την εμμονή τους να θέλουν να παντρεύονται! Και ποιος είπε ότι ο κάθε δήμαρχος είναι υποχρεώμενος να δέχεται αισθητικά να παντρεύει το κομμωτή με τον μπασκετμπολίστα? Εγώ αν ήμουνα δήμαρχος πάντως θα έβγαζα νόμο τους γάμους να τους κάνει η αντιπολίτευση!

Γιατί όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος! (άλλο που δε θέλουν...)

H ταινία "Ζάχαρη άχνη" έλαβε τέλος όσον αφορά τα γυρίσματα. Τώρα πια οι συντελεστές της ταινίας (ομάδα παραγωγής, ηθοποιοί, κι άλλα παιδιά που βοηθήσανε) είναι έτοιμοι να μεταβούν στο φεστιβάλ των Καννών! Γιατί με τις κάνες θα μας πάρουνε, να μην πω με τα δίκανα...

Η προσπάθεια κράτησε έναν περίπου χρόνο. Ξεκίνησε πέρυσι το Μάη κάπου σε ένα καφέ-μπαρ της παραλίας...

Ο Βασίλης (audioslave) με το Γιάννη (deos) είχανε στρώσει την ιδέα, έστω και θεωρητικά. Μιλούσανε γενικά για μια ταινία που ήθελαν να φτιάξουνε αλλά δεν έβρισκαν τον τρόπο. Στην παραλία κείνη την (αποφράδα) μέρα βρέθηκα κι εγώ πίνοντας ένα cutty  sark σε καλοκαιρινή έκδοση (ένα παγάκι με τρύπα στη μέση και γύρω-γύρω ουίσκι...)

- Θες να γράψεις το στόρι?

- Ναι! Το βρήκα! Θα γράψω τη βιογραφία μου!

- Ταινία θέλουμε να γυρίσουμε, όχι διαφήμιση οδοντόβουρτσας!

Μαζεύτηκα λοιπόν κι άρχισα να σκέφτομαι πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Ήθελα το στόρι να έχει και κοινωνικές προεκτάσεις. Αλλά λοξοδρόμησε τα μάλα! Γιατί το σενάριο είναι σαν το πλανητάριο. Αλλιώς ξεκινάς κι αλλιώς σου βγαίνει. Πας να δεις τα άστρα και τους πλανήτες, και στο πεντάλεπτο σε παίρνει ο ύπνος...

΄Ηθελα το στόρι να έχει έντονες συναισθηματικές ανακατατάξεις αλά σαίξπηρ. Κι εδώ δεν τα πήγα πολύ καλά. Γιατί όταν το γραφα ήτανε κατακαλόκαιρο, παράλληλα έβλεπα τα κοριτσάκια με κάτι μίνι φουστίτσες, με κάτι υπόλοιπα να φοράνε από πάνω κτλ. Τα καλοκαίρια οι κοπέλες λύνονται και δε θέλουνε το πολύ μπλα-μπλα σε αντίθεση με το χειμώνα που για να συγκινηθούνε, αν δεν έχεις 234 κοιλιακούς, πρέπει να αρχίσεις να απαγγέλεις τον Καβάφη ανάποδα!

Έτσι λοιπόν από Σαίξπηρ αυθόρμητα κύλησα σε Σέξπυρ με διάλογους στυλ...

- Τι γκομενάκι είσαι συ?

- Αλλά κι εσύ τρελλός παιδαράς!

- Είσαι να τη βρούμε πίσω από τα βραχάκια?

- ΤΙ ΕΙΠΕΣ???

- Συγνώμη...δεν ήθελα να σε θίξω...

- Πίσω από τα βραχάκια? Γιατί, εδώ ντρέπεσαι???

Φυσικά γρήγορα με επαναφέρανε στην τάξη, αφού όλοι, εκτός από πολύ καλά παιδιά,  δεν είναι όποιοι κι όποιοι, και οι κοπέλες της ταινίας είναι σκαλιά ανώτερες από τις μούσες που χρησιμοποίησα εγώ για τη συγγραφή της ταινίας...(οι οποίες όμως δεν είναι διόλου κακές επίσης, χε χε χε...)

Και  τα αγόρια όμως κάπως έτσι ήτανε. Για πλαισίωση audioslave και deos, χρειαζότανε ένας τύπος με λίγο πιο αυστηρό παρουσιαστικό ώστε να δημιουργηθεί μια αντίθεση. Την τιμή μας την έκανε ο beatlus, ένας τύπος που ενώ  στην αρχή μας έκανε να νοιώθουμε μόνοι, πολύ μόνοι με τον τρόπο που έπαιζε, μετά εξελίχτηκε σε απίστευτο ταλέντο και αποτελεί τη Νο1 αποκάλυψη της "Ζάχαρης άχνης"...

Με τη λογική όμως του ο,τι ανεβάινει κατεβαίνει, ο,τι μπαίνει βγαίνει, έτσι και το καλό προυποθέτει το κακό. Έτσι επιστρατεύθηκε η κλασική φυσιογνωμία του musicheaven, ο orfeus. Σπουδαίος, ένα έργο μόνος του, θα μπορούσε να έκανε εξίσου ίση καριέρα με τον Μάρλο Μπράντο αν είχε βαφτιστήρι...(νονός)

Ο άλλος Γιώργος (GL), ταλέντο βεληνεκούς, τόσο, που κι ίδιος είχε μείνει έκπληκτος!  Το δίδυμο unick- vasilissaltagiannis ίσως σηκώσανε το έργο ένα επίπεδο παραπάνω. Οι σκηνές που γυρίσανε, κάτι ανάμεσα σε Τσάκι-Τσαν και σε Σταύρο Παράβα όταν τον κυνηγούσανε, είναι ίσως το μόνο που θα μείνει από το έργο...

Οι κοπέλες, το emaki, η  L-vicky, η L-sister, Τziamourani, sunnybeach, melkat06, rouvi, πιο γλυκές από ποτέ, δώσανε στην ταινία μια λάμψη 70's με την παρουσία τους... (λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ΄ αγόρι μου...)

Το τραγούδι της ταινίας που έγραψαν οι BΡΑΔΥΝΥ ΤΥΠΥ είναι φοβερό και φευγάτο και άνετα μπορεί να παίξει και σε διαφήμιση προιόντος ζάχαρης άχνης... Αλλά κι οι μουσικές του Οrfeus είναι συγκλονιστικές, που νοιώθεις να παίζεις στον "εξορκιστή" χωρίς την παλαβή γιαγιά φυσικά...

Η ταινία θα ρθει τον επόμενο χειμώνα... (από πού θα φύγει δε ξέρουμε ακόμα) Ως τότε υπομονή!

Κι όσο για μένα...

Τώρα που πήρα το "κολλάει", άντε μου εύχομαι και κρητικός κινηματογράφου! (Ήντα κουζουλάδες είν'  τούτες που θωρώ!)

Καλημέρα!!!