Η τελευταία μέρα του χρόνου πάντα έκρυβε ένα μεγαλείο από μόνη της αλλά και πολλές εκπλήξεις.

Πχ όταν ήμουνα μικρός πλάκωναν ένα σωρό συγγενείς στο σπίτι κι είχανε το συνήθειο με το που άλλαζε ο χρόνος να φιλιούνται και να αγκαλιάζονται όλοι μαζί. Αυτό φυσικά δεν είναι απαραίτητα κακό όταν μένει εκεί και δε συνεχίζεται αλλού και υπό άλλες συνθήκες. Γιατί η αλήθεια είναι ότι κάποιοι γαμπροί και νύφες από το σόι είχανε μπλέξει λίγο τα μπούτια τους και μπορεί να κάνανε ρεβεγιόν όλοι μαζί, αλλά αργότερα ξεμοναχιάζονταν και συνεχίζονταν αλλού οι «εορταστικές εκδηλώσεις»…

Εγώ ως ρομαντικό ον και πάνω απ’ όλα αθώο, έβλεπα τα πράγματα από μια άλλη διάσταση. Ένοιωθα μια γλυκειά ανατριχίλα που άφηνα κάτι παλιό για κάτι καινούργιο.

Όμως αυτή η γλυκειά ανατριχίλα κρατούσε ελάχιστα μέχρι να μ’ αρπάξουν απ’ τη μύτη η θεία η Μηλίτσα με το μπερδεμένο σγουρό μαύρο μαλλί που έφερνε περισσότερο σε κατσαρίδα παρά σε άνθρωπο, ο θείος ο Κώστας με μια χωρίστρα που απ’ την πολλή στροφή σου ερχόταν να ξεράσεις, κι η γιαγιά η Αργυρώ με ένα μαλλί που περισσότερο έφερνε σε κεραμίδι από την πολλή λακ, και να μ΄ αρχίσουν στα ρουφηχτά φιλιά και στις  λαβές. Εκεί καταλάβαινα ότι κι αυτός ο χρόνος θα ήτανε όπως ο περσινός…

Τα χρόνια περάσανε κι έγινα πιο γαϊδούρι.  Το σόι τα έσπασε μεταξύ του και κάνει ο καθένας μόνος του πια ρεβεγιόν καθώς από το πολύ πάρσιμο μπερδευτήκανε οι άνθρωποι, στο τέλος κανείς δε θυμόταν ποιος παντρεύτηκε ποιαν και με ποια σύνθεση ξεκινήσανε, καταλάβανε ότι κουράσανε και ακολούθησαν ξεχωριστές καριέρες. Εδώ ολόκληρο Μπέβερλι Χιλς να μου πεις σταμάτησε κάποια στιγμή που κοίταζε τόσος κόσμος απευθείας τι κάνανε εκεί ο Μπράντον, η Κέλλυ κι οι υπόλοιποι μεταξύ τους, τα δικά μας δε θα τελείωναν που στο κάτω- κάτω ο,τι ξέραμε ήτανε από περιγραφές τρίτων?

Ήρθανε τα φοιτητικά χρόνια και άλλαζα χρόνο με το κινητό στο χέρι. «Καλή χρονιά μωρό μου» 00:01 μου έστελνε…

«Και σε σένα αγάπη μου» 06:55 της έστελνα…

Και μετά κλασικά ξεκίναγε η γκρίνια!

-         Κόλλησε το κινητό μωρό μου, όλοι τέτοια ώρα στέλνουν βλέπεις…

-         Και τις 2 δε μπορούσες να μου στείλεις? Έπρεπε να ξημερώσει νέα βδομάδα δηλαδή για να με θυμηθείς?

-         Έλα τώρα με τη γκρίνια! Αμάν! Γιατί όλες οι γυναίκες όταν δεν έχετε κάτι να πείτε θυμάστε ιστορίες από πέρυσι?

-         !!!

Στα μετα-φοιτητικά χρόνια δε θυμάμαι και τόσα πολλά. Ίσως περάσανε γρήγορα. Κάτι μπουζούκια που με τρέχανε θυμάμαι κι ο κόσμος ήτανε τόσος πολύς, ισόγειο (πίστα) και πρώτος όροφος, που για να παραγγείλεις έπρεπε να κάνεις τον Ταρζάν. Μια φορά μας είχανε βάλει πλάι στις τουαλέτες…

-         Μπήκε ο καινούργιος χρόνος παιδιά!

-         Θα τον έπιασε κόψιμο!

΄Ωσπου φτάνουμε εδώ, πάλι σ’ αυτήν την μέρα, ανήξεροι για το τι θα μας συμβεί, περιμένοντας τις νέες της εκπλήξεις. Αυτή η μέρα ναι, αν μη τι άλλο, κρύβει ένα μεγαλείο…

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2009 ΡΕ ΦΑΤΣΟΝΙΑ!!!

Ιανουάριος: ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΛΑΘΟΣ

Ο Πασχάλης γίνεται σύμβολο όλων των ανδρών κατορθώνοντας το ακατόρθωτο, να κάνει «στιγμιαίο λάθος» από τη Θεσσαλονίκη που βρισκόταν με κυρία εξ Αθηνών. Ο Γκουσγκούνης πέρασε σε δεύτερη μοίρα, ενώ κι η επιστήμη ακόμα σήκωσε τα πόδια ψηλά…

Φεβρουάριος: ΠΑΡ’ ΤΟ ΛΙΖΑ ΚΑΙ ΚΑΝ’ ΤΟ ΚΟΡΝΙΖΑ

Η Κάρλα Μπρούνι γοητεύεται από το τούτο δω του Νικολά Σαρκοζί και τον παντρεύεται εν χορδαίς και οργάνοις. Ο Νικολά γίνεται σα ζαχαρωτό από την σεξουαλική πεινάλα ενώ τις ελεύθερες του ώρες ασχολείται και με τη Γαλλία. Η Κάρλα πιάνει την κιθάρα και μας διηγείται τις φαντασιώσεις με πολλές λεπτομέρειες τιμώντας έτσι τους ψηφοφόρους του  άνδρα της, αφού συμμετέχουν ουκ ολίγοι στα μελωδικά της ταξίδια…

Μάρτιος: ΚΛΕΙΣΕ ΦΩΤΑ, ΚΛΕΙΣΕ ΜΑΤΙΑ

Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο κλείνουν τα φώτα για να διαμαρτυρηθούν μ’ αυτόν τον τρόπο για την άνοδο της θερμοκρασίας. Η θερμοκρασία μπορεί να μην κατέβηκε, αλλά ανέβηκε η λίμπιντο τους καθώς δημιουργήθηκε μέσα στα σκοτάδια η ανάλογη ατμόσφαιρα για ζουζουνιές. Τώρα αν κάποιος κατά λάθος έκανε σεξ με το μπουρί, αυτό κρίνεται ως λάθος στη διακόσμηση…

Απρίλιος: ΕΙΧΑ Τ’ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ, ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΜΟΥ

Το γκρεμοτσάκισμα του Γιώργου Παπανδρέου δημιουργεί ρίγη συγκίνησης στον Ελληνικό λαό. Προσπαθώντας εν κινήσει να φτιάξει την αλυσίδα του ποδηλάτου του έδειξε τις ηγετικές του ικανότητες καθώς είναι διατεθειμένος αν γίνει πρωθυπουργός να τα βάλει όχι μόνο με τα μεγάλα συμφέροντα, αλλά και με τους νόμους της φύσης…

Μάιος: ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΤΡΙΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΒΥΖΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Η Ελλάδα βγαίνει τρίτη στο διαγωνισμό της Eurovision με την Καλομοίρα να προελαύνει με το «Secret combination». Το κομμάτι μπορεί να ήτανε για πέταμα, η Καλομοίρα όμως ουχί, καθότι και κουνήθηκε, και μπουτάκι έδειξε, και γλωσσίτσα έπαιξε κι απ’ όλα κάνοντάς μας εθνικά υπερήφανους δείχνοντας ότι ως Έλληνες έχουμε γούστο και τσακπινιά αν και λίγο κουφοί…

Ιούνιος: ΕΠΕΣΕ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ

Ο Ζαχόπουλος εξέρχεται από το νοσοκομείο κάνοντας σε μας τους νέους μάθημα ζωής, ότι πρώτον όποιος τα βάζει με τα μεγάλα συμφέροντα στο τέλος βγαίνει νικητής και τροπαιούχος, και δεύτερον πως για να πηδήξεις δεν είναι ανάγκη να χεις και την άλλην μες στα πόδια σου να σου σκοτίζει τον έρωτα! Πηδάς και μόνος σου…

Ιούλιος: ΜΑΛΛΙΟΤΡΑΒΗΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ

Άγριος ξυλοδαρμός Αυστραλού τουρίστα στη Μύκονο. "Οι Έλληνες πάντοτε φημιζόμασταν για την υπέροχη φιλοξενία μας, αλλά έλεος! δε θα κάτσουμε να μας π***ξουνε κιόλας!" Αυτό το ρητό φαίνεται  ακολούθησε ο σεμνός Αυστραλός που δεν άρεσε καθόλου στους δικούς μας εκεί…

Αύγουστος: ΓΕΩΡΓΙΑ Vs ΡΩΣΙΑ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ Χ2

Ξεκινά ο πόλεμος Γεωργίας και Ρωσίας για μια σκατούλα κάπου στην Κασπία. Η Ρωσία για πρώτη φορά δείχνει τα δόντια της με την Αμερική να της λέει με θράσος ότι δεν τα χει βουρτσίσει καλά. Κι ενώ για τους μεγάλους ο πόλεμος αυτός ήταν απλά μια πρωινή γυμναστική, τη Γεωργία την κάνανε κανονική οδοντόκρεμα…

Σεπτέμβριος: Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗ ΜΑΝΤΟΝΑ! (σόρρυ, η Μαντόνα στην Ελλάδα)

Η Μαντόνα σκάει μύτη κι εδώ όλοι απ’ τη χαρά τους παθαίνουν λόξυγκα. Κανείς δεν την είδε φυσικά γιατί για να τη δεις θα πρέπει πρώτα να περάσεις αλώβητος τους 238 σωματοφύλακές της συν τη νταντά, αλλά κρίνεται άκρως φυσιολογικό αυτό το συναίσθημα. Καλύτερα να πιστεύεις στη Μαντόνα που στην τελική έχει να δείξει κι ένα σωματάκι tres magnifique, παρά στον Άη Βασίλη που φέρνει περισσότερο στον Μπίλια παρά σε Άγιο…

Οκτώβριος: ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ ΤΣΑΡΛΙ

Σκάει το σκάνδαλο του Αγίου Όρους. Οι μοναχοί ξεμοναχιάζονται και το παίζουνε ανήξερες κοκκινοσκουφίτσες. Οι υπουργοί δε δέχονται το ρόλο του κακού λύκου και ντύνονται γιαγιάδες. Ο συγγραφέας του παραμυθιού Χανς-Κρίστιαν Ρουσόπουλος παραιτείται ενώ τον πρωθυπουργό τον πήρε ο ύπνος από το «μια φορά κι έναν καιρό…»

Νοέμβριος: ΜΑΥΡΗ ΜΟΥ ΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

Ο Ομπάμα είναι κι επίσημα ο επόμενος πρόεδρος των Η.Π.Α. Κι αν φύσηξε ο άνεμος της αλλαγής με την εκλογή του, απογοήτευσε όμως αρχικά με τις επιλογές του στα υπουργεία καθώς είναι οι ίδιοι κι οι ίδιοι πάλι, αφήνοντας σύξυλους τόσο τους ψηφοφόρους του, όσο και τους hip-hopάδες της οικουμένης που περίμεναν να υπουργοποιηθούν τουλάχιστον οι μισοί…

Δεκέμβριος: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΔΡΑΣΗ

Η αποτρόπαια δολοφονία του μικρού, γίνεται αφορμή για το ξέσπασμα χιλιάδων μαθητών και φοιτητών εναντίον αυτής της ζωής που μας προσφέρεται. Το 2008 μας αφήνει στάχτες, ώστε το 2009 να χτίσουμε ένα μέλλον πιο έντιμο και πιο δίκαιο για όλους μας.

Μιας και είναι Χριστούγεννα, κι όλοι την βλέπουν τη γιορτή περιφερειακά, ας μπούμε λιγάκι στο ζουμί, να δούμε τι γιορτάζει ο κόσμος, γιατί με το χαμό που γίνεται σε λίγο θα νομίζουμε ότι η φάτνη είχε καμινάδα, γλίστρησε κι έπεσε ο Άη- Βασίλης και η ανθρωπότητα καλωσόρισε τον τάρανδο που αιώνες περίμενε…

Όμως πιστεύει δεν πιστεύει κάποιος στο Χριστό, σίγουρα υπήρξε, σίγουρα ήτανε ξεχωριστός και έκανε επανάσταση στην εποχή του.

Στη φάτνη λοιπόν, γύρω στο 0 π.Χ. ή μ.Χ., το ίδιο είναι, βγαίνει στο φως ο μικρός Χριστούλης. Η Παναγία ήταν ήρεμη κάτω, ενώ ο Ιωσήφ είχε αγχωθεί που είχανε περάσει τρία μετρό κι οι μάγοι ακόμα να φανούνε από το jumbo. Αργήσανε γιατί τους είχε πιάσει ο Ηρώδης και τους είχε ξαμολήσει το παραμύθι…

-         Να μου πείτε πού βρίσκεται το θείο βρέφος, αλλιώς θα πάρω τα λιχνάρια και τα άλλα συμπράγκαλα, θα σας χώσω μέσα σ’ αυτά να παριστάνετε το τζίνι και τη Τζίνη! Ακούσατε?

-         Εμείς δεν πάμε στο θείο βρέφος master, μας παρεξήγησες, εμείς καμιά γύρα κάνουμε για καμιά ψιλή…

Ξεγελώντας τον λοιπόν την κάνανε κανονικά για τη φάτνη, αλλά είχε πέσει το σκοτάδι κι όλοι αφού είχανε βαρεθεί να περιμένουν τους λεβέντες, την είχανε πέσει κανονικά και με το νόμο και κόβανε τούφες αβέρτα, κι οι μάγοι άρχισαν να αναρωτιούνται…

-         Ρε συ σίγουρα εδώ γεννήθηκε ο θεάνθρωπος?

-         Καλά είσαι ντιπ για ντιπ πια? Δεν είδες το άστρο της Βηθλεέμ που μας έδειχνε το δρόμο?

-         Μαλακία κάναμε. Αφού πήγαμε που πήγαμε για ψώνια, δεν παίρναμε και κανένα GPS να είμαστε σίγουροι?

Ο Ιωσήφ ξύπνησε. Αφού τους καλωσόρισε έγινε το νταραβέρι. Φεύγοντας όμως δεν είπανε στον Ηρώδη που κρύβεται το βρέφος, γιατί ήτανε νευρικός και όλοι φοβηθήκανε. «Εδώ του Μάικλ Τζάκσον παραλίγο να του πέσει το παιδί απ’ το μπαλκόνι, ο Ηρώδης θα κολλήσει?» σκεφτήκανε και την κάνανε στο μουγκό.

Τα πήρε τότε ο βασιλιάς κι ως άλλος Θεοφάνους σε ριάλιτι άρχισε να πετσοκόβει ένα-ένα τα μωρά μπας και πετύχει το σωστό. Ο Ιωσήφ όμως που ήτανε γατόνι και μυστήριος, παρατήρησε ότι τα μωρά της γειτόνισσας που έμεναν στη μεσοτοιχία και που κλαίγανε όλη την ώρα και δεν μπορούσε να σταυρώσει βλέφαρο, το είχανε βουλώσει και κοιμόταν πλέον αυτός σαν κύκνος στη γαλάζια λίμνη πράγμα που του φάνηκε πολύ ύποπτο… «Τι έγινε? Από πότε η Βηθλεέμ έγινε Παλαιό Ψυχικό?»  

Πήρε τα γυναικόπαιδα όπου ξαμολήθηκε για Αίγυπτο όπου κι άραξε μέχρι να σταματήσει ο Ηρώδης να κάνει τα μωράκια χαρτόνι γλασέ, κι έτσι ο Χριστός αφού ξέμπλεξε μ’ αυτά, ήταν έτοιμος για νέες περιπέτειες…

Αυτή ήτανε η σύντομη ιστορία των Χριστουγέννων, βασισμένο πάντα σε πηγές (ιαματικές).

Δεκαπενταύγουστος, Ευαγγελισμός, Χριστούγεννα, Πάσχα κτλ…

Πλάκα-πλάκα ευτυχώς που υπήρξε κι ο Χριστός με την πολυτάραχη ζωή του και πηγαίνουμε κι εμείς σε κανένα πάρτυ…

Τέλος πάντων…

Καλά Χριστούγεννα με τη μούσα του blog τουτουνού σας εύχομαι, με υγεία σ’ ένα καλύτερο περιβάλλον amigos…

Η νύμφη του Θερμαϊκού ξεδίπλωνε γοητευτικά μπροστά μου τις πιο κρυφές της χάρες, καλώντας με επιτακτικά να τις ανακαλύψω. Δε με ήξερε κι όμως με φλέρταρε προκλητικά. Μόνο έτσι δικαιολογείται αυτό, γιατί αν με ήξερε το πολύ-πολύ να με κυνηγούσε κανένας μετροπόντικας…

Το Σάββατο παντρεύτηκε η αγαπητή ξαδέρφη μου. Ο γάμος λαμπερός και γεμάτος αναμνήσεις. Όλη μέρα δεν πρόλαβα να φάω κι έτσι περίμενα εναγωνίως, από την εκκλησία κιόλας, να χαιρετίσω το ζευγάρι και να τσουγκρίσω τα ποτήρια πάνω από τα δυο ξαπλωμένα μοσχαράκια που θα ζούσανε πια μόνο για μένα και θα ήτανε τα μόνα που κατάφερα να ρίξω στη διαμονή μου στη Θεσσαλονίκη…

Ο κατάλογος έγραφε «πανδαισία». Ο τίτλος με εξίταρε και το έθεσα στο πρώτο ξαδερφάκι μου που καθόταν πλάι…

-         Θα την κάνουμε ταράτσα ξαδερφάκι! Πανδαισία λέει το μενού!

-         Σιγά ρε! Και τη γυναίκα μου Ευτυχία τη λένε αλλά έχει καταντήσει σκέτη αηδία..!

Τα πιάτα μοιράζονται. Το μάτι μου από την πείνα έχει γίνει σαν όστρακο. Σκάει η πανδαισία και τι βλέπω μπροστά μου???

-         Ωρέ ξάδερφε τι μαρούλια, λάχανα και καλαμπόκια είναι τούτα? Αυτό είναι πίνακας ζωγραφικής, δεν είναι φαί της προκοπής!!!

-         Δε λες καλά που δεν το είπανε «Γκουέρνικα» να μας φέρουν καμιά ψόφια πατούσα και πέντε-έξι κατσαρίδες σαν κι αυτές που κυνηγάγανε τον Ιντιάνα Τζόουνς?

Νηστικό αρκούδι χορεύει όμως, ειδικά αν με περιμένει και το βράδυ της Κυριακής. Ένα βράδυ που θα γνώριζα τα παιδιά του site από τη Θεσσαλονίκη και αν μη τι άλλο έπρεπε να δείξω ένα καλό πρόσωπο…

Πήγα νωρίς-νωρίς και στήθηκα στο μπαράκι. Κατέβασα δυο-τρεις εσπρέσσο σφηνάκι κι έναν καπουτσίνο, έτσι για να πάρει μπρος η μηχανή. Η ματιά μου περισσότερο παρατηρητική παρά μέσα στα πράγματα να προσπαθώ να διαβάσω πίσω από τις λέξεις. Τα παιδιά του site αξιαγάπητα. α) Τα αγόρια πολύ συμπαθητικά. Αν εξαιρέσω ότι όλα είχανε το ίδιο μαλλί και το ίδιο μούσι λες και πηγαίνανε σε συναυλία του Μαρκόπουλου και για να τους ξεχωρίσεις έπρεπε να τους ρωτήσεις το οικογενειακό τους δέντρο, κατά τ’ άλλα δεν έχω παράπονο.

β) Τα κορίτσια όμορφα και άκρως περιποιητικά αλλά κι αυτά χαμένα στα άδυτα της κόμμωσης, αν κι αυτό φυσικά ακούγεται πιο φυσιολογικό για ευνόητους λόγους, καθισμένα ανάμεσα στα αγόρια, αν κοίταζες λιγάκι από πάνω τους όπως εγώ που καθόμουν στο μπαράκι, για να ξεχωρίσω το ένα μαλλί απ’ τ’ άλλο και ποιο είναι αντρικό και ποιο γυναικείο έπρεπε να φέρω από το σπίτι και το κληρονομικό μου χάρισμα..

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με την μπάντα του rapsodou (μη με ρωτάτε άλλα ονόματα και τέτοια δε θυμάμαι τίποτα, ο,τι έπιασα, για παραπάνω πληροφορίες στον deonta που σίγουρα ξέρει και πότε πρωτοτραγουδησαν το «Απρίλη μου ξανθέ» στο πρώτο παιδικό τους πάρτυ), που ήτανε πολύ καλοί και μετά μάλλον έσκασε ο Τάσος, nickname απωλέσθη, πολύ καλός και τούτος. Μετά βγήκε η Fler με κάτι καπέλα να πηγαινοέρχονται δω και κει, πολύ καλοί κι οργανωμένοι όλοι τους, καλή φωνή η τύπισσα η άλλη, και με μια ένσταση στον κιθαρίστα, όχι μουσική φυσικά, αλλά το καπέλο το φορούσε σαν τον Σταύρακα.  

Μετά γίνανε κάτι ανταλλαγές δώρων, κοινώς όλοι μπερδέψαμε τα μπούτια μας, και μετά ήμασταν εμείς. Καθώς έπαιζαν τα άλλα συγκροτήματα, εγώ μερακλωμένος, σκληρά ξενυχτισμένος και λίγο στριμωγμένος, για να ξεπεράσω τα προσωπικά μου αδιέξοδα το ‘ριξα στα ουισκάκια. Μέχρι κείνη την ώρα πρέπει να χανε φύγει και δέκα ποτηράκια στο άνετο, ενώ προερχόμουν από κρασοκατάνυξη μεσημεριανή, μέχρι που άνοιξε η Τεκίλα…

Σφηνάκι το σφηνάκι, κάτι άλλα κεράσματα, κανένα ουισκάκι στο άσχετο έτσι για να μην αλλάζω γεύση, και κάτι κατάμαυρα άλλα σφηνάκια που τα πίνεις και θυμάσαι με σειρά σύλληψης όλα τα μέλη της 17Ν, ανέβηκα στη σκηνή…

Μπροστά μου έβλεπα σκοτάδια. Μια κιθάρα να μου χαμογελάει αμήχανα σαν να την πηγαίνω στο πόλεμο με στολή ναυτοπρόσκοπου και κάτι γράμματα να πετάνε γύρω-γύρω από το ανθολόγιο. Τα δάχτυλα μου γατζώνανε την κιθάρα σαν να θέλανε να την εκδικηθούν γι’ αυτό που τους περίμενε. Ο deontas με πήρε χαμπάρι αλλά ακόμα πιστεύει στο Θεό αυτός…

Ο Sitzoune από πίσω προσπαθούσε μέσα στα σκοτάδια να διαβάσει κάτι από το ανθολόγιο για να κρατήσει τα προσχήματα, σαν αδιάβαστος μαθητής πανελλήνιων που τον περιμένει απέξω ο πατέρας του να τον ρωτήσει πώς έγραψε. Ο deontas να πασχίζει, ο Sitzoune να κάνει μάτι, κι εγώ πελαγωμένος να βαράω κάτι extreme ακόρντα που μόλις πρωτοακουγόντουσαν στο διεθνές στερέωμα…

Να παραμιλάω στο μικρόφωνο, να γελάω,  κι οι από κάτω να έχουν γουρλώσει τα μάτια τους και να αναρωτιούνται… «αυτός μάλλον δεν πήρε δώρο, δεν εξηγείται αλλιώς»..

Μετά δε θυμάμαι και πολλά. Τους «Ιχθείς» μόνο ελάχιστα, οι οποίοι πάλι δώσανε τα ρέστα τους κι οποίοι με μαζέψαμε για να με πετάξουν στο πρώτο χαντάκι που βρήκανε μπροστά τους όπου με περίμενε η περήφανη ξαδερφούλα μου να με καμαρώσει...Τους ευχαριστώ πάντως, δύσκολα θα με μάζευε άλλος…

Αυτή, όπως είπε κι ο deontas, ήταν η «έκτακτη εξαφάνισή» μου. Το prestige κι αυτό πνίγηκε κάπου στη λίμνη Βιστωνίδα, ενώ η συμμετοχή μου στη βραδιά μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις κυρίες που κάθονται στις τουαλέτες και μαζεύουν ευρώ από κατουρημένους πελάτες…

Πέρα απ’ αυτά, απ’ όσα προηγήθηκαν και επακολούθησαν, ήταν ωραία, και όλα τα παιδιά της Θεσσαλονίκης, πέρα από το χιούμορ, ήτανε εκπληκτικά και πολύ φιλόξενα. Δεν είναι λίγο να κοιμάσαι μέσα στο μπαράκι και να μη σε ξυπνάει κανένας!

Από την Pastella, κινητήριο δύναμη όλου αυτού, μέχρι τον barman που ξέχασα να πληρώσω τα 18α σφηνάκια που είχα παραγγείλει και δε μου πε τίποτα…

Αν και δεν πρόλαβα να δω πολλή πόλη…

ΗΤΑΝΕ ΩΡΑΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ…

(Το τραγουδάκι πάνω δεξιά- σας προτείνω να το ακούσετε-το αφιερώνω σε μένα. Ναι, την Κυριακή το βράδυ άνετα κι η ίδια η Alesha η μ***αρα, με ένα πόδι σαν την εθνική Μονάχου- Φρανκφούρτης,  ακόμα κι αυτή, θα το έλεγε για μένα…Θαυμάστε την...)

Καθόμουν το πρωί σε ένα καφέ-μπαράκι στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας κατασπαράζοντας έναν καπουτσίνο που είχε τη ατυχία να περάσει από μπροστά μου, κι εμπνεόμενος από τις μυρωδιές των γλυκύτατων κατά τ’ άλλα χημικών και των άλλων χριστουγεννιάτικων δώρων που πέταξαν απλόχερα στους διαδηλωτές οι νέοι άγιοι Βασίληδες της πόλης μας με τα περιπολικά έλκηθρα, άρχισα να φιλοσοφώ…

Το περασμένο βράδυ στην Αθήνα γινότανε της Κίτσας. Και το προπερασμένο. Και την Κυριακή. Τέτοιες «εκδηλώσεις» η Ελλάδα είχε να ζήσει από τη χούντα και πριν. Οι αστυνόμοι από τότε συνέχισαν τους μεμονωμένους τραμπουκισμούς. Όμως για πρώτη φορά μετά  από το 1974 τολμούν να υψώσουν επίσημα το πιστόλι απέναντι στον κόσμο, όπως χτες στη Νέα Σμύρνη εναντίον των μαθητών που βγήκαν θυμωμένοι να φωνάξουν για τη δολοφονία. Γιατί ξέρουν ότι από πίσω τους υπάρχει και θα υπάρχει η πολιτική προστασία της κυβέρνησης…

«Πραίτορες» κατά Πολύδωρα. «Η ΕΛ.ΑΣ. διασφαλίζει την κοινωνική ειρήνη» είχε το θράσος να πει λίγες ώρες μετά το έγκλημα ο Παυλόπουλος.

Φυσικά γίνανε και έκτροπα. Αλλά σε ποια αντίδραση δεν υπάρχουνε αυτά? Από τις πιο μεγάλες επαναστάσεις μέχρι το πέταγμα ενός αυγού. Σκοπός σου στο πέταγμα του αυγού είναι να του τη σπάσεις του αλλουνού και να τη φάει στην κεφάλα, αλλά κατά λάθος λερώνεται παντού ή ακόμα χειρότερα την τρώει ο διπλανός. Έτσι είναι κι αυτά. Έτσι είναι οι πράξεις αντίδρασης,  έστω κι οι μικρές, πάντα εισρέουν κι οι απίθανοι. Δε δικαιολογείται κανείς, αλλά εδώ στην επανάσταση του ’21 κάνανε οι ίδιοι οι υπόδουλοι Έλληνες μαζί με την επανάσταση και το πλιάτσικο της ζωής τους, στη Γαλλική επανάσταση στις πίσω ουρές δεν αφήσανε όρθιο ατελιέ για ατελιέ, υπήρχε περίπτωση να εδώ να βγουν με γόβα-στιλέτο?

-         Έλα επαέ και αλλά βαλ’ το καλά στο νου σου! Πρώτητζι και τελευταιατζι!

Με κλειστή τηλεόραση λοιπόν και στο δρόμο της φωτιάς, μου ‘ρχονται εικόνες. Της οικογένειας που ανάθεμα αν κατάλαβε για ποιο λόγο χάσανε το παιδάκι τους. Του Ρουσόπουλου που πίνει ικανοποιημένος το ουισκάκι του ελπίζοντας να ξεχαστεί. Του δημοσιογράφου Καρσιώτη που έχει απομείνει ο μόνος Έλληνας που ακόμα πιστεύει πως ο μπάτσος πυροβόλησε από άμυνα. Του Σκοπιανού πρωθυπουργού (τέτοιος μαλάκας δεν έχει ξαναπεράσει) που βλέποντας όλα αυτά και τις απελευθερώσεις δολοφόνων εδώ, βαράει το κεφάλι του που έστειλε στην Ελλάδα στο διεθνές δικαστήριο. Δεν του μετάφρασε κανένας στα Σλάβικα τη λέξη «αναστολή»?

Ξεφεύγοντας απ’ όλα αυτά, ναι, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός πήγε στη Χάγη την Ελλάδα για το ότι δεν τους αφήνουμε να μπουν στο ΝΑΤΟ. Αλλά η μαλακία αυτή είναι άνευ προηγουμένου γιατί ενώ όλοι ξέρουμε ότι τελικά η Ελλάδα θα αναγκαζότανε από τις Η.Π.Α. να δεχτεί αυτή την κλανιά ως Μακεδονία εντός λίγων μηνών, μ’ αυτό που έκανε, και μέχρι να συνεδριάσει το δικαστήριο, ο Κουφοντίνας θα μετράει ανάποδα στις φυλακές του Κορυδαλλού…

Τέλος πάντων…

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει το παιδάκι.

Ο αστυνόμος να ψάξει γι’ άλλη δουλειά επειγόντως, γιατί κατά τα φαινόμενα θα βρεθεί ένοχος με αναστολή, θα βγει έξω και δε θα ξέρει τι θα κάνει.

Εγώ να ασχοληθώ με αυτή τη γ****μενη σύμβασή μου που λήγει σε λίγες μέρες.

Η κυβέρνηση να αποζημιώσει όσα καταστήματα καταστράφηκαν, αυτό σημαίνει κοινωνικό κράτος, να πάψει όμως να ναι παιχνιδιάρα και ζουζουνιάρα και μετά να τα ζητάει πίσω τριπλά και τρίδιπλα  όπως έκανε με τους πυρόπληκτους…

Υ.Γ.: Στην Αγγλία παίζονται πια στοιχήματα πότε θα χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Εκεί καταντήσαμε. Ενώ η κατάσταση που έχει φτάσει στο απροχώρητο φαίνεται από ένα μόνο πράγμα…

Οι Έλληνες αρχίζουν να νοσταλγούν την περίοδο Σημίτη…!!! (Κι όμως ακούγεται πια αληθινό…)

Το παιδί...

Κωλόμπατσοι! 

ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΑΡΚΟΥΔΑ ΑΠΟ ΖΩΟΛΟΓΙΚΟ ΚΗΠΟ (φωτο)

Παρακαλώ…

ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ

…ΤΗΝ ΕΚΑΤΣΕ!!!

Δεν είναι σπάσιμο…

Η δουλειά μου να πηγαίνει σκατά, και να θέλουν να με κρατήσουν ακόμα και τώρα? αφήστε με ν' ανοίξω τα φτερά μου!

Οι Έλληνες να μεταναστεύουν στο εξωτερικό μπας και γλιτώσουν και να ‘χουν τον  Καραμανλή να τους κυνηγάει από πίσω βγάζοντας λόγους υπέρ της ελληνικής ομογένειας?

Να παίρνουν οι δημοκρατικοί την προεδρία με τον Ομπάμα, και δω στην Α.Ε.Κ. να μην έχουν σκεφτεί να κάνουν το Μπατίστα να γίνει πρόεδρος μπας και δουν μια άσπρη μέρα?

Να έχεις κλέψει τα εκατομμύρια του ελληνικού λαού, να ζεις σε υπέρ-λουξ δωμάτια, να χεις την κυβέρνηση να σε επισκέπτεται κάθε τρεις και λίγο και να κάνετε εκατέρωθεν εξομολογήσεις, να χεις στο πλάι σου ένα σωρό γκομενάκια (τέλος πάντων μην ανοίξω το στόμα μου…) να πηγαίνεις για ψώνια στο Μιλάνο αυθημερόν, και να επιμένουν να σε φωνάζουνε «Μοναχό»?

(Πάντως αυτό το Πα.Σο.Κ. με έχει εκπλήξει. Όσο λιγότερο μιλάει, τόσο περισσότερο ανεβαίνει.) Και το χειρότερο? Είναι υπερήφανοι!

Από την άλλη ένας χλεχλές από αυτούς που μας έχει συνηθίσει η Ν.Δ. που δε θυμάμαι πώς τον λένε, δήλωσε ότι το έργο που συντελείται (???) αυτήν την ώρα στον τόπο (μάλλον εννοεί στον χλοερό) είναι μεγάλο! Κι άλλος υπερήφανος…

Το Κ.Κ.Ε. έχει να βγει στο δρόμο να διαμαρτυρηθεί από το 2004. Η Ν.Δ. με τον εκλογικό της νόμο ενίσχυσε το τρίτο κόμμα σε βάρος του δεύτερου. Το Κ.Κ.Ε. για την τραγική κατάσταση που υπάρχει βρίζει πρώτα το Πα.Σο.Κ. και μετά το Συνασπισμό. Ο πρωθυπουργός παραβρίσκεται στη βουλή ο ίδιος, μόνο όταν η Παπαρήγα θέλει κάτι να τον ρωτήσει. Μήπως ενοχλούμε ρε παιδιά???

Οι παίχτες του Π.Α.Ο. τελικά είναι μάγοι. Μετά την νίκη επί της Ίντερ ήτανε λιοντάρια. Μετά την ισοπαλία τους με τον Αστέρα χτες ο προπονητής τους τούς είπε παιδάκια του νηπιαγωγείου. Θα πάω να τους δω όταν θα γίνουν ιπποπόταμοι που δεν έχω δει ποτέ!

Το ποστ το προηγούμενο με το έμμεσο σιχτίρι που ‘ριξα σε έναν παλιό έρωτα, αντί για βρισιές, τελικά άρεσε στην κοπέλα-!!!- αν και η μόνη της ένσταση ήταν ότι έβγαζα μια μελαγχολία!!! Αυτό πρόσεξε???

Αλλά αν δεν είχε καταρράχτη, μαζί μου θα τα ‘φτιαχνε?

Η Θεσσαλονίκη έρχεται…ο Ψωμιάδης να φύγει παρακαλώ! Αν πραγματικά θέλετε τη ψυχική μου υγεία…