ΜΑΠΑΝΑΠΟΛΑ (ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΖΑΒΑΡΑΚΑΤΡΑΝΕΜΙΑ)

Μέρες τέτοιες που είναι λέω κι εγώ να σας πω τον πόνο μου…

Ανέκαθεν κάθε φορά που πλησιάζαμε προς τα Χριστούγεννα, όπου κι αν πήγαινα, μας κάνανε το κεφάλι φρατζολάκι με το “last Christmas” του George Michael σε 23 version. Και εντάξει δεν το κρύβω, έβριζα, άλλα μέσα μου οφείλω να παραδεχτώ ότι από την κατηγορία τραγουδιών «χαζοχαρούμενα» ίσως ξεχωρίζει…

Φέτος όμως φαίνεται ζω το μύθο μου. Αιτία είναι όχι ότι δεν ακούω και πάλι το Last Christmas, απλά δίπλα του να μην πω παραπάνω έχει προστεθεί ένας φέρελπις νέος τραγουδιστής, ο Μύρωνας Στρατής, που όταν τον βλέπω να κοπανιέται που τραγουδάει, μέσα μου βάζω στοίχημα ότι από το ακουστικό του ακούει άλλο τραγούδι, αλλιώς δεν εξηγείται…

«Μα παν’ απ’ όλα θέλω να με θέλεις εσύ

  Και όλα αυτά που θέλω να τα θέλεις κι εσύ»

Δηλαδή τι να πω. Σαν διαφήμιση κόμματος για τις ευρωεκλογές εμένα μου κάνει. Πάντως για ρεφραινάκι με την καμία!

ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΧΤΥΠΙΟΥΝΤΑΙ

Τ’ ακούσαμε κι αυτό. Επαναλαμβάνεται η δίκη των 6, για όσους δε ξέρουν, η δίκη με την οποία καταδικάστηκαν οι υπεύθυνοι για τη μικρασιατική καταστροφή.

Η απόφαση τότε προέβλεπε «θάνατο» για κείνους που οδήγησαν τον ελληνικό στρατό εκεί που τον οδήγησαν (κοντά στην Άγκυρα) κι έφαγε τα μούτρα του. Φυσικά κανονικά θα έπρεπε να λεγόταν «δίκη των 7» καθώς ξέχασαν να δικάσουν το τότε βασιλιά Κωνσταντίνο για τις μαλακίες που έκανε.  

Τώρα εγώ κάνω ένα συλλογισμό. Δηλαδή συγνώμη, οι πεθαμένοι άσκησαν έφεση στην πρωτόδικη απόφαση; Ή είναι η πτώση της θεωρίας ότι ο θεός μας τα συγχωρεί όλα και μας αναγκάζει για τη συγχώρεση των αμαρτιών μας να τρέχουμε σε δικηγόρους; Τι να πω, σε λίγο o θεός θα πλένει τις αμαρτίες μας και σε πλυντήρια Siemens!

ΠΡΟΣΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Τα Χριστούγεννα είναι μέρες αγάπης. Αλλά όχι για όλους. Υπάρχουνε και άνθρωποι που έχουνε την ανάγκη μας (ουπς και το κοινωνικό μήνυμα). Δε μιλώ για τα παιδιά της Αφρικής, ούτε καν για τα παιδιά των φαναριών. Μιλώ για ανθρώπους καθημερινούς, ανάμεσά μας,  που έχουνε σχέση με μια κοπέλα και δε μπορούν να χαρούν τις χριστουγεννιάτικες διακοπές τους όπως οι άλλοι άνθρωποι εξαιτίας προκαταλήψεων των οικογενειών τους. Τους βλέπεις να κάθονται σκεπτικοί στο παγκάκι και σπαράζεται η καρδιά σου…

-         Τι έχεις;

-         Άστα!

-         Μίλα μου…

-         Δε με θέλει η οικογένειά της ρε συ…

-         Ο πατέρας της κι η μάνα της;

-         Όχι ρε, ο άντρας της και τα τέσσερα παιδιά της!

-         …

Άντε και καλές γιορτές να έχετε!!!

Χτες παρασύρθηκα λιγάκι από την ατέρμονη σπαρίλα που με βάραγε επί ώρες σαν χταποδάκι, κι έκατσα κι είδα για 15-20 περίπου λεπτά την Παπακαλιατιάδα. Η αλήθεια είναι ότι όταν το έβαλα έπαιζε μια μουσική περίεργη που μ’ άρεσε και ψάρωσα, πού να φανταζόμουνα ότι χρειαζότανε μόλις ένα τέταρτο για να πετάω μούτζες στην τουβου δέκα-δέκα, σαν  τραπουλόχαρτα σε πασιέντζα…

Ας ξεκινήσω από τον πρωταγωνιστή (θου Κύριε) . Ο θου Κύριε, αφού σε προηγούμενα σήριαλ έχει πάρει τη μάνα της γκόμενάς του, τη θεία της μακιγιέρ του, την ψυχοκόρη της βοηθού σκηνοθέτη και μια ορφανή που πέρναγε κατά λάθος έξω από το στούντιο εν ώρα γυρίσματος, τώρα του ήρθε να πάρει και την ετεροθαλή αδερφή του. Αυτό δεν είναι σήριαλ, είναι το «πάμε πακέτο», το «φως στο τούνελ» και «ο Λάκης ο γλυκούλης» σε συσκευασία ενός.

Και μπορεί  να κυκλοφορεί με το πουλί στο χέρι χειραποσκευή σε Ελλάδα- Ευρώπη- Αμερική, αλλά πάνω απ’ όλα είναι ευαίσθητος.

Ο άλλος στη φάτσα μου θυμίζει πράγματι τον Παπακαλιάτη. Είναι η ομοιότητα που λέει η μάνα στον πατέρα στο μαιευτήριο «ωχ, μαλακία γέννησα, δεν ξαναδοκιμάζουμε;» και με τα πολλά έρχεται μετά ο θου Κύριε. Αυτός τώρα προσέξτε: Είναι παντρεμένος αλλά πηδάει και τη γκόμενα του πατέρα του! Πού το σκέφτηκε αυτό ο θου Κύριε; Αφού δεν πήρε και τον πατέρα του πάλι καλά. Κατά τ’ άλλα κι όταν δεν πηδάει γενικώς, ενδιαφέρεται για την οικογένειά του. Είναι ευαίσθητος κι αυτός και αγαπάει τη γυναίκα του. Την απαύτωσε κι αυτήν. Τέλος πάντων, ο,τι κινείται σ’ αυτό το σήριαλ, ανοίγει πόδια. Δεν είναι να κρατάς το σενάριο στα χέρια και να σου πέσει κατά λάθος. Ψάξε τοίχο να κρυφτείς.

Ο άλλος είναι σαν εξελιγμένη κατσαρίδα. Το μάτι του φέρνει σβούρες σαν μπίλια σε ρουλέτα, ενώ για τα μαλλιά του δε χρησιμοποιεί ζελέ αλλά λίπασμα. Αυτός δεν κινδυνεύει με δραματικό τέλος γιατί μάλλον σφαίρα δεν τον πιάνει, μόνο με ψεκασμό μπορεί να εξουδετερωθεί. Την αγαπάει την άλλην λέει και πήγε με την κιθάρα να την παρακαλέσει να τον αγαπήσει. Αφού την ψιλοκατάφερε, καπάκι της πετάει ιδέα για τρίο κι αυτή τσαντίστηκε. Τώρα εδώ έθεσε ένα μεγάλο ζήτημα περί αποκλειστικότητας, γιατί ο τύπος δε ζήτησε να το κάνει μ’ όποια κι όποια, αλλά με φίλη της. Αγαπάει αυτήν κι ο,τι την περιστοιχίζει κι ούτε αυτό αρέσει στις γυναίκες. Αν δεν αγαπάς τον κύκλο της σε ζαλίζει «και τι σου κάνανε τα παιδιά; Και γιατί κατεβάζεις μούτρα;» κι ένα σωρό αηδίες. Όταν τον αγαπάς και το δείχνεις σε πετάνε έξω από το σπίτι. Τι να πεις…

Τέλος πάντων, ο,τι και να κάνει κατσαρίδας θα μείνει, κι αυτός επίσης όπως κι οι άλλοι είναι ευαίσθητος και σίγουρα αν έχει τη μισή ορμή από τα άλλα του αδέρφια, σας συστήνω να κλειδώνετε το βράδυ…

Και πάμε στον κλαψομούνη της παρέας. Εγώ σ’ αυτόν όχι κόρη δεν έδινα, αλλά ούτε συμβουλή. Του λες καλημέρα και βουρκώνει. Φυσικά αρέσει στις γυναίκες που πάντα μέσα τους κρύβουνε το ένστικτο της μητέρας, αν και σ’ αυτό το σήριαλ κυκλοφορεί Παπακαλιάτης, άρα προσέχουνε. Μάλλον στη διάρκεια του σήριαλ κάποιος από τους προηγούμενους τρεις θα πηδήξει την γκόμενά του κλαψομούνη, αν και εδώ θα παίξει μάλλον διαγωνισμός, γιατί όπως εξελίσσεται το σήριαλ και με το ρυθμό που κάνουνε σεξ όλοι τους κει μέσα, βλέπω σε δυο επεισόδια να τις βγάζουνε έξω και οι τέσσερις να τις μετρήσουνε. Τέλος πάντων αυτός θα το φάει το κέρατο και θα είναι μέρα-μεσημέρι αλλά γι αυτό το έργο κάτι τέτοιο είναι απλά πταίσμα. Το θέμα είναι να κρατάς γερά στα χέρια το σενάριο μη σου πέσει κατά λάθος. Εκεί μετράει η αρρενωπότητα…

Α! ξέχασα ότι κι αυτός είναι ευαίσθητος. (Αυτοί δεν είναι άντρες, ο ασπρούλης, ο μαυρούλης και ο καφετούλης είναι.)

Όσο για τις κοπέλες, θα έλεγα ότι είναι περισσότερο πετυχημένες (μάλλον λιγότερο αποτυχημένες) στην περιγραφή τους. Η σεξουαλική απελευθέρωση τις έχει κάνει τελείως σούργελα, ψάχνουν με το μέτρο ποιος την έχει μεγαλύτερη, αυτόν τον ερωτεύονται σφόδρα αλλά μετά από δυο μέρες πηδιούνται με κάποιον απίθανο επειδή λένε έχει χιούμορ…

Και μου θύμισε κάτι που είχε πει ένας σοφός…

«Αν ήξερα ότι για να καταφέρεις τις γυναίκες πρέπει να έχεις χιούμορ, δεν θα έκανα τόσο πολύ σεξ…»

Παπακαλιατιάδα…τι να πεις…

Που λέτε αδέρφια, εδώ είμαστε για να λύνουμε προαιώνιες απορίες αλλά και να δημιουργούμε καινούργιες, ψάχνοντας στο περιθώριο της ιστορίας, μακριά από τα επίσημα έγγραφα…

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ ΠΟΙΟΝ ΕΙΧΑΝΕ ΠΑΤΕΡΑ;

Ο Ζεβεδαίος που λέτε αδέρφια, ήτανε ένα πράο ανθρωπάκι από τη Φθιώτιδα. Στην επανάσταση του ’21 ήτανε πρωτοπαλλήκαρο του Καραϊσκάκη και όπως καταλαβαίνετε, η καριέρα του τού επέβαλε να λείπει από το σπίτι. Όταν λοιπόν αποφασίστηκαν τα συνεχή meetings μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων κάπου στη Στερεά Ελλάδα και στην Πελοπόννησο μετά την κήρυξη της επανάστασης, η σύζυγος τον χαιρέτισε δακρυσμένη στο παραθύρι σταυρώνοντάς τον. Με το που εξαφανίστηκε ο λεβέντης μας, αυτή πήρε φυτίλι τον χαλκόδρομο και μην την είδατε. Όσο ο κύριος πολέμαγε για την πατρίδα, η κυρία δεν είχε αφήσει στρούγκα για στρούγκα που να μην γεννοβολήσει…

Γυρνάει ο έρμος από τον πόλεμο, και τι να δει; Τον περιμένανε 7 παιδιά στην πόρτα!

-         Ωρέ γυναίκα, τίνος είναι τούτα;

-         Δικά σου είναι. Ξέχασες Δάκη μου; Και σου είπα, κόψε η συνήθεια να κοιμάσαι στο σεξ!

Ο Ζεβεδαίος τα αποδέχτηκε όντας ερωτευμένος με τη γυναίκα του.

ΑΛΛΑΞΟΚΩΛΙΕΣ ΣΤΑ ΥΨΗΛΑ ΚΛΙΜΑΚΙΑ

Ο Ζεβεδαίος έγραψε ιστορία αλλά κι οι υπόλοιποι δεν είχανε κάνει λίγα. Ο Κολοκοτρώνης ως αρχιστράτηγος της επανάστασης ήτανε πολύ αυστηρός με τους από κάτω του σε θέματα ηθικής. Όταν άκουγε μοιχείες κτλ βιδωνότανε τρελά, και τους έκανε τρελό κήρυγμα, θυμίζοντας λίγο από Χριστόδουλο σε εσπερινό. Αλλά ήτανε και τσακπινογαργαλιάρης θυμίζοντας πάλι λίγο από Χριστόδουλο, αλλά γενικώς. Αυτός εκτός από τη γυναίκα του, είχε πιάσει και μια γκόμενα από την Ύδρα ονόματι Μαργαρίτα που μπορεί να ήτανε μοναχή, αλλά στις ιδιωτικές της στιγμές ήτανε κάπως «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα, και τ’ αγόρι μου».

Με τη Μαργαρίτα πέρασε στιγμές ένδοξες καθώς σύμφωνα με μαρτυρίες, της άλλαξε το ταμ τιριρίμ, κι έκανε κι ένα γιο μαζί της, τον Πάνο.

ΓΟΡΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΕΣ

Η ιστορία όμως κάθε τόσο έρχεται και μας θυμίζει ότι αν είσαι κουραμπιές δε σε σώζει ούτε καν το βαρύ όνομα. Απλά σε ξεσκεπάζει λίγο αργότερα από τους άλλους. Έτσι αν και ο Θόδωρος είχε ένα όνομα στην πιάτσα που το τρέμανε κι οι αρκούδες, ο Πανούλης βγήκε λίγο παιδί-κουμπί. Ερωτεύτηκε την κόρη της Μπουμπουλίνας την Ελενίτσα,  όπου και την παντρεύτηκε. Αλλά αυτή τον είχε σήκω-σηκώ κάτσε-κάτσε, κι είχε καταντήσει ανέκδοτο στα πέριξ πως το Μπουμπουλινέικο έκανε μια χαψιά το Κολοκοτρωναίικο.

Και δε φτάνει μόνο αυτό, αλλά η Ελενίτσα- από πού πήρε άραγε- του τα φόραγε κανονικά του Κολοκοτρωνίσκου, με έναν ονόματι Γρίβας όπου του είχανε κάνει την κρεβατοκάμαρα του κακομοίρη ροντέο. Βλέπετε o Πανούλης είχε όνομα τέτοιο που όλο έλειπε για δουλειές, κι έτσι όποιος ήθελε κάτι, πήγαινε στη γυναίκα του.

Αλλά σε μια φάση η Ελενίτσα (παιδί από σπίτι) τον βαρέθηκε τον γκόμενο αλλά αυτός δεν ξεκόλλαγε, κι έτσι για να μην το μάθει ο Πανούλης κι από το θυμό του σκίσει κανένα καλσόν, έβαλε και τον σκοτώσανε τον εραστή.

ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑ…

Αλλά η Μπουμπουλίνα, εκτός από την κόρη, είχε κι έναν γιο ολίγον τι φιρφιρίκο. Αυτουνού του γυάλισε μια αρραβωνιασμένη, αλλά σα γιος της Λασκαρίνας, δε χαμπάριαζε και ιδιαίτερα. Οπότε, κύριος, πήρε μια σκάλα, ανέβηκε στον ουρανοξύστη της και την έκλεψε. Τα πεθερικά σηκώσανε πυρετό από την τσαντίλα επειδή με τίποτα δε θέλανε γαμπρό υδροχόο για την κόρη τους. Έτσι πήγανε κάτω από το σπίτι της Μπουμπουλίνας κι άρχισανε να ρίχνουν μπινελίκια για τα ζώδια του αέρα γενικότερα. Η Μπουμπουλίνα έγινε μαινόμενη σαν ταύρος, γιατί γνώριζε καλά ότι στον αστερισμό του Υδροχόου κηρύχτηκε η επανάσταση κι έτσι τους άρχισε στα καντηλάκια. Οπότε μες στο σκοτάδι, βγάζει ένα κουμπούρι κάποιος και μην την ξαναείδατε την καπετάνισσα…

ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΕΙ Ο ΜΩΑΜΕΘ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΠΑΕΙ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΣΤΟ ΜΩΑΜΕΘ

 Όταν η επανάσταση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, ο μόνος που κρατούσε ψηλά τη σημαία ήτανε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Αλλά δεν κρατούσε μόνο τη σημαία ψηλά αλλά κι άλλα πράγματα, καθώς σε κάθε μάχη είχε μαζί του την ερωμένη του τη Μαριώ, αν και παντρεμένος, Τουρκάλα χριστιανή. Μάλιστα και στο στρατό του πρότεινε πριν τη μάχη να παίρνουνε μια γερή δόση σεξ, ώστε να είναι πιο αποδοτικοί.

Αυτή η Μαριώ ήτανε όμορφη και έξυπνη, οπότε ο άλλος την είχε δαγκώσει τη λαμαρίνα. Αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να γυρίσει και σπίτι του, και δεν ήξερε τι να κάνει. Την ντύνει λοιπόν άντρα, και ως Ζαφείρη την κουβαλάει στην νόμιμη σύζυγο του την Γκόλφω.Η Μαριώ όμως, διαολόσπερμα του ελέους, άρχισε να πειράζει  τις δούλες, να τις χουφτώνει, να τους κάνει διάφορα! Οι δούλες εκενυρίστηκαν- όχι επειδή τις πείραζε, αλλά επειδή δεν τις π...-  έτσι τα καρφώσανε όλα στην ίδια τη Γκόλφω δηλαδή ότι τις παρενοχλεί σεξουαλικώς, κι  η οποία Γκόλφω πήγε κι έκανε παράπονα στο Γιώργη…

-         Ρε Γιώργη έχεις να μου πεις κάτι για το φίλο σου το Ζαφείρη;

-         Ωχ…Ώστε τα κατάλαβες όλα Γκόλφω;

-         Αμέ! Για χαζή με πέρασες; Από πότε έχει να γ…σει;

-         . . .