Βάφουν τους τοίχους με απαλά χρώματα και σερβίρουν στα ποτήρια μας κρασί, από ένα μπουκάλι που γράφει ότι σε θέλω σαν τρελός και εσύ με ρωτάς τι αστείο είναι αυτό. Δεν είναι αστείο γλυκιά μου. Είναι το κρασί που φτιάχνεται στα κτήματα του έρωτά μου για σένα. Τα ινστιτούτα καλλονής είναι γεμάτα ψάρια, που καλλωπίζονται πριν κλειστούν στο ενυδρείο.  Το τσίρκο ήρθε στην πόλη και κάνει βόλτες μέσα στη μοναξιά του ψάχνοντας να βρει ποιο θα είναι το καινούργιο νούμερο που θα παρουσιαστεί απόψε για να μαζέψει κόσμο.  Ο τύπος που σε γουστάρει, σου δίνει με το ένα χέρι δώρα κιτς και το άλλο το έχει μέσα στο παντελόνι του. Μου ζήτησε το κρασί σου, αλλά του είπα ότι αυτό το έχω αποκλειστικά για σένα. Υπάρχει μία διαδήλωση στους δρόμους από εργάτες που ζητάνε το δίκιο τους, αλλά τα ΜΑΤ προς το παρόν τους αγνοούν επειδή παρακολουθούν εσένα και εμένα μέσα στο Blue Note.

     Η Σταχτοπούτα δείχνει όμορφη και βάζει τα χέρια στην κωλότσεπη σε στυλ Uma Thurman, αλλά εσύ γλυκιά μου είσαι ομορφότερη. Όταν βιώνουμε τις πιο γλυκές μας στιγμές, έρχεται μια φωνή και μου λέει:
     “Να προσέχετε γιατί όλοι εσάς κοιτάζουν”. 
     “Μη φοβάσαι για μας –απαντάω- Άσε μας να πάρουμε όλο αυτό το γλυκό που βγαίνει από μέσα μας. Άσε μας να το βιώσουμε και μη φοβάσαι”. 
     “Εγώ πάντως, σας προειδοποίησα. Στο φινάλε, αυτό που θα μείνει, δεν θα είναι ούτε η Σταχτοπούτα, ούτε η Χιονάτη, αλλά ούτε και η Uma Thurman. Αυτό που θα μείνει, θα είναι η αγαπημένη σου και εσύ μέσα στο Blue Note”.

     Το φεγγάρι θα κρυφτεί, τα αστέρια θα σβήσουν και το μέλλον θα γραφτεί πάνω στην τράπουλα που ρίχνει η χαρτορίχτρα. Ο Κάιν, ο Άβελ, ο Ζορρό,  ο Αρσέν Λουπέν, ο Κουασιμόδος ο Σέρλοκ Χολμς, ο Άμλετ, ο Ηρακλής Πουαρώ και οι τέσσερις Σωματοφύλακες, κάνουν έρωτα, ενώ όλοι οι άλλοι τους παρακολουθούν και περιμένουν να βρέξει. Κάποιοι απ’ αυτούς μπορεί να έχουν παράπονα, κάποιοι μπορεί να νιώθουν ικανοποιημένοι και κάποιοι άλλοι, μπορεί να θέλουν να με ξεκοιλιάσουν επειδή είμαι ο Τροβαδούρος που σε κοιτάζει στα μάτια και σου κρατάει το χέρι μέσα στο Blue Note.

     Η Οφηλία είναι στην άκρη της βεράντας και πολλές φορές φοβάμαι για την πάρτη της. Μου θυμίζει γεροντοκόρη που έχει την ικανότητα να βλέπει τον θάνατό της με μία διάθεση ρομαντική. Αναπνέει με μηχανήματα και είναι επαγγελματίας τρομοκράτης. Η αύρα της είναι αρνητική και ξεψυχάει χωρίς να το ξέρει. Ονειρεύεται το ουράνιο τόξο αλλά δεν ξέρει ότι για να το δει, πρέπει πρώτα να έρθει η βροχή. Το μόνο που ξέρει να κάνει -και το κάνει πολύ καλά- είναι να ξοδεύει τον καιρό  της κριτικάροντας τους πάντες, την ώρα που μας κρυφοκοιτάζει μέσα στο Blue Note.

     Ο μπάρμαν μασκαρεύτηκε σε παραγωγό και κρύβει τις αναμνήσεις του στο μπαούλο που έχει στο πατάρι. Τις προάλλες μου μίλησε άσχημα και μου ζήτησε τσιγάρο αλλά του είπα ότι το ‘κοψα και έφυγε μουρμουρίζοντας. Δεν θα έλεγες ότι βλέπεις  κάτι όμορφο επάνω του, αν και δεν μάθαμε ποτέ τι ήταν στην προηγούμενη ζωή του. Δεν αποκλείεται να ήταν σερβιτόρος, αλλά δεν θέλω με τίποτα να φαντάζομαι ότι ήταν αυτός που είχε σερβίρει στα ποτήρια μας κρασί όταν μας είδε μέσα στο Blue Note.

     Ο γιατρός κρατάει στον προθάλαμο την πελατεία του, αλλά οι ασθενείς του προσπαθούν να τον τινάξουν στον αέρα από ζήλια. Η γραμματέας του, είναι υπεύθυνη για όλα τα έγγραφα που κρατάει και που ζητάνε έλεος για την ψυχή του, αλλά ξαφνικά όλοι οι πελάτες του, νομίζουν ότι γίνανε μουσικοί. Μαζεύονται στον προθάλαμο και παίζουν κάθε βράδυ. Μερικοί απ’ αυτούς έπαιζαν τις προάλλες που εσύ κι’ εγώ ήμασταν μέσα στο Blue Note.

     Οι γείτονες καρφώσανε τις κουρτίνες για να μη μπορεί να τις ανοίξει κανείς και ετοιμάζονται για τη γιορτή. Ο χοντρός έχει μεταμφιεστεί σε ταυρομάχο και τον ταΐζουν με το κουταλάκι του γλυκού για να τον κάνουν να νοιώσει πιο σίγουρος. Μετά θα βγει να σκοτώσει τον ταύρο, αλλά ο φουκαράς, δεν ξέρει ότι το πραγματικό θύμα είναι αυτός ο ίδιος. Ο Disk Jokey  ψάχνεται και ντύνεται για να πάει να κάνει καμάκι στη γιορτή, αλλά έτσι που είναι τύφλα στο μεθύσι, ποια θα τον ανεχτεί;  Τα μεσάνυχτα, όλοι οι μυστικοί πράκτορες κάνουν έφοδο και μαζεύουν όσους ξέρουν περισσότερα απ’ αυτούς και τους φέρνουν στο βενζινάδικο. Ύστερα δένουν πάνω τους το μηχάνημα της καρδιακής προσβολής και μετά φέρνουν την παραφίνη. Τους παίρνουν το καλούπι, για να μπορούν να τσεκάρουν αν κάποιος το έχει σκάσει, αλλά εμάς όλα αυτά δεν μας ενδιαφέρουν γιατί είμαστε μέσα στο Blue Note.

     Τιμή στον Ποσειδώνα, στον Σκορπιό, στην Αφροδίτη, στον Ερμή, στον Πλούτωνα, στον Κρόνο και στον Δία.  Ο Τιτανικός θα σαλπάρει την αυγή και όλοι θέλουν να μάθουν ποιανού το μέρος θα πάρουμε.
Ο δραπέτης ντύνεται μηχανικός και μαλώνει στη γέφυρα του καραβιού με τον καπετάνιο, για το ποιο παγόβουνο θα διαλέξουν για το ναυάγιο. Τη στιγμή όμως που εσύ είσαι έτοιμη να μου ξεπλύνεις τις αμαρτίες στα πόδια της νύχτας, εγώ βουτάω μέσα σου με τιμή. Οι ψαράδες του λιμανιού  άλλαξαν επάγγελμα και τώρα πουλάνε λουλούδια κοντά στα φινιστρίνια, εκεί που ο καθένας μπορεί να δει τις όμορφες γοργόνες. Όμως οι όμορφες γοργόνες δεν ενδιαφέρουν κανέναν, γιατί όλοι θέλουν να κοιτάζουν εμάς όσο γέρνεις επάνω μου μέσα στο Blue Note.

                                                                                                                                    (Στην Α.Κ.)

Δουλέψαμε μαζί το 1997 στην ταινία "Καμία Συμπάθεια για τον Διάβολο" (ο Γιώργος είχε τον ρόλο του Διαβόλου). Έκτοτε συναντιόμασταν ως καλεσμένοι σε διάφορες προβολές ή και τυχαία. 

Καλό ταξίδι Γιώργο!

Ζούσε σε ένα μικρό σπιτάκι που βρισκόταν στο πίσω μέρος της αυλής μιας δίπατης μονοκατοικίας. Ο Μαλαματάς. Έτσι τον φωνάζαμε εμείς τα πιτσιρίκια στη γειτονιά, αλλά δεν έμαθα ποτέ μου εάν αυτό ήταν το όνομά του ή κάποιο παρατσούκλι που του είχαν κολλήσει προφανώς κάποιοι μεγαλύτεροι πριν από μας. Τον μόνιμα μεθυσμένο και κουρελή Μαλαματά, τον είχε σβήσει εντελώς από τη μνήμη μου ο χρόνος.

Πολλά χρόνια αργότερα, νοίκιασε μια φίλη μου το σπιτάκι αυτό, έμεινε εκεί για αρκετό καιρό, και την περασμένη βδομάδα που πίναμε καφέ, μου διηγήθηκε μια ιστορία.

Η τουαλέτα αυτού του σπιτιού, δεν ήταν μέσα στο σπίτι, αλλά έξω στην αυλή. Αν δηλαδή έβρεχε, πήγαινες στην τουαλέτα με ομπρέλα. Μου είπε λοιπόν η φίλη μου, ότι όταν χρειαζόταν να βγει στην αυλή για να πάει νύχτα στην τουαλέτα άκουγε μια αντρική φωνή στη σκεπή της τουαλέτας να αγκομαχάει. Στο σπίτι όμως δεν έμενε κανένας άλλος παρά μόνο η φίλη μου, και στη δίπατη μονοκατοικία έμενε μια γυναίκα με την κόρη της. Αυτό, επαναλαμβανόταν πολύ συχνά, μέχρι που η φίλη μου φοβήθηκε και ρώτησε κάνα-δυο γείτονες, εισπράττοντας την εξής απάντηση:

"Στο σπιτάκι που μένεις, έμενε πολλά χρόνια πριν ένας άντρας μόνος του ο οποίος κάηκε καθώς κοιμόταν".

Μάζεψε λοιπόν η φίλη μου τα πράγματά της και μετακόμισε αλλού, γιατί μετά από αυτή την αποκάλυψη δεν μπορούσε πλέον να μείνει εκεί.

Της είπα "ναι, θυμάμαι κάποιον που έμενε εκεί και που εμείς τα πιτσιρίκια τον κοροϊδεύαμε, επειδή ήταν μονίμως μεθυσμένος και κουρελής, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε το πρόσωπό του, ούτε το όνομά του. Θυμάμαι πολύ αχνά μια σιλουέτα να παραπατάει με ένα μπουκάλι στο χέρι".

Διάβασα τώρα την ιστορία που ανέβασε ο Σάββας (Sven) για τον τρελό του χωριού και αυτόματα αναδύθηκε από τη λήθη το όνομα αυτού του ανθρώπου: Ο Μαλαματάς!

Σάββα σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά. Πώς τα καταφέρνεις έτσι γιατρέ μου;