Γεια σου φίλε μου...

Ένα όνειρο κοστίζει τόσο, όσο ο χρόνος του ύπνου εκείνου που το βλέπει.  Δηλαδή τίποτα, εκτός κι αν είναι νυχτοφύλακας, οπότε αν τον τσακώσουν να κοιμάται θα του κοστίσει την απόλυσή του.
     "Με απολύετε; Μα γιατί; Τι έκανα;".
     "Φύγε αγόρι μου. Καλύτερα να πας να ονειρεύεσαι στο σπίτι σου".

Για εκείνον που θέλει πολύ να ονειρευτεί αλλά έχει στερέψει η καρδιά του από αγάπη και φαντασία, ένα όνειρο αξίζει όσο το χρυσάφι όλου του κόσμου κι αν είχε αυτό το χρυσάφι, θα το έδινε για να ονειρευτεί.
     "Χωρίς Αγάπη όμως μέσα σου, τι να το κάνεις το όνειρο χρυσέ μου; Νομίζεις ότι με τα λεφτά σου τα αγοράζεις όλα; Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν αγοράζονται, γιατί πολύ απλά, δεν πωλούνται!".

Και όσο δεν μπορούν να το αποκτήσουν, τόσο το περιφρονούν. Ενώ για άλλα υλικά πράγματα ας πούμε, συμβαίνει εντελώς το αντίθετο. Επιθυμούν τα αγαθά του διπλανού τους, θέλουν να τα αρπάξουν και επειδή δεν μπορούν να έχουν όνειρα δικά τους, τα εχθρεύονται γιατί δεν μπορούν με τη βία να τα αποκτήσουν και δεν μπορούν να δεχτούν ότι ο διπλανός τους έχει όνειρα.
     "Μα πώς γίνεται να έχει όνειρα αυτός και να μην έχω εγώ;".

Γιατί εδώ που τα λέμε, τι είναι στο φινάλε το όνειρο; Μπορεί να το πιάσει κάποιος και να το δέσει για να μη φύγει; Μπορεί να το φυλακίσει; Η ερμηνεία του ονείρου είναι πολύπλευρη και ο καθένας, το ερμηνεύει και του δίνει τις προεκτάσεις, τους συμβολισμούς και τις μεταφορές που θέλει. Στην υπερβολική ας πούμε ζέστη, το όνειρο μπορεί να είναι από Air Condition μέχρι βεντάλια, ενώ για τον ναυαγό που παλεύει με τα κύματα ψάχνοντας απεγνωσμένα να σωθεί, το όνειρο μπορεί κάλλιστα να είναι ένα ιστιοφόρο που θα φανεί κάπου κοντά του, ή στη χειρότερη περίπτωση, μία σανίδα.

Αρκεί να έχει φαντασία λοιπόν κανείς, και μπορεί να ερμηνεύει το κάθε όνειρο Με Χίλιους Τρόπους. Να τώρα εμένα η φαντασία μου οργιάζει κάθε φορά που ακούω, διαβάζω ή γράφω τη φράση που έγραψα μόλις τώρα, και το μυαλό μου κάνει βουτιά στο παρελθόν, και πάει σ’ εκείνο το τραγούδι μου, που το έκοψαν στους Αγώνες Τραγουδιού της Κέρκυρας του 2005, για μία ψήφο:

"Με χίλιους τρόπους με σκοτώνεις,
κάθε που πάω να σ’ αγαπήσω,
και σαν δεντρί με ξεριζώνεις,
ξέροντας πως θα ξαναζήσω".

Γιατί κι εγώ το όνειρο του διαγωνισμού έψαχνα να βρω.
     "Βρε Γιώργο", μου είπε στο τηλέφωνο ο έχων το γενικό πρόσταγμα των Αγώνων, μουσικοσυνθέτης και φίλος μου, Σπύρος Σαμοΐλης. "Τι τραγούδι είναι αυτό που μου έστειλες; Ωραίο μεν, αλλά βρε παιδί μου, όλα τα μέλη της κριτικής επιτροπής έβαλαν τα κλάματα".
     "Μα Σπύρο μου, αφού κλαίω κι εγώ την ώρα που το τραγουδάω. Ιδιαίτερα στο δεύτερο ρεφρέν".

Όσο για τον ήρωα του τραγουδιού, τι νομίζεις ότι έψαχνε κι αυτός; Ένα όνειρο στην αστραπή του νου έψαχνε. Είχε την ασπίδα του ερωτευμένου και το κέλυφος της καρδιάς, και έλεγε στην Καλή του:
     "Είμαι εδώ, για να σε προστατεύω με την Αγάπη μου!".

Είχε το δόρυ της αξιοπρέπειας και τη φλόγα της ζωής, αλλά δεν είχε την αστραπή. Η δε Καλή του, του χάλαγε όλη την ώρα το όνειρο Με Χίλιους Τρόπους. Έτσι, έφτασε στο σημείο να της πει κάποια στιγμή:

"Μα αν θες αλήθεια να πεθάνω,
μια μοναχά υπάρχει λύση.
Πρέπει στο έγκλημα επάνω,
το είναι σου να μ’ αγαπήσει".

Τελικά, όλα είναι ένα όνειρο και όλα είναι άπιαστα. Όλα περνούν, εκτός από αυτόν που παρατηρεί. Όλα περνούν, αλλά αυτός μένει, γιατί αυτός είναι η πραγματικότητα. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά ένα όνειρο, μία ψευδαίσθηση. Υπάρχουν όμορφα όνειρα αλλά υπάρχουν και τρομαχτικοί εφιάλτες. Δεν έχει όμως σημασία ακόμα και εάν πρόκειται για εφιάλτη, γιατί αυτό που έχει πραγματικά σημασία, είναι αυτός που βλέπει το όνειρο. Ο παρατηρητής. Αυτός και μόνον αυτός είναι η πραγματικότητα. Όλα τα υπόλοιπα περνούν και χάνονται…