Ένα απόσπασμα από το κεφάλαιο "Οι Βοηθοί του Θεού":
[...] Κοίταξε άλλη μια φορά το σκαθάρι και άλλη μια τον ξάστερο ουρανό και θυμήθηκε μία ιστορία που την ήξερε από παιδί. Έκλεισε τα μάτια και την έφερε στο μυαλό του:
“Κάποτε οι Άνθρωποι είχαν μόνο τέσσερα φώτα για να φωτίζουν και να ζεσταίνουν τη Γη. Τα φώτα όμως αυτά, ήταν μακριά όχι μόνο από τη Γη, αλλά και μεταξύ τους και δεν μπορούσαν να τη ζεστάνουν. Ο αέρας είχε πάντοτε την ίδια θερμοκρασία, και παρ’ όλο που υπήρχε εναλλαγή μεταξύ ημέρας και νύχτας δεν συνέβαιναν εποχιακές αλλαγές.
Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι έκαναν παράπονα στον Θεό ότι η ημέρα δεν κρατάει πολύ και θέλανε περισσότερο φως. Τότε ο Θεός έστειλε το Φωτεινό Σκαθάρι να πηγαινοέρχεται από Ανατολή σε Δύση και την Πυγολαμπίδα από Βορρά σε Νότο. Για αρκετό καιρό το πλάνο αυτό λειτουργούσε καλά, αλλά και πάλι οι άνθρωποι διαμαρτύρονταν ότι τα φώτα ήταν πολύ μικρά και τρεμόσβηναν.
Έτσι ο Θεός αφού συμβουλεύτηκε το Συμβούλιο των Σοφών, είπε στους βοηθούς του να του φέρουν μια μεγάλη επίπεδη πλάκα από το σκληρότερο και πιο ανθεκτικό πέτρωμα που θα μπορούσαν να βρουν. Αφού λοιπόν οι βοηθοί του επισκέφτηκαν όλα τα βουνά, επέστρεψαν με ένα μεγάλο κομμάτι χαλαζία που είχε διπλάσιο μήκος απ' όσο πλάτος, και όταν το τοποθέτησαν μπροστά στον Θεό, αυτός αποφάσισε ότι ήταν αρκετά μεγάλο για να φτιάξει δυο τροχούς με το ίδιο μέγεθος.
Ήθελε να φτιάξει τέσσερις, αλλά η πέτρα που του έφεραν έφτανε μόνο για δύο και έτσι χάραξε δύο μεγάλους κύκλους πάνω στην πλάκα και όλοι άρχισαν να δουλεύουν με πέτρινα σφυριά, και πυρόλιθους κόβοντας τους δυο όμοιους τροχούς μέχρι που τελικά οι δυο κυκλικοί επίπεδοι δίσκοι ετοιμάστηκαν για το σκοπό τους.
Στον πρώτο έβαλαν μια μάσκα με χρώμα μπλε για να παράγει φως και ζέστη, και κατόπιν κρέμασαν κόκκινα κοράλλια γύρω από τους άξονες. Ένα κέρατο κρεμάστηκε σε κάθε του πλευρά για να προσφέρει την αστραπή και τη βροχή και δέθηκαν επάνω του φτερά από αετούς και άλλα πουλιά για να τον μεταφέρουν στον ουρανό και να διασκορπίσει τις ακτίνες του φωτός στις τέσσερις κατευθύνσεις του ορίζοντα.
Αφού λοιπόν ο Θεός και οι βοηθοί του έστειλαν τον πρώτο δίσκο στον ουρανό, επέστρεψαν για να διακοσμήσουν και τον δεύτερο πέτρινο δίσκο, που είχε το ίδιο μέγεθος με τον πρώτο. Αυτή τη φορά όμως δε χρειάζονταν η πέτρα να δίνει ζέστη και φως, αλλά έπρεπε να φέρνει κρύο και υγρασία. Έτσι στόλισαν τη μάσκα της δεύτερης πέτρας με λευκά όστρακα, έβαλαν μια ταινία από κίτρινη γύρη, και έφτιαξαν έναν άξονα από κόκκινο κοράλλι. Έδεσαν επάνω του φτερά από κίσσα, γεράκι της νύχτας, γαλοπούλα, και πελαργό για να αντέχει το βάρος του και στα κέρατά του υπήρχε ο κεραυνός και οι αύρες. Έστειλαν λοιπόν και αυτό τον δίσκο στον ουρανό, και ο Θεός σκέφτηκε ότι τώρα θα έπρεπε να είναι όλοι ικανοποιημένοι.
Οι άνθρωποι όμως, διαμαρτυρήθηκαν ξανά. Είπαν ότι αν ο Ήλιος μένει συνέχεια στο ίδιο μέρος, θα είναι μόνιμα καλοκαίρι στην περιοχή εκείνη, και παντοτινός χειμώνας στην άλλη. Ο Ήλιος και η Σελήνη -είπαν- πρέπει να κινούνται στον ουρανό. Πώς όμως θα γινόταν αυτό; Ο Ήλιος ήταν μόνο πέτρα και καθόλου πνεύμα. Πώς να κινηθεί; Το ίδιο και η Σελήνη. Τότε πλησίασαν δύο γέροι σοφοί, έδωσαν το πνεύμα τους στον Ήλιο και στη Σελήνη και αμέσως οι δυο δίσκοι έδειξαν σημεία ζωής και άρχισαν να κινούνται, αλλά δεν ήξεραν προς ποια κατεύθυνση να πάνε. Τότε ο Θεός τους έδωσε να δέσουν στην ουρά τους από δώδεκα φτερά αετού που θα τους έδειχναν το δρόμο. Ο Ήλιος ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε το ταξίδι στον ουρανό, ενώ η Σελήνη περίμενε όλη την ημέρα, μέχρι που ο Ήλιος ολοκλήρωσε τη δική του πορεία και έδωσε τη θέση του στη Σελήνη.
Στην κουβέρτα όμως που είχαν φτιάξει τους δύο δίσκους, είχαν μείνει πάρα πολλά κομματάκια πέτρας κάθε μεγέθους και σχήματος, μαζί με τη σκόνη που δημιουργήθηκε και ο Θεός αποφάσισε να δώσει πιο πολλά φώτα στον ουρανό και έτσι οι βοηθοί του πήραν ξανά τα σφυριά και τα εργαλεία τους για να δώσουν σχήμα στα άστρα που θα έλαμπαν μόνο τη νύχτα. Όταν όλα τα αστέρια ήταν έτοιμα να πάρουν τη θέση τους στον ουρανό, τότε ο Θεός δημιούργησε ένα σχέδιο του ουρανού, πάνω στο χώμα, και έδωσε εντολή στους βοηθούς του να πάρει ο καθένας από μία μεγάλη σκάλα και να τοποθετήσουν τα αστέρια στον ουρανό σύμφωνα με το σχέδιο που είχε φτιάξει. Ύστερα πήρε την κουβέρτα, την τίναξε και η σκόνη που είχε μείνει επάνω της ανέβηκε στον ουρανό και δημιούργησε τον γαλαξία…”
«Τώρα οι νόμοι που θα χρειαστούν οι άνθρωποι, έχουν αποτυπωθεί στον ουρανό και όλοι μπορούν να τους δουν. Ένας άνθρωπος από κάθε γενιά πρέπει να μαθαίνει αυτούς τους νόμους ώστε να τους εξηγήσει και στους υπόλοιπους και όταν αυτός γεράσει, πρέπει να μεταφέρει τη γνώση αυτή σε έναν νεότερο που θα είναι ο επόμενος Δάσκαλος. Οι εντολές που είναι γραμμένες στα άστρα πρέπει να είναι σεβαστές παντοτινά».
Η φωνή διέκοψε τον ειρμό του και τον ξάφνιασε αλλά ανοίγοντας τα μάτια του, αντίκρισε την Κύρα. Στεκόταν απέναντί του και έκανε την καρδιά του να σταματήσει. Έδειχνε καλύτερα και στο πρόσωπό της είχε την πιο γλυκιά έκφραση που είχε δει ποτέ του. Και τότε, όλα τα αστέρια που με τόσο κόπο είχαν ανεβάσει στον ουρανό οι βοηθοί του Θεού, ήρθαν και φώλιασαν μέσα στα μάτια της. [...]
Ήταν μια εποχή πολύ διαφορετική από τη σημερινή. Μια εποχή που νομίζαμε πως όλα θα τα κάναμε καλύτερα. Τότε που ο Τσε φιγουράριζε στους τοίχους των δωματίων μας, στις μπλούζες μας και στους στίχους των τραγουδιών μας.
Και δεν ξέρω πώς ήρθε ξαφνικά στο μυαλό μου αυτή η εποχή και τα τραγούδια που γράφαμε τότε. Τραγούδια που γίνανε αιτία να γνωριστούμε και να ξεκινήσουμε μία σειρά επαφών με τον Διονύση Σαββόπουλο ο οποίος ερχόταν πολύ συχνά να μας δει και να μας ακούσει στο κλαμπ που παίζαμε. Εκεί, που γινόμασταν όλοι μία παρέα με τα αστεία μας, με τα γέλια μας, και τα πηγαδάκια που στήναμε με φίλους όπως η Κωχ, ο Γκαϊφύλλιας, ο Γερμανός, ο Ζιώγαλας, ο Ψαριανός, ο Γλέζος, η Δημητριάδη, ο Τσιλογιάννης, ο Ντάλας, ο Λεττονός, ο Ιατρόπουλος, ο Τασούλης, η Ξενουδάκη, η Ισιδώρα... Εκεί γινόμασταν όλοι ένα και ο ενθουσιασμός που είχαμε, έκανε τα πράγματα να δείχνουν καλύτερα. Έτσι τουλάχιστον νομίζαμε. Τίποτα όμως δεν πάει χαμένο. Έτσι δεν είναι; Όλα μένουν εδώ για να τα βρίσκουν οι επόμενοι. Μόνο οι άνθρωποι φεύγουν, όπως έφυγαν ξαφνικά η Μαρία, ο Βασίλης, ο Χρήστος, ο Άρης…
Ήταν μια εποχή που τα όνειρα έκαναν παρέλαση στο μυαλό μας. Όχι δηλαδή ότι σήμερα δεν κάνουμε όνειρα. Κάνουμε και σήμερα όνειρα, μόνο που τότε, τίποτα δεν έδειχνε και δεν προδίκαζε ότι θα ζήσουμε αυτή τη λαίλαπα στην οποία βρισκόμαστε.
Και ενώ -που λες- η Μαρίζα ήθελε να μας πάει στον Μάτσα και μας είχε ήδη κλείσει ραντεβού μαζί του, ο Διονύσης είχε κανονίσει με ένα στούντιο στην Ακαδημίας, να μπούμε για ηχογράφηση.
“Θέλω να πάτε να ηχογραφήσετε τα τραγούδια σας εκεί και μη σας νοιάζει για τα χρήματα. Έχω συνεννοηθεί και θα το κανονίσω εγώ. Το μόνο που θέλω είναι να μου φέρετε τη μπομπίνα”.
Έτσι και έγινε. Μιλήσαμε και συνεννοηθήκαμε με το στούντιο, βρήκαμε τις ελεύθερες του ώρες, ηχογραφήσαμε, και στη συνέχεια τηλεφωνήσαμε στον Διονύση και κλείσαμε ραντεβού στο σπίτι του για να του δώσουμε τη μπομπίνα που περιείχε τα πνευματικά μας προϊόντα.
Μου τηλεφώνησε το φιλαράκι μου ο Ανέστος που είμαστε και bandmates.
“Γιώργο θα ‘ρθεις να πάμε στον Διονύση; Σήμερα έχουμε το ραντεβού”.
Το σπίτι του Ανέστου δεν είναι μακριά από το δικό μου. Είναι μία στάση με το τραίνο. Στον Περισσό εγώ, στα Πευκάκια ο Ανέστος. Ήμουν εκεί σε δέκα λεπτά. Ο Ανέστος όμως ήταν χυμένος πάνω στα σκαλοπάτια της αυλής του σπιτιού του.
“Δεν είμαι καλά“.
“Τι έπαθες; Στο τηλέφωνο μια χαρά σε άκουσα. Τι άλλαξε μέχρι να έρθω;“.
“Μου τηλεφώνησε η Κατερίνα και μου ζήτησε να χωρίσουμε“.
“Μα καλά πώς; Γιατί; Έτσι ξαφνικά;“.
“Δεν ξέρω τι να σου πω…“.
“Και με τον Διονύση τι θα κάνουμε που περιμένει να του πάμε τα κομμάτια;“.
“Πάρτον τηλέφωνο και ακύρωσέ το. Δεν μπορώ καθόλου. Πες του δεν είμαι καλά. Είμαι λιώμα“.
“Τι θα πει είσαι λιώμα; Εδώ έχουμε δουλειά και ο άνθρωπος μας περιμένει“.
“Δεν μπορώ σου λέω. Δεν είμαι καλά. Δεν το βλέπεις; Πήγαινε μόνος σου“.
Ποιος είναι όμως καλά; Όλοι κατά περιόδους έχουμε τις μαύρες μας. Άλλος γιατί τον χώρισε η Κατερίνα, άλλος γιατί δεν του ‘κατσε καλά το καινούργιο του παντελόνι, άλλος γιατί τον στενεύουν τα παπούτσια του, άλλος γιατί δεν έχει λεφτά να βγει με τη δικιά του και διάφορα τέτοια. Αλλά τα προβλήματα αυτά –για να σοβαρευτούμε- είναι αστεία μπροστά στα σημερινά, γιατί τα σημερινά έχουν ανεβεί level.
Το να μην έχεις να πληρώσεις το ενοίκιο είναι ένα πρόβλημα που σε τριάντα μέρες θα …διπλώσει. Το να μην έχεις να πληρώσεις και τους λογαριασμούς σου είναι κι αυτό ένα πρόβλημα που κι αυτό θα …διπλώσει. Το να μην έχεις δουλειά είναι το μέγιστο πρόβλημα που θα πολλαπλασιάσει τα χρέη σου και έχεις και τον Ανέστο να θέλει να πεθάνει για την Κατερίνα.
“Γιώργο θα ‘ρθεις; Μας περιμένει ο Διονύσης“.
Και πας και είναι λιώμα στα σκαλοπάτια.
“Τι έγινε ρε;“.
“Με χώρισε η Κατερίνα“.
“Και το ραντεβού με τον Διονύση;“.
“Ακύρωσέ το“.
Δηλαδή αυτό το γεγονός τα σκεπάζει όλα; Τελικά ναι. Αυτό το γεγονός τα σκεπάζει όλα.
“Δεν φτάνει που δεν έχω μία και χρωστάω και ενοίκια και ΔΕΗ και ΟΤΕ και κοινόχρηστα, έχω και την Κατερίνα να με χωρίζει. Θα ήμουν καλύτερα αν δεν με χώριζε“.
“Πήγαινε να κλειστείς στο δωμάτιό σου“.
“Ωραίος φίλος είσαι κι εσύ“.
“Πήγαινε αγόρι μου που σου λέω. Πήγαινε να γράψεις κανένα τραγούδι να ξεδώσεις. Άντε. Αυτό δεν κάνουμε άλλωστε μια ζωή; Μας χωρίζουν οι γκόμενες κι εμείς γράφουμε τραγούδια“.
“Θα πεθάνω“.
“Το ξέρω“.
“Με δουλεύεις ρε Γιώργο στην κατάσταση που βρίσκομαι;“.
“Δεν σε δουλεύω καθόλου. Διότι Ανέστο μου, αν εμείς οι άνθρωποι έχουμε μια βεβαιότητα σ’ αυτή ζωή, αυτή είναι ότι όλοι μας κάποια μέρα θα πεθάνουμε“.
“Ναι αλλά εγώ σου μιλάω για τώρα“.
“Ε τι να σου πω… δεν ξέρω… αν πιστεύεις ότι η δική σου κάποια μέρα είναι τώρα, να πας στο καλό. Σου εύχομαι καλό ταξίδι και πάω να τηλεφωνήσω στον Διονύση“.
“Και τι θα του πεις;“.
“Ε δεν ξέρω θα δω. Ανάλογα με το πώς θα εξελιχθεί η κουβέντα. Μπορεί να πάρω τη Μαρίνα και να πάμε“.
Όλοι περνάμε από δύσκολες φάσεις και θέλω να πιστεύω ότι σε όλους έχει τύχει ένας χωρισμός, αλλά δεν κάναμε κι έτσι. Κι εγώ θυμάμαι ότι ήμουν πολύ χάλια όταν η Μαρίνα έφυγε από τη ζωή μου, αλλά δεν ήθελα να πεθάνω. Εγώ ήθελα να πάω να κλειστώ σε ένα μοναστήρι στο Άγ. Όρος κι αυτό βέβαια όχι μόνιμα, αλλά για λίγο, έτσι μέχρι να περάσει η μπόρα. Ήθελα να ηρεμήσω και να χαλαρώσω από την κατάσταση. Θα μου πεις ότι δεν αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Είμαστε διαφορετικοί και ο καθένας έχει τη μοναδικότητά του. Ο Ανέστος ήταν πολύ ευάλωτος θα έλεγα, αλλά δεν πήγε βέβαια να πεθάνει και ευτυχώς που δεν πήγε. Ζει και βασιλεύει, και τα λέμε πολύ συχνά πίνοντας τα τσιπουράκια μας στο Ηράκλειο που συναντιόμαστε.
“Μήπως κάναμε λάθος επιλογές ρε Γιώργο; Μήπως αν είχαμε κάνει εκείνο, αν είχαμε κάνει το άλλο, αν είχαμε φύγει έξω τότε που το σχεδιάζαμε, και δεν είχαμε καμιά Κατερίνα και καμιά Μαρίνα να μας το παίζουν καμπόσες μήπως θα ήταν τα πράγματα καλύτερα;“.
“Θυμάσαι τι είχες πει στον Διονύση τότε που σε είδε κατσούφη και σε ρώτησε τι έχεις;“.
“Ναι. Ήμασταν στο σπίτι του. Καθόμασταν στο μπαλκόνι και του είπα “Είμαι μόνος Διονύση και θέλω να πεθάνω“. Έτσι ξερά με το κεφάλι κατεβασμένο. Άστο… ρεζίλι έγινα“.
“Μην το λες. Του άρεσε“.
“Ναι. Του άρεσε και γέλασε. Είπε μάλιστα ότι είναι ευκαιρία να γράψω καινούργια τραγούδια“.
“Ε μα είδες; Γι αυτό κι εγώ σου έλεγα να πας να κλειστείς στο δωμάτιό σου“.
“Στην ουσία του πράγματος, και εσύ και ο Διονύσης μου δείχνατε τη Μοναχικότητα. Αλλά εγώ τότε δεν μπορούσα να το δω αυτό το πράγμα“.
“Για πες μου όμως… τι έχεις μάθει από τότε μέχρι σήμερα;“.
“Τι έχω μάθει… Θέλουν δύναμη αυτές οι καταστάσεις και εγώ δεν την είχα. Πολλές φορές η δύναμη κρύβει τη στεναχώρια και ο άλλος δεν παίρνει χαμπάρι από αυτό που σου συμβαίνει. Άλλες φορές πάλι, η στεναχώρια κρύβει αυτή τη δύναμη και ο άλλος νομίζει ότι βρίσκεσαι στο έλεος του καθένα. Θυμάμαι την περίπτωση και γελάω, γιατί βλέπεις, πιάστηκα στον ύπνο. Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που για κάποιο λόγο έμειναν μόνοι -έτσι όπως ένιωθα κι εγώ τότε- και που εξ αιτίας της μοναξιάς που νιώθουν, κάνουν ένα σωρό ανόητα πράγματα. Εγώ ήθελα να πεθάνω. Φαντάζεσαι να το είχα κάνει;”.
“Το θεωρώ ανοησία”.
“Κι εγώ, αλλά τότε ένιωθα ότι δεν έχω τίποτα να κάνω, ότι δεν έχω πουθενά να πάω και ότι δεν έχω κανέναν για να επικοινωνήσω. Ένιωθα να με τυλίγει μία φριχτή Μοναξιά. Η απουσία της Κατερίνας με βύθισε στη Μοναξιά και η Μοναξιά είναι πληγή. Ενώ εσύ ήθελες να πας στον Άθω“.
“Ναι. Για λίγο. Μέχρι να ηρεμήσω“.
“Σε σύγκριση με εμένα, εσύ αντέδρασες σωστά“.
“Χμ… Αυτή την ανάγκη ένιωσα“.
“Κοίταξε… η Μοναχικότητα είναι επιλογή, και είναι άλλο πράγμα. Είναι θετική, είναι υγεία και είναι η χαρά του να είσαι με τον εαυτό σου“.
“Ε μα γι αυτό σου έλεγα να πας στο δωμάτιό σου“.
“Εσύ σωστά μου έλεγες, αλλά εγώ πού να το νιώσω αυτό… Η Μοναχικότητα πάει με την Αγάπη. Είναι δύο πόλοι της ίδιας ενέργειας. Μοναχικότητα σημαίνει πως κινείσαι προς τα μέσα και Αγάπη σημαίνει πως κινείσαι προς τα έξω. Μοναχικότητα είναι η εισπνοή και Αγάπη είναι η εκπνοή. Είναι μια συνολική διαδικασία της αναπνοής και μ’ αυτόν τον τρόπο ζει η ψυχή μας. Γεμίζει με την Μοναχικότητα, ξεχειλίζει με την Αγάπη αλλά δεν πρέπει να δημιουργούμε ποτέ διαμάχες ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο. Πρέπει να τα συνδυάζουμε αυτά τα δύο και βέβαια, πρέπει ο άνθρωπος κάποια στιγμή να κουνήσει επιτέλους το κεφάλι του και να ξυπνήσει“.
“Κοίταξε σοφία ο Ανέστος. Ευτυχώς αδελφέ μου που δεν πήγες να πεθάνεις“.
“Γι αυτό σου λέω ρε Γιώργο… μήπως κάναμε λάθος επιλογές; Μήπως αν…“.
“Άντε πάλι… άστο το και ξέχασέ το Ανέστο μου το αν, γιατί αν είχες κάνει κάτι άλλο δεν θα ήσουν ο Ανέστος που ξέρω και μπορεί να μην ήμασταν ούτε φίλοι. Είμαστε οι επιλογές μας και ότι κάνουμε είναι γιατί είμαστε εμείς και είμαστε φτιαγμένοι έτσι όπως είμαστε φτιαγμένοι και δεν είμαστε φτιαγμένοι αλλιώς. Δέξου το λοιπόν, πορεύσου μαζί του κι αν κάτι δεν πήγε καλά προσπάθησε να το διορθώσεις. Συνέχισε να κάνεις τις επιλογές σου χωρίς φόβο και δες την κατάσταση με ψυχραιμία. Στο κάτω-κάτω σκέψου το και διαφορετικά. Πότε μας θέλουν οι Κατερίνες και οι Μαρίνες; Μόνο όταν τα πράγματα πηγαίνουν μια χαρά; Άστο λοιπόν. Κλείσε τα μάτια, νιώσε το χρόνο που περνάει και σκέψου ότι όποιο ποτάμι και να διαλέξουμε, στο τέλος όλα οδηγούν στη θάλασσα. Έλα να πιούμε άλλο ένα τώρα: Άντε γεια μας…“.
Όταν βρισκόμαστε σε μία σχέση και το άλλο άτομο μας αγαπάει πολύ, αλλά εμείς δεν έχουμε αποδεχθεί και αγαπήσει τον εαυτό μας πρώτοι, τότε η ίδια η σχέση μας απωθεί. Νιώθουμε να θέλουμε να φύγουμε από αυτήν, γιατί δεν είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε αυτό το ενδιαφέρον, του άλλου.
“Μα πώς βρε παιδί μου; Εγώ δεν έκανα τίποτα για να μ’ αγαπήσεις. Πώς την έπαθες έτσι; Για πάρτο αλλιώς σε παρακαλώ“.
Δεν τολμάμε να πιστέψουμε ότι αυτό είναι αλήθεια και ότι αυτός ο άλλος άνθρωπος βρήκε και αγάπησε σε μας κομμάτια του εαυτού του που τα βρήκε επάνω μας αλλά εμείς δεν βλέπουμε ή δεν ξέρουμε ότι τα έχουμε.
“Έχω εγώ όλα αυτά τα υπέροχα χαρακτηριστικά; Αποκλείεται. Πού τα βρήκες;“
Και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Κάποια στιγμή θα απογοητευτεί γιατί θα δει την πραγματικότητα. Θα ανακαλύψει ότι δεν έχουμε καμία σχέση με αυτό που έπλασε και ονειρεύτηκε ότι είμαστε. Δεν αποκλείεται δηλαδή να μας το πει και στα ίσια:
“Δεν έχεις καμία σχέση μ’ αυτό που αγάπησα“.
“Μα σου το είχα πει χρυσή μου. Δεν σου το είχα πει; Τι μου ζητάς τώρα τα ρέστα;“.
Και διώχνουμε το άτομο που λέει ότι μας αγαπάει…
“Την οδοντόβουρτσά σου να μην ξεχάσεις…“.
… και διαλέγουμε μία “δύσκολη περίπτωση“ (έτσι δείχνει στα μάτια μας), έτσι ώστε, όταν φέρουμε αυτό το “δύσκολο“ άτομο κοντά μας, θα το έχουμε πετύχει με όλα τα καλά στοιχεία που έχουμε αναγνωρίσει στον εαυτό μας και που τα βλέπουμε επάνω του. Κατανοητό;
Είναι η ανάγκη μας για αποδοχή που εκπέμπεται από εμάς και εκλαμβάνεται από τον άλλον σαν σίγουρη και διαθέσιμη περίπτωση.
“Σου παραδίδομαι άνευ όρων γλυκιά μου“.
“Μωρέ θα σε κάνω εγώ με τα κρεμμυδάκια…“ (σκέφτεται η γλυκιά σου).
Και η προηγούμενη περίπτωση επαναλαμβάνεται από τη δική μας αυτή τη φορά πλευρά, γιατί θα έρθει η στιγμή που θα ανακαλύψουμε ότι το “δύσκολο“ αυτό άτομο δεν είναι τελικά το ίδιο με αυτό που πλάσαμε με τη φαντασία μας και φεύγουμε πληγωμένοι και στραπατσαρισμένοι…
“Πώς την έπαθα έτσι ρε γμτ;“.
…για να ψάξουμε να βρούμε την επόμενη δύσκολη περίπτωση, για να μπει σε λειτουργία πάλι η ίδια μηχανή, που λειτουργεί μέσα μας αυτόματα. Για να μη σου πω δηλαδή και ότι νιώθουμε πως δεν επιβεβαιώθηκε η ανάγκη που έχουμε για αποδοχή. Νιώθουμε ότι τα καλά που βρήκαμε πως έχουμε μέσα μας, είναι όντως σπουδαία, και άξια αγάπης και προσοχής, αλλά το άτομο δεν τα εκτίμησε.
“Βασίλισσα την είχα. Κατάλαβες φίλε μου; Βασίλισσα“.
Στην ουσία είμαστε ανασφαλείς. Νιώθουμε ατελείς, εγκαταλειμμένοι, και μόνοι. Ξεχνάμε όμως κάτι πολύ βασικό. Για να αποδεχθεί κάποιος άλλος όλα τα καλά μας στοιχεία, πρέπει εμείς οι ίδιοι να έχουμε αποδεχθεί πρώτα τον εαυτό μας και να τον έχουμε αγαπήσει με τα καλά του αλλά και με τα στραβά του, γιατί αυτό είμαστε. Είμαστε ο συνδυασμός και των δύο. Αν όμως δεν αγαπήσουμε, δεν αποδεχθούμε, και δεν δώσουμε την αμέριστη προσοχή στον εαυτό μας, κανείς δεν θα το κάνει αυτό για μας. Αλλά και να το κάνει, δεν θα το αντιληφθούμε ποτέ αν πρώτα δεν το έχουμε κάνει εμείς για μας.
Η Αγάπη για έναν άλλον άνθρωπο είναι άλλο πράγμα. Η Αγάπη είναι ομορφιά, είναι μοίρασμα, είναι αποδοχή και παράδοση. Είναι έκθεση, είναι εμπιστοσύνη και μη φόβος. Είναι βουτιά. Μία βουτιά στο άγνωστο χωρίς καμία απολύτως εγγύηση για τίποτα. Δεν είναι συναλλαγή, δεν είναι συμφωνία και δεν εμπεριέχει καμία σιγουριά, γιατί αν μπει στη μέση η σιγουριά και η ασφάλεια, τότε δεν μιλάμε για αγάπη, αλλά για δεσμά. Και τα δεσμά αυτά είναι τόσο άσχημα, που στο τέλος θα καταλήξουμε να μισούμε αυτόν που κάποτε αγαπήσαμε, γιατί θα έχουμε στερηθεί το ύψιστο ιδανικό της ύπαρξης μας: Την ελευθερία μας.
Προσωπικά, πιστεύω ότι την ελευθερία μας δεν την είχαμε ποτέ, γιατί με τον τρόπο που φερόμαστε στον ίδιο μας τον εαυτό, είμαστε “δέσμιοι“ από κούνια. Τα δεσμά είναι η δεύτερη φύση μας. Γι’ αυτό ζητάμε να μας τα βάλει κάποιος άλλος.
“Και δεν μου λες… Έχεις κάποιο δεσμό ή είσαι ελεύθερος;“.
Το έχουμε περάσει στον τρόπο σκέψης μας. Το γράφει και στο προφίλ που έχει στο facebook ο άλλος. “Ελεύθερος“. Με άλλα λόγια φωνάζει και διαλαλεί: "Είμαι διαθέσιμος για δέσμευση!". Αυτή είναι όμως η πραγματικότητά μας την οποία την έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ, που δεν ξέρουμε όχι μόνο τι σημαίνει να είσαι ελεύθερος, αλλά ούτε και τι σημαίνει να αγαπάς.
“Μ’ αγαπάς;“
Ζητιανεύουμε την αγάπη, αλλά αυτή η ζητιανιά, είναι μία τρανή απόδειξη ότι ΔΕΝ αγαπάμε, γιατί αυτός που αγαπάει ΔΕΝ ρωτάει αν τον αγαπάνε. Του είναι αρκετό που αγαπάει και δίνει. Αγαπάει, δίνει, προσφέρει και νιώθει πλήρης. Ενώ αυτός που ρωτάει, ενδιαφέρεται να καλύψει την ανάγκη που έχει για να αγαπηθεί. Γι αυτό άλλωστε ζητιανεύει και ρωτάει. Για να μάθει αν έχει γίνει αποδεκτός. Αλλά πώς να γίνει αποδεκτός και πώς να αγαπηθεί αν δεν αγαπήσει πρώτα τον ίδιο του τον εαυτό;
Ένας ζητιάνος καθόταν στην ίδια γωνία του ίδιου δρόμου για πολλά χρόνια. Ήταν το μόνιμο στέκι του. Κάποια μέρα πέρασε από κει ένας ξένος.
”Έχεις κανένα ευρώ να μου δώσεις;”.
Μουρμούρισε μηχανικά ο ζητιάνος απλώνοντας μηχανικά το παλιό, φθαρμένο του καπέλο.
“Δεν έχω τίποτα να σου δώσω” -είπε ο ξένος- “αλλά για πες μου, τι ειν’ αυτό που κάθεσαι επάνω του;”.
“Ένα παλιό κουτί. Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου κάθομαι επάνω του”.
“Κοίταξες ποτέ μέσα στο κουτί;”.
“Όχι. Τι νόημα θα είχε; Δεν έχει τίποτα μέσα”.
“Για ρίξε μια ματιά”.
Ο ζητιάνος άνοιξε το κουτί και μην πιστεύοντας στα μάτια του, είδε ότι το κουτί ήταν γεμάτο χρυσάφι.
Κατά έναν τρόπο, όλοι μας είμαστε ζητιάνοι. Ζητάμε αγάπη, συμπόνια, αλληλεγγύη, τρυφερότητα, κατανόηση από τους άλλους και το μόνο που παίρνουμε είναι τα ψίχουλα που περισσεύουν από τον καθένα.
“Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω…“.
“Ε τότε να δώσω τα ψίχουλα σε σένα και το καρβέλι αλλού…“.
Ως εκ τούτου, ποτέ δεν αισθανόμαστε πλήρεις και ποτέ δεν σταματάμε να ζητιανεύουμε. Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που εμείς καθόμαστε πάνω στον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου.
Όποιος δεν θέλει να είναι ζητιάνος ξέρει πού να ψάξει. Ξέρει ότι την αγάπη, τη συμπόνια, την τρυφερότητα και την κατανόηση μπορεί να την προσφέρει ο ίδιος απλόχερα στον εαυτό του. Αντί λοιπόν να προσπαθήσει να δίνει από τη δική του δημιουργώντας όλο και περισσότερους ζητιάνους, είναι καλύτερα να επιχειρήσει να τους δείξει τον δικό τους θησαυρό.
– Γίνε εσύ ο άνθρωπος με τον οποίο θα ήθελες να περάσεις μαζί του την υπόλοιπη ζωή σου αν θέλεις να βρεις την αδελφή ψυχή που ζητάς!
– Γίνε εσύ ο καλύτερός σου φίλος αν θέλεις να έχεις πολλές κι αληθινές φιλίες!
– Γίνε εσύ ο καλύτερος γονιός σου και το καλύτερό παιδί σου αν θέλεις να γίνεις καταξιωμένος!
6 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΗ Πόρνη
Δεν δαμάζεται η άτιμη αλλά ούτε και κατακτιέται εύκολα. Και εκεί που λες ότι ξέρεις, σου ρίχνει ένα χαστούκι και σε φτύνει κι από πάνω.
«Άντε ρε χάσου από τα μάτια μου που έχεις το θράσος να μου πεις ότι ξέρεις».
Σε κοιτάζει, γελάει, και μόλις πας να την αγγίξεις σου ξεφεύγει. Θέλει πολύ κόπο για να την κατακτήσεις. Θέλει πολλές ώρες να μιλήσεις με τον εαυτό σου, να κοιταχτείς στον καθρέφτη, να δεις το βλέμμα σου, να νιώσεις τα θέλω σου, να αποδεχτείς τον εαυτό σου, να τον αγαπήσεις έτσι όπως είναι, και να ξυπνήσεις τις πιο βαθιές σου σκέψεις που παίζουν μαζί σου κρυφτό.
Δεν θέλει πολλά γιατί τα θέλει όλα. Θέλει να γεμίσεις δίνοντας. Θέλει να χαρίζεις τον εαυτό σου χωρίς φόβο. Θέλει να νιώσεις την απογοήτευση να σε καίει ως τα κατάβαθα της ψυχής σου. Θέλει να ανοίξεις το στόμα σου και να πεις τις αλήθειες σου, ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό. Θέλει να αποκτήσεις δύναμη αποδεχόμενος τις αδυναμίες σου και θέλει όταν πληγωθείς και γίνεις κουρέλι, να βρεις το κουράγιο να ράψεις τα κομμάτια.
Αλλά και πάλι… μόλις σηκωθείς και νομίσεις πως έμαθες και πως έφτασες κοντά της, πάλι θα σου αντισταθεί. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα μαζί της.
Κι αν καταφέρεις να χαϊδέψεις τις άκρες των μαλλιών της, να είσαι χαρούμενος.
Κι αν τα νύχια της που καρφώνονται στην πλάτη σου δεν σε ματώνουν πια, να είσαι ευτυχισμένος.
Κι αν την ώρα που σε γδύνει, την ώρα που σου πετάει τα ρούχα ένα-ένα στο πάτωμα για να σε ρίξει στο κρεβάτι… ναι εαυτέ μου… αν εκείνη την ώρα αισθανθείς πληρότητα μέσα στη μοναξιά σου, να νιώσεις τυχερός εαυτέ μου…
Ο λόγος για την ωριμότητα. Τόσο πόρνη είναι.
R.I.P.
Φιλοσοφία
Με την Σουηδέζα ηθοποιό Εύα Στυλάντερ είμαστε φίλοι εδώ και μια εικοσαετία. Γνωριστήκαμε όταν γυρίζαμε το “Αντίο Βερολίνο”, και στη συνέχεια δουλέψαμε και εξακολουθούμε να δουλεύουμε και σε άλλες ταινίες μαζί.
Στις 6 & 7 Οκτωβρίου ήμασταν στο Κουκάκι, καλεσμένοι σε ένα κινηματογραφικό αφιέρωμα και εκεί η Εύα με ρώτησε αν έχω κάποιο μυθιστόρημα να της δώσω για να το δει με θεατρική ματιά. Μήπως δηλαδή μπορέσει να το μετατρέψει σε θεατρικό έργο με σκοπό φυσικά να ανεβεί και να παιχτεί στο θέατρο από τον θίασο με τον οποίο συνεργάζεται. Σκέφτηκα το “No. 9” που δεν είναι ακριβό σαν παραγωγή, που δεν έχει ιδιαίτερες σκηνικές απαιτήσεις και που επί σκηνής, δεν είναι πολυπρόσωπο. Της το πρότεινα χωρίς να της πω τον τίτλο και κλείσαμε ραντεβού για την Κυριακή 9 Οκτωβρίου στις 10 το πρωί στο θέατρο “Πόρτα”, αλλά εγώ δεν κατάφερα να πάω. Ε γιατί, για να είμαι εκεί στις 10 έπρεπε να φύγω από το σπίτι γύρω στις 8:30, που θα πει ότι έπρεπε να ξυπνήσω από τα ξημερώματα, για να κάνω τα μπάνια μου, να πιω τους καφέδες μου κλπ. Της τηλεφώνησα, της ζήτησα συγγνώμη και μου έδωσε άφεση λέγοντάς μου ότι ο Οκτώβρης έχει κι άλλες Κυριακές και ότι μπορώ να πάω όποια Κυριακή θέλω προκειμένου να δω δηλαδή και την πρωινή παράσταση, αλλά και πάλι δεν κατάφερα να ξυπνήσω.
Χθες είχαμε στην Αλκυονίδα την πρεμιέρα της πρόσφατης ταινίας που δουλέψαμε με την Εύα (“Invisible”) όπου εγώ πήγα μεν με το βιβλίο στα χέρια, αλλά η Εύα δεν ήρθε στην προβολή. Είπα να το χαρίσω στον Στάνκογλου που το καλοκοίταζε αλλά μια φωνή μέσα μου, μου έλεγε να μη βιάζομαι.
“Γιάννη πάρτο σε παρακαλώ από την Πρωτοπορία, γιατί αυτό το έχω για την Εύα”.
“Αφού δεν ήρθε ρε Γιώργο”.
“Μετά την προβολή δεν θα πάμε όλοι μαζί για ένα ποτό;“.
“Ναι“.
“Ε μπορεί λοιπόν να έρθει εκεί”.
Πράγματι, μετά την προβολή πήγαμε για ένα ποτό στο “Εννέα” της οδού Κολοκοτρώνη όπου όντως ήρθε η Εύα, αλλά μόλις με είδε άρχισε να βγάζει καπνούς από τα …αυτιά.
“Δεν θέλω ούτε να σε βλέπω“.
“Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου” εγώ, τίποτα η Εύα.
“Βρε Εύα μου έλα να σου εξηγήσω…”
“Τι να μου εξηγήσεις; Ότι στις 5 Κυριακές που είχε ο μήνας δεν βρήκες μία να έρθεις να με δεις; Δεν σου μιλάω”.
“Έλα να καθίσουμε κάπου μόνοι μας να σου γράψω μία αφιέρωση. Έλα”.
“Το έχεις μαζί σου;”.
“Ε βέβαια”.
“Θα με κεράσεις ένα ποτήρι κρασί;”.
“Και δύο και τρία μη σου πω…”.
Όταν της έδωσα το βιβλίο ούρλιαξε.
“Πώπω… Γιώργο μου…”.
“Τι έγινε;”.
“Έκανες πολύ καλά που δεν ήρθες στο θέατρο”.
“Εύα μου τι έπαθες; Σε πείραξε το κρασί που ακόμα δεν ήπιες;”.
“Μα καλά… δεν πρόσεξες τίποτα;”.
“Δεν καταλαβαίνω. Τι εννοείς;”.
“Ευτυχώς που δεν ήρθες σου λέω”.
”Γιατί; Το γκρεμίσανε;”.
”Μα τι λες τώρα; Παιδί μου κοίτα εδώ. Το βιβλίο σου το λένε “Νο. 9” και βρισκόμαστε στην Κολοκοτρώνη 9 και το μαγαζί το λένε “Εννέα“. Έπρεπε να γίνει έτσι. Πάει και τελείωσε”.
Χθες το βράδυ, η Εύα και εγώ, βρεθήκαμε στην Κολοκοτρώνη 9 σε ένα μπαρ που το λένε ”Εννέα”, της έδωσα το βιβλίο μου που λέγεται ”Νο. 9”, και ήπιαμε από 9 σφηνάκια κερασμένα όλα από την παραγωγή. 9 + 9 = 18 (1 + 8 = 9)
Τι θέλει να μας πει το Σύμπαν;
Έφυγε στα 66 του ο ηθοποιός Γιώργος Βασιλείου μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.
Υπέροχος άνθρωπος και καλός φίλος. Καλό ταξίδι Γιώργο μου...
2020 Δώρα Ευχές Καλή Καλύτερη Χρονιά Χρόνος Ώρα 24symbols Adventures Al-Andalus Alypa Amazon Apple Blue Books D2D Demand Digital Draft Ebooks Eyed Heaven K Kobo No.9 Poems Print Prophets Rakuten Sad Scribd Songs Tolino Vivlio 24γράμματα Αλεξίου Δημοσιογράφος Διπλό Ελληνιάδης Κοκαβέσης Μπάντες Μπιλικάς Παρουσίαση Around Bands Rock Heaven Adventures Άννα Αγγελική Αθηνά Αλεξάνδρα Αντώνης Βάσω Βίκυ Γιώργος Γιάννα Δημήτρης Ειρήνη Ελένη Ερίκα Ζωή Ηρώ Θωμάς Θανάσης Κώστας Λίντα Μυρτώ Μίμης Μαρία Νίκος Νεφέλη Ορφέας Πάνος Ρένα Ρούλα Σπύρος Σοφία Τάσος Τζούλια Χρήστος K. No. 9 Album Audio Background Behind Cleo Eric Even Folk Format Ghosts Gothic Green Indie Jeff Joe Kelly Label Lake Laura Leader Lichter Love Might Monkey More Neo-Psych Northern Pajamas Pop Phantom Psych-Pop Records Ross Seattle Strung Sun Sunlight Weigh Weller Angle Beneath Christina Coffee Cohen Dancing Endless Flamenco Hoyos Missingness Nepal Only Passion Peninsula Portugal River Saudade Spain Stars Suzanne Tomorrows Waltz World You Younger Aretha Aretha Franklin Flash Franklin Goldberg Jack Jumping Jumping Jack Flash Keith Keith Richards Richards Whoopi Whoopi Goldberg Women Γιώργος Μπιλικάς Γυναίκες Εγκυκλοπαίδεια Εκδόσεις Bat City Facebook Intro Mail Outro Päivi Tonya Γκάζι Διαδίκτυο Θέμα Θέρμανση Καφές Κινητό Μαγείρεμα Μαιτρ Μαργαρίτα Μιχαήλ Μπάνιο Μπουλγκάκοφ Όρυζα Πετρογκάζ Πλυντήριο Ρωσίδα Σταθερό Τηλεόραση Τηλέφωνο Φιάλες Φινλανδέζα Φως Φωτισμός Ψυγείο Bill Wyman Brian Jones Charlie Parker Charlie Watts Chico Hamilton Closed Elvin Jones Jelly Roll Morton Luftwaffe Mick Jagger Pattie Hansen Rolling Stones Shirley Shepherd Thelonious Monk Bob Dylan Leonard Έζρα Πάουντ Τ. Σ. Έλιοτ Αρθούρος Ρεμπώ Κάρολος Μπωντλαίρ Ουίλιαμ Μπλέικ Νόμπελ Φαινόμενο Έβερεστ Γιώργος Μπαμπασάκης Μεταίχμιο Brand Candles Down Key Lay Maxazine Melanie New Nickel Queen Rain Safka Song UNICEF Woodstock Christmas Merry Christmas Keb Mo Cibelle Grass Μπαστούνι Ντάμα Cigarettes After Sex Sweet Greg Lake ELP Emerson Lake and Palmer Keith Emerson Carl Palmer Robert Fripp King Crimson From the Beginning Hurt John John Hurt Sir Jesus Christ Lust Glory Holly Grail George Harrison Handmade Films Monty Python Life Brian Gleese Terry Jones Gilliam Graham Chapman Moon Michael Palin Peter Sellers Spike Milligan Idle Always Look Bright Koop Island Blues Thousand Kisses Deep Rolling Stones We We Love You Pink Floyd AndVilyly Βελόνα Βινύλιο Βράδια Δίσκος Κόστος Μακαρίτης Παππούς Περιεχόμενο Σκράτς Σπίτι Στάχτες Τραγούδια Φωνή Loners Εκδοτικός Οίκος Μοναχικοί Τόμος Rockin Wishes Merry Δεκαετία '60s '70s Χρόνια Πολλά Xαμηλοβλεπούσα Μουσική Eρμηνεία Βασίλης Σαλταγιάννης Στίχοι Αντονία Τσολάκη Κόντρα μπάσο Μαρία Παντελάκη Κρουστά Μπουζούκι Κιθάρες Πιάνο Ηχοληψία Κώστας Παρίσσης Studio Praxis Μίξη Παραγωγή Καθρέφτης Άβελ Άμλετ Αρσέν Λουπέν Αφροδίτη Δίας Ερμής Ζορρό Κάϊν Κουασιμόδος Κρόνος Οφηλία Παγόβουνο Παραφίνη Πλούτων Ποσειδώνας Πουαρώ Σέρλοκ Χολμς Σκορπιός Σταχτοπούτα Σωματοφύλακες Ταυρομάχος Τιτανικός Τροβαδούρος Χιονάτη Blue Note Disk Jokey Uma Thurman Άγγελος Άμμος Ασημένια Βασιλιάδες Δικηγόροι Ερημίτες Εσώρουχα Ήχος Καράβια Καταδικασμένοι Κυνηγόσκυλα Λιμάνια Μαντόνα Μικρό Νύχτα Παράδεισος Πεζοδρόμιο Ποιητές Προστάτης Πυξίδα Σεβάχ Σημαδεμένα Στρουθοκάμηλος Υπόγειο Φακός Φάροι Ψιλικατζίδικο Bar Άγγλος Αεροπλάνο Αθήνα Αίγυπτος Αλεξάνδρεια Αλέξανδρος Αλλάχ Αμερικάνος Ανδρούτσος Αχέρων Γάλλος Έλληνας Θάνατος Ιταλός Ίωνας Καραϊσκάκης Καρμούζ Νεκρομαντείο Νεκρόπολη Σαχίμπ Τάβλι Χασάν Άγνωστος Αδύναμος Αισθητική Άνθρωπος Αξίες Αξιοπρέπεια Απάντηση Γενναιότητα Διακριτικότητα Δρόμος Δύσκολος Δώρα Μαργέλη Ελευθερία Επιμονή Ερώτηση Ευθύνη Θηρίο Μεγαλοψυχία Μοναξιά Παιδεία Πτυχία Σύστημα Σωτηρία Ταπεινότητα Άη-Γιώργης Δράκος LSD Άλλωστε Γιορτές Δημήτρης Σπυρίδωνος Θερμές Οδυσσέας Όμορφες Φαίδων Αλκίνοος Χριστίνα Σαββανή Αλύπα Δεύτερη Διηγήματα Έκδοση Εξαντλημένο Κ Λυπημένα Μάτια Μυθιστόρημα Ποιήματα Προφήτες Πρώτη ΣΔ Συλλογή Lulu Note Other Press Stories Στέλλα Πετρίδου Συνέντευξη Τέχνες Arts Arts On Line Άνεμος Βουρκωμένα Βράχια Βροχή Γλέζος Γυρισμός Δάκρυ Δέντρα Δύναμη Ευκολάκι Καημός Κεραυνός Κινδύνης Λαβωμένα Ξένα Πίκρες Πουλόπουλος Σταθμός Σύννεφο Τραίνα Χαρδαλιάς Χέρια Χωρισμός Ωκεανός Άπαντα Ανδρομέδα Λολίτα Τσέπη Στίγμα Υπόμνηση Συλλέκτης Simultane Ποιητικές Συλλογές Μπαλάντα Σκωπτικό New York USA 2023 Άρης Βασίλης Γερμανός Γκαϊφύλλιας Δημητριάδη Διονύσης Ζιώγαλας Ιατρόπουλος Ισιδώρα Κατερίνα Κωχ Λεττονός Μαρίζα Μαρίνα Μάτσας Μοναχικότητα Ντάλας Ξενουδάκη Σαββόπουλος Τασούλης Τσιλογιάννης Ψαριανός Άστρο Γήινη Εγώ Επάνω Εσύ Μαγεμένη Μάγισσα Ματιά Φωτιά Αβρότητα Αγαπημένη Ασύγκριτη Ένδοση Ερωτικό Λευκό Ντελικάτη Όμορφη Πλάνο Τρυφερότητα Φεγγάρι Χάρη Χλωμό Αγ. Δημήτριος Αθανίτης Ακρίβου Ασυνείδητο Γεγονός Θεσσαλονίκη Καζανάς Κάλτσου Κατάδυση Κινηματογράφος Κιορτσή Λαβύρινθος Μαγουλάς Μετρό Πρεμιέρα Ρέτζιος Σαρημανώλης Στρογγυλό Ταινία Φεστιβάλ Φώτου FM100 Filming Greece Αγάπη Αδελφή Ακατάλληλη Βιβλίο Διαδρομές Ε Ζάνη Κ. Νεφέλη Πόπη Ζάνη Πρόλογος Πόπη Στιγμή Συμπαντικές Συμπαντικές Διαδρομές Υπερβατική Ψυχή Support Ανάγκη Αποδοχή Ασφάλεια Βασίλισσα Βουτιά Δεσμός Δεσμά Δύσκολη Έκθεση Εμπιστοσύνη Ζητιάνος Μοίρασμα Οδοντόβουρτσα Ομορφιά Παράδοση Περίπτωση Πραγματικότητα Σιγουριά Συμφωνία Συναλλαγή Σχέση Απομεινάρια Ηλιοσκόταδο Καρυάτιδα Λόφος Μορφή Ντουλάπι Σκοτάδι Σκοτεινιά Σύμπαντα Βόλτες Γέλιο Επιθυμία Έρωτας Ξενύχτια Όνειρα Πάθος Παιχνίδια Πόθος Ποίημα Σημαντικά Στιγμές Συναισθήματα Ταξίδι Τραγούδι Φίλος Άδης Αδράνεια Αδρανής Απώλεια Αρχίας Άτομο Αύριο Αχελώος Εκείνη Εραστής Ευρυδίκη Ισπανία Κατάρτι Κατασκευή Κόσμος Μαλλιά Μοναχικός Πανδαμάτωρ Υπομονή Ύπουλος Φιλόλογος Χταπόδι Αγώνες Βεντάλια Γενικό Διαγωνισμός Επιτροπή Ερμηνεία Εφιάλτης Ιστιοφόρο Κέρκυρα Κριτική Μουσικοσυνθέτης Νυχτοφύλακας Όνειρο Παρατηρητής Παρελθόν Πρόσταγμα Σαμοΐλης Σανίδα Τρόποι Φαντασία Χίλιοι Air Condition Αιώνιο Αλήθεια Απλά Άφθαρτο Ερωτήματα Καθημερινότητα Μέρα Μόνος Ολοκλήρωση Πικρή Ποιητής Πορτραίτο Πρόσωπο Στόμα Ταπεινά Ύπαρξη Φτεροκόπημα Ψεύτης Ακουαρέλλες Αποθήκες Αρθρογράφος Αρκούδες Αφιερώσεις Γιόγκα Γκαρσονιέρα Διπλώματα Καπέλα Κρασί Λίμνες Μαθήματα Μαθητές Μέλι Μουσικός Οδήγηση Παρουσία Ποτάμια Ταινίες Υπερβόρεια Φεγγαρόφωτο Offline Online Skype Αγία Δημήτρης Αθανίτης Διάβολος Εκδήλωση Κώστας Καζανάς Καμία Κινηματογραφική Λένα Κιτσοπούλου Λέσχη Παρασκευή Συμπάθεια Devil No Sympathy Αγροτικόν Βίντεο Βράδυ Δίσκοι Μπάντα Οδύσσεια Οκτώβριος Ουρανός Πανδημία Παπάζογλου Παραλλαγή Πηνελόπη Σειρήνα Σεπτέμβριος Συζήτηση Στούντιο Στρόγγυλοι Χθες Χιουμοριστική Blog MusicHeaven Αγωνία Θρίλερ Ιουλία Λυμπεροπούλου Λογοτεχνία Μεταφυσική Μυστήριο Νο 9 Περιπέτεια Αδάμ Αίμα Ανθρωπότητα Αυτοκίνητο Βαμπίρ Γνώση Γρανίτα Δημοφιλής Δολοφονία Εικασία Εξοπλισμένο Επιστήμονας Ερειπωμένο Εύα Ζόμπι Ζωντανοί Ηθοποιός Οπαδός Πατσάς Συγγραφέας Συσκευή Ταυτότητα Τράπεζα Χυμός Tesla Αεράκι Βραδάκι Ερημιά Καρδιά Κορμάκι Λυχναράκι Μπαλκονάκι Παραθύρι Παράθυρο Τζαμάκι Τραγουδάκι Φεγγαράκι Χαμηλοβλεπούσα Χατίρι Χείλη Χτύπος Αεροδρόμιο Γιόκο Γκολντ Δοξιάδη Ελληνικό Κρουαζιέρα Λένον Λονδίνο Μάρδας Μαστοράκης Μπητλς Νησιά Όνο Πασίφικ Πειραιάς Beatles Gold Lennon Ono Pacific Yoko Κιτσοπούλου Κοτανίδης Καλό Cross Orfeus Sunny Sunny Cross Αφηγητής Ελληνική Μοντάζ Ντοκιμαντέρ Οδηγός Πρόσωπα Σινεμά Σκηνοθεσία Συναντήσεις Στοές Φωτογραφία Χαλκίδα DNA Βαρσοβία Δανέζα Δανία Θεοδωράκης Κοπεγχάγη Ξαρχάκος Σουηδικό Χατζιδάκις Angie Darling Helsingborg Helsingør Kronborg Αϊνστάιν Βαστίλη Βιετνάμ Γαλλία Δαρβίνος Διαμάντια Ηλίθιος Ηλιθιότητα Ινδιάνοι Ιράκ Κάστερ Κόρινθος Λιβύη Λουδοβίκος Ναπολέων Ντοστογιέφσκι Παντοτινός Ρωσία Σιου Σεγιέν Συρία Τσιπόλλα Chiquentcento Απόλλων Γήπεδο Εισιτήριο Ένεκεν Θέατρο Ιούλιος Λαιμός Λυκαβηττός Ριζούπολη Συναυλία Ταμείο Τιμή Φωνές Anderson Birthday Happy Ian Jethro Scotland Tull Γιοκαρίνης Εκδόσεις Άλλωστε Ιησούς Ιθάκη Καλυψώ Κατερίνα Σιδέρη Κίρκη Κύκλωπας Όμηρος Παναγία Πολύφημος Σκύλλα Συμβίωση Σύμφωνο Τηλέμαχος Χάρυβδη Χριστός Instagram Mall Newsfilter Αθηναίων Πολιτεία Ανατολή Βοηθοί Δύση Ηθοποιοί Ήλιος Θεός Θησείο Κύρα Όψεις Πυγολαμπίδα Σελήνη Σκαθάρι Σοφία Παναηλίδου Σοφοί Συμβούλιο Φανταστικό Αίθουσα Απομόνωση Βόρεια Γκέτεμποργκ Θάλασσα Κύματα Νησί Προβολές Σινεφίλ Φάρος Boutique Cinema Curators Distancing Focus Göteborg Holmberg Internet Isolated Jonas Noster Pater Project Social Sold-Out Zoom Αίθουσες Ανθολογία Ιππότης Καταθλιπτικός Κόντρα Μυαλό Μύθος Copyright Ακτή Βέλος Νόημα Παφλασμός Ποίηση Τοξότης Giralda Ακτίνες Άνθρωποι Άξονες Αστραπή Αύρες Γαλαξίας Γαλοπούλα Γεράκι Γύρη Ζέστη Κίσσα Κοράλλια Κρύο Ορίζοντας Όστρακα Πελαργός Πέτρα Σίσσυφος Σύμπαν Υγρασία Φτερά Milky Way Αλέξανδρος Καρακαντάς Γλέζου Καραμουσαλής Κρασούδης Μαστοράκη Μπενέτου Παπαθανασίου Πατσιφάς Πετρίδης Ρούσσος Ρωμανός Σαλιάρης Σουγιούλ Σπανουδάκης Στασινόπουλος Τρούσας Aphrodite’s Child Axis Charms Forminx Igloo Juniors Αλίμονο Άνθρακες Άνους Αντίδραση Αντίθετη Άποψη Αυτός Εκείνος Επιλογές Θησαυρός Κατανόηση Κυριολεξία Ορθότητα Ποιότητα Ποσότητα Προσβλητικό Ρέστα Ρήγας Σήμερα Συμπεριφορά Συνομιλητής Υπεύθυνος Φράση Φταίω Αλκαίος Άλκης Αντίο Θάνος Κακόηθες Μελάνωμα Μικρούτσικος Αλκίνοος Επίμετρο Θοδωρής Παπαδόπουλος Gordon Sumner Sting Αστείο Ενετοκρατία Κούντερα Μάνη Νύφι Πειρατές Tρικυμία Gena Rowlands John Cassavetes Paul Mazursky Raúl Juliá Susan Sarandon Tempest Vittorio Gassma Ταίναρο Ιερό Πύλη Βαθύ Κοκκινόγεια Σπηλιά Καταιγίδα Τρικυμία Vittorio Gassman Βασίλης Γκλεζάκος Λουκιανός Καρακαντάς Τζονιχάκης Ανάσταση Αλυσοδεμένος Αμίλητος Άνανδρος Ανήσυχος Ανόητος Απαρνημένος Απόβλητος Άτυχος Επαναστάτης Ζωγράφος Θύμα Θύτης Καταδικασμένος Κουτσομπόλης Κουφός Λάμψεις Μουγκός Παράνομος Πολεμιστής Πόρνη Πρόσφυγας Στρατιώτης Τυφλός Αμβρόσιος Άνθιμος Άρθρο Ασήμαντα Βατικανό Δημόσιο Δυνατός Εκκλησία Επικρατούσα Επίσημη Ευρώ Θεοφάνης Θρησκεία Ιερώνυμος Ιταλία Μεσαίωνας Παπάδες Παπάς Ποσά Προνόμιο Σεβασμός Συγγνώμη Σύνταγμα Ανεπάρκεια Ανοχή Γραμματέας Διαφορετικότητα Εγωκεντρισμός Ευθιξία Ιατρείο Κάμψεις Κατωτερότητα Κομπλεξικός Μητσοτάκης Μισογύνης Ορισμός Πληρότητα Πρόβλημα Ραντεβού Σύλλογος Ψυχολόγος Ανάλογη Ανταμοιβή Αρνάκια Αρπακτικά Βοσκός Δάσος Έξοδα Κόλαση Λιοντάρι Λύκοι Μαντρί Πειθήνια Πεποιθήσεις Τίγρης Υπάκουα Υπηρέτες Υποτακτικά Depredadores Αναμέτρηση Ανώδυνο Αυλαία Διαβολή Εγωισμός Επιθετικότητα Ζήλεια Κακοήθης Μάσκα Μέθοδος Προσωπείο Σκοπιμότητα Συκοφαντία Συμφέρον Υποκριτής Φθόνος Χειραγώγηση Ανασφάλεια Αρνητικό Δότης Δραστήριος Δυσοίωνο Ελπίδα Ενεργός Θετικό Κεφάλι Κοιλιά Κρίση Μέλλον Οικονομικά Παραλήπτης Παρόν Προβλήματα Φροντίδα Ανθοπωλείο Άντρας Αρειανός Διάλειμμα Ευνουχισμός Ιδρώτας Καρέκλα Κιθάρα Κοπή Κόρνα Λογαριασμός Παλαιά Πάλκο Πόρτα Ποτήρι Ταμπούρλο Τριαντάφυλλο Αντίθετο Αρλεκίνοι Δουλειά Θύελλες Κάβος Καιρός Μάνα Παλιάτσοι Πατέρας Πλόες Πόδια Πόλεμος Ποτάμι Ποταμόπλοια Πτήσεις Ρούχα Στολίδια Ψώνια Βερολίνο Εικόνες Εμφάνιση Επέτειος Μοναδικό Ξεχωριστή Οθόνη Προβολή Άση Δημητρουλοπούλου Eva Stylander Στάθης Πλώτας Παναγιώτης Θανασούλης Παναγιώτης Θεοφανόπουλος. Απιστία Κόλυβα Απόλαυση Γλωσσικό Διπλός Ελάττωμα Έξω Επιτυχία Ευχή Καινοτομία Κακός Καλός Κατευόδιο Κάτω Κούρεμα Κρασιά Κρυστάλλης Λάθος Λεξιλόγιο Λευτεριά Μέσα Νεολογισμός Νοηματικό Πάνω Παπαδιαμάντης Πλεονασμός Προκοπή Πρόοδος Πρόσημο Σιδεροκέφαλος Αποχρώσεις Μαύρο Bilikas Short Απόψε Κανείς Ξεκλείδωτο Πορτάκι Αρχάγγελος Καλλιμάρμαρο Μίκης Συγκίνηση Ασπρόμαυρη Βιογραφία Βλέμμα Βραχάκι Γελωτοποιός Γοργόνα Θλιμμένο Κάμερα Μικρή Μπαλκόνι Ναυαγός Ποδήλατο Χιλιόμετρα Havfrue Lille Αυλή Δίπατη Κουρελής Λήθη Μαλαματάς Μέθυσμένος Μνήμη Μονοκατοικία Μπουκάλι Ομπρέλα Σάββας Σιλουέτα Σπιτάκι Τουαλέτα Φίλη Fool Hill Sven Βασιλική Βασιλική Μπούζα Θεματοφύλακες Μπούζα Βόλος Κανάρια Κυριακή Λάρισα Όψεις του Φανταστικού Πολυχώρος Σάββατο Φουντούλης Ωδείο Καλαμάτα Bodega Γιώργο Εσένα Ζήσω Μπορώ Χωρίς. Γιώργος Βασιλείου Μάχη Σκληρή Cafe Γιάννης Αλεξίου Θέκλα Τσελεπή Στέλιος Ελληνιάδης Σίμος Κοκαβέσης Μουσική Γενιά Ζίμπρα Νίκος Παπάζογλου Πάτρα Πρωταπριλιάτικο Ψέμα Ghetto Noir Γκλίτσα Βιογραφικό Δηλητηρίαση Είδος Καθαρό Κάπα Λίρες Μάντρα Μισθός Περίφραξη Πρόβατα Σκωτία Τοίχος Τσοπάνης Φράχτης Φύκια Lighthouse North Orkney Ronaldsay Δεληβοριάς Σιδηρόπουλος Τριανταφυλλίδης John Lennon Bob Dylan Δρογώσης Καζούλλης Scorpions Caravel Marianne Faithful Walkabouts Robert Plant Ian Anderson Κόκκινος Βόγλης Βαλτινός Jethro Tull Στέλλα Κάλτσου Γιάννης Φώτου Σταμάτης Μαγουλάς Τούλα Ακρίβου Μιχάλης Σαρημανώλης London Greek Film Festival Odysseus Cosmocinema Awards Ένωση Ευαγγέλιο Ιερουσαλήμ Μόσχα Πιλάτος Πόντιος Σατανάς Σοβιετική Σταύρωση Φύση Azazello Behemoth Bulgakov Faithfull Faust Hella Jagger Koroviev Margarita Marianne Master Mikhail Mick Professor Woland Κηλαηδόνης Λουκιανός Κηλαηδόνης Δύστυχες Πουτάνες Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες Χολέρα Δαιμόνια Χρονικό Προαναγγελθέντος Κοιμισμένα Κορίτσια Γιασουνάρι Καουαμπάτα Απίστευτη Θλιβερή Ιστορία Αθώα Ερέντιρα Άσπλαχνη Γιαγιά Πεδίον Άρεως 24 γράμματα Περίπτερο Ελευθερίου Μάνος Μάνος Ελευθερίου Νέο Ψυχικό Νέο Ψυχικό Πεντάγωνο Τρέξιμο Περπάτημα Πατρικό Γείτονες Μετακόμιση Περισσός Ελίκη Κόκκινο Κρεμασμένος Λουκάνικο Λουτρό Μένανδρος Μένιος Μπύρα Νέα Νικόλ Ντους Ομελέτα Ορέστης Πανόραμα Παπαδάτος Παραμονή Πρωτοχρονιά Σαμπάνια Σαντορίνη Σμύρνη Σχοινί Χάρος Χατζηθωμάς Mojave 3 Εννέα Κολοκοτρώνη Νο. 9 Στυλάντερ Ευτυχισμένος Τυχερός Χαρούμενος Ωριμότητα Λιμάνι Πλοίο Ηλίας Λογοθέτης Ήρωας Τραίνο Τρένο Τρένα Θοδωρής Θοδωρής Παυλάκος Παυλάκος Strega Υπόλοιπα Βιβλία Εδώ Νο 9 2017 Year Καρό Belongs Daddy Get Heart Marilyn Monroe Want What Καταστροφή Κούφια Λιάνα Μπαλκόνια Πολυκατοικία Αγιος Ελευθέριος Jameson Ουΐσκι Μαίρη Σπαθί Ana Ana Moura Case Do Fadista Fado Fados Joni Joni Mitchell Mitchell Moura Sou Μασάζ Αεροπειρατεία Καφεδάκι Αεροσυνοδός Τενοντίτιδα Μασέρ Νεπάλ Καλάσνικοφ Σουτιέν Φούστα Κουκουλοφόρος Φερμουάρ Εντριβή Κύκλοι Ζύμωμα Χτυπήματα Άγγιγμα Έγκαυμα Ευφορία Πτήση Επιβίβαση Απογείωση Σπυρόπουλος Σπυριδούλα Μπάμπης Φλου Αναβλητικότητα User Manual Πιθανότητα Ενδιαφέρουσα Πόλη Πηγάδια Στόμιο Εξωτερικό Επικοινωνία Μόδα Εσωτερικό Επιφάνεια Αντικείμενα Κοσμήματα Νομίσματα Τέχνη Πίνακες Ζωγραφική Γλυπτά Μανιφέστα Επιστημονικά Περιοδικά Χωρητικότητα Jorge Bucai Πρόσκληση Αθηναίων Πολιτεία Οικογένεια Άνεση Ειδήμων Φάρμακα Αντίληψη Κτίρια Προδιαγραφή Υπάρχοντα Αξία Γείτονας Διάστημα Πλανήτης Προκατάληψη Εισόδημα Ηθική Κέρδη Τρόφιμα Διατροφή Τέσσερα Αντέχεις Βυθίζομαι Μαζί Αλλεργικοί Πατρίδα Blame Irish Φιλοσοφία Νίκος Ζωιόπουλος Νίκος Χατζόπουλος Δράμα Βραβείο Φρικιό Λαμόγιο Υπάλληλος 1993 Σενάριο Τάκης Βενετσανάκος Σκηνικά Κοστούμια