Η ΚΟΠΕΛΑ

λυπάμαι τόσο ...για άλλη σε πέρασα

θα φταίει μάλλον πως παραγέρασα

τα έχω χαμένα .. συγχώρεσέ με

συχνά μπερδεύομαι και ξεγελιεμαι

πάει καιρός που μου συμβαίνει

λες και είναι εμμονή, λες και είναι τρέλα

σε όποια κοιτάξω, γνωστή η ξένη

την ίδια πάντα βλέπω κοπέλα

και ούτε πως ξέρω πώς τηνε λένε

και δεν την έχω ποτέ γνωρίσει

στα χείλη μου άφησε φιλιά που καίνε

και ας μην την έχω ποτέ φιλήσει

μέσα στα όνειρα για χρόνια ζούσε

μα αυτά πεθάναν και έμεινε μόνη

μα να είναι μόνη της δεν το μπορούσε

και την ζωή μου τώρα στοιχειώνει

Α.Π.

ο κοκορας

έβαλα τα δάχτυλά στην πρίζα

πρόκα τα μαλλάκια μου τα γκρίζα

έφτιαξα καφέ με βιτριόλι

έκαψα στον χάρτη το Αργοστόλι

'εφαγα τα νύχια ένα-ένα

διέγραψα από το Facebook και σένα

κρέμασα από τη λάμπα τα παπούτσια

και από το πορτοκάλι έφαγα μόνο τα κουκούτσια

ποια απαγόρευση κυκλοφορίας

εγώ είμαι τέρας ψυχραιμίας

κάθομαι στο σπίτι και αγναντεύω 

η πάω στην μπανιέρα και ψαρεύω

η με ένα ελβετικό σουγιά

ξύνω απ΄ το ψυγείο την μπογιά

η ξηλώνω τον σοβά από τον τοίχο

η ταξίδι αρχίζω  με έναν στίχο

και αν μοιάζω με τον ποιητή φανφάρα

πίστεψέ με 'οτι δεν δίνω μιά δεκάρα

γιατί όταν θα ουρλιάζω σαν τον λύκο

εσύ θα το ακούς σαν'' κοκορίκοοοοο''

Α.Π.

ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Το μόνο που πρόλαβα να ακούσω ήταν το κλικ της φωτογραφικής μηχανής

Αμέσως μετά βρέθηκα παγιδευμένος μέσα στη στιγμιαία φωτογραφία

Με έκπληξη και φόβο στο πρόσωπο

Και δεν ήταν κανείς εκεί, ούτε ο φωτογράφος ούτε η στιγμή ,ούτε ο λόγος της ύπαρξης της φωτογραφίας

Μόνο η φωτογραφία πάνω στο τραπέζι, ένα τασάκι με ένα τσιγάρο να καπνίζει, ένας μισοτελειωμένος καφές και μία τηλεόραση να λέει τις ειδήσεις

Α.Π.

ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ

''Δεν ελπίζω τίποτα Δεν φοβάμαι τίποτα Είμαι ελεύθερος''

 Αυτό είναι γραμμένο στο μνήμα του μεγάλου Κρητικού συγγραφέα

Μα εγώ ο μικρός ανθρωπάκος μία ζωή ελπίζω ,μία ζωή φοβάμαι

Μεγάλη παγίδα η ελπίδα

Μοιάζει τόσο πολύ με τη φωτιά

 Η φωτιά που για να μείνει αναμμένη, πρέπει να της δίνεις... να της δίνεις... και να της δίνεις και όταν δεν θα έχεις πια κάτι να της ρίξεις , θα σβήσει

Και θα μείνεις παγωμένος  τριγυρισμένος από στάχτες και δυστυχώς από τον φόβο σου ότι θα σου σβήσει θα της έχεις πετάξει και όλα όσα φόραγε η ψυχή σου για να μην κρυώνει

Και ο φόβος

'Οσο πιο πολύ αγαπάς τόσο πιο πολύ φοβάσαι,όσο πιο πολύ φοβάσαι τόσο λιγότερο αγαπάς,μέχρι που στο τέλος καταλαβαίνεις ότι σιγά-σιγά η αγάπη σου φτάνει μόνο για να αγαπάς τον εαυτό σου,και θα τον μισήσεις για αυτό

Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα... είμαι ψεύτης

Α.Π.

https://www.youtube.com/watch?v=NUvSCd1xd9Y

ΑΝΟΙΞΗ ΑΡΡΩΣΤΗ

άνοιξη πες στα ταξιδιάρικα πουλιά, να μην πετούν ελεύθερα πάνω από την πόλη, αράδα

σύννεφα  τον χειμώνα σας, να στείλετε ξανά, να σβήσει από τα βότσαλα την κάτασπρη λιακάδα

και συ κυρά μου αμυγδαλιά γιατί  νυφούλα ντύθηκες ? δεν τό μαθες ?κλειστά όλα τα ξωκλήσια

και εσύ λουλούδι της αυλής τα πέταλα σου μάζεψε, οι μέλισσες να μη σε δουν  και βγουν από τα μελίσσια

και εσύ τρελό μου όνειρο που τα φτερά τινάζεις, αν θες πέτα μονάχο σου, δεν το κουνάω ρουπι

και θύμιζέ μου μοναξιά πόσο σε αγαπάω ,και εσείς  σιωπές μου  θόρυβοι να γίνεται και γδούποι

δρόμοι μην με φωνάζετε για να σας περπατήσω,και μην τον ήλιο στέλνετε να με τραβάει από το χέρι

και εσύ νύχτα που νυχτωσες να σβήσεις το φεγγάρι,μόνο άσε με να ευχηθώ στο πρώτο πεφταστέρι

και συ άνοιξη που αρρώστησες και αρρωστήσαμε όλοι

μοναχή σου που περπατάς μέσα στην άδεια πόλη

σε ένα βαζάκι έβαλα νερό από τη βρύση

έλα και μπες πριν μαραθείς, να βγούμε από τη κρίση

Α.Π.

ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ...

Αν δεν ήταν ο κορονοιός...

θα περίμενα πώς και πώς όλη τη μέρα να τελειώσει η δουλειά

και να γυρίσω να κλειστώ σπίτι μακριά από όλους σας

Αν δεν ήταν ο κορονοϊός...

πιθανόν να μην σου σήκωνα το τηλέφωνο  

γιατί είμαι ο τύπος που βαριέται να μιλάει στο τηλέφωνο

Αν δεν ήταν ο κορονοϊός...

θα είχα κλειστές τις καρτέλες συνομιλίας στο Facebook 

για να μην με ενοχλήσει κανείς σας

Αν δεν ήταν ο κορονοϊός...

θα ήμουν ακόμη ενοχλημένος από τις αγκαλιές των συγγενών

που ήρθαν να με δουν πριν  κάτι μερες

Αν δεν ηταν ο κορονοιος...

θα ήμουν ακόμα θυμωμένος μαζί σου 

και θα ευχόμουν να μη σε ξαναδώ ποτέ ξανά

Αν δεν ηταν ο κορονοιος...

 ίσως ακόμη να μην είχα καταλάβει

 πόσο άδεια έχω αφήσει την αγκαλιά μου

Α.Π.