ΚΑΠΟΙΟ ΒΡΑΔΥ

Στην τσιμεντένια την ταράτσα  αναρριχήθηκε η νύχτα

 να κατακτήσει την κορφή 

στους πρόποδες τα φώτα από το Αργοστόλι  μεθυσμένα με τα κύματα χορεύουν

Και εγώ ψηλότερα και από τον  διάολο απόψε 

τον κόσμο μου κοιτάζω από το πέτρινο μου κάστρο

Για μία στιγμή μονάχα σε είδα στο φως του φεγγαριού τα σκαλοπάτια να ανεβαίνεις

Πόσους αιώνες λείπεις ?

Γιατί δεν έφυγες ποτέ ? 

Αφού  θυμάμαι που είπαμε αντίο

Ακόμα είναι τα ρούχα σου στο πάτωμα μέσα στη σκόνη

να τα πετάξω πρώτα, μετά θα φύγεις

Προστάτεψα την φλόγα του αναπτήρα με την παλάμη μου για να σου ανάψω ένα τσιγάρο

μα στο φως της φλόγας χίλια πεφταστέρια έσβησαν πάνω στο αλουμίνιο της σκάλας

Και άδειασε και σκοτείνιασε η νύχτα

Γυρίζω το κλειδί

Προσπερνώ τα σκονισμένα ρούχα στο πάτωμα ,βάζω λίγο ουίσκι στο ποτήρι

Βυθίζομαι όλος πάνω τον παλιό καναπέ 

Κάποιος μου έβαλε ένα τσιγάρο στο στόμα

Τελικά δεν είμαι μόνος ποτέ, μέσα σε αυτό το άδειο σπίτι

Α.Π.

Μία τυπική μέρα του Απρίλη του 2020

Προτού προλάβει ο ήλιος να στεγνώσει

την τελευταία σταγόνα του φόβου

τα σύννεφα ξανάρθαν

Η  Άνοιξη γονατίζει  νικημένη και παραιτημένη

Ο δυνατός νοτιάς παρασέρνει τα άνθη της αμυγδαλιάς μαζί  με τις νιφάδες του ατέλειωτου Χειμώνα

Ο θόρυβος από στην σειρήνα του περιπολικού σκεπάζει το βουητό των μελισσών

Αφήνω τα λουλούδια μέσα στο βάζο.Μπορεί και να ήταν ήδη εκεί ,δεν ξέρω,δεν είμαι σίγουρος

Η ώρα πήγε 6:00

Νιώθω ανακούφιση

Εγώ που ξέρω να μετράω μέχρι το άπειρο νιώθω λυτρωμένος που δεν γνωρίζω κανέναν από αυτούς τους αριθμούς που αραδιάζουν

Νυχτώνει 

 Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι έχασα άλλη μία μέρα

Αυτό πάλι  ? 

Τις μεγαλύτερες πληγές να τις αφήνουν οι μάχες  που δεν δίνεις !!!

Και όλα αυτά για να μείνω ζωντανός ώστε να μπορώ να κηδεύω τις μέρες μου

Να μην πάνε  άκλαυτες

Στους τοίχους παντού καθρέφτες

Ευτυχώς είναι πολλοί που με συμπαθούν εκεί μέσα

Και μετά αρχίζω να μεταφράζω τις σιωπές τους

Πάντα με εντυπωσιάζει που ξέρουν τόσα πολλά για μένα

Πριν κοιμηθώ να μην ξεχάσω να ρίξω λίγο νερό στο βάζο

Ας κρατήσω όσο μπορώ την άνοιξη ζωντανή

Μπορεί να την ξαναδώ στα όνειρά μου απόψε

 Γιατί φοβάμαι τα φαντάσματα

Α.Π.

ΜΥΓΟΣΚΟΤΩΣΤΡΕΣ

αφόρητα πολλές είναι λένε, οι μύγες

και πιάσανε δουλειά οι μυγοσκοτώστρες

να κρυφτείς στην κούπα με το γάλα πήγες

και άρχισες το instagram και  τις μόστρες

βρέχει μοναξιά μέσα στις οθόνες

στόλισες την θλίψη σου σαν παγώνι

γέμισες με φόβο όλες τις κρυψώνες

να μην βρουν τα ίχνη σου οι Μασόνοι

είναι και ο τύπος μες στον καθρέφτη

που σε κοιτάει κάπως και σε τρομάζει

διαλύεις σαν το χρώμα μέσα στο νέφτι

καθώς γυμνός να μείνεις σε αναγκάζει

άρρωστη η ζωή σου σε καραντίνα

χρόνια να την κρύβεις  να μην κολλήσεις

είναι και ο ιός που ήρθε από την Κίνα

ψάχνει να σε βρει είπαν στις ειδήσεις

μές'στο σπίτι μπήκες σαν μετανάστης

κανείς δε σε γνωρίζει και δεν σε ξέρει

στον τόπο του εγκλήματος γυρνάει ο δράστης

γυρίζει πάντα ο φόβος στα ίδια μέρη

Α.Π.