όταν τα δάκρυα βγάλουν φτερά
ξέρω πως είσαι μέσα στο μελάνι μου
28 Σεπτεμβρίου 2020, 14:32
ξεχασα ;;;
στιχοι  

Δεν με νοιάζει που με ξέχασες ... που σε ξέχασα με νοιάζει

1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
14 Σεπτεμβρίου 2020, 01:33
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ
στιχοι  

παιχνίδια του μυαλού

Είχε συναίσθηση πώς βρισκόταν μέσα σε ένα βαθύ όνειρο. Ένιωθε πως το ελέγχει, πως μπορεί να ξυπνήσει όποια στιγμή ήθελε .  Η τρομακτική μαύρη σκιά που τον τραβούσε από τα πόδια προσπαθώντας να τον βγάλει από τα σκεπάσματα τον είχε παραλύσει από τον φόβο ,δεν μπορούσε να μιλήσει ή να κινήσει κάποιο μέλος του σώματος .Και ενώ ανοιγόκλεινε το στόμα του προσπαθώντας να φωνάξει βοήθεια δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη . Ξύπνα... ξύπνα... σκέφτηκε και κατάφερε να ανοίξει τα μάτια .  Ανασηκώθηκε στο κρεβάτι λαχανιασμένος και ιδρωμένος, η καρδιά του χτυπούσε δυνατά ,ήταν ακόμα τρομοκρατημένος .  Θεέ μου ....Τι όνειρο ήταν αυτό , μονολόγησε . Άπλωσε το χέρι για να ανάψει το πορτατίφ  στο κομοδίνο του . Μα ένιωσε κάτι να του αρπάζει το χέρι από τον καρπό .Η φριχτή μαύρη σκιά  με μία σιδερένια παγωμένη λαβή  του έσπρωξε το χέρι πίσω και με τα σκληρά βρώμικα δάχτυλα της τού έκλεισε το στόμα . Μάταια προσπαθούσε να πάρει μιά ανάσα .  Μέσα σε αβάσταχτη αγωνία ένιωθε πως πεθαίνει .  Κάποιος χτύπησε  την πόρτα φωνάζοντας ''είσαι καλά ; είσαι καλά ; '' Ο θόρυβος από τα χτυπήματα στην πόρτα τον ξύπνησε . '' Έλα εσύ είσαι Φωτεινή ; ''  ''Άνοιξε μπες μέσα ...ευτυχώς που ήρθες και με ξύπνησες γιατί έβλεπα ένα τρομακτικό εφιάλτη '' . Μέσα στο μισοσκόταδο είδε ανακουφισμένος το πόμολο της πόρτας να γυρίζει .  Και μέσα σε ανείπωτο τρόμο είδε την απόκοσμη μαύρη σκιά να τον κοιτάζει μπαίνοντας στο δωμάτιο με τα κόκκινα μάτια της και με ένα θανατηφόρο μειδίαμα στο σκοτεινό της πρόσωπο.............

Α.Π.

- Στείλε Σχόλιο
10 Σεπτεμβρίου 2020, 17:30
Ενα συγνώμη σε εκείνον τον υπεροχο σκύλο
στιχοι  


Ενα συγνώμη σε εκείνον τον υπεροχο σκύλο

Την συναντούσε συχνά στον χωμάτινο δρόμο που διέσχιζε το καταπράσινο δασάκι έξω από την πόλη . Εκείνη μία λαμπερή όμορφη νεαρή κυρία ,εκείνος ένας μεσήλικας συνηθισμένος ανθρωπάκος . Συναντιόταν τυχαία τα απογεύματα που έβγαζαν τα σκυλιά τους για βόλτα . Η κοπέλα με το όμορφο νεαρό μεγαλόσωμο καφέ λαμπραντόρ και εκείνος με το γέρικο ημίαιμο σκυλί του . Και είχαν πια γνωριστεί... ήξερε το όνομά της και μάλλον και εκείνη ήξερε το δικό του . Και ίσως να την είχε γνωρίσει καλύτερα όμως δυστυχώς για εκείνον το σκυλί τής κοπέλας ήταν πάντα πολύ επιθετικό στο δικό του σκυλί και έτσι αναγκαστικά προσπερνούσε ο ένας τον άλλον χωρίς την ευκαιρία για λίγη κουβέντα παραπάνω. Και ενιωθε τόσο όμορφα όταν της μιλούσε ....ίσως να ήταν η καλύτερη στιγμή της ημέρας του . Και του το κρατούσε του σκυλιού γιατί το θεωρούσε υπεύθυνο για την απόσταση που έπρεπε να κρατάει από εκείνη . Ένα απόγευμα όμως την συνάντησε εκεί στον χωμάτινο δρόμο κλαμένη . Κρατούσε στα χέρια της ένα άσπρο λουλούδι που ετοιμαζόταν να το αφήσει σε ένα σωρό από γουλιά και πέτρες που σκέπαζαν φρέσκοσκαμμένο χώμα στην πλαγιά στην άκρη του δρόμου. Δεν άργησε να καταλάβει . Εκεί είχε θάψει το σκυλί της . Δίχως λόγια την πήρε στην αγκαλιά του προσπαθώντας να της πάρει και τον πόνο και το παράπονο και την θλίψη . Και πρέπει μάλλον να κατάφερε να πάρει και να φορτωθεί πολύ πολύ πόνο και θλίψη γιατί για καιρό πονούσε και εκείνος . Δεν την ξαναείδε ποτέ από τότε . Και κατάλαβε με τον δύσκολο τρόπο ότι εκείνο το σκυλί τελικά δεν τους τους κρατούσε σε απόσταση αλλά εκείνο ήταν που τους έφερνε κοντά...

Α.Π.

30 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
01 Σεπτεμβρίου 2020, 21:48
ΨΕΜΑΤΑ
στιχοι  

προσπάθησα να μπω στην θέση ενός πατέρα σε περίοδο μιας πολεμική σύγκρουσης ( Μακάρι όλο αυτό να μείνει στη φαντασία μου βέβαια, στους δύσκολους καιρούς που περνάει η χώρα)... Δεν ξέρω αν τα κατάφερα αλλά μου μοιάζει τρομακτικό...

ΨΕΜΑΤΑ
βροντες θα ειναι αυτοι ο κροτοι και οχι κανονια
ξερω ειναι Αυγουστος ομως και ο Αυγουστος μπορες θα κανει
οχι δεν ειναι αυτα αερόπλανα μα χελιδονια
και αυτο δελφινι ειναι κι οχι υποβρυχιο μες στο λιμανι

μην κλαις μικρη μου και αλλος πολεμος δεν θα υπαρξει
γιατι ο ανθρωπος δεν ξανακανει τα ιδια λαθη
με τοσα που επαθε σοφος πια εγινε και εχει αλλαξει
και οτι η ειρηνη ειναι μονοδρομος πια το 'χει μαθει

κανείς μικρουλα μου απο το σπιτι μας δεν θα μας διωξει
ουτε σε βαρκες σαπιες θα μπουμε για να γλυτωσουμε
και ουτε κανενας μεσα σε αντισκηνα θα μας στριμωξει
εμεις τον τρομο ποτε μικρουλα μου δεν θα τον νοιωσουμε

και μην πιστευεις αυτα που ακουσες να λεν' οι ειδησεις
και ειναι ψευτικοι οι ανθρωποι που ειδες μεσα στα αιματα
οτι σε τρομαξε να το ξεχασεις,να τ΄αγνοησεις
παιγνιδι παιζουνε τα μεγαλυτερα ποιος λεει τα ψεματα
Α.Π.

- Στείλε Σχόλιο
01 Σεπτεμβρίου 2020, 01:15
Η ΚΟΠΕΛΑ
τραγουδι  

στα χείλη μου άφησε φιλιά που καίνε... και ας μην την έχω ποτέ φιλήσει...

https://www.youtube.com/watch?v=WRRU0C6W5Jg

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Συγγραφέας
panosant
Παναγης
ελ.επαγγελματιας
από ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/panosant

προσπαθώ να βάλω την ψυχή μου μες στις λέξεις

Tags

στιχοι τραγουδι



Επίσημοι αναγνώστες (2)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...

Links