Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες. Ακόμη μερικά πράγματα είναι σε εξέλιξη, όμως η φράση με την οποια κλείνει αυτός ο φανταστικός Μάρτιος είναι μία: EAT MY DUST

Για κάτι που δεν έγινε γρήγορα, αλλα έγινε σωστά και όπως έπρεπε. Για όλα αυτά που ήρθε η ώρα να γίνουν.

Ναι ρε, φάτε τη σκόνη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πηγή: National Geographic

Είναι περασμένες 2 και το μπαρ Limani είναι ασφυκτικά γεμάτο. Νεαροί και νεαρές μαζί με τον Κανάκη και μερικούς ηντάρηδες που βρέθηκαν καταλάθος ως φανατικοί τηλεθεατές του Ράδιο Αρβύλα κουνιούνται στους ρυθμούς της μουσικής.

Εκεί που τα δίνω όλα στο Think της Aretha μαζί με την κολλητή, ένα μπουκάλι μπύρας μπαίνει στο οπτικό μου πεδίο εκ δεξιών. Κάνω μια διακριτική στροφή και είναι μια παρέα νεαρών κάπου εκεί πίσω. Συνεχίζω το λίκνισμα και το μπουκάλι ξαναεμφανίζεται δις σαν θυμιατό στο κυρ ελέησον.

Τελειώνει η Aretha (είπαμε, χορεύαμε...) και γυρνάω σε ένα χαμογελαστό τριαντάρη νεαρό. Πέφτουν τα εισαγωγικά εκατέρωθεν χαμογελάκια και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

pastella (χαμογελαστή): “Θεωρείς δηλαδή ότι αυτός είναι ένας ελκυστικός τρόπος για να με προσεγγίσεις;” αναφερόμενη στην κίνηση με το μπουκάλι.
Νεαρός (όλο αυτοπεποίθηση): “Έπιασε όμως, έ; Μου μιλάς.”
pastella (χαμογελαστή): “Άρα το 'χεις ξανακάνει!”
Νεαρός (σβήνει το χαμόγελο και παίρνει ύφος χάνου): “Είναι η δεύτερη φορά...”
Pastella (χαμογελαστή):" Ό,τι πεις..!"

Ο νεαρός κατεβάζει μούτρα και επανέρχεται:

Νεαρός: “Εσύ μας βγήκες έξυπνη!”
pastella: “Επειδή είμαι ξανθιά το λες?”
Νεαρός (κάνει το χάνο): ...
pastella (χαμογελαστή): “Και τι έπρεπε να κάνω δηλαδή;”
Νεαρός (με ύφος λέω σοφιστία): “Να κάθεσαι εκεί χαριτωμένη απλά!!!”
pastella: (πιο λάιτ χαμόγελο): “Και τι να κάνουμε, η μανούλα μου με έκανε ξανθιά, χαριτωμένη και έξυπνη!”
Νεαρός: “Με συγχωρείς!”

Τα επόμενα 10 λεπτά ζάλισε την κοριτσοπαρέα πίσω μου. Στη συνέχεια πήγε σε μια παρέα στην άλλη άκρη του μπαρ και μετά δεν τον ξαναείδα.

Γιατί τα διηγούμαι όλα αυτά; Γιατί θέλω τη βοήθειά σου αγαπητό αναγνωστικό κοινό. Δεν έχω καταφέρει εδώ και μια εβδομάδα πάντως να δώσω απάντηση σε ένα ερώτημα που γεννήθηκε έκτοτε και με βασανίζει ανελλιπώς:

Ο συγκεκριμένος νεαρός είναι:

1. Νεάντερταλ που ξεπάγωσε.

2. Η κακή εκδοχή του Καλ Ντρόγκο από το Game of Thrones

3. Ο απόλυτος μαλάκας

4. Μια αποτυχημένη συνέπεια ανάγνωσης ενός άρθρου “Πως να ρίξετε γυναίκα με 3 κινήσεις”

5. Φανατικός οπαδός του Μάρκου Σεφερλή

6. άλλη απάντηση (συμπληρώστε και αιτιολογείστε)

Παρακαλώ πολύ για τις απαντήσεις σας γιατί θα σπάσω το κεφάλι μου μέχρι να καταλήξω.

ΥΓ: Ήθελα να ήξερα οι μαμάδες τι τάιζαν τα αγόρια τότε...

Δεν είναι κάποιο κείμενο με χαρακτήρα δημοσίου ευχαριστώ. Ούτε πρόκειται να μπω σε λεπτομέρειες για την φιλοξενία που μου πρόσφερε απλόχερα μια οικογένεια στην Πάτρα. Αυτό είναι προσωπικό και θα έχει και συνέχεια στη Χαλκιδική θέλω να πιστεύω.

Απλά μερικά highlights από μια εκδρομή που προέκυψε τελείως ξαφνικά και συγκαταλέγεται στις καλύτερες που έχω κάνει. Και μέσα στην εκδρομή βάζω και τις 11 ώρες στο τιμόνι συνολικά σε μια διαδρομή που θα μείνει αξέχαστη.

• Η παρθενική θέαση της γέφυρας Ρίου Αντίρριου στην τελευταία στροφή της Ε.Ο. Πάτρας – Αγρινίου πριν βγει ο δρόμος στον Πατραϊκό κόλπο. Τα φάγαμε αλλά τουλάχιστον μας έμεινε το γιοφύρι.

• Η καλή μαυροδάφνη που σε ζαλίζει γλυκά – και δεν μου αρέσουν καθόλου τα γλυκά κρασιά.

• Το Group73 “Αγαπούλα Πούλα” της παρέλασης στο καρναβάλι Πάτρας 2012. Ο εγκάρδιος τρόπος της Χριστιάνας και η εξυπηρέτησή της σε μια ξαφνική επίδοξη καρναβαλίστρια της τελευταίας στιγμής με κάνουν να θέλω να ξαναπάω στο γκρουπ της του χρόνου.

• Οι καφέδες και τα σουβλάκια στο παραδοσιακό καφενείο “Ερρίκος” στην οδό Κολοκοτρώνη.

• Ο Ι.Ν. Αγίου Ανδρέα και η πρωινή ηρεμία σε μια ολιγόλεπτη προσευχή.

• Το σπιτικό φαγητό και γλυκό σε απεριόριστες ποσότητες από την φοβερή κα Βούλα.

• Τα μπουρεκάκια στο “Παντοπωλείο” της Πάτρας. Και τα λουκάνικα από παστουρμά, ξεχνιέται τέτοιο κάψιμο..;

• Η στολή σούμο του Κυριάκου.

• Τα μικρά καρναβαλάκια στο “Σινιάλο”.

• Η απρογραμμάτιστη συνάντηση μελών στη Ζαΐρα.

• Ο χαβαλές της παρέλασης.

• Τα ατελείωτα λίτρα κρασιού τη μεθυστική Καθαρή Δευτέρα.

• Ο espresso στο χωριό Κερασώνας 40 χιλιόμετρα μετά τον κόμβο Ιωαννίνων.

• Η μακαρονάδα στα Ιωάννινα με τον κολλητό και οι καφέδες για το δρόμο.

• Το πόσο βαρύ μου ακουγόταν το 'λ' του συνοδηγού στην επιστροφή μιας και 4 μέρες ξεσυνήθισα τον σαλονικιώτικο ήχο του.

• Τα χιονισμένα βουνά της Ελλάδας. Ακαρνανικά όρη, Ζαγόρι, Τζουμέρκα, Άσκιον, οι σήραγγες στην Εγνατία Οδό και τα κάτασπρα Γρεβενά στην επιστροφή.

Όταν ένα μουσικό site γίνεται κάτι περισσότερο από ένας χώρος συνεύρεσης ανθρώπων που αγαπάνε τη μουσική απλά. Όταν γίνεται αφορμή να γνωρίσεις μέρη και ανθρώπους. Τότε είναι κομμάτι της καθημερινότητάς σου και όχι απλά χόμπι.

Και του χρόνου να είμαστε καλά :)