για να μην πλήξω στις 7 μέρες αναρρωτικής ελέω τενοντίτιδας δικεφάλου βραχιονίου (γιατί έχω μια υποψία ό,τι θα κάτσω κ άλλες...).

Υπόψιν λειτουργώ μόνο με το αριστερό, το δεξί κάθεται στα αυγά του.

Εκτός από βιβλία, σειρές, ταινίες και ξεσκόνισμα τα οποία έχω ήδη σκεφτεί. Τηλεόραση δεν βλεπω.

ΥΓ: συγχωρείστε με αν δεν απαντήσω άμεσα σε σχόλια, ας μην ξεκάνω και το αριστερό...

Κυριακή 17 Απριλίου 2011, Κυριακή των Βαϊων - Έφυγε ο Νίκος Παπάζογλου. Έκλαιγα όλη τη Μ. Εβδομάδα πέρσι. Και σήμερα το πρωί με τη σκέψη του χαμού του ξύπνησα.

Τρίτη 17 Απριλίου 2012. Η συνάδελφος δέχεται τηλεφώνημα στα μισά του οχταώρου και μας λέει για το χαμό του Μητροπάνου.

"Μ΄αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος..." λέει σε ένα στίχο του ο Πανούσης στο Νεοέλληνα.

Και αναρωτιέμαι γιατί να σου αρέσει στα κρυφά ο Μητροπάνος, γιατί φτάσαμε να είναι το in οι κοιλιακοί του Σάκη και το Lifestyle στα μπουζούκια παράλληλα με τον νεοκομπλεξισμό των συνομιλίκων μου που δεν ακούνε ελληνικά γιατί δεν έχουν κάτι να τους πούνε. Ε όχι ρε φίλε, εμένα μ'αρέσει φανερά ο Μητροπάνος.

Στην αυριανή εκπομπή δεν θα κάνω αφιέρωμα. Υπάρχουν άλλοι παραγωγοί που θα κάνουν και έχουν κάνει εξαιρετικά προετοιμασμένες εκπομπές και για τον Μητροπάνο και για τον Παπάζογλου.

Στην αυριανή εκπομπή θα ακούσω μαζί σας το δικό μου Μητροπάνο και το δικό μου Παπάζογλου, αυτούς που μίλησαν στην καρδιά μου χωρίς την παράλληλη ανάγνωση μια βιογραφίας ή μελετώντας το βιβλιαράκι ενός cd.

Στην αυριανή εκπομπη θα ακούσουμε παρέα όλα αυτά που μας κάναν να ανοίξουμε τέρμα το ραδιόφωνο στο αμάξι, όλα αυτά που μας κάναν να σταματήσουμε το πλύσιμο των πιάτων γιατί ο στίχος μας θύμησε έναν άνθρωπό μας που έφυγε και να ξεσπάσουμε σε κλάμματα που μας το θύμησε, όλα τα τραγούδια που είπαμε στο ταβερνάκι του Σπήλιου με την κιθάρα του Αρχηγού, αυτά που τραγουδούσε όλο το κατάμεστο θέατρο Γης πριν 3 χρόνια, αυτά που μας κάνουν να λέμε "Ναι ρε ΠΑΟΚ", το ζειμπέκικο που χόρεψα παραμονές 17 Νοέμβρη για την πιο όμορφη ιστορία που κάποτε πρόδωσες και το ζειμπεικο που μιλά στην ψυχή μου και που με κάνει να μην σταματάω σε τίποτα.

Η αυριανή εκπομπη θα είναι για την αγάπη, τον πόνο, τον θάνατο, την απώλεια, τη φιλία, τον έρωτα, τη λύπη, τη μουσική. Σας περιμένω να τα πούμε και να τα ακούσουμε παρέα.

Γιατί ο Παπάζογλου και ο Μητροπάνος μιλήσαν στις ψυχές μας. Αλίμονο σ' αυτούς που δεν το ζήσανε...

Σε αυτούς τους κάλπικους καιρούς, που μας αφήνουν μόνους μας τέτοιοι ωραίοι αυθόρμητοι άνθρωποι που απλά προσφέραν τραγούδια και μουσικές με την ψυχή τους, δεν χρειάζεται να λέμε ό,τι μας έφυγε ακόμη ένας καλός, αλλά να βρούμε νέους που θα μας εμπνεύσουν έτσι. Οι ψυχές μας τους χρειάζονται.

ΥΓ: Πόσο ξενέρωμα μπορεί να είναι η έκφραση R.I.P. Δημήτρη Μητροπάνο;

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκαντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

Ο Θάνατος Του τιμωρία για τις δικές Μας Aμαρτίες.

Τα Πάθη Του μαρτύριο με δική Mας Kαταδίκη.

Η Θυσία Του για τη δική Μας Συγχώρεση.

Η Ανάσταση Του για τη δική Μας Ζωή.

Το Πάσχα πάντα ήταν σημαντικό για τους Έλληνες. Με όλα όσα συμβαίνουν, ας σκεφτούμε όλοι, χριστιανοί και μη, το μήνυμά του και ας επιδιώξουμε τη δική μας Ανάσταση, Ανάσταση πραγματική στις καρδιές μας, τις ψυχές μας και το νου μας.

Σας εύχομαι Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!