Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι επένδυση. Η μεγαλύτερη επένδυση που μπορείς να κάνεις.Αρκεί να θες να επενδύσεις χρόνο κι όχι χρήμα για να γίνεις πιο πλούσιος κι ολοκληρωμένος.

Έχεις το καρπούζι, έχεις και το μαχαίρι. . .

Παλεύω 8 μήνες να διαχειρίζομαι τις αποστάσεις που με πληγώνουν. Εσύ μπορείς να διαχειριστείς τους συναισθηματισμούς μου? Όταν τα φτιάξαμε τα φτιάξαμε γιατί ήσουν ένα μεγάλο μου απωθημένο. Σε κυνήγησα πολύ και προσπάθησα πάρα πολύ να είμαστε μαζί για να σε αφήσω τόσο εύκολα. Ταξίδεψέ με με το μυαλό. Τοσο καιρό δεν έχεις καταλάβει τι γυναίκα είμαι.Δε με νοιάζουν τα υλικά πράγματα, τα δώρα και  τα λουλούδια. Θέλω να νιώθω ότι με υπολογίζεις, με σκέφτεσαι και παίρνεις το ρίσκο της επένδυσης μαζί μου όπως επενδύω κι εγώ σε σενα.Κάνε με να πιστέψω ότι αξίζει η επένδυση γιατί είμαι εξαιρετικά δύσπιστη.  Μου αρέσουν οι εκπλήξεις, και οι ρομαντικές στιγμές. Να δούμε τα άστρα από την ταράτσα σου ενα 10 λεπτο. Έχω παράπονο που τόσο καιρό δεν το βρήκες. Κάποια στιγμή θα το βρεις μωρέ, δε βαριέσαι. ΠΟΤΕ? Σε 50 χρόνια? Η ζωή είναι πεζή ναι αλλά αν θες μπορείς να την ομορφύνεις λιγο.Στο χέρι σου είναι. ΤΩΡΑ.Μην αναβάλεις γι αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα. Γιατι σε 50 χρόνια που θα το πάρεις απόφαση να το κάνεις θα χω γεράσει.Με κοιτάς και δε σβήνω, με φιλάς και δεν λιώνω αρκετες φορές. Δεν είμαι τρελή, ανασφαλής κι ανυπόμονη είμαι και κάνω σκέψεις πολλές. Δε μπορώ να τις διώξω μόνη μου και το ξέρεις. Με ακυρώνεις σαν άνθρωπο και σα γυναίκα όσο δεν με έχει ακυρώσει κανείς. Ότι θέλω το θέλω έντονα και αμέσως γιατί αύριο μπορεί να μην είμαι εδώ, να μη νιώθω τα ίδια, να είναι αργά. Κανε με να λιώνω γιατί αυτό θέλει κάθε άνθρωπος άντρας ή γυναίκα. Ανταπόκριση συναισθημάτων.

Πάλι μου δίνεις τελεσίγραφο!Δίνεις τελεσίγραφο να πάρω εγώ την απόφαση.Να μην έχεις καμία ευθύνη. Αν χωρίσουμε να λες σε  όλους ότι είμαι η ΜΕΡΚΕΛ της σχέσης. Αν πάλι όχι θα πει οτι σε αποδέχομαι όπως είσαι και μπορείς  με τη συμπεριφορά σου να με βγάζεις άκυρη ως γυναίκα.

ΓΙΑΤΙ Τα πράγματα είναι πάντα απλα για σενα? ΕΙΝΑΙ? Δεν είναι αν θέλω ή δε θέλω να είμαι μαζί σου! Είναι αν αντέχω να διαχειριστώ την απότομη κι απόλυτη συμπεριφορά σου.Πάλι ήσουν απότομος. Κάνεις ένα λάθος που δεν είναι και το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο αλλά ξέρεις ότι όλα τα παίρνω βαριά μερικές φορές.Δε θα σου έλεγα τίποτα να μην βγαίναμε. Με προβληματίζει όμως να μη με ειδοποιείς, να μην με υπολογίζεις. Υποτίθεται (θέλω να πιστεύω ότι με αγαπάς λίγο).Τι θα έκανες αν με μισούσες ε? Έρχεσαι με κάτι μούτρα εκει κάτω και ούτε με κοιτάς στα μάτια. ΚΡΥΟΣ! Δώσε μου ένα φιλί να με συγκλονίσεις.Και λες θες να σαι μαζί μου.Έχεις κολλήσει στην άποψή σου και δεν κάνεις τίποτα για να καταλάβω ότι το μετάνιωσες και τα διαγράφεις όντως όλα. Νιώθω πως δεν με καταλαβαίνεις και δεν μπορείς ποτέ να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση μου.Και η παραμικρούλα τόση  δα λεπτομέρεια μετράει για μένα, ίσως θα πρεπε να της δίνεις λίγο παραπάνω σημασία αφού το ξέρεις και στο χω πει από την αρχή αυτό. Κι αφού δεν το κάνεις τώρα που είσαι ερωτευμένος μαζί μου, μάλλον δεν θα το κάνεις ποτε! Μου άπλωσες το χέρι και μου βαλες τελεσίγραφο. Τι να μου κάνει το χέρι σου?Την αγκαλιά σου θέλω αυτό που μ'αρέσει περισσότερο σε σένα. Τσαντίστηκες και συ κι ας λές ότι δε σε πειράζουν αυτά που γράφω.

Για να κρατήσεις έναν άνθρωπο κοντά σου πρέπει να το παλέψεις. Στο αναγνωρίζω ότι το παλεύεις πάρα πολυ, έχεις κάνει υπέρβαση εαυτού το τελευταίο διάστημα κι αυτό λέει πολλά. Γι αυτό κι είμαστε τόσο καιρό μαζί. Το αυθόρμητο δεν το χουμε, γιατί είμαστε και οι δύο πολυάσχολοι, το προγραμματισμένο πάλι δε μας βγαίνει. Τελικά τι μας βγαίνει? Θα μας βγει ποτέ τίποτα? Απάντησε αν μπορείς!Τι θές από μένα? Θες manual? Οδηγίες χρήσης? Δε θέλω να στις δώσω γιατί πιστεύω ότι θα σε καταπιέσω. Κατά καιρούς σου έχω δώσει με κάποιο τρόπο στοιχεία αλλά δεν τα πιάνεις. Και μπλοκάρω που δεν τα πιάνεις. Να αρχίσουμε να μιλάμε αυτό θέλω. Και συ μπλοκάρεις και το χω καταλάβει. Θέλω να μου λές τι νιώθεις κι ας νιώθεις απάισια που βγήκα με τους φίλους μου.Και γω σε στεναχωρώ και τα καταπίνεις βλάκα... Αλλά το παίζεις τόσο κουλ σα να μη σε πειράζει καθόλου που σε παραμελώ και με μπερδεύεις λιγάκι.Είναι σαν να με προκαλέις να σε παραμελήσω.

Το θέμα δεν είναι απλό είναι πολύπλοκο. Δεν υπάρχει επικοινωνία και συγχρονισμός. Και αυτά τα δύο είναι εξαιρετικής σημασίας σε μια σχέση. Τσαντίζομαι με τον εαυτό μου που το μυαλό μου μπερδεύεται και χωρίζεται στα 3. Αν ήταν όλα τέλεια κι απλά δε θα νοσταλγούσα πιο πολύ από ποτέ την εποχη που κάποιος με καταλαβαινε  τόσο απόλυτα χωρίς να  χρειαζεται να υπεραναλύω τα πάντα.Ούτε θα σκεφτόμουν πως ίσως χάνω που αδιαφορώ για ένα γλυκό εκφραστικό μελαχροινό αγόρι (όλα αυτά που δεν μου δείχνεις εσύ) που χαίρεται όταν με βλέπει.

Τσαντίστηκες σήμερα με όσα διάβασες και το ξέρω. Επεσες από τα σύννεφα? Κάποια πράγματα δε λέγονται και δεν γράφονται. Δεν είμαι τέτοια γυναίκα δεν κρατάω μούτρα και δεν κάνω επίτηδες πράγματα για να σε πληγώσω.Ούτε θα σε έστηνα στο ραντεβού που σου κλεισα! Ακόμα δεν έχεις καταλάβει ποια είμαι και πως φέρομαι και με πληγώνει. Αλλά εγώ το κάνω γιατί σε αγαπάω πραγματικά και δε θέλω να κρύβω το παραμικρό από σενα.Μου άπλωσες το χέρι και γω σου ξεδίπλωσα την καρδιά μου. Σε όλες μα όλες  τις πτυχές τις. Αντέχεις να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτα που νιώθω ή είναι πάρα πολλά να τα διαχειριστείς?Εγώ αντέχω αρκεί να μου αποδείξεις ότι θα είσαι εκεί να τα καταλάβεις.Αντέχεις, ΘΕΣ να το παλέψουμε μαζί?

Είμαι με 3 ώρες ύπνο από χτες. Πονάει το κεφαλάκι μου, το έκαψα να σκέφτομαι και να γράφω και να παλεύω με τον εαυτό μου.Με αυτά τα μούτρα σήμερα δεν είμαι για έξω. Ξέρεις τι θα με κάνει να νιώσω καλύτερα?Να ακούσουμε λίγη ήρεμη μουσικούλα.Να ξαπλώσω στα πόδια σου και να μου χαιδεύεις τα μαλλιά στα σκοτεινά.Και να μιλάμε για ότι θες και σε προβληματίζει.  Άντε κι επειδή είσαι πολύ μπουμπούνας τελικά μπορεί να σου  γράψω manual να το κολλήσεις στο ψυγείο!

Μου αρέσει ο ζουζουνιάρικος εαυτός σου να βγαίνει στην επιφάνεια κι ο ρομαντικός επίσης, αλλά είναι πολύ βαθιά θαμένος και δεν ξέρω πως να στον βγάλω.Κι αν έχω τόση υπομονή επίσης.Έκανες ένα καλό την Πέμπτη κι άφησα τις ανασφάλειες για λίγο.Αλλά το πήρες πίσω όπως πάντα, δεν εκπλήσσομαι....

Είχα λίγο τις μαύρες μου. Ήθελα να δούμε ένα ηλιοβασίλεμα μαζί. ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ!. Γιατί ξέρω ότι σου αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα και το σούρουπο και νόμιζα θα σου άρεσε να το μοιραστείς μαζί μου.Και θα ένιωθα και γω καλύτερα.Ξέχασα ότι θες να τα κάνεις όλα μόνος σου και όσες φορές κι αν έχω προσπαθήσει να σε πλησιάσω με κάθε τρόπο έχω βρει σε τοίχο με ταχύτητα 100 χμ.Πόσο να αντέξω? Είμαστε 8 μήνες μαζί και μια βόλτα σε βουνό ή  θάλασσα, σούρουπο ή βράδυ να δούμε τα αστέρια δεν μας έχει κάτσει. 8 μήνες? Συγγνώμη αλλά δεν χωνεύται μου πέφτει πάρα πολύ βαρύ στο στομάχι.

ΤΣΑΝΤΙΣΤΗΚΑ? Όχι ,ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑ ΠΛΗΡΩΣ απο την κλασική σου συμπεριφορά.Την περίμενα γιατί το χεις ξανακάνει, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αλλά ήλπιζα ότι μια φορά θα με διαψεύσεις.Απρόοπτα συμβαίνουν είναι κατανοητό. Κι εγώ βγαίνω με τους φίλους όλη την ώρα αλλά ένα ρημαδοτηλέφωνο το παίρνω να ενημερώσω. Κάνεις τη βλακεία, δεν τη παραδέχεσαι, τη φορτώνεις στον "άγνωστο ανώνυμο αν υπάρχει φίλο σου που δε θα γνωρίσω ποτέ", δε βρίσκεις και τον κατάλληλο τρόπο να επανορθώσεις. Φαντασία-μυαλό 0! Έχεις μεγάλο θράσσος να μου ρίχνεις διπλή χυλόπιτα και μετά να θες να παρατήσω τον κολλητό μου για να επανορθώσεις...Νομίζεις σου κάνω νάζια? Για ξεκαβάλα από το καλάμι σου και ξεκόλλα από το τροπάρι εγώ είμαι άντρας- άρα κάνω ότι γουστάρω χωρίς να το σκέφτομαι και σε όποιον αρέσει.Και γω μπορώ να καβαλήσω τεράστιο καλάμι .

Μαλάκας στο τετράγωνο ένιωσα. Ειδα το ηλιοβασίλεμα και τα αστέρια μόνη μου.Ποιά αστέρια? Αυτά που είναι δύσκολο να τα κοιτάς μόνος (δική σου ατάκα μάλλον για να με ρίξεις).Μάθε ότι το χειρότερο είναι να  χεις σχέση και να τα  κοιτάς μόνος. Και την ανατολή πάλι μόνη μου θα δω. Σε ευχαριστώ κι επίσημα για το αξέχαστο weekend.

A good KISS is the key  to keep a woman in love. Practice makes perfect. Will you finally practice with me?

kiss me for goodnight

kiss me in the morning

kiss me in the sunset

kiss me spontaneously

kiss me tenderly

kiss me passionately

kiss me everywhere and any time!

BUT DO IT CAUSE I HAVE NO MORE PATIENCE

Μιλάμε μεγάλη φάση! Από τον Οκτώβριο έχω αρχίσει να πηγαίνω για πλέξιμο και έχω φάει το τρελό κόλλημα. Το πρώτο πλεκτό κασκόλ για το βαφτηστίρι μου το Μαράκι μου. Το περιμένει πώς και πώς. Επειδή η δασκάλα είναι γιαγιούλα και δεν έρχεται με τα πολλά κρύα πέφτει αρκετό βάρος πάνω μου. Να ναι καλά το youtube. Δεν είναι το ίδιο βέβαια αλλά διαπιστώνω ότι έχει γίνει της μόδας και πολλές νέες κοπέλες ασχολούνται με αυτό που θεωρείται ίσως από πολλούς γιαγιαδίστικη ενασχόληση. Άσε που χτες που πέρασα από το μαγαζί με τα μαλλιά είχε ένα σωρό κοπέλες που τους δείχνανε διάφορα!  Κατ'αρχάς αν μάθεις να κάνεις σχέδια που αυτό θέλω, μπορείς να φτιάξεις πολύ όμορφα πράγματα. Επίσης κρατάς το μυαλό σε εγρήγορση και ηρεμία ταυτόχρονα και εμένα με βοηθάει αυτή την περίοδο να είμαι ήρεμη και χαρούμενη που κάνω κάτι χρήσιμο.

Στη φωτό το κασκόλ της μικρής γλωσσούς!

Σήμερα υποτίθεται είναι του Αγίου Βαλεντίνου. Ούτε να γράψω δεν θέλω τέτοια μέρα. Η γιορτή των ερωτευμένων. ΤΡΙΧΕΣ. Δεν πιστεύω σε αυτή τη γιορτή όπως θέλουν να τη λένε για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι ανθοπώλες και οι υπόλοιποι έμποροι. Αν είσαι ερωτευμένος έχεις 364 μέρες να το εκφράζεις όσο συχνά και όποτε το νιώθεις. Δε χρειάζεται να περιμένεις εκείνη τη μέρα για να πεις σε κάποιον ότι λιώνεις κάθε φορά που σε κοιτάει στα μάτια. Ότι σου ρχεται να λιποθυμήσεις κάθε φορά που σε φιλάει κι ότι η αγκαλιά του είναι το ομορφότερο πράγμα του κόσμου!

Αμα μιλάμε δε βήχουμε.Πάντα την ημέρα εκ πεποιθήσεως με φίλες την περνάω σε σχέση ή μη. Α ρε τι τραβάτε κάθε χρόνο, σας ταϊζω καλά όμως παράπονο δεν έχετε. Πάντως λόγω ημέρας το μάφιν με βύσσινο το έφτιαξα κι ήταν εξαιρετικό. Μόλις το φάγαμε καυτό καυτό και λιώσαμε κι εμείς με το σιροπάκι. Αυτό είναι ΗΔΟΝΗ! Καλά να περνάτε οι δεσμευμένοι. Οι αδέσμευτοι φαντασιωθείτε τα μάφιν που έφτιαξα! Καλό σας βράδυ@@@@@@

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ συμμαθητούλη μου, κολλητηράκι μου, τσιμπουράκι, καβουράκι μου!

Χρόνια πολλά χρόνια καλά χρόνια ευτυχισμένα Γ..... μου.

Χτες έκελεισες τα 27 και 22 χρόνια είμαστε φιλαράκια.  Γιατί την οικογένεια δεν την διαλέγεις, τους φίλους ναι! Και συ μετά από 22 χρόνια τα χεις περάσει τα τέστ σου και με το παραπάνω. Με το πολύ παραπάνω. Σε ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου και ξέρω 1000% πως θα υπάρχεις για πάντα για να την αλλάζεις ευχάριστα.Γιατί για μένα είσαι η δεύτερη οικογένειά μου, ο αδερφός που δεν είχα κι ο Καλύτερός μου φίλος.

ΕΕΕ ΨΙΤ κύριος  έχεις παραπάρει αέρα και  με απειλείς κιόλας για το γνωστό το θέμα. ΕΕΕΕ μάθε ότι και γω θα σου γίνω η προσωπική σου βδέλλα.Το χω πει καιρό τώρα.......

Αντε τοσα χρόνια σου αφιέρωσα, να μη σου αφιερώσω και γω ενα τραγουδάκι?

Όχι τον " φύλακα Άγγελο" που με πήρες από τη Νάξο τη συναυλία του Κότσιρα και μου το αφιέρωσες.(κλαψ είναι  μελαγχολικό).

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ Παρασκευη 10 Φεβρουαρίου 2006 έχασα τον πατέρα μου. Δεν μπορώ να πω ότι του είχα τρελή αδυναμία, όπως έχουν όλες οι κόρες στους πατεράδες. Μάλλον περισσότερη αδυναμία είχα στη μητέρα μου αλλά πολλές φορές τον σκέφτομαι και μου λείπει. Ήταν κοκέτης ο μπαμπάκας μου, ποτέ δεν πήγαινε κάπου αχτένιστος. Τα πυκνα κυμματιστά μαλλάκια του έχω πάρει κι εγώ. Αδυναμία του μεγάλη όμως ήταν οι γραβάτες. Είχε δεκάδες σε όλα τα χρώμματα και σχέδια.  Ποτε δεν πηγαίναμε κάπου πιο επίσημα χωρίς να σκεφτεί 10 ώρες τι γραβάτα θα βάλει. Γι αυτό οταν ήμασταν μικρά πάντα καθυστερούσαμε σε όπου είχαμε να πάμε οικογενειακά! Η μαμά γκρίνιαζε γι αυτό και μεις που σαν κοριτσάκια ετοιμαζόμασταν παρόλα αυτά πιο γρήγορα από το μπαμπά. Αλλά αυτός δεν ίδρωνε το αυτί του. Το απολάμβανε που είχε κάνει 3 κόρες και 4 γυναίκες μαζί με τη γυναίκα του τον πρήζανε αλλα τον φροντίζανε κιόλας.Αλλά κατά βάθος μας πρόσεχε και μας καμάρωνε.Θα ξεχάσω εγώ που με έπαιρνε από το σχολείο? Και με πήγαινε στα πάρτι του Γιαννάκη και των άλλων συμμαθητών στο δημοτικό? Ή που με πήγαινε τις Πέμπτες στο γήπεδο στην προπόνηση κορδωτός κορδωτός και τον έβαζε η προπονήτρια να στήσει την καινούρια μπασκέτα στο γήπεδο? Που πήγαμε στην Πάτρα να γραφτώ στη σχολή? Πάντα όμορφος και πάντα με γραβάτα. Αυτή την ανάμνηση έχω. Έτσι κι όταν έφυγε. Ήταν στο νοσοκομείο η μαμά και μου τηλεφώνησε όταν τον βρήκε με κλειστά για πάντα τα μάτια. Δεν ήταν κάτι που δεν περίμενα. Είχε ταλαιπωρηθεί πολύ τις τελευταίες μέρες. Κι εγώ έπρεπε τώρα να φροντίσω το τι θα φόραγε την επόμενη μέρα για τελευταία φορά. Διάλεξα το μπλέ κουστούμι που του πήγαινε. Αλλά δε μπορούσα να παραλείψω τη γραβάτα. Δε διάλεξα μονόχρωμη.Βρήκα μια ριγέ μπλέ με κοραλλο-πορτοκαλί.Ήθελα να τον συνοδεύουν πολλά και ζωντανά χρώμματα.

Η επόμενη μέρα είναι λιγο θολή! Θυμάμαι ότι άργησα να πάω και θα αργούσα περισσότερο. Όμως τελικά στο δρόμο πέτυχα την καθηγήτρια των αγγλικών και με πήρε με το αυτοκίνητο. Ίσα ίσα πρόλαβα να τον δω πριν πάει στην εκκλησία. Ζήτησα να ανοιχτεί. Τον καμάρωσα έτσι πανέμορφος που ήταν με το κοστούμι και την γραβάτα του. Μπήκαν ο Γιάννης με τη μαμά και τη θεία του και χάρηκα που τους είδα.Χαϊδεψα το στήθος του και θυμήθηκα που ήμουνα μικρούλα, έβαλα τα κλάματα και του τράβηξα την γραβάτα. Ήλπιζα αν υπάρχει πνεύμα μετά το θάνατο να του άρεσε αυτή που διάλεξα γιατί δεν κράτησα καμία άλλη από τις πολλές που είχε...

Ίσως τελικά και γω να ήμουν κοριτσάκι του μπαμπά μου, σαν μικρότερη από τις 3 κόρες. Τον φαντάζομαι μερικά βράδια ζωντανό, χαλαρό με τη συνταξούλα του,να μην δουλεύει, να κάνει με τη μαμά ταξίδια που του άρεσαν, καλοχτενισμένο με όμορφες γραβάτες, να πραγματοποιεί τα όνειρά του.

Αυτό το τραγούδι και οι στίχοι του είναι για μένα ο ύμνος της αγάπης. Τόσες μέρες και δεν προλαβαίνω. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Θέλω να το αφιερώσω σε κάποια άτομα που αγαπώ πολύ. Ζευγάρια που αγαπιούνται πολύ. Και με συγκινούν σε εξαιρετικό βαθμό.Αυτές οι αγάπες απλά δεν υπάρχουν.ΑΑΑΧ! Με συγκινήσατε πάλι........ ΟΥΦΦΦΦΦΦ

ΠΩΛΙΝΑ - ΓΙΩΡΓΟ

Αντρέα- Ντίνα

Χρήστο-Χριστίνα

Ντίνα - Cristian

Cristian _ Helen

Ιωάννα - Παναγιώτη

Babila-Nora

Yasar - Bänu

Αν μ αγαπάς μείνε κοντά μου
όσα κι αν έρθουν να είσαι πάντα εδώ (στα εύκολα και τα δύσκολα)
αν μ αγαπάς γίνε ο στίχος
σ ένα τραγούδι που γράψαμε κι οι δυο. (γιατί η αγάπη μπορεί να είναι χωρίς ανταλλάγματα αλλά θέλει δύο άτομα οπωσδήποτει)

Έλα πάρε με καρδιά μου ως εκεί που πας
να σου στρώνω χίλια αστέρια για να περπατάς  (ότι  αφήνεις θα έρεθι η ώρα που θα σε αφήσει )
χάρισέ μου ένα κόσμο μοναχά για μας (γιατι αν αγαπάς δεν εχεις μάτια κι αυτιά για κανέναν και τίποτα)
κι εγώ ότι θέλεις δίνω για να μ αγαπάς. (πρέπει να εμπνέεις τον άλλον να νιώθει το ίδιο.)

Αν μ αγαπάς δως μου ένα δρόμο
να τον βαδίζω με εσένα αγκαλιά
αν μ αγαπάς γίνε ζωή μου
όσο θα ρίχνει το σώμα μου σκιά.

Έλα πάρε με καρδιά μου ως εκεί που πας
να σου στρώνω χίλια αστέρια για να περπατάς
χάρισέ μου ένα κόσμο μοναχά για μας
κι εγώ ότι θέλεις δίνω για να μ αγαπάς.

Πάντα είχα αδυναμία στις γέφυρες......... Τώρα συνειδητοποιώ γιατί. Είναι ένα θαύμα της αρχιτεκτονικής με συμβολική σημασία ταυτόχρονα. Οι γέφυρες  κάνουν τις αποστάσεις να φαίνονται μικρότερες και σου παρέχουν ασφάλεια. Την σιγουριά του να πατάς τα πόδια σου σε κάτι στέρεο κι όχι να ίπτασαι ή την άβολη κατάσταση του να βρέξεις ποδαράκια.

Επανέρχομαι στο αφιέρωμα στην πέτρινη γέφυρα του Regensburg. Την λένε steinerne Brücke =πέτρινη γέφυρα γιατί είναι μεσαιωνική γέφυρα και επιτρέπεται να τη διασχίσουν ελάχιστα αυτοκίνητα αλλά κυρίως πεζοί και ποδήλατα. Για μεγαλύτερη κίνηση οχημάτων έχουν πλέον χτίσει τη μεταλλική γέφυρα 200 μετρα πιο κάτω.  Το πρώτο μου ταξίδι με φίλους στο εξωτερικό ήταν στην Πράγα! Είχα κάνει και αφιέρωμα στη Γέφυρα του Καρόλου Ιανουάριο του 2008 που πήγα.

Αυτό που δεν ήξερα τότε ήταν ότι το χτίσιμό της βασίστηκε στην γέφυρα του Regensburg της Γερμανίας. Το Regensburg από τον 6ο ως τον 13ο αιώνα αποτέλεσε την πρωτεύουσα του βαυβαρικού δουκάτου-κρατιδίου.Γεωγραφικά σχεδόν στο κέντρο του κρατιδίου αποτέλεσε σημαντικό εμπορικό κέντρο για πολλούς αιώνες κάτι που ενισχύθηκε με το χτίσιμο της γέφυρας, καθώς άνοιξε νέους εμπορικούς δρόμους συνδέοντας τη Βενετία με άλλες βόρειες ευρωπαικές πόλεις. Η αψιδωτή γέφυρα που αποπερατώθηκε το 1146 ενώνοντας τις όχθες του Δούναβη  έφερε τις ευρωπαϊκές πόλεις και τους ανθρώπους της πιο κοντά. Μπορεί η γέφυρα του Regensburg να μην έχει  αγάλματα στα πλαϊνά που την κάνουν να ξεχωρίζει  και να μην είναι συνδεδεμένη με θρύλους όπως η γέφυρα της Τσεχικής πρωτεύουσας. Όμως είναι εξίσου αξιόλογη με αυτή της γέφυρας του Καρόλου της Πράγας μιας και συγκαταλέγεται στις πρώτες αψιδωτές γέφυρες που χτίστηκαν στην Κεντρική ευρώπη με τόσο μεγάλο μήκος.

Τη γέφυρα του Καρόλου την έχω διασχίσει δις και ευελπιστώ και τρίτη γιατί η παλιά πόλη της Πράγας είναι  η πόλη των ρομαντικών κι ονειροπόλων.Η πόλη του Ρέγκενσμπουργκ είναι ασύγκριτα ρομαντική.Με ένα  περίεργο τρόπο αυτή η πόλη και ειδικά η γέφυρα κι ότι σχετίζεται με αυτή μου ασκεί τεράστια έλξη.Όχι γιατί έζησα εκεί μια ανέμελη περίοδο της ζωής μου όπως θα υπέθετε κάποιος αλλά γιατί πίσω από τις όμορφες γωνιές της και τα μικρά χρωματιστά σπιτάκια της παλιάς πόλης κρύβεται μια αξιοθαύμαστη ιστορία που δεν ξέρουν πολλοί. Δεν είναι πολύ μεγάλη ή γνωστή πόλη, κι όμως συγκαταλέγεται στα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO για τα κτήρια που φιλοξενεί και τις σημαντικές προσωπικότητες που έζησαν ή κατάγονται από εκεί.

Τη γέφυρα του Regensburg απεναντίας την έχω διασχίσει αμέτρητες φορές μα δεν τη χόρτασα. Ίσως γιατί κανένα  συναίσθημα δεν μπορεί να περιγράψει την πρώτη φορά που διέσχισα την steinerne Brücke. Ενας μήνας είχε περάσει που βρισκόμουν εκεί και εγώ περνούσα πάντα από κάτω. Δεν ξέρω αν θα μου το συγχωρήσω που δεν πέρασα νωρίτερα, ή που δεν περνούσα πιο συχνά απο κει μετά. Όμως έγινε κάποια στιγμή...

Ήταν η πρώτη Δευτέρα βράδυ του Νοεμβρίου και ήμουν πολύ κουρασμένη μετά το μάθημα Salsa. Πεινούσα και κατέβηκα στην πόλη για πίτσα σε ένα μικρό μαγαζάκι. Αφού έφαγα δεν είχα χορτάσει πλήρως, κάτι μου έλειπε.... Εκείνο το βράδυ φορούσα χοντρά ρούχα και παρά το τσουχτερό κρύο το είχα αποφασίσει να το κάνω, ήταν η κατάλληλη στιγμή. Για όλα υπάρχει η κατάλληλη στιγμή, πάντα το πίστευα και θα το πιστεύω. Ιδανικό τοπίο να βλέπεις την πόλη φωτισμένη και ήσυχη από την απέναντη όχθη. Αυτή η ηρεμία μου άρεσε, ελάχιστοι πεζοί και ποδηλάτες γιατί ήταν Δευτέρα και είχε κρύο.Θα χιόνιζε εκείνο το βράδυ και θα πάγωνε το ποτάμι μες στη βδομάδα. Με κάθε ανάσα έβγαινε καπνός και σε πλημμύριζε απόλυτη ηρεμία. Ο Δούναβης που κυλάει ορμητικός απο κάτω και συ πλέον στη μέση της γέφυρας απλά να στέκεσαι μισός στη μια μεριά και μισός στην άλλη σαν χαμένος  προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις αν ζεις ή πέθανες, αν είναι αλήθεια ή όνειρο. Τα λόγια είναι περιττά, δεν θες να κάνεις τίποτα απλά να κοιτάς  από τη δεύτερη αψίδα μια τον καθεδρικό ναό και μια τον Δούναβη που διαρκώς αλλάζει και φεύγει και προσπερνά αυτή τη μεγαλειώδη πόλη, κι απλά αρχίζεις να νιώθεις. Κενός και γεμάτος ταυτόχρονα από ένα σωρό συναισθήματα. Ποιός φανταζόταν ότι η μικρή αυτή πόλη κρύβει τόση ιστορία, τόσα μυστήρια μέσα στα σπιτάκια και τους πυργίσκους της παλιάς πόλης..

ΜΑΓΕΙΑ...

ΥΓ: Μια εικόνα όσο 1000 λέξεις.Μακάρι να αποτύπωνε όλα όσα σκέφτηκα εκείνο το βράδυ, θολή αλλά σημαντική για μένα. Μια φωτό αναμνήση....