τεράστιο νιώθω τώρα πια. Μετά από μήνες προσπάθειας,έντασης, διαβάσματος, κόπων  να ξεκλέψω λίγο χρόνο διαβάσματος και προσωπικής ηρεμίας τέλειωσαν όλα.Δεν έχω τι να κάνω πια σαν να μην υπάρχει νόημα για τίποτα. Μόνο περιμένουμε τα αποτελέσματα της φαρσοκωμωδίας που παίχτηκε το Σάββατο. Θαυμάζω τον εαυτό μου και ό,τι και να γίνει ξέρω ότι αξίζω κι ότι δεν αξίζω τέτοιον εμπαιγμό.Το πάλεψα όσο μπόρεσα μέσα στη ζέστη με τα πόδια μου να καίγονται από τον ήλιο και να τα ανεβάζω στην καρέκλα και να λέω όχι δεν θα τα παρατήσεις μπορείς να το πιάσεις με λίγο λογική και ηρεμία.Σκέφτηκα τη μαμά μου για λίγο, πόσο τη στερήθηκα και πόσα άλλα στερήθηκα για να το παλέψω ,γι αυτό ήμουν εκεί. Αυτή μου δινε δύναμη.Δε θα έφευγα μέχρι τελευταίας στιγμής και δεν πανικοβλήθηκα όπως θα μπορούσε κανείς και θα συνεχίσω να το παλεύω γιατί το ΑΞΙΖΩ και έχω πεισμώσει.Με διατυπώσεις που ήταν σαν να έχει βάλει δυσλεκτικός τα θέματα, πως να βγάλει κανείς νόημα? Αφού νόμιζα ότι έδωσα 2 φορές κατανόηση κειμένου γιατί περί αυτού πρόκειται μάλλον. Εγώ το Σάββατο δεν λές ότι έδωσα λογιστική πάντως.Μου πήρε 2 μερες να συνειδητοποιήσω τι έγινε και να συνέλθω από τη ζαλάδα, από την υπερπροσπάθεια να καταλάβω το νόημα κάθε ερώτησης. Το σκέφτομαι και συγχύζομαι.

Υγεία πάνω από όλα, περιμένουμε αποτελέσματα  και συνεχίζουμε δυναμικά. Κλαίω μόνο τα λεφτάκια μου γιατί ως γνωστή "εβραία"  μάλλον δεν θα πιάσουν τόπο. Μην προδικάζω, θα δούμε. Δεν είμαι στεναχωρημένη,πολύ θυμωμένη ναι όχι στεναχωρημένη. Το καλό είναι ότι πλέον μπορώ να κάνω χωρίς τύψεις σχέδια διακοπών με έτερον ήμισυ ή μη.

Καλό μας καλοκαίρι λοιπόν.