Μιλάμε τέτοιες ζέστες δεν έκανε ούτε το καλοκαίρι, τώρα τελευταία μέρα Αυγούστου τις θυμήθηκε????

ΕΛΕΟΣ. ΕΧΩ εξάψεις λέμε......

Και δεν είναι ότι είδα τίποτα περίεργα όνειρα που το συνηθίζω αυτές τις μέρες, μάλλον έπρεπε να κοιμηθώ μπαλκόνι για να μη ζεσταίνομαι τόσο υπερβολικά. Είπα άρχισα δίαιτα κι ας μην είναι Δευτέρα. Είπα να ξεκινήσω Σάββατο έτσι για αλλαγή μπας και πάει καλά αυτή τη φορά!Θα κάνω σχοινάκι και λίγα βάρη,να κάψω καμιά θερμίδα γιατί χτες πήγα για μπάνιο κι ένιωθα σαν τη φάλαινα που ξεφύσαγε  από το φυσητήρα κι ας με διαβεβαίωνε η αδερφή μου ότι μου πάει το καινούριο μου μπικίνι και με κάνει να φαίνομαι αδύνατη και σέξυ. Κι όποιος αντέξει..... χαχχαχαχα. Ακόμα και με αυτά τα λίγο παραπάνω κιλά....Γαμώτο, το 53 είναι αδύνατον ρε μικρό μου, ας πούμε 60 για αρχή, 58 στη συνέχεια και 53 μετά.Πρέπει να βάζεις μικρούς ρεαλιστικούς στόχους κάθε φορα γιατί αν δεν τους πετυχαίνεις απελπίζεσαι κι εγκαταλείπεις την προσπάθεια.Ας πούμε 60 μέχρι να πάω στον ενδοκρινολόγο λοιπόν, θα είναι τεράστιο επίτευγμα.... Κομμένες οι βούτες και οι "παπάρες" κομμένα τα γλυκά, οι μπύρες και τα ψωμιά (ΚΛΑΨ)Μπορεί να έχει ζέστες αλλά τελειωσε ο Αύγουστος και δεν έκανα τίποτα τελικά! Φταίει που δεν πίνω νερό γαμώτο, λές και δεν το ξέρω. Πέρσι τέτοια εποχή ήμουν πολύ καλύτερα....Πάλι ΚΛΑΨ! Αίντε σταμάτα την κλάψα κι άρχισε να κουνείς το στρουμπουλό κορμάκι να κάψεις καμιά θερμίδα..... 

ΠΑΩ ΛΟΙΠΟΝ!

Μουσακάς για εκτόνωση στις 12:30 με 2 το πρωί λίγο κουλό μου φαίνεται αλλά μόνο εγώ θα μπορούσα να το κάνω...

Μπουκουνάκι θέλω μια μεγάλη αγκαλίτσα!Ξέρεις εσύ!Εκείνες τις σφιχτές τεράστιες αγκαλίτσες σου που δεν θες να βγεις ποτέ από κει μέσα ούτε τσουνάμι να γίνει.....

Είναι τόσο ωραίο να πετάς στα σύννεφα μερικές φορές.

λαμπίκο είναι το σπίτι..... Καθάρισα και έφτιαξα τη βιβλιοθήκη και σφουγγάρισα το δωμάτιο που είχε 3 τόνους χνούδι! Το άτιμο το ξύλινο πάτωμα μαζεύει....Δεν είμαι και μανιακή με την καθαριότητα. Απλά μου αρέσει να είναι μαζεμένα και καθαρά.Όταν υπάρχει τάξη τα βρίσκεις όλα πιο εύκολα. Πωωωω ειδικά με τα καλώδια και τις συσκευές και τη χαρτούρα δεν την παλεύω....Τον τελευταίο χρτόνο έχω γίνει εξαιρετικά οργανωτική που δεν ήμουνα τόσο γιατί θέλω να ξέρω που έχω το καθετί. Κι επειδή είμαι και τηε ακαταστασίας πρέπει συνέχεια να τα μαζεύω...ΟΥΦ όπως σήμερα. Πέταξα πολλά άχρηστα πραγματάκια σήμερα που τα κράταγα μια 5ετία για συναισθηματικούς λόγους.Αλλά καινούρια πράγματα μπαίνουν στη ζωή μας και αντικαθιστούν πάντα τα παλιά, κι αυτός είναι ο κύκλος των πάντων.

μια ταινία με πολύ πολύ πολύ γέλιο.

Αγγλικό χιούμορ που μου αρέσει πολύ και γενικά μερικές φορές χρειαζόμαστε λίγο ωραίο γέλιο κι όχι αμερικανοκρυοκολιές. Τα χω βαρεθεί αυτά τα χαζοχαρούμενα έργα του κιλού που δεν λένε μία,όλα μια κοψιά και χιούμορ που έχει να κάνει σχεδόν πάντα με το σεξ. ΕΛΕΟΣ!

Λοιπόν υ υπόθεση του έργου έχει ως εξής.

Το πρωί της κηδείας του πατέρα τους, η οικογένεια και οι φίλοι του αποθανόντα, καταφθάνουν ο καθένας με τη δική του/της ταραχή και άγχος. Ο γιος, ο Ντάνιελ (ΜΑΘΙΟΥ ΜακΦΕΪΝΤΕΝ) ξέρει ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον ερωτιάρη, εκνευριστικό, διάσημο συγγραφέα αδελφό του, τον Ρόμπερτ (ΡΟΥΠΕΡΤ ΓΚΡΕΪΒΣ), ο οποίος μόλις κατέφθασε αεροπορικώς από τη Νέα Υόρκη, αλλά και να τηρήσει τις υποσχέσεις για μια νέα ζωή που έδωσε στη σύζυγό του, την Τζέιν (ΚΙΛΙ ΧΟΟΥΣ). Εν τω μεταξύ, η ξαδέλφη του Ντάνιελ, η Μάρθα (ΝΤΕΪΖΙ ΝΤΟΝΟΒΑΝ) και ο μυαλωμένος, καινούργιος αρραβωνιαστικός της, ο Σάιμον (ΑΛΑΝ ΤΟΥΝΤΙΚ) είναι στα όρια της απελπισίας γιατί πρέπει να κάνουν καλή εντύπωση στον οξύθυμο πατέρα της Μάρθας –ένα σχέδιο που κυριολεκτικά… φεύγει από το παράθυρο, όταν ο Σάιμον κατά λάθος πίνει μια παραισθησιογόνο ουσία στη διαδρομή τους προς την τελετή, κάτι που τον καθιστά επιρρεπή σε ανεξέλεγκτες κρίσεις παραληρήματος και…ξεγυμνώματος, μπροστά στα μάτια των μελλοντικών εξ αγχιστείας συγγενών του.Ο μέλλον πεθερούλης φρικάρει και γίνεται της μουρλής, οι εκφράσεις που παίρνει ο μαστουρωμένος Σάιμον είναι εκπληκτικές.
Και τότε έρχεται το αληθινό σοκ: ένας μυστηριώδης επισκέπτης (ΠΙΤΕΡ ΝΤΙΝΚΛΕΪΤΖ) ο οποίος απειλεί να αποκαλύψει ένα συγκλονιστικό οικογενειακό μυστικό. Καθώς οι θορυβώδης καταστροφές και οι απρόσμενες αναποδιές ανακύπτουν σε όλα τα οικογενειακά μέτωπα, είναι πια στα χέρια των δύο αδελφών να κρύψουν την αλήθεια από την οικογένεια και τους φίλους και να βρουν το πώς θα θάψουν όχι μόνο τον αγαπημένο τους συγγενή αλλά και το μυστικό που κρατούσε κρυφό.

Δείτε την!!!!

με πολλή πολλή διάθεση.Έφτασε ο Σεπτέμβρης και νιώθω σαν να ξεκινάνε τα σχολεία πάλι, όπως τότε που ήμουνα παιδάκι.Απ'τη μια ανυπομονούσα να ξεκινήσουμε, απ'την άλλη είχα και μια μελαγχολία.Το (καλο)σκέφτηκα χτές. Να γεμίσω ενέργεια, γνώσεις, δραστηριότητες γιατί από Σεπτέμβρη θέλω να είμαι σε φόρμα για το χειμώνα που έρχεται.Και πού χρόνος για πλέξιμο????Για καθάρισμα, για μαγειρεμα, λαϊκή? ΜΜΜΜ μάλλον τα 2 τελευταία θα τα κάνω αργά το βράδυ κάποιες φορές.Θα μπούμε σε μια νέα κατάσταση και δεν ξέρω αν μου αρέσει και πάρα πολύ, δεν γουστάρω να βγαίνουν πράγματα εκτός ελέγχου.Αλλά δε θα βγουν. Τα εχω σκεφτει! Μπαταρίες λοιπόν φορτίζουν και μπάνια για ξεκούραση και άσκηση!

Πρώτη φορά μου τυχαίνει να θέλω να κάνω ένα σωρό πράγματα και να μη μπορώ, αναγκαστικό άραγμα.Συνήθως μου αρέσει να αράζω αλλά χτες βράδυ κατα λάθος κλώτσησα ένα ποτήρι που ακούμπησα στο πάτωμα και πάτησα ένα γυαλί. Τώρα δεν μπορώ να κάνω και πολλά  γιατί περπατάω κουτσό και φοράω γάζα. Καλά τα κατάφερα πάλι. Δεξί ποδαράκι κιόλας να μην ξεφεύγουμε ε?

Διαβάζοντας το πόστο του sven πήρα το θάρρος να γράψω για ένα περιστατικό που με στεναχώρησε πολύ.Και απλά πήρα τον τίτλο του.....

Στην παραλία Βλάχου,μια παραλία ερημική λίγο έξω από Κυπαρισσία βρήκαν ένα πανέμορφο σκυλάκο παρατημένο, στη θάλασσα έτοιμο να ψοφήσει από δίψα. Κάποιος έξυπνος που τον βαρέθηκε τον άφησε δεμένο στην παραλία να μη μπορεί να φύγει να ακολουθήσει το αφεντικό του και να πεθάνει. Το πιο όμορφο και ήσυχο ζωάκι που έχω συναντήσει ποτέ. Ευτυχώς δεν το βρήκα εγώ αλλα ευχαρίστως θα έδενα σε μια κολώνα χωρίς σκιά το αφεντικό του και θα τον άφηνα να ψοφήσει σα σκυλί(Βρίζω και τα σκυλιά) Γιατί κάτι τέτοιο αξίζει σε όποιον φέρεται έτσι στα ζώα.

Το γλυκό μου το σκυλάκι, παρ'ολο που τράβηξε τόση ταλαιπωρία, δεν είναι άγριο, ίσα ίσα είναι πολύ γλυκό κι αγαπησιάρικο αλλά και φοβητσιάρικο λιγάκι. Μας είπε την ιστορία του ο μπαμπάς της φίλης μου και δεν το πιστεύαμε.Μια και δυό πήγαμε στο γείτονα που ταίζει πολλά σκυλάκια στην περιοχή και να σου τον τον "Κανέλλο" να ρχεται με κουνιστή ουρά. Πας να τον χαιδέψεις αλλά κάνει και λίγο πίσω να μην το χτυπήσεις. Σε μυρίζει 2-3 φορές και μετά κάθεται ακίνητο και το χαιδεύεις. Μόνο η ουρά κουνιέται.Ούτε να σε σπρώξει, ούτε να χοροπηδήξει, ούτε να γαβγίσει, ούτε τίποτα.Να σε κοιτάει με αυτό το πράσινο θλιμμένο ματάκι του μες στα μάτια και να σου ζητάει αγάπη.Πιο πειθαρχημένο κι ήρεμο σκύλο δεν έχω ξαναδεί. Άνετα αν μπορούσα να το πάρω το έπαιρνα, μα ποιός μπορούσε να παρατήσει ένα τέτοιο ζώο, δεν το χωρά το χαζό κι ανόητο μυαλό μου.Παραείμαι συναισθηματική μάλλον,ο κόσμος βρίθει από αναίσθητους που παίζουν με τις ζωές συνανθρώπων μας πόσο μάλλον με των ζώων...... "Κανέλλο" μου γλυκέ αν ποτέ αξιωθώ να πάρω σκύλο θέλω έναν σαν εσένα, κρίμα που δεν μπόρεσα να πάρω ΕΣΕΝΑ.