Και δεν νιώθω περίεργα. 

Δεν θέλω να βάλω τα κλάματα, δεν είμαι ούτε στεναχωρημενη ούτε χαρούμενη. Το φεγγαροφωτο με ηρεμεί κάπως στην ταραγμένη μου εβδομαδα. Από τις πιο δύσκολες, αγχωτικες μέρες ever. Φυσικά και φοβάμαι αλλά νιώθω ανακούφιση ότι η λύση βρέθηκε, λίγες μέρες υπομονή θέλει. Τρέμω ότι η μαμά θα αντιδράσει περίεργα, το τρέμω αυτό αλλά πόσο θέλω να λειτουργήσει. Πρέπει να λειτουργήσει. Να μπούμε σε πρόγραμμα ξανά, όπως τα μωρά που αποσυντονιζονται. Κι άλλα πράγματα τρέμω, τον ίδιο μου τον εαυτό τρέμω να πλησιάσω και απλά να αφεθω. Να ακουμπήσω το κεφάλι μου στο στήθος σου και να νιώθω ότι θα μείνει εκεί για πάντα καρφωμένο.Αν το θες κι εσύ. 

Είναι δύσκολο το για πάντα και καθόλου ρεαλιστικό θα έλεγα. Αλλα συνήθως δεν με πτωουν κάτι τέτοια δύσκολα, αυτό που με πτωει πιο πολύ είναι να μου το κάνεις ακόμα πιο δύσκολο. Να νιώθω ότι παλεύω μόνη μου. Δεν έχει νόημα να είσαι στον κόσμο σου.Θελω να σε φέρω στον δικό μου όσο πιο κοντά μπορώ. Είναι όμορφο 2 κόσμοι να ενώνονται και να εμπλουτιζονται χωρίς να χάνουμε τους εαυτούς μας. 

Ξέρεις???

Είμαι εξαιρετικά δύσκολος άνθρωπος, δεν παρασυρομαι εύκολα και δεν δίνω αν δεν πάρω ένα min δείγμα αυτών που θελω. Εγωισμό το λένε? Δεν ξέρω, άλλοι το αποκαλούν τσιγκουνιά άλλοι το λένε εγωισμό. Δεν είμαι τίποτα από τα 2.Απλα έχοντας δει κάποια πράγματα και συμπεριφορές από την παιδική κιόλας ηλικία, με έχουν κάνει να σκεφτώ πολύ ώριμα στο τι θέλω και τι δεν θέλω δίπλα μου. Ποια είναι τα όρια που δεν θα μπορούσες να ξεπεράσεις μαζί μου. Θα τα μάθεις πολύ σύντομα γιατί δεν θέλω να χάνω το χρόνο μου ούτε να πικραθω ξανά,  η ζωή είναι πολύ μικρή για πικρες κι εγώ θελω πάνω απ όλα να περνάω καλά να είμαι χαρούμενη γιατί αυτό μου αξίζει. Δεν μου αξίζει η γκρίνια, ο θυμός οι κρίσεις πανικού τα βράδια, η αναπόληση του παρελθόντος για άτομα που αποδείχτηκε  ότι τελικά δεν αφέθηκαν ποτέ στο να το ζήσουν στο 100% κι η σκέψη ήταν πάντα ένα κλικ πιο πάνω από τα αισθήματα. 

Ο, τιδηποτε άλλο λιγότερο, οποιοσδήποτε συμβιβασμός είναι απλά όπως το μέτριο φαγητό σε ένα μέτριο μάγειράδικο. Απλά σε χορταίνει και σε  διατηρεί στη μίζερη ζωή σου.

Το φεγγαροφωτο λούζει το δωμάτιο από το τζάμι. Μου έχει λείψει το δωμάτιο μου κι οι συνομιλίες με την Πανσέληνο. Ξέρω ότι δεν θα τις έχω ποτέ όπως πριν. 

Κανω τη σύγκριση. Για την ακρίβεια τη ν ξανακάνω. Δεν είναι δίκαιο αλλά σε όλους μας βγαίνει αυτόματα το να λειτουργούμε με πρότυπα, με παραδείγματα.Δεν παρασυρομαι εύκολα αλλά νομίζω ότι η μιζέρια τέλος, πάμε  σε πιο  γκουρμέ καταστάσεις.

Καλό μας ύπνο