θα διασχίζω τη πασίγνωστη γέφυρα του Καρόλου στην Πράγα και θα μαι πανευτυχής....  ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!

Πότε έρχομαι? Ε καλά δε θα με χάσετε κιόλας. Στiς 30 θα μαι εδώ. 

Πότε θα τα ξαναπούμε?                                                                                                           

...........

TOY ΧΡΟΝΟΥ ΜΑΛΛΟΝ αλλά υπόσχομαι να κάνω δυναμικό come back με περισσότερες πληροφορίες για τη γέφυρα του Καρόλου στην Πράγα..... That's a promise................... Προς το παρόν ας χορτάσουν τα ματάκια σας τη γέφυρα σε διαφορετικές οπτικές γωνίες...

Σας φιλώ, σας εύχομαι να περάσετε εξίσου τέλεια με μένα και καλή χρονιά αν δεν τα πούμε σύντομα......

Να ευχηθώ ολόψυχα Χρόνια Πολλά, χαρούμενα και ευτυχισμένα σε όλη τη Musicheavenoparea και υγεία κι αγάπη σε όλο τον κόσμο.....

Και το 2008 να είναι ευτυχισμένο και να πραγματοποιήσει κάθε μας ευχή και όνειρο...

Αφιερωμένο στη φίλη μου και φιλοξενούμενη για το ΣΚ  Σταυρούλα που με κάνει να περνάω τέλεια ακόμα και μετά από τόσο καιρό.... Από τότε στην Πάτρα πάει καιρός που βγήκαμε βράδυ αλλά χτές ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα... 6 το πρωί γυρίσαμε πάλι, είχαμε τους χορούς μας, τα τσιφτετέλια μας, τα κεράσματά μας από μια παρέα κι από το μαγαζί (μα πως να μην μας κεράσουν αφού η παρέα μου μόνο  μόνο χορεύαμε όλη την ώρα χωρίς σταματημό και δίναμε το κέφι στους υπόλοιπους....

5 παρά φύγαμε με πόδια διαλυμένα και μια νύστα φοβερή.Πριν λίγο σηκωθήκαμε και το πρόγραμμα προβλέπει ψώνια, βόλτα στο Λυκαβηττό -αν προλάβουμε- αλλά  και σινεμαδάκι.... Θα δείξει....

Μια γριά Κινέζα κουβαλούσε νερό με 2 μεγάλα δοχεία κρεμασμένα στους ώμους της. Το ένα μεν ήταν άψογο και κουβαλούσε πάντα όλο το νερό που έβαζε η γρια από το πηγάδι, ενώ το άλλο ραγισμένο και πάντα το πήγαινε σπίτι μισοάδειο. Έτσι 2 χρόνια τώρα η γρια κουβαλούσε μόνο  1,5 δοχεία νερό στο σπίτι. Το άψογο δοχείο ήταν πολύ περήφανο που εκπλήρωνε το σκοπο του αλλά το ραγισμένο ένιωθε ντροπή και άσχημα που μετέφερε πάντα τόσο λίγο νερό.

Μια μέρα δεν άντεξε και μίλησε στη γριά Κινέζα

"Συγγνώμη που δεν είμαι τόσο καλό όσο θα έπρεπε"

"Μα γιατί το λές αυτό είπε η γρια"

"Γιατί 2 χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό κι εξαιτίας μου επειδή έχω αυτή την ατέλεια ταλαιπωρείσαι κι εσύ"

"Πρόσεξες όμως ότι στη διαδρομή από το πηγάδι μόνο στη δική σου πλευρά φυτρώνουν λουλούδια?Πρόσεξα αυτή σου την ατέλεια και είπα να την ακμεταλλευτώ.Έτσι έσπειρα σπόρους τους οποίους ΕΣΥ πότιζες 2 χρόνια τώρα και φύτρωσαν αυτά τα λουλούδια. Αυτά τα λουλούδια τα κόβω και με τα άνθη στολίζω τόσα χρόνια το σπίτι μου.Δε θα υπήρχε όλη αυτή η ομορφιά αν δεν υπήρχες εσυ...."

Φυσικά όλα αυτά δεν οφείλονται στην "ατέλεια" του δοχείου αλλά στην ικανότητα της γριάς να δει αυτή την ατέλεια και να τη μετατρέπει σε πλεονέκτημα.Όλοι έχουμε "ρωγμές"που μπορούν να κάνουν όμορφη τη ζωή μας. Κάθε "ρωγμή" κι ατέλεια μπορεί να κάνει τη ζωή μας πλούσια κι ενδιαφέρουσα αρκεί  να βρει κανεις την ομορφία που μπορεί να προσφέρει η ατέλειά μας.

"Ραγισμένοι" φίλοι μου μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και που και που να σκύβετε και να μυρίζετε τα άνθη που φυτρώνουν στην μεριά σας. Ειναι εκει για ΕΣΑΣ! Και μην ξεχνάτε ότι αν όλοι μετατρέπανε τις ατέλειες σε κάτι όμορφο και χρήσιμο ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος......

Σας φιλώ παρέα του ΜΗ.Καληνύχτα!!!

Χτες βγήκαμε με την τρελοπαρέα που πήγαμε Γερμανία. Αλλά το καλό με περίμενε σχεδόν στη συνέχεια. Ο καλός μου φίλος ο "Τρελοβασίλης" (κατά το Πετροβασίλη από την ταινία με τη Βουγιουκλάκη") μου πρότεινε να πάμε σινεμά ή καφέ με τον φίλο του. Είπα και γω σε μια φίλη μου να έρθει. Αντί αυτού όμως Ο Μπιλ μου την έσκασε και τελικά  πήγαμε για Bowling και έπεσε πολύ γέλιο. Εγώ δεν έπαιξα γιατί πως μου ρθε και μένα με τόσο ψόφο να βάλω κοντό φόρεμα? (Ειναι της μόδας βλέπετε). Φοβόμουν μην φανούν όλα κι έτσι στη θέση της φίλης μου έριξα 4 βολές και καμία κορίνα. Ευτυχώς δεν έγινε θέαμα αυτό που φόραγα μέσα από το κολάν και το φόρεμα.Όλο δεξια κι αριστερά η καταραμένη μπάλα πήγαινε.ΓΚΡΡΡΡΡΡΡ!  Την επόμενη φορά όμως θα πάω καλύτερα, για πρώτη φορά καλά τα πήγα.Περάσα καλα γιατί δεν έπαιζα και τους κορόϊδευα όλους....Χιχι πολύ γελιο κάναμε... Πάλι καλά γιατί γλίτωσε ο Βασίλης από βέβαιο στραγγαλισμό.

Σας φιλώ όλους!!!

ΥΓ: Σας αρέσουν οι εικονίτσες και τα τραγουδάκια στο πλαίσιο του μπλοκ?

Είπα να βάλω κάτι εντός του κλίματος των ημερών.

Χτες μετά από πολύ ποδαρόδρομο και δαιδαλώδη συναισθήματα και σκέψεις στην Πανεπιστημιούπολη Πατρών και στο κέντρο της πόλης γράφω αυτό το ποστ.... 

ΔΙΑΔΡΟΜΗ  1η : Μέσα στο κρύο

4 χρόνια μετά.

Τι άλλαξε? ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ. 

Η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου ολοκληρώθηκε....ΑΧ! είναι πιο όμορφη και πιο εκλυστική από ποτέ.

Την πλαισιώνουν άριστα τα δεντράκια  και τα χιονισμένα βουνά στο φόντο, είχα ξεχάσει πόσο ωραία είναι η φύση εκεί....

Παιδί της πόλης είμαι, δεν είχα συνηθίσει να σε ξυπνάνε τα πουλιά το πρωί.

ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ ήταν ωραία....Τι άλλαξε?

Το Πάρκο της «Ειρήνης»  που κάποτε έσφυζε από ζωή, ερήμωσε...μάλλον γιατί έχασε την «Ειρήνη» του.

Το βιβλιοπωλείο ήσυχο, άδειο από παιδιά αλλά και οι δρόμοι σχετικά έρημοι.

ΓΙΑΤΙ άραγε? Πως γίνεται κάτι δικό σου να είναι ξενο?

Προσπάθησα να φαίνομαι δική τους...εξάλλου είμαι ακόμη φοιτήτρια, μόνο το πανεπιστήμιο άλλαξε...

Έτρεμα στην ιδέα ότι θα μου ζητήσουν το πάσο και θα με πετάξουν έξω με τις κλωτσιές σαν καμιά παρείσακτη.

Τι άλλαξε? ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ.

Διέσχισα ολομόναχη μέσα στο κρύο για τελευταία φορά το πλακώστροτο δρομάκι δίπλα από την εκκλησία....έκανα όπως τότε το σταυρό μου, ευγνώμων που ζούσα αυτές τις στιγμές, που μου δίνονταν η ευκαιρία να αποχαιρετήσω τα πάντα στην Πάτρα και να αφήσω πίσω μου το παρελθόν.

Τόλμησα και πήγα στην φοιτιτική εστία, στο σπίτι μου

Τι άλλαξε? ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ.

Η λέσχη ίδια και το τραπέζι του Πινκ-Πόνκ μαζεύει ακόμα πολύ κόσμο ...το ίδιο και τα παγκάκια προς τα τηλέφωνα και την τηλεόραση...

Φτιάξαμε και κινηματογραφική λέσχη (για την ακρίβεια την εξελίξαμε)

Ενσωματώθηκα  αμέσως στο χώρο, κανείς δε ζήτησε πάσο, κανείς δε με έδιωξε....

Έκανα να ανέβω τη σκάλα μα δεν άντεξα....πως να ανέβω? Δεν είχα πια κλειδί, ήμουν μια ξένη στο σπίτι της....

Μόνο από κάτω έριξα ένα βλέφαρο στο –πρωην- παράθυρό μου,πορτοκαλί κουρτίνα το κάλυπτε ......

Να με γελούν τα μάτια μου?????? δεν πάει μισός μήνας που έφυγε η φίλη μου από κει και κάποιος άλλος ζούσε τώρα τη ζωή μου........

Βάσω μου πως να ανέβω?Δεν είχα το κλειδί πια!

Όσο κι αν ζήλευα δε θα τάραζα μια δεύτερη ζωή, τη ζωή του κοριτσιού με την κουρτίνα την πορτοκαλί...... 

Είχα τελειώσει με το Πανεπιστήμιο, το ήξερε και το ήξερα...Σειρά είχε η πόλη....

Διέσχισα πάλι το πλακόστρωτο μονοπάτι. Κάνοντας σταυρό και μια στάση στην πρυτανεία αναρωτήθηκα αν δούλευε ακόμα εκεί ο καλός αυτός άνθρωπος .....

Το λεωφορείο ήρθε γρήγορα και με πήρε για τη συνέχεια του ταξιδιού μου... 

ΔΙΑΔΡΟΜΗ  2η : Μέσα στο κρύο  

Κατέβηκα στη στάση απέναντι από το σπίτι σου.

2μιση χρόνια μετά τι άλλαξε? ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ

Αλήθεια τι θα έκανες αν μάθαινες ότι μένει άλλος εκει? Είχε απλώσει ρούχα και βάλει γλάστρες στο μπαλκόνι σου. Την τελευταία φορά στο είχα σκουπίσει γιατί βαριόμουνα. Πέρασα απο κει που με φίλησες και σου είπα ότι σε αγαπάω....Τότε το ένιωθα ΧΑΖΕ! Και μετά ΤΙΠΟΤΑ.... ΘΥΜΑΣΑΙ?

Πέρασα κι από το άλλο σπίτι ... και από το δρόμο που ήταν το γήπεδο- όχι δεν πήγα- θα ήταν έρημο χωρίς εκείνον, δεν ήθελα να θυμηθώ τις προπονήσεις, ούτε που με συνόδευε τα βράδυα στη στάση, ούτε το πρωίνό εκείνο που παραλίγο να τα πώ όλα, ούτε τις μετέπειτα χαλάστρες που μοπυ κανε, ούτε το ΡΟΛΟΙ που παίζατε οι δυό σας....

Κι όμως φαίνεται ότι το κρύο πάγωσε για μια στιγμή το χρόνο και τα θυμήθηκα όλα στιγμιαία.

Στο ΡΟΛΟΙ μου όμως έτρεχε κανονικά ή ώρα. Έπρεπε να πάω στα ΚΤΕΛ.

Τι ένιωσα? ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ

Με γεμάτη και άδεια καρδιά έφυγα....Έπρεπε να φύγω, γιατί...........δεν είναι καλό να ζούμε με υποθέσεις και ΑΝ. Τι θα γινόταν αν..........?Κανείς δεν ξέρει.

Δεν είναι η ζωή μου πλέον το δωμάτιο με την πορτοκαλί κουρτίνα, το γήπεδο, η διαδρομή στο πλακόστρωτο δρομάκι κάθε πρωί αλλά είμαι χαρούμενη γι αυτό.Μια άλλη ζωή με περιμένει και πρεπει να την απολαύσω ακριβώς όπως είναι. 

Που πας μέσα στο κρύο να περπατήσεις μου ειπαν? Είχανε δίκιο...Δεν κρύωσε το σώμα μου αλλά η καρδιά μου με όλες αυτές τις αναμνήσεις.

Τι ένιωσα? ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ. 

Σίγουρα έχετε ακούσει οι περισσότεροι απο σας για το πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών Erasmus. Το θέμα είναι ότι από όταν ήρθα στη σχολή ήθελα να συμμετάσχω σε αυτό το πρόγραμμα αλλά το είχα απωθήσει σαν όνειρο μακρινό που δε θα γίνει ποτέ πραγματικότητα. Τώρα στο 5ο έτος της σχολής και μετά απο τρελές παροτρύνσεις μιας φίλης μου που έκανε πέρσι Erasmus στην Πολωνία μου μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά. Άρχισε να με τρώει η περιέργεια αν θα μπορούσα να πάω ένα εξάμηνο στη Γερμανία και να περάσω εκεί κάποια μαθήματα που εδώ ούτε με σφαίρες δε θα πέρναγα λόγω στριμάδας των καθηγητών. Εκείνη πέρασε 3 μαθήματα έτσι χαλαρά και με καλό βαθμο.

ΛΕΣ?

Λες να αξίζει τον κόπο να ξενιτευτώ? Έτσι και τη γλώσσα θα μάθω άπταιστα στην ξένη χώρα και θα ζήσω στη Γερμανία που μου αρέσει. Και που ξέρεις μπορεί να είναι και συν για το βιογραφικό μου μετα. Αλλά τι γινεται αν δεν περάσω τα μαθήματα? ΜΑ Τι γίνεται αν πάω ένα εξάμηνο και ποκοπή δε δω? Θα χω χάσει το εξάμηνο στην Ελλάδα και θα παω ακόμα πιο πολύ πισω?Οι ενημερώσεις για το πρόγραμμα ανταλλαγής ξεκινάνε τον Ιανουάριο και ενδιαφέρομαι να τις παρακολουθήσω.Θα ενημερωθώ πολύ καλά κι αν βρω πανεπιστήμια γερμανόφωνα με ίδια μαθήματα θα ναι πολύ δύσκολο να αντισταθώ στον πειρασμό και να κάτσω στα αυγά μου και στην ψωροελλαδίτσα.......

Είμαι σε δίλλημμα. Όλες οι συμβουλές δεκτές φίλοι μου.Περιμένω σχόλια

ΛΟΙΠΟΝ Αρχίζουμε!  

1)  Σκέψου πόσες νύχτες κάθε εβδομάδα, επιθυμείς να κάνεις έρωτα.

2)  Πολλαπλασίασε τον αριθμό με το 50 

 3) Στο αποτέλεσμα,  πρόσθεσε 44 

4)  Ακολούθως πολλαπλασίασε με το 200 
5)  Αν έχουν περάσει εφέτος τα γενέθλιά σου, πρόσθεσε 107. Αν ακόμα δεν τα  γιόρτασες , πρόσθεσε  106. 
6)  Τελευταίο βήμα: Στο αποτέλεσμα που βρήκες, αφαίρεσε τη χρονιά  που  γεννήθηκες  (π.χ.  αφαιρείς 1973, 1984. κτλ)
Αφού  έκανες όλα αυτά τα βήματα, θα πρέπει να έχεις έναν  αριθμό  αποτελούμενο από πέντε  ψηφία.

 

Επί  του αποτελέσματος>>> Το πρώτο ψηφίο δείχνει πόσες νύχτες την  εβδομάδα  
θα επιθυμούσες να  κάνεις έρωτα, δεν είναι αλήθεια;

 

Αλλά  δεν είναι μονάχα αυτό. Οι δύο τελευταίοι αριθμοί δείχνουν την  ηλικία  σου.  

 
Το  καλύτερο όμως έρχεται τώρα. Το δεύτερο και τρίτο ψηφίο

δείχνουν.... 
 
ΤΗ  ΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤIΜΑΣ, ΣΑ ΔΕ ΝΤΡΕΠΕΣAI!!

Σαν παιδί και γω είπα το Σάββατο να στολίσω το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Πρώτη χρονιά που το στολίζω τόσο νωρίς. Πέρσι δε στολίσαμε λόγω πένθους πρόπερσι δεν το χορτάσαμε λόγω αρρώστιας αλλά φέτος έχω πάθει πλάκα. 4 ΩΡΕΣ πήρε το δεντράκι μου το γλυκό για όλες τις μπαλες και τα μπιχλιμπίδια. Και την Κυριακή πήγα και του αγόρασα καινούρια φωτάκια, γιατί αυτά που είχαμε δε τα βρίσκω πουθενά. Όλο τον τόπο έφαγα..... Σήμερα πήρα ακόμη 2 ζευγάρια φωτάκια και 2 σωλήνες. Οι σωλήνες μου φάγαν 4 ωρες να μπουν ωπως τους ήθελα και τα φωτάκια μπήκαν σε δέντρο και παράθυρο. Ειναι φανταστικά. Από παιδί μου άρεσαν τα φωτάκια αλλά έχω παραγίνει μου φαίνεται..................

ΠΟΝΑΩ ΠΑΝΤΟΥ γιατι έκανα τον Ταρζάν σκαρφάλωνα στα μπαλκόνια, σε νεροχύτες αλλά δεν πτοούμαι.Έστειλα τη μαμα μου να πάρει εκείνη τη φάτνη που βρήκα με 8Ε και αλλα 2 ζευγάρια φωτάκια για να τα χουμε μην χαλάσουν αυτά που πήρα. Α!Να γράψω στον Αη Βασίλη?Προλαβαίνω?

ΣΚΕΤΗ ΤΡΕΛΑ Ε???

σας καλεί στην πανέμορφη Ελλάδα και σας εύχεται καλή διαμονή.

ΑΣΗΣΕΙΣ με το κιλό. Αχ πως θα ξεφύγω από αυτές?Νιώθω σαν παιδάκι δημοτικού αλλά είμαι στο πανεπιστήμιο. Όταν ήμουν δημοτικό νόμιζα ότι στο πανεπιστήμιο όλη μέρα πίνουν φραπέδες. Άτιμη παραπληροφόρηση, άτιμη κοινωνία άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους κατεβάζεις κι εμένα με έριξες πάλι 10 χρόνια πίσω.

Übungen-Übungen-Übungen. Όχι μόνο γερμανικά (αυτές τις δέχομαι αδιαμαρτύρητα) αλλά και Μικροοικονομία - Λογιστική - Εργαστήρια Excell με οικονομικές συναρτήσεις, Παρούσες Αξίες και δε συμμαζεύεται. (ΜΠΛΙΑΧ). Τι να κάνω που πρέπει να πάρω και καμιά φορά το πτυχίο μου.ΑΧΧΧΧ!

ΚΑΛΟ σας ΜΗΝΑ και καλό μου μήνα!!!!

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ = Ο μήνας των ορκομωσιών.4 το σύνολο έχω να πάω και 4 φορές να φτιάξω το μαλλί για την περίσταση. Αύριο είναι η πρώτη ορκομωσία. Να ναι καλά ο Γιάννης μου που θα μου φτιάξει την περούκα.