Ανασκόπηση  από ποσταρίσματα του παρελθόντος.....

31 Αυγούστου 2011

“Κλείνουν 2 μήνες απο κείνο το τέλειο μήνυμα που μου στειλες στη μια η ώρα το βράδυ.Βάζω στοίχημα ότι εκείνο το βράδυ που μου το στειλες δεν μπορούσες να κοιμηθείς. Ήταν αμοιβαία η αϋπνία.  Και την ίδια μέρα με αγκάλιασες στην εκκλησία, και με φίλησες. Αν χωρίσουμε θέλω να ξέρεις ότι αυτή την αγκαλιά δε θα ξεχάσω ποτέ όσος καιρός και να περάσει.ΜΟΝΟ αν πάθω ατύχημα ή Αλσχάϊμερ!”

«Θα αλλάξω, θα αφήσουμε το παρελθόν και θα κοιτάξουμε το μέλλον...»

 Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν Άγγελέ μου απλά προσπαθούν να βελτιωθούν. Και προσπάθησες τόσο γενναία που κατάφερες και  έκανες εμένα την δύσπιστη να πιστεύω  πως ο λόγος που γύρισες δεν ήταν τελικά από εγωισμό που την πρώτη φορά έφυγα έτσι όπως έφυγα ή επειδή θές να γίνονται όλα όπως ακριβώς τα σκέφτεσαι αλλά  ότι πραγματικά ήθελες να είμαστε μαζί κι είχες μια εικόνα για μας στο μέλλον όποια κι αν ήταν.

Και τι ειρωνία 31 Αυγούστου 2017 με εξοργίζει τόσο η διπροσωπία σου που σε διαγράφω από φίλο μου στο facebook. Με συγκλονίζει το να μου παρουσιάζεσαι κατά των social media και να κάνω γαργάρα  εδω και  τόσους μήνες ότι έχεις προφίλ αλλά ποτέ δεν με ενημέρωσες γι αυτό σαν να ήμουν ένα τίποτα για σένα. Αν δεν με βάζεις στη ζωή σου σε κάτι τοσο ασήμαντο τότε δεν θα με βάλεις ποτέ στη ζωή σου σε τίποτα σημαντικό όπως διαπίστωσα  αρχές Δεκέμβρη με αυτά που μου ανακοίνωσες και αφορούσαν ένα 5ετές minimum πλάνο ζωής ΣΟΥ που αγνοούσα όπως όλοι οι άλλοι. Κατά τα άλλα σε χάλασε η ¨φωτογραφία¨ με σκιές 2 ατόμων που ούτε καν φαίνονταν, αλλά με την όμορφη ξανθιά κοπέλα (για να μην χρησιμοποιήσω την έκφραση που χρησιμοποιείς εσύ που είναι πρόστυχη προς την κοπέλα που δεν φταίει σε κάτι) με την οποία έκανες την πτυχιακή σου και δικαίως γιορτάζατε γι αυτό μια χαρά την πόσταρες τη φωτογραφία με τα τσίπουρα. Α ξέχασα αυτό δεν είναι προσωπική ζωή, είναι επαγγελματική άραγε? Επειδή ήταν και το πτυχίο στη φωτό μήπως να την βάλεις στο linked in?Πιασάρικη δεν λέω.

Τα κράτησα όλα μέσα μου για να μην τσακωθούμε για πολύ καιρό, δεν άξιζε τον κόπο να χαλάσω επιπλέον τη ζαχαρένια μου  κάποιον που για δεύτερη φορά σου παραδέχεται κατάμουτρα ότι δεν τρελαίνεται για μένα.Επειδή το χουμε ξαναακούσει το παραμυθάκι σε πολύ νεαρότερη ηλικία Άγγελέ μου για τις φωτογραφίες του προφίλ και μετά από κάτι χρόνια τελικά έχουμε δει ποικίλες φωτογραφίες επίτρεψέ μου να έχω άποψη γι αυτό την οποία στην είχα εκφράσει και τότε και αυτό ήταν κι ένας τρόπος για να τσεκάρω πράγματα μου έδωσες να καταλάβω λοιπόν πολύ καλά πόσο σημαντικό ρόλο παίζω στη ζωή σου ΚΑΙ  με αυτό.

«η Ουρανία άλλαξε, την άλλαξε ο Άγγελος και χαίρεται γι αυτό. Το μόνο που δεν άλλαξε είναι το μίσος της για της φούσκες.Δε θα θελε να κλείσει ή να κλειστεί σε φούσκα με ψέμματα γιατί ξέρει πόσο άσχημο είναι. Οι φούσκες όμως ανήκουν στο παρελθόν.

Τελικά η φούσκα επέστρεψε και η Ουρανία είχε απόλυτο δίκιο γι αυτό.Εξέταζε εξονυχιστικά κάθε κίνηση του Άγγελου ο οποίος φυσικά δεν είχε αλλάξει απλά επιστρέφοντας  έδειχνε μια υπερπροσπάθεια για τη σχέση που τη  συγκινούσε.Κι η Ουρανία όμως ποτέ δεν κοίταζε το μέλλον είχε κολλήσει στο παρελθόν . Εδώ και πολύ καιρό ήθελε να ξαναγράψει τόμους ολόκληρους με ό,τι  ένιωθε.Ήξερε όμως πως αν έγραφε μόνο δυσάρεστα  θα έβγαιναν, λόγια έντονα και φοβερά σκληρά πιο σκληρά από της πρώτης φοράς. Δεν την τιμά κάτι τέτοιο όσο πληγωμένη κι αν είναι που έσπασε η φούσκα μετά από τόσο καιρό αυτή είχε αλλάξει πράγματι, πραγματικά στα τόσα χρόνια είναι η καλύτερη συνεννόηση που κάναν ποτέ πρίν από λίγες μέρες όταν η αυλαία έπεσε  κι ο καθένας τράβηξε το δρόμο του κι επίσημα πια. Μα αυτή η αυλαία έπρεπε να πέσει δεν μπορούμε να προσποιούμαστε ότι όλα είναι υπέροχα ενώ δεν είναι, είμαστε τόσο διαφορετικοί άνθρωποι εσύ σχεδιάζεις το μέλλον ΣΟΥ κι είσαι απόλυτα συγκρατημένος στα πάντα με χειρουργική ακρίβεια και ψυχραιμία, εγώ πάλι σχεδιάζω το μέλλον μου λαμβάνοντας στα σχεδια υπόψη πολλούς συναισθηματικούς παράγοντες  κι ένας από αυτούς ήταν και η σχέση μας  πάντα.

«Αγαπητέ μου φίλε και συνάδελφε σου έδωσα μια συμβουλή να χωρίσεις γιατί απλούστατα δεν θέλετε τα ίδια πράγματα εσύ και η κοπέλα σου. Εξάλλου μόνος σου το είπες "δεν τρελαίνομαι κιόλας" Δυσκολεύομαι όμως να χωρίσω και προσποιούμαι... Τι να πώ, κρίμα για την κοπέλα, δεν καταλαβαίνεις πως την πληγώνεις ? Αν σε αγαπάει δεν θα φύγει είναι χαζό να ζείτε στο ψέμα »

Τι να σχολιάσω εδώ? Κάποτε μου είπες ότι σε σύγκρινα λές ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Εγώ άλλα έβλεπα.Ναι τα έβλεπα μα είχα υποσχεθεί να προσπαθήσω γιατί είμαι εγωίστρια.Αναρωτιόμουν εδώ και πολύ καιρό αλλά προσπαθούσα να το επιβεβαιώσω ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ ο άνθρωπος της ζωγραφίας που σου έφτιαξα.Με έκανες κάποιες φορές να το πιστέψω και χάρηκα στο πως αντέδρασες τότε γιατί θεώρησες αφελώς ότι ήσουν εσύ αλλά ξέρεις κι ο ίδιος πως δεν θα τα καταφέρναμε παραπάνω.Κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε με τα μέσα που διαθέταμε πραγματικά.

 «ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ Μ'ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΒΡΙΣΚΑ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΓΡΑΦΑ.Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Όταν με αγκαλιάζεις σφιχτά αισθάνομαι ένα τρέμουλο, το ξέρεις?Τώρα ξέρω γιατί τελικά κάναμε νέα αρχή.Όχι για μια αγκαλιά, μα για την "τρεμουλιαστή" αγκαλιά σου που δεν περιγράφεται με λέξεις.»

Η  τελευταία αγκαλιά που μου κανες δεν είχε αυτό το τρέμουλο το ξέρεις? Τότε κατάλαβα ότι πήρα τη σωστή απόφαση.

Ξέρεις επίσης ότι χωρίσαμε πολύ κοντά στη δεύτερη επέτειό μας?15 Δεκέμβρη η επέτειος που τα ξαναβρήκαμε, 16 Δεκέμβρη ο χωρισμός. Ένα λάθος δεν διορθώνεται με άλλο λάθος θα ήθελα να ήμασταν ακόμα μαζί και να είμαστε καλά δεν στο κρύβω, θα ήθελα να είχαμε περισσότερα κοινά, θα ήθελα εδώ και πολύ καιρό έναν άνθρωπο δίπλα μου ΚΑΘΕ βράδυ να κοιμάμαι και να ξυπνώ μαζί του,να μπορούσαμε να μένουμε μαζί και να ζουμε μια ήρεμη ζωή. Να στολίζω δέντρο τα Χριστουγεννα και να έχω κάποιες γλάστρες στο μπαλκόνι και ένα σκύλο που θα τον υπεραγαπώ όσο τον σύντροφό μου και το σπίτι μου να είναι μικρό καθαρό μαζεμένο και ήρεμο.Να έχω στο πλάι μου κάποιον που θα ξυπνάει σαν τρελός το βράδυ ξαφνικά και θα με ψάχνει μες στο  απόλυτο σκοτάδι με αγωνία σαν να είναι η τελευταία φορά που με βλέπει. Μια φορά στα 6 χρόνια έγινε και γι αυτό αντέδρασα έτσι γιατί αισθάνθηκα έναν άλλο Άγγελο δίπλα μου και μακάρι να ταν 1000 φορές στα 6 χρόνια αυτό το συμβάν.

Αυτό δεν ήταν ούτε θα είναι ποτέ εφικτό για πολλούς λόγους που έχουν να  κάνουν με μας σαν ζευγάρι και πιστεύω πως αν το θέλαμε πολύ και οι 2 θα είχαμε κάνει τις συζητήσεις μας ή τις κινήσεις μας για να δούμε που πάμε και τι θέλουμε τόσο καιρό χωρίς να μας επηρρεάζουν οι εξωτερικοί παράγοντες. Δεν το κάναμε γιατί κι οι 2 ξέραμε την απάντηση μέσα μας. Ξέρω ένα ζευγάρι που με τις αναβολές έφτασε στην συγκατοίκιση και στα 10 χρόνια σχέσης στο γάμο. Όχι δεν ήθελα κάτι τέτοιο για μας, πάντα ήθελα να μπορούμε να  κάνουμε ταξίδια στον ελευθερο χρόνο μας ή να πάμε στο χωριό σου διακοπές γιατί εκεί έχεις σπίτι και δεν θα χαλούσαμε πολλά λεφτά. Τον 15 Αύγουστο δεν ξέρω αν άκουσες τι μου είπε η γιαγιά σου ότι θα θελε να είχα πάει κι εγώ και ότι τόσα χρόνια δεν έχω έρθει ποτέ γιατί δούλευα πάντα κι ένιωσα άβολα με αυτό. Η αλήθεια δεν είναι ακριβώς αυτή, ναι σχεδόν πάντα δούλευα τα καλοκαίρια αλλά 2-3 μέρες έβρισκα άνετα κι αν θέλαμε θα το σχεδιάζαμε μακάρι να ταν η δουλειά  αγάπη μου όλη μας η δυσκολία. Δεν το κάναμε τόσα χρόνια δεν μας βγήκε όταν είμασταν υποτίθεται εντάξει σαν ζευγάρι οπότε τώρα πια δεν είχε κανένα νόημα να αισθανόμαστε άβολα κι εγώ κι εσύ και οι οικογένεια σου ή οι λοιποί συγγενείς σου Χριστουγεννιάτικα. Εγώ τουλάχιστον σε συγγενικά σχόλια έχω λίγο τάκτ αν κάτι με κάνει να αισθανθώ άβολα εσύ δε θα μπορούσες να το διαχειριστείς με τίποτα πια. Άραγε θα μπορούσες να μου απαντήσεις κάποτε γιατί το σκέφτηκες καν να το προτείνεις αυτό το ταξίδι? Αγγελάκο μου γλυκέ δεν διορθώνεις ένα λάθος με ένα αλλο.

“Στους σταθμούς υπάρχουν αποχαιρετισμοί. Μερικές φορές είναι αναγκαίοι κι αναπόφευκτοι. Και ο πόνος είναι και για τους 2 και τα πρόσωπα δεν αλλάζουν ποτέ. Πάντα θα υπάρχει ένας Φάνης και μια Σειμέ. Ο Φάνης που είναι ψύχραιμος αλλά η καρδιά του μόνο ξερει πόσο πονάει γιατί τα κρατάει μέσα του.Την αγκαλιάζει τόσο και τη σφίγγει σαν να μην θέλει να την αφήσει να φύγει ποτέ.Και η Σειμέ που κλαίει γιατι δεν αντέχει τους αποχωρισμούς αλλά φεύγει”

Δε θέλω να κρατήσω τα άσχημα μόνο τα καλά, ούτε μετανιώνω για τη δευτεροτριτη ευκαιρία που σου έδωσα, τα καλύτερα τα ζήσαμε τότε.

 Á      Οι βραδιές που μου τραγουδούσες 

Á       Οι μακρινοί περίπατοι που κάναμε  

Á       Το ξύπνημα της καμπάνας και το χουζούρι της Κυριακής με τις αυγοφέτες και τα pankakes.

Á       Οι βραδιές κολοκυθόσουπας και φιδέ ενισχυμένο όταν ήσουν κρυωμένο και γκρινιάρικο.

Á       Η εκδρομή στην Κυπαρισσία.

Á       Η προσμονή να σε δώ κάθε φορά που ταξίδευα από Λαμία.

Á       Οι βραδιές με ΣΟΝ το πρόβατο στο δωμάτιο μου

Á       Το μαγγανοπήγαδο και το τέρας της Μόρντορ.

Á       Το ζεστό ντούς και οι βραδιές μασάζ.

Á       Το ότι έτρεξες για τη μαμά όποτε σε χρειάστηκα.(με είχες εκπλήξει τότε θετικά)

Á       Που καθαρίζαμε το πάτωμα στο σπίτι της αδερφής μου για να μετακομίσει

Á       το βράδυ που με έψαχνες μες στο σκοτάδι σαν να μην υπάρχει αύριο.

Á       Το ότι φόραγες το σκουφί που σου έπλεξα υπέρ το δέον.

Εύχομαι να το φοράς ακόμα και να μην κρυώνεις.

Αυτά, τα έγραψα ξαλάφρωσα και προχωράω μπροστά, κουράστηκα να γυρίζω πίσω

Εύχομαι σε όλους καλές γιορτές με υγεία, καλά Χριστούγεννα και καλά μυαλά είναι μια ευχή που πάντα έλεγε ο πατέρας μου και δεν καταλάβαινα γιατί την έλεγε....................