Σκαλίζοντας το κουτί με τις αναμνήσεις βρήκα αυτό το διαφημιστικό αυτοκόλλητο απο το καλοκαίρι του 1973.Είχα καλέσει το φίλο μου Γιώργο Ζωγράφο να περάσουμε μερικούς μήνες μαζί στην 5η Εποχή. Ήταν ένα συγκλονιστικό καλοκαίρι απο κάθε άποψη."Θερμό"με όλη τη σημασία της λέξης. Ο κόσμος ανυπομονούσε για τη "νέα" Νομική, που τότε δεν ξέραμε πως θα ήταν το Πολυτεχνείο,αλλά τα πράγματα είχαν δρομολογηθεί και το ποτάμι δεν γύρναγε πια πίσω.Η χούντα, αμήχανη και προσπαθώντας να κερδίσει έστω και λίγο χρόνο, έδωσε γενική αμνηστία. Έτσι μια μέρα αποφυλακίστηκε και ο Αλέκος Παναγούλης. Ο τετράκις εις θάνατον καταδικασθείς ΤΥΡΑΝΝΟΚΤΟΝΟΣ. Το ίδιο βράδυ ο Αλέκος πήρε την Οριάνα Φαλάτσι και ήρθε στην 5η Εποχή.Κάπνιζε σιωπηλός την πίπα του και άκουγε αχόρταγα.Η Οριάνα εκρηκτική και ασυγκράτιτη.Τρελλαμένη απ'τη χαρά της. Όταν τελείωσε το πρόγραμμα κι έφυγαν ο κόσμος κι οι ασφαλίτες,καθίσαμε παρέα,βάλαμε μπροστά μας ένα κιβώτιο μπύρες και ο ήλιος μας βρήκε την ώρα που αδειάζαμε το τελευταίο μπουκάλι. 
Γιώργο,Αλέκο,Οριάνα,σας άξιζε ο παράδεισος επι γης.Έτσι όπως τον ονειρευτήκατε.

Θανάσης Γκαϊφύλλιας. 

Στις αρχές του καλοκαιριού του 1968 κατέβηκα για πρώτη φορά στην Αθήνα και με περιπετειώδη τρόπο έδειξα στον Πατσιφά τα τραγούδια μου.Τέσσερα όλα κι όλα. Του άρεσαν και χωρίς χρονοτριβή μου έκλεισε το studio ΕΡΑ (Σταδίου 10) για ηχογράφηση.
Επειδή μάλιστα δεν του άρεσε ο τρόπος που έπαιζα κιθάρα,έφερε τον καλύτερο κιθαρίστα να με συνοδεύσει.Τον, απο τότε, αγαπημένο μου φίλο,Νότη Μαυρουδή.Όσο κρατούσε η ηχογράφηση,έπλεα σε πελάγη ευτυχίας. Όταν τελειώσαμε, ο Πατσιφάς που ήταν συνεχώς δίπλα μου, με πήγε σ' ένα φωτογράφο για τις ανάγκες του δίσκου.(45άρι με εξώφυλλο,παρακαλώ).Εκεί λοιπόν μου λέει,"Τι πέδιλα είναι αυτά που φοράς;Βγάλτα βγάλτα". Κι έτσι  στο πρώτο μου εξώφυλλο βγήκα ξυπόλητος.Απο τότε,κάθε φορά που του αντιμιλούσα,μου το κοπανούσε."Σε μένα ρε τολμάς και μιλάς έτσι;Ξεχνάς ότι εγώ σε κατέβασα ξυπόλητο απο την Κομοτηνή;". Ο Πατσιφάς ήταν ο μέντοράς μου και ποτέ δεν ξέχασα αυτά που έκανε για μένα.Τον θυμάμαι πάντα με αγάπη.

Θανάσης Γκαϊφύλλιας. 

ΜΑΪΟΣ 1972

Σκαρφαλωμένος με άνεση (38 χρόνια νεότερος και 38 κιλά ελαφρύτερος) στη μαρκίζα της 5ης Εποχής, βάφω και συγυρίζω την πρόσοψη του δικού μου χώρου.
Το ακριβό τίμημα της ανεξαρτησίας.