ούφφου :(

-----------begin ekmathisi kypriakis---------

Eζάωσα

Ζάβωσα, στράβωσα. Μεταφορικά σημαίνει εξεπλάγηκα, σοκαρίστηκα, εντυπωσιάστηκα, τα 'παιξα. Ενίοτε, χρησιμοποιείται και σε ελαφρώς κυριολεκτική μορφή, δηλ. πνευματική και σωματική καταπόνηση μαζί.

-----------------------end-----------------------

Η χθεσινή μέρα, πρώτη των παθών, άρχισε με στράγγισμα της πιστωτικής κάρτας, συνέχισε με νεύρα που το αυτοκίνητό μου άρχισε να ασχημίζει (λόγω σκόνης και κτυπημάτων), συνέχισε με πρήξιμο μιας συναδέλφου που κατηγορούσε απνευστί επί μία ώρα μια άλλη ότι είναι πρήχτισσα (από το ρήμα "πρήζω") και, λίγο πριν κλείσει θριαμβευτικά με την ακολουθία της Μεγάλης Δευτέρας, ακολούθησε κάψιμο του χεριού στην πόρτα του φούρνου.

Το καπάκι στην υπέροχη μέρα: Οι βραδυνές ακολουθίες της Αγίας Εβδομάδας πάντα (από τότε που καταλαβαίνω τι γίνεται δηλαδή) μου άρεσαν. Χθες, όμως, έκανα το λάθος (εν αγνοία μου) να πάω σε εκκλησία (όχι δεν είναι αυτό το λάθος, αλλά αυτό που ακολουθεί) α) αργοπορημένα, β) με Eπίσκοπο για guest dj.

Αν μπήκατε στο βλογ γιατί πήγε το μυαλό σας στο πονηρό, τώρα μπορείτε να πηγαίνετε - εξάλλου το κείμενο τελειώνει άδοξα

Κατέφθασα με αρκετή καθυστέρηση και, παραδόξως, βρήκα θέση πρώτο τραπέζι πίστα. Στην περίπτωση της εκκλησίας, όμως, αυτό δεν είναι καλό - σημαίνει πρώτη σειρά σκάμνο (=στασίδι), άρα δεν έχεις πού τους πόδας αράξαι.

Όσον αφορά στον γκεστ σταρ, αυτό είχε δύο συνέπειες. Πρώτον, για να του κάνουμε καλή εντύπωση, δεν βιαζόμαστε να σχολάσουμε, τα λέμε όλα αργά και καθαρά και μεγαλοπρεπώς και στομφωδώς δις και τρις και τετράκις και κρατάμε όλα τα ίσα και δεν δίνουμε σε κανένα άλλο.

Ψάλτης εκ δεξιών: Ιδούύ ο Νυμφίος έρχεται... εν τω μέσω της
νυκτόοςς... [...]

Ψάλτης εξ ευωνύμων: Ιδούυ ο Νυμφίος έρχεται... εν τω μέσω της
νυκτόοςς... [...]

Ιερεύς: Δικό σας...

Ιιιδδοούυ οο Ννυυμμφφίιοςς έερρχχεεττααιι....... εενν ττωω
μμέεσσωω ττηηςς ννυυκκττόοςς....

Δεύτερον, θα κάνει και ομιλία. Αποτέλεσμα, να ευχόμουν να είχα αργήσει κι άλλο - κλείσαμε δυόμισυ ώρες και κουτουλούσα κυριολεκτικά στο σκάμνο.

Προσπαθούσα να αντλώ κουράγιο από τον Επίσκοπο που δεν κάθισε ούτε δευτερόλεπτο καθόλη τη λειτουργία ενώ εγώ, με έυρος πόζων επί του στασιδίου, είχα ζαώσει... To "Δι' ευχών" ήταν η καλύτερη στιγμή της ημέρας, κηρύσσοντας τη λήξη των εργασιών σε διάφορα επίπεδα. Θέλω αυγολέμονη. Θέλω διακοπές.

Θέλω να πετάξω τώρα.

--------Begin ekmathisi Kypriakis------- 

Μάνα μου (τον/την/το) ρε...

Φράση που υποδηλοί οίκτο ή/και συμπόνοια (για τον/την/το)

--------------------end--------------------

Sike: Θα ήθελα να ασχολείσαι λίγο περισσότερο με τα του γάμου... να μη νιώθω ότι μόνη μου παντρεύομαι κι ότι εσύ το μόνο που θα κάνεις είναι να παρουσιαστείς μεγαλόψυχα στο γάμο...

Ήμισυς (άλλως Χαλάρας): Γιατί το λες αυτό; Μαζί δεν πήγαμε για τις προσκλήσεις;

S: Χμ, ναι, αλλά αν σε άφηνα μόνο θα διάλεγες το πρώτο που θα σου δείχναν...

Η: Αφού δεν με ενδιαφέρει αν θα έχει φιόγκο ή αν θα είναι μαύρο ανοικτό ή άσπρο σκούρο! Μαζί δεν γυρίζαμε να βρούμε εκκλησιά;

S: Xμ, ναι, αλλά επειδή σε τραβολόγησα και μετά που είδαμε 2 εκκλησιές βαρέθηκες κι ήθελες να φύγουμε...

Η: Αφού με ικανοποίησαν οι 2 που είδαμε, τι να γυρνάω σαν την άδικη κατάρα; Στο ξενοδοχείο δεν πήγαμε μαζί;

S: Χμ, ναι...

Η: Τι θες να κάνω, να πάω για τα λουλούδια;

S: Χμμ, όχι αυτό, όχι... Λουλούδια θέλουμε, όχι αγκινάρες...

Η: Να πάω για τα κεραστικά;

S: Ούτε, ούτε... εσύ, πέτρα σε περιτύλιγμα να σου δώσουν, θα τη φας...

Η: Να κανονίσω τις φωτογραφίες;

S: Άσε, ξέρω, θα μας βγάζουν οι φίλοι μας με το κινητό...

Η: [ύφος "Ε τότε;"]

S: [ύφος "Παραδίδομαι"] Καλά, θέλω τουλάχιστο να καμώνεσαι ότι ενδιαφέρεσαι, να με ρωτάς "τι γίνεται το τάδε;" ή "πώς πάει το τάδε;"

Η: Εγώ σου έχω πλήρη εμπιστοσύνη να τα κανονίσεις όλα εσύ... αφού εμένα το γούστο μου είναι άστα...

S: [ύφος "Αγάπη μου! Μην το λες αυτό! Αλλά δίκιο έχεις, εν έshεις υπόθεση"]

[...]

S: Ο δάσκαλος χορού ρωτάει αν μπορούμε να πάμε το Σάββατο...

Η: Με τίποτα, έχει μπάλα.

S: Χρμφ. [ύφος "κατάλαβα, δεν θα ξαναπάμε ποτέ και θα χορέψω slow τελικά"]

Η: Τώρα γιατί μαράζωσες;

S: Επειδή πρέπει να το πάρω απόφαση ότι στο γάμο μου θα χορέψω το χορό του αγγουριού.

Η: Τώρα γιατί το λες αυτό;; Επειδή δεν μπορώ να πάμε αυτό το Σάββατο;;

S: Κι επειδή η άλλη βδομάδα είναι Πάσχα, και η παράλλη πάλι Πάσχα, και μετά μένει ένας μήνας που δεν θα προλάβουμε να μάθουμε τίποτα!! [ύφος "μπουχού"]

Η: Τι θες να κάνω;;

S: Τίποτα. Τελείωσε. Θα χορέψουμε slow σαν σπαράγγια... ...Πω πω, τρέμω στη ιδέα...

H: Σκέφτηκες ποτέ ότι κι εγώ τρέμω στην ιδέα του άλλου του ταγκό;

S: :(((((((((((((( ούφφου :((((((((((((

Η: Έλα, πες του να πάμε από βδομάδας...

[...]

S: Να πάμε για περπάτημα στο πάρκο όταν σχολάσεις;

Η: Να πάμε, να πάμε.

[...]

S: Να πάμε για περπάτημα τώρα;

Η: Έχεις δει πόσο φυσάει έξω; Θα μας πάρει και θα μας σηκώσει. Άσε, πάμε αύριο...

S: Δε φυσάει τόσο, έλααα πάμεεε...

Η: Αν θες να πας μόνη σου, πήγαινε... εγώ προτιμώ να αράξω...

S: Και να με πάρει και να με σηκώσει μόνη μου;;;

Η: Γιατί αν είμαι μαζί σου θα μπορέσω να σε τραβήξω κάτω;

S: Τι εννοείς;;;

Η: Έλα ρε μωρό μου, πήγαινε μόνη, σ' αφήνω!

S: Και να με βιάσουνε;;

Η: Τι; Ποιος να σε βιάσει; Δεν σε βιάζει κανείς!

S: ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ;;; Ότι δεν είμαι rape-material?!

H: [ύφος "Θεέ μου, δώσμου υπομονή"]

Πήγα για περπάτημα με μια φίλη. Εκτός του ότι ξεποδαριάστηκα και κρέμασα μια γλώσσα νααα, με ηρέμησε τα μάλα στο θέμα χορού. Βασικά, μου άνοιξε τα μάτια - τι τον πρήζω τον καημένο αφού δεν το 'χει το παλιοταγκό;

Θα μάθουμε βαλς.

υ.γ.1 μη βαράτε, ένα αστείο έκανα :]

υ.γ.2 ευχαριστώ ;)

υ.γ.3 και τώρα, εις εμπέδωσιν του σημερινού μαθήματος, αναφωνήστε όλοι μαζί: Μάνα μου τον ρεεεεε....

Ώρα 5.45 μ.μ. στο Ιερό Εργοτάξιο Αγίου Ιγνατίου (μεγάλη η χάρη Του). Κόσμος μαζεύεται ντυμένος ως για τα Όσκαρ. Θείτσες, θείτσοι, κουμπάροι, κουμπαράδες, κομπάρσοι, συγγενείς και φίλοι, συνωστίζονται βουΐζοντας για μια θέση στον ήλιο. Ο Α' Ανδρικός Ρόλος στέκεται στην είσοδο κρατώντας ενα ωραίο μπουκέτο λουλούδια και γνέφει σε κάποιον απ' το πλήθος να του πει τι ώρα πήγε γιατί άρχισε να ιδρώνει. Η ώρα έχει πάει 5.58 και ο Α' Γυναικείος Ρόλος δεν έχει δώσει σημεία ζωής ενώ στις 6.00 ξεκινά το show. Ο κόσμος βουΐζει και κοιτάει γύρω γύρω για το ποιος θα εντοπίσει πρώτος τον Α' Γυναικείο Ρόλο. Είχαν κυκλοφορήσει φήμες για αξεπέραστα φαντασμαγορική είσοδο...

Η ώρα έχει πάει 6.01 και ο παπά-Ρόλος αρχίζει να αγχώνεται. Τίποτα δεν φαίνεται να καταφθάνει. Μήτε λιμουζίνα, μήτε άμαξα, μήτε όνος. Η αγωνία κορυφώνεται. Ο κόσμος έχει πλέον ελέγξει και τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα απ' όπου βεβαιώνεται ότι ούτε φωνή, ούτε ακρόαση, έτσι προσφεύγει στο πέμπτο σημείο του ορίζοντα - πάνω.

Και τότε είναι που βλέπει τον Α' Γυναικείο Ρόλο να κάνει ένα σάλτο μορτάλε από τις πανύψηλες σκαλωσιές ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΙΝΙΑ παρακαλώ σαν κάτι μαμμόθρεφτα - το φουστάνι της που ανοίγει σαν αερόστατο της επιτρέπει να προσγειώνεται αργά και βασανιστικά (για τους άλλους το τελευταίο, γιατί βλέπουν τι γίνεται κάτω απ' το φουστάνι και πολύ θα ήθελαν να ήταν εκείνοι το βράδυ στη θέση του Α' Ανδρικού Ρόλου). Με το κράνος που φορά και τον φυσικής ομορφιάς αερόσακο που έχει δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά.

Το πλήθος διατελεί εις έξαλλον κατάστασιν. Αλαλάζει από χαρά και ευτυχία. Ο Α' Γυναικείος Ρόλος σιγά σιγά αφικνείται στο πάτωμα, ο Α' Ανδρικός σπεύδει να την προϋπαντήσει, της δίνει το μπουκέτο και ένα φιλί στο μάγουλο (γιατί είχε οδηγίες να μην της χαλάσει το κραγιόν) και προχωρούν με συνοπτικές διαδικασίες στο μυστήριο. Ο παπά-Ρόλος τους στεφανώνει με τα κράνη, ρίχνουν κι ένα χορό του Ησαΐα, το κέφι φουντώνει και η διασκέδαση συνεχίζει στο ξενοδοχείο.

Έπειτα, με μια κεφαλιά στο κομοδίνο (εκεί που εναπόθεσα προηγουμένως τον εγκέλαδό μου) ξυπνάω. Σηκώνομαι κρατώντας ακόμη το κεφάλι μου και σκέφτομαι...

πω πω... φτηνά τη γλυτώσαμε

Φιλελεύθερος, 28 Φεβρουαρίου 1972

θέλω να βγάλω τον εγκέφαλό μου
και να τον βάλω στο συρτάρι του κομοδίνου
μέχρι το πρωί

(ότ)αν ξυπνήσω να τον πάρω
και να τον κρεμάσω στον ήλιο

και μετά, βασικά, να τον φοράω όποτε θέλω

>----------ekmathisi kypriakis----------<

Eγύρισεν μου

(μου γύρισε)

Τρελλάθηκα/Θόλωσα/Αλληθώρισα (από νεύρα/σύγχυση/απελπισία/λύπη κ.ά.)

>------------------end------------------<

Σας προσκαλούμε στο γάμο μας

που θα γίνει στις 14 Ιουνίου 2008

και ώρα 6 μ.μ.

στο Εργοτάξιο Αγίου Ιγνατίου

Ήμισυς - Σάικ

Κράνος απαραίτητο

>----!Begin Ekmathisi Kypriakis-----<

Πε αλλόνα

(πες άλλο ένα)

Δηλαδή: Πες άλλο ένα αστείο/ανέκδοτο, πες κι ένα με τον Τοτό

>----!End Ekmathisi Kypriakis----<

Περιττό να σας πω ότι στο γυμναστήριο που γράφτηκα μια φορά κι ένα καιρό (θυμάστε; ούτε εγώ), πάτησα 3 φορές. Δεν έχω υπόθεση, λέμε. Το πήρα απόφαση ότι εγώ και όποιοδήποτε είδος γυμναστικής δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε στην ίδια πρόταση. Τι να κάνω που δεν το ΄χω; Με λυπεί, δεν είναι ότι δεν με νοιάζει, αλλά there is nothing I can do about it. Το πνεύμα αθάνατο, η δε σαρξ ασθενής - κάτι τέτοιο.

Χθες, μια αγαπημένη ψυχή επιχείρησε να με πείσει να πηγαίνουμε μαζί για κολύμπι. Οι σκηνές που ακολουθούν, δείχνουν επακριβώς τι πέρασε απ'το μυαλό (το ποιο;) μου στο άκουσμα και μόνο της ιδέας (από σημερινό email):

 But you said you loved me!!!

You will pay, as God is my witness, you will pay

Yiiikeesss!! Get me OUTTA hereeee!

I don't think I like you any more :(

I want ouuuuttt!!!!

AAAAAAARRRGGHH!! NOOOOOOOOOOOOO!!!!!

Εν έχω υπόθεση :((((

Κάθε πρωί που κινώ για τη δουλειά, συναντώ κάποιες κολώνες στο δρόμο προς την έξοδο του πάρκιγκ. Αυτές είναι πολύ καλές μαζί μου, εγώ είναι που τις αποφεύγω - τις βλέπω και στρίβω, λέμε. Το ξέρω, είναι αγένεια αλλά δεν είμαι και ο πρωινότερος τύπος, δεν έχω όρεξη για σαχλίτσες πρωί ξημέρωμα.

Χθες, εκεί που έστριβα για να την αποφύγω, γυρίζει αυτή η μια και με καλημερίζει.

- Καλημέρα, απαντώ και κάνω να προσπεράσω πριν μας πιάσει στην κουβέντα.

- Πού πας;

- Δουλειά.

- Παίρνεις με;

- Μα ώσπου;

- Ως το περίπτερο, να γοράσω πίσσες (=τσίχλες).

Άντε, λέω, ευκαιρία να κάμουμε λίγο bonding, στην ίδια πολυκατοικία μένουμε.

Και την πήρα μαζί μου.

<----!Begin Ekmathisi Kypriakis---->

Εν   έχω/έshεις/έshει/έχουμεν/έshετε/έχουν   υπόθεση

(Εν=Δεν)

Μη έχοντες υπόθεση είναι οι παντελώς άσχετοι με το θέμα υπό συζήτηση, 

με καθόλου μέλλον ή προοπτική, που δεν το 'χουνε με τίποτα, οι "άστα να πάνε"

και οι κλαμένοι από της ρεγγός.

<----!End Ekmathisi Kypriakis---->