Τα χρόνια στο στρατιωτικό  27-09-84 έως 27-08-86  ήταν μπορώ να πω εύκολα.

Κομμένος δόκιμος  (δεν είχα βύσμα και κουβαλούσα με το όνομα μου το παρελθόν του Αριστερού Πατέρα και του ‘Βράχου’  του θείου Σίμου),  με πτυχίο ΑΕΙ και ειδίκευση H/Y , άρα σμηνίας Οικονομικός και υπεύθυνος της ορχήστρας της Πτέρυγας.

Δηλαδή ήμουν ο άνθρωπος της πληρωμής και της διασκέδασης οπότε μάλλον με συμπαθούσαν όλοι.

Η υγεία του Πατέρα όμως από το 85 δεν πάει καλά και  οι τιμητικές άδειες κι οι έξοδοι που παίρνω από την ορχήστρα , με βρίσκουν να φορτώνω και να ξεφορτώνω κιβώτια στις  γνωστές εταιρίες αναψυκτικών και μπύρας …

Χάνω τον Πατέρα το Μάη του  87 και παλεύω  να επιβιώσω ως υπεύθυνος λογιστηρίου το πρωί  σε γνωστή οικονομική εφημερίδα , διανομέας ποτών  το απόγευμα  και ως μουσικός session στα  studios  ηχογραφήσεων τα βράδια που με καλούσαν για κιθαριστή στις διάφορες δισκογραφικές δουλειές .

Είναι η εποχή που συγχρονίζω  στο studio μια Roland 707 που αργότερα αντικαταστάθηκε από μια Roland 626 με κώδικα FSK (εξηγώ σε άρθρο μου σχετικό με θέματα συγχρονισμού ) με το τετρακάναλο και τα synthies και ξεκινάω να φτιάχνω demos για τους πρώτους φίλους και πελάτες.

Έχω ήδη  πάρει έναν Atari ST 1MB που του έβαλα αργότερα 4 MB RAM και  DMA σε SCSI σκληρό  20 ΜΒ χωρισμένο σε 4 partitions των 5 MB έκαστο….

Μιλάμε για εποχή που έλεγαν Αυτός έχει 4 μεγαμπάιτ ραμ … , λες και είχες θαλαμηγό .

Κοιτάζω το σύστημα clone-back up που δουλεύει με 1,5 tera και παίρνει αντίγραφα ασφαλείας στο studio και σκέφτομαι πόσο γρήγορα έτρεξε η τεχνολογία.

Κι όμως στο θέμα της ιατρικής του καρκίνου , στασιμότητα.

Από το 87 που έχασα τον Πατέρα μέχρι σήμερα τίποτε το αξιοσημείωτο.

Ευτυχώς έχουν γίνει άλματα στα θέματα  Καρδιά και Γονιμοποίηση .

Ελπίζω…

Ξέφυγα όμως.

Πώς να τιθασεύσεις το μυαλό όταν κυριαρχεί το συναίσθημα ;

Συνεχίζω.

Ο ATARI (που έχω ακόμα στην ντουλάπα στο εξοχικό στο Λαύριο για ευνόητους λόγους) είναι ο υπολογιστής που βγάζει απίστευτη δουλειά από το 87 μέχρι το 95 που αντικαταστάθηκε με PC.

Μέχρι τότε συγχρονίζει με SMPTE μέσω του MIDEX (εξηγώ  και πάλι σε άρθρο μου σχετικό με θέματα συγχρονισμού ) με την μπομπίνα και όλες οι έξοδοι από μαγνητόφωνα αναλογικά-ψηφιακά , synthies , samplers ρίχνονται σε μια 48 ρα in line κονσόλα μίξης σχεδιασμένη καθαρά για recording εφαρμογές.

Το out όλων αυτών πηγαίνει στην αρχή σε μια μπομπίνα 3 κάναλη  Left Right & Cue και μετέπειτα σε dat .

Έτσι ό πελάτης έχει την δυνατότητα να πάρει τελικό προϊόν και μπομπίνα για χάραξη βινυλίου που κυριαρχεί μέχρι τότε , αλλά και dat για μελλοντική χρήση.

Το 91 διαπιστώνω αυτό που λέει η αστείρευτη  λαϊκή θυμοσοφία.

Ότι δηλαδή του υδραυλικού η βρύση πάντα στάζει και του τσαγκάρη τα παπούτσια είναι πάντα τρύπια…

Έτσι ξεκινάω δειλά - δειλά να μαζέψω το μυαλό και τις διάφορες μουσικές μου και να σκαρώσω τον πρώτο μου μεγάλο δίσκο.

Αρχίζω τις ηχογραφήσεις σε μέρες που δεν έχει δουλειά το studio.

Γνωριζόμουν ήδη κάποια χρόνια - από την εταιρεία  software  που συνεργαζόμουν  ως  product specialist - με τον Κώστα Τουρνά ο οποίος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μου για την φιλική συμμετοχή του στο πρώτο μου album .Ο Κώστας ένας καλλιτέχνης που εκτιμώ βαθύτατα και με τιμά τόσα χρόνια με την φιλία του .

Έτσι  ο Σταθμός Νέου Ηρακλείου  ο πρώτος μου δίσκος κυκλοφορεί το Μάρτη του 92 με κύρια τραγουδίστρια την Κατερίνα Ζαρούτη  αλλά δεν μπορώ να πω ότι κάνει και πολλά πράγματα εμπορικά.

Συμπαθητικές για την εποχή πωλήσεις (σήμερα θα ήταν Χρυσός) αλλά…,  φέρνει γνωριμίες και δουλειά στο studio.

Δυστυχώς η ευτυχώς στην δουλειά μας ‘σπέρνουμε’ και δεν ξέρουμε πότε και πως θα  ‘ θερίσουμε’ !

Έτσι την περίοδο 91-94 εργάζομαι ως product specialist στο τμήμα κιθάρας,ενισχυτών   γνωστού μουσικού – ηχητικού οίκου (Δεν αναφέρω ονόματα για να μην θεωρηθεί γκρίζα διαφήμιση.

Το 91 και 92 πηγαίνω στην Φραγκφούρτη στην έκθεση εκπροσωπώντας τον πιο πάνω μουσικό οίκο  .

Το Μάρτη του 92 με τιμά με την πρόσκληση του σε δείπνο στην   Φραγκφούρτη ο κύριος και η κυρία Marshall  (Jim Marshall born 1923  owner and founder of Marshall Amplification )  όπου και γνωρίζω υπέροχους και  πασίγνωστους μουσικούς από την διεθνή μουσική σκηνή.

Ας μην αναφέρω ονόματα δεν είναι το ζητούμενο .

Εκείνη την περίοδο το studio εξοπλίζεται με ότι πιο σύγχρονο υπάρχει στην επεξεργασία του ήχου .

Λαμπάτοι κομπρέσσορες , προενισχυτές , λάμπες μικρόφωνα , επεξεργαστές σήματος για post production  κ.λ.π.

Όσα χρήματα βγαίνουν τα ρίχνω ατόφια στον εξοπλισμό του studio.

Και το studio μετά από τόοοσα κύματα δείχνει να χαμογελάει .

Είναι η εποχή που αρχίζουν να καρποφορούν οι κόποι ετών και  συνειδητοποιεί  η Μάνα ότι ο δρόμος της Μουσικής είναι πλέον μονόδρομος και αέρας αναπνοής για  μένα…

Συνεχίζεται…

Οι ηχογραφήσεις για την νέα μου δισκογραφική δουλειά ξεκίνησαν.

Πάλι αυτό το όμορφο , μοναδικό , συναίσθημα της  χαράς της δημιουργίας που κατά την γνώμη μου είναι η ομορφότερη και λεπτότερη απόλαυση της ζωής.

Είκοσι χρόνια τώρα κι ακόμα αντέχει ίδιο κι απαράλλαχτο συναίσθημα  όπως την πρώτη φορά.

Το ραντεβού με κάποια από τα παιδιά που θα συμμετέχουν  στο νέο μου album είναι κατά τις 6 το απόγευμα .

Είναι πέντε παρά , κατεβαίνω με τον καφέ στο χέρι  στο studio , αλλά και πάλι αυτή η έξαψη , αυτή η συγκίνηση , ειλικρινά δεν ξέρω πώς να το περιγράψω  …

Σαν να ηχογραφώ για πρώτη φορά.

Σίγουρα δεν είναι από τους 39 βαθμούς που έχει έξω .

Ανοίγω τον κλιματισμό , στήνω μικρόφωνα , ανοίγω λαμπάτους προενισχυτές  και  το μυαλό αρχίζει και … μετράει στιγμές

1984 Ιούνιος .

Χρωστάω Μακροοικονομία 3 ου έτους.

Καθηγητής Θεόδωρος Λιανός .

Τα υπόλοιπα μαθήματα του 4 ου έτους και τις μεταφορές τα έχω περάσει.

Κατεβαίνω στην σχολή για να δω τα αποτελέσματα.

Επιτέλους ! Πέρασα ! Πήρα πτυχίο !

Το είχα δώσει το συγκεκριμένο μάθημα 7 φορές !!!

Καθώς παρατηρώ το όνομα μου στον πίνακα ανακοινώσεων  οι πρώτες σκέψεις.

Κόβω την αναβολή ,πάω φαντάρος, πουλάω την   XT   Enduro μου .

Μέχρι να γυρίσω στο σπίτι στην Καλογρέζα από την Πατησίων  η δεύτερη μεγάλη σκέψη είχε ωριμάσει…

Με τα χρήματα της μηχανής και τις όποιες οικονομίες μου από το σιδηρουργείο του πατέρα, μέχρι να φύγω για το στρατό, θα πάρω το τετρακάναλο της Yamaha MT 44.

Μοιράστηκα τις σκέψεις μου με τον συχωρεμένο  Μαστρο-Κώστα και έπειτα με την Μάνα.

Η Μάνα χάρηκε, τέλειωσα με την σχολή ,  θα πουλούσα την μηχανή , μα καθόλου δεν χάρηκε που θα φευγα για το στρατιωτικό μου.

Ό  Πατέρας μου προβληματίστηκε τόσο που σταμάτησε την ηλεκτροκόλληση .

Άναψε τσιγάρο και ξεκινήσαμε την κουβέντα.

Άρχισε να διαπιστώνει ότι αυτή η σχέση με την Μουσική ήταν κάτι παραπάνω απ όσο μπορούσε να φανταστεί όταν εκεί γύρω  στο 69 μου αγόραζε την πρώτη μου κιθάρα από το Μοναστηράκι αξίας 500 δραχμών τότε αλλά τεράστιας συναισθηματικής αξίας για μένα σήμερα…

Τον προβλημάτισε η πώληση της μηχανής  και άρχισε να με ρωτάει τι είναι το τετρακάναλο.

Τι το χρειάζομαι αφού έκοψα την αναβολή ;

Τόσα πολλά γι αυτό το μαραφέτι  ;

Δεν το αγοράζεις αφού τελειώσεις τις υποχρεώσεις σου με το στρατό ;

Μα ο γράφων που δεν φημίζεται για την υπομονή του λίγο πριν τις 27/09/84 που παρουσιάστηκε είχε βάλει πάνω - πάνω στην ντουλάπα το MT 44 να περιμένει την πρώτη άδεια από την 124 ΠΒΕ στην Τρίπολη.

Η δε χαρά της Μάνας ήταν τόσο μεγάλη για το πτυχίο και για την πώληση της μηχανής,  που μετά την πρώτη και μοναδική μου  μετάθεση στην 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα , τον έπεισε τον πατέρα μου και μου έκαναν δώρο το Roland Juno 106 και την Ovation Adamas Collector του 1984 !

Η αρχή είχε ήδη γίνει.

Το μικρό studio στην Καλογρέζα  είχε ξεκινήσει με πολύ μεράκι , το 4κάναλο , το synth , την ηλεκτροακουστική  συν την Κλασσική μου κατασκευής του 1974.

Την Κλασσική μου την είχα αγοράσει το καλοκαίρι του 1975 από το οργανοποιείο Παναγή με το μυθικό για την εποχή ποσό των 9000 εννέα χιλιάδων δραχμών !.

Θυμάμαι ότι δούλευα ένα ολόκληρο  καλοκαίρι  ως πωλητής στα παπούτσια του Πετρίδη , ψηλά στην Πανεπιστημίου στο Σύνταγμα,για να πάρω την συγκεκριμένη κιθάρα.

Η συγκεκριμένη κιθάρα συμμετέχει σε περισσότερες από 150 δισκογραφικές δουλειές από τότε μέχρι σήμερα.

Έτσι εκεί γύρω στα τέλη του 84  αρχίζουν τα πρώτα δοκιμαστικά demos αλλά και η συνειδητοποίηση  από την πλευρά των γονιών  ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει πέρα από την σχέση μου με την κιθάρα, που εκείνη την εποχή ονομάζεται Home & Studio Recording .

Τους εξηγώ τις  έννοιες  ηχοληψία, ενορχήστρωση ,  αλλά …

Μόλις έφτασε ο πρώτος συνεργάτης και του ανοίγω για να ξεκινήσουμε την ηχογράφηση μέχρι να έρθει και η επόμενη συνεργάτις .

Συνεχίζεται…

Μιά φορά
Μουσική Ενορχήστρωση Κιθάρες : Σίμος Κουσκούνης
© 2011 WaveMusic

Μιά φορά by Room-S Recording Studios