Χμμ... καιρό είχα να γράψω εδώ... και δυστυχώς δε γυρισα για καλό...το παρακάτω είναι κάπως προσωπικό και για να πω την αλήθεια δεν έχω συνηθίσει να γραφω σε μπλογκ προσωπικά πραγματα... αλλά ειμαι σιγουρος ότι θα έχετε βιώσει ανάλογες καταστάσεις... και θα έχετε κάτι να πείτε... οπότε θα το μοιραστώ μαζί σας

εντάξει είμαι αισιόδοξος άνθρωπος γενικά, αλλά αυτή τη χρονική περίοδο είμαι σε ένα αδιέξοδο.

σε λίγο καιρό φευγω (οριστικα) εδώ από τα βόρεια (Ξάνθη) και κατεβαίνω στα νότια (Λαμία ή Αθήνα)...

η κοπέλα που έχω είναι στην Κομοτηνή και δε μπορει να φύγει από εκεί για διαφορους λόγους (δουλειά κτλ.), εγώ συνεχίζω με το στρατό που σημαίνει ότι δε θα ταξιδεύω ελεύθερα όπου θέλω... οπότε όταν δε μπορείς να δεις κάποιον λόγω μεγάλης απόστασης (600+ χλμ.), τι κάνεις? εντάξει μπορείτε να μου απαντήσετε πολλά εδώ, αλλά αλήθεια τι κάνεις? μπορείς να συνεχίσεις να επικοινωνείς και κάποια στιγμη θα βρεθείτε ή όσο παει... μπορείς να συζητησεις και να το κλείσεις φιλικά το θέμα (εστω και αν δε το θες)... μπορείς να συνεχίζεις να πιστευεις στα ρομαντικά θαύματα, ότι θα γίνει κάτι που θ'αλλάξει αυτό που φαίνεται που θα συμβει.... μπορει,μπορει... πολλά μπορει!

εντάξει η ζωή συνεχίζεται αλλά γιατί νιώθω σαν να έχω παγιδευτεί μέσα σ'ενα παιχνίδι που είναι ωραίο αλλά όσο και δε το σκέφτομαι ξέρω ότι θα τελειώσει. θα έχει ημερομηνία λήξης, θα σταματήσει... Είμαι ρομαντικός και θέλω να πιστεεύω ότι το αγόρι με το κορίτσι τα καταφέρνουν όπως στις ταινίες αλλά δυστυχώς ο κοσμος μας δεν είναι ετσι... είναι κάτι που θα στο καταστρέψει αυτό!

και επειδή -δε ξέρω αν είναι μοιραίο- ο Νοέμβριος είναι ο μήνας που μου έχουν τύχει τα καλύτερα και τα χειρότερα... ->

'Cause nothin' lasts forever
And we both know hearts can change
And it's hard to hold a candle
In the cold November rain.

So never mind the darkness
We still can find a way
'Cause nothin' lasts forever
Even cold November rain...