Εδώ είμαι πάλι!

Ουφ! Δεν μπορώ, κουράστηκα! Συνέχεια τρέχω. Είμαι πολυάσχολος πλέον!!
Τι είπες? Που τρέχω?? Χαχαχ..  Άκου.. Που τρέχω ρωτάει!!!  ...    ...

..Αλήθεια, που τρέχω??
Δεν ξέρω! Στα σίγουρα όμως δεν βρίσκω χρόνο να κάτσω!

Πως γίνεται αυτό.. Να μην έχω στο ημερήσιο πρόγραμμά μου κάτι πέρα από τα καθιερωμένα,
-(βλ. Δουλειά, Μαθήματα, κλπ.)- και στο τέλος να βρίσκομαι να τρέχω ολημερίς, ως σαν τον Βέγγο στον "Μπακαλόγατο"!! Όχι.. Αυτός ήταν ο Ζήκος.. Τέλος πάντων!

Τι έλεγα? Α, ναι! Έτσι λοιπόν.. Και προκύπτουν μικροπράγματα στην ουσία! Αλλά δεν προκύπτουν μόνο, τα βάζω κι εγώ την τελευταία στιγμή!
Έ, έτσι δεν μπορώ όμως να δικαιολογήσω στον εαυτό μου το πως πέρασε η μέρα! Εκεί που όλοι κάνουν έναν απολογισμό της ημέρας που πέρασε και ένα πρόγραμμα για την επόμενη, εγώ δεν έχω πρόγραμμα για την επόμενη η οποία βρίσκεται εν τέλει να είναι full και ο απολογισμός μένει κενός! ..Με εννοείς???

Η ρουτίνα, ρουτίνα λοιπόν και δεν υπάρχει και χρόνος για να την αλλάξω..


Και κάπου εδώ, θυμήθηκα ένα post που είχε γράψει το Emaki (και ο Εαυτός της)..
(  "Διαβάζω, μαθαίνω και νιώθω...από άλλους! ", 09 Νοεμ 2006. Όσοι δεν το έχετε διαβάσει ήδη, κάντε το αν θέλετε! -Που ξέρεις, μπορεί να το θυμηθείς κι εσύ κάποια στιγμή!-)
Ακούς Εμάκι??? Ναι το θυμήθηκα.. Τελικά το πρόβλημα, μάλλον είναι στη λάθος οργάνωση.. και έχω γεμίσει άμμο!

Αλλά πίστεψέ με.. Αυτό δεν το έχω ξεχάσει στιγμή! Και όπως πάντα, έτσι και τώρα..
..Όσο γεμάτη και αν είναι η ζωή μου, πάντα υπάρχει χώρος για έναν καφέ με κάποιο φίλο!
Και ευτυχώς που υπάρχει.. Οφείλω να τον δημιουργήσω!

Τα υπόλοιπα ελπίζω να λυθούν σύντομα.. Και θα λυθούν που θα πάει!
Ουφ! κουράστηκα πάλι.. Δεν περιγράφω άλλ   ..

                 
Ω, ναι κύριοι.. Σήμερα είναι η μέρα μας!

Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε την ημέρα του "Αγίου Βαλεντίνου"..
Το ξέρετε το παραμύθι.. Πρέπει να πάρουμε στην αγαπημένη μας το λούτρινο αρκουδάκι, να της πάρουμε μια αγκαλιά λουλούδια, να τη λούσουμε με δώρα, και λοιπά συναφή μπιχλιμπίδια που θα την κάνουν να νιώσει ρομαντικά..
Μια μέρα, καθαρά "γυναικεία" η οποία φροντίζει ώστε οι γυναίκες να αισθάνονται ξεχωριστές..

Σύμφωνα με την επίσημη βίβλο των επετειών λοιπόν,
σήμερα  14 Μαρτίου, τιμούμε την Παγκόσμια Ημέρα
"Μπριζόλας και Πεολειχίας" (STEAK & BJ Day)..

Επειδή βεβαίως, δεν είναι ευρέως γνωστή επέτειος και οι σεμνότυφοι φροντίζουν να την αποκρύπτουν, σας ενημερώνω ότι αυτή ξεκίνησε το 2002 με πρωτοβουλία του ραδιοφωνικού παραγωγού Tom Birdsey, του FNX Radio 103,7 του Rhode Island / ΗΠΑ. Στο Ιντερνετ η -περί ης ο λόγος- επέτειος, κάνει θραύση.

Είναι η ανδρική εκδοχή της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου και γιορτάζεται σήμερα, ακριβώς ένα μήνα μετά τον Βαλεντίνο. Ως είναι φυσικό αυτή την ημέρα όλες οι πρωτοβουλίες ανήκουν στη γυναίκα.

Πώς συνηθίζεται να τιμάται?
Στην αρχή η γυναίκα προσφέρει στον φίλο, σύζυγο, σύντροφο της μία καλοψημένη μπριζόλα (ή όπως εκείνος την επιθυμεί), και στην συνέχεια
την ... "υπέρτατη ηδονή"!

Απλή και -βάση του τίτλου- αυτοεπεξηγούμενη, η συγκεκριμένη ημέρα
έχει δημιουργηθεί ώστε και οι κυρίες πλέον, θα μπορούν επιτέλους να δείξουν στον άντρα, πόσο πολύ νοιάζονται γι' αυτόν!!

Ούτε καρτούλες.. ούτε λουλούδια.. ούτε μπιχλιμπίδια..
.."Just a Stake and a BJ " !!


Χρόνια Πολλά  &  Καλή σας όρεξη..

  

 



 ..Παιδεύτηκα  αλλά
   τουλάχιστον, μου βγήκε ..η φιγούρα!      ; )



 ( Ο στόχος επετεύχθη, με απόλυτη επιτυχία!
   Παρ' όλα αυτά, συνεχίζω να έχω τις εν-stasis μου, από το
   προηγούμενο post! )

 
 -"Θα γίνεις διευθυντής μπάντας", λέει..

 -Ωραία.. και τι πρέπει να κάνω??

 -Τον τρελό..

 -Έ?
 
 -Έλα.. Τα χέρια στο ρυθμό,  απόδοση της έντασης και το κυριότερο.. ..Φιγούρα.. πολλή φιγούρα..

 Δειλά-δειλά και σφιγμένα κι εγώ λοιπόν, ξεκίνησα να κάνω πρακτική πάνω σε κομμάτια.. Αλλά ρε γμτ, δε μου βγαίνει η φιγούρα.. Τι να κάνω?? Και πλησιάζει η ώρα της "Ιεράς Εξέτασης".. Αγχώθηκα τώρα!

 -Τέλοσπαντων, θα το ξεπεράσω.. Για πάμε.. Και που είναι η ορχήστρα που θα διευθύνω?

 -Ποια ορχήστρα (μειδίαμα) ?? CD player είναι η απάντηση!

Άντε τώρα να διευθύνεις το track 1..
Βάλε το Oboe στο 03:32, κράτησε κορώνα από το 4:46, αυστηρά έως το 4:49..

"Συγγνώμη κύριε βιολονίστα.. Ήσασταν ο μόνος που δε με κοίταξε ούτε στιγμή!"

Να πω την αλήθεια.. Και καμία-δύο φορές που τους άφησα μόνους.. μια χαρά τα πήγαν!! Δε μπορώ να πω, είναι άριστοι μουσικοί.. Διαλεγμένοι από τα καλύτερα CDs, των καλύτερων μουσικών συλλογών!

Εύλογα λοιπόν, απορώ και προβληματίζομαι..
Τι χρειάζεται ο διευθυντής σε μια μπάντα??

Α! Nαι ρε.. πως δεν το σκέφτηκα? Είπαμε.. Κάποιος χρειάζεται για να κάνει τη φιγούρα!! ;)

-------------
Σας αφήνω τώρα, γιατί πέρασε η ώρα και έχω πρόβα με τα "παιδιά"..