Τρελαίνομαι γιατρέ μου;
Τρελαθείτε γιατί χανόμαστε
17 Ιουλίου 2008, 18:36
Και πάλι πίσω...


Χάθηκα. Μπορεί να ήμουν εδώ, αλλά στην ουσία έλειπα. Στον καθρέφτη δεν έβλεπα πια το είδωλο μου αλλά μία ξένη που με κοίταζε με απορία. Έκανα συνεχώς εκπτώσεις στις επιθυμίες μου ή για την ακρίβεια δεν είχα επιθυμίες. Ούτε όνειρα καινούρια.

Τα βιβλία μου έπιαναν σκόνη στον κομοδίνο μου. Το ίδιο και κάτι ταινίες στο τραπεζάκι της τηλεόρασης. Ενδιαφέροντα μηδέν. Ασχολίες τίποτα. Όρεξη ούτε για πλάκα. Γκρίνια μπόλικη.

Έπαθα σοκ όταν μόλις χθες συνείδητοποίησα πως έχουμε Ιούλιο και είμαστε στη μέση του καλοκαιριού.

Τέλος όμως πια με όλα αυτά...

Χθες, μετά το σοκ, εξέφρασα δυνατά καινούρια επιθυμία. Και απελευθερώθηκα. Ένα ολοκαίνουριο "θέλω" που μου εξιτάρει το ενδιαφέρον φύτρωσε στο μυαλό μου και αμέσως έβγαλε καρπούς. Βγήκαν κι άλλα, κι άλλα...Γέμισε το μυαλό και η ψυχή μου. Παιδιάστικες επιθυμίες σίγουρα. Αστείες; Μπορεί. Αλλά δικές μου!!!

Αρκούσε αυτό για να βγω από το λήθαργο και να έχω περισσότερη όρεξη από ποτέ. Είμαι εδώ! Γύρισα και σκοπεύω να μείνω!

Οι λεπτομέρειες εν καιρώ...

9 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
04 Ιουλίου 2008, 17:44
Αρχαιολογίες...


Θύμησες από καιρό ξεχασμένες.

Αγιασμένες από το πέρασμα του χρόνου.

Νοτισμένες από το αγιάζι της θάλασσας.

Θύμησες γλυκόπικρες από τα χρόνια που κύλησαν. Γιατί ο χρόνος είναι εχθρός μα και φίλος μαζί. Μας ωριμάζει, μας δοκιμάζει, μας προσφέρει απλόχερα χρώματα από την παλέτα των συναισθημάτων αλλά έχει κι αυτό το ελάττωμα να αφαιρεί κάτι από τη μαγεία τους.

Όπως τα βότσαλα στην ακροθαλασσιά που όσο τα βρέχει το αλμυρό νερό, γυαλίζουν περήφανα στο φως της μέρας, αλλά ο ίδιος ο ήλιος τους αφαιρεί αυτή τους γυαλάδα, όταν το κύμα σταματάει να τους προσφέρει το χάδι του.

Θύμησες που εμείς απαρνηθήκαμε, θύμησες που απλά ξεθώριασαν και άλλες που εμείς αφήσαμε να ξεχαστούν.

Δεν θα σας διηγηθώ καμία ιστορία, ούτε θα σας πω παραμύθια, γιατί δεν είναι. Είναι αυτός ο μαγικός τρόπος που είχε η ρημάδα, η ζωή να μας στήνει καρτέρι για να μας εκπλήσσει και να επαναφέρει τις θύμησες αυτές. Και πιστέψτε με δεν υπάρχει πιο υπέροχο συναίσθημα από το να είσαι εσύ ο κομιστής των αναμνήσεων.

Είτε αυτές καθ’ αυτές, είτε απλά να το προκαλέσεις...

Μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού:

-Τι θα γίνεις καλή μου όταν μεγαλώσεις;

-Αρχαιολόγος... συναισθημάτων και αναμνήσεων.

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Συγγραφέας
sunnybeach
ιδιωτ. υπάλληλος
από ΘΡΑΚΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/sunnybeach

Ιστορίες καθημερινής τρέλας και μη.



Επίσημοι αναγνώστες (15)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links