...του Νικόλα του Παπάζογλου, του αξέχαστου και μοναδικού καρντασιού μας. Κι αυτός, ανάλογα απλός, λιτός, σεμνός, με ανάλογη στάση ζωής και θεώρηση για τη μουσική. Και κάτι τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό και σημαδιακό, είναι ΚΑΙ...ΣΑΛΟΝΙΚΙΟΣ...!!!

Δημήτρη, σ΄αγαπάμε και θέλουμε πάντα να σ΄ακούμε γιατί γαληνεύεις τις ψυχές μας και νιώθουμε ασφαλείς, έτσι όπως μας ταξιδεύεις...

Μας ψεκάζουν με χημικές ουσίες για να επηρεάσουν το DNA μας, με σκοπό να μας μετατρέψουν σε πειθήνια όργανα σκοτεινών δυνάμεων. Η γη δεν είναι στρόγγυλη αλλά εντελώς επίπεδη, σαν ταψί. To 666. Ο άνθρωπος ποτέ δεν πήγε στη Σελήνη. Ο κορωνοϊός δεν είναι παρά ένα καλομελετημένο σχέδιο καταστροφής του πληθυσμού της γης, τα δε πολυαναμενόμενα εμβόλια είναι εφοδιασμένα με μικροτσίπ  που σκοπό έχουν τον παντελή έλεγχο της ζωής μας από μια ανώτερη εξουσία. Το ίδιο και η νέα 5G τεχνολογία…

Τα παραπάνω δεν είναι παρά λίγες μόνο από τις θεωρίες συνομωσίας που κυκλοφορούν και μεταδίδονται με αστραπιαία ταχύτητα τελευταία, αποκτώντας, δυστυχώς, αρκετούς οπαδούς. Μία πρόσφατη θεωρία συνομωσίας -με μεγάλη απήχηση στις Η.Π.Α. αλλά που αρχίζει να κερδίζει έδαφος  σε Γερμανία και  Μ. Βρετανία- είναι η αποκαλούμενη QAnon-θεωρία συνομωσίας που υποστηρίζει πως οι Δημοκρατικοί στις Η.Π.Α. καθώς και οι διασημότητες του Χόλλυγουντ είναι σατανιστές παιδόφιλοι που τρώνε παιδιά…

Οι διάφορες θεωρίες συνομωσίας, που κατά καιρούς  εμφανίζονται, δεν αποτελούν κάποιο νέο φαινόμενο καθώς υπάρχουν εδώ και πολλούς αιώνες. Η δύναμη, όμως, των σύγχρονων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, σε συνδυασμό με την ολοένα αυξανόμενη κοινωνική και οικονομική ανασφάλεια, τις κάνει να διαδίδονται με ταχύτητα αστραπής.

Οι θεωρίες συνομωσίας έχουν, κατά κάποιον τρόπο αντικαταστήσει τις αιρέσεις. Το νέο στοιχείο εδώ είναι πως έχουν αρχίσει να τις χρησιμοποιούν στη ρητορική τους και ηγέτες (συνηθέστατα ακροδεξιοί) δημοκρατικών χωρών, όπως ο Τραμπ, οι πρωθυπουργοί της Ουγγαρίας, Πολωνίας και Βραζιλίας, με σκοπό να ισχυροποιήσουν τη θέση τους στην εξουσία. Σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο πολύπλοκος, τέτοιου είδους θεωρίες -ιδιαίτερα όταν συνεπικουρούνται και από αδίστακτους δημαγωγούς «τύπου Τραμπ»- αποκτούν μεγάλη απήχηση γιατί, με έναν πολύ απλό και γενικό τρόπο, απλουστεύουν και «εξηγούν» πολύ σύνθετες καταστάσεις…

Κάποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί πως υποστηρικτές αυτών των θεωριών είναι άτομα με κάποιου είδους ψυχοπαθολογία και παρανοϊκές τάσεις. Άσχετα από το αν τα άτομα αυτά είναι πιο ευάλωτα απέναντι σε τέτοιου είδους υλικό, η εξήγηση του φαινομένου των θεωριών συνομωσίας δεν είναι τόσο απλή. Υπάρχουν και πολλοί υποστηρικτές τους που είναι μέσοι καθημερινοί άνθρωποι, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει μια συνέργια ανάμεσα σε μια ψυχολογική προδιάθεση και στην ψυχολογία του πλήθους που αποδέχεται άκριτα τα μηνύματα ενός ατόμου/ηγέτη/αρχηγού ομάδας τον οποίο πιστεύει, ιδιαίτερα σε καιρό κρίσης…

Ένα ακόμα κοινό χαρακτηριστικό των θεωριών συνομωσίας -που, ταυτόχρονα, κάνει πιο κατανοητή την απήχησή τους- είναι το ότι ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σε καιρούς μεγάλων κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικών κρίσεων, στη διάρκεια των οποίων οι σημαντικές ψυχολογικές ανάγκες των ατόμων -όπως είναι η ύπαρξη πληροφόρησης και γνώσης, το αίσθημα υπαρξιακής ασφάλειας και αυτονομίας και, τέλος, η ανάγκη ύπαρξης μιας θετικής αίσθησης για τον εαυτό τους- δεν καλύπτονται.

Την περίοδο που διανύουμε, η μέγιστη κρίση που βιώνουμε ονομάζεται «πανδημία του κορωνοϊού», με όλες τις γνωστές συνέπειές της. Η απομόνωση, η ματαίωση, οι κάθε μορφής απώλειες και η πόλωση ανάμεσα σε υποστηρικτές και μη διαφόρων «θεωριών» ή απόψεων δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την υιοθέτηση τέτοιου είδους θεωριών που υπεραπλουστεύουν πολύ περίπλοκες και πρωτόγνωρες καταστάσεις, δίνοντας, με τον τρόπο αυτόν, και μια αίσθηση πρόσκαιρης, έστω, ανακούφισης, ακόμα και σε άτομα που, κάτω από διαφορετικές συνθήκες, θα γελούσαν με τις θεωρίες αυτές…

Με αφορμή το χείμαρρο των αποκαλύψεων περί σεξουαλικής κακοποίησης/παρενόχλησης, εργασιακού εκφοβισμού και ωμής άσκησης εξουσίας, που ήρθαν στο φως τις τελευταίες δύο βδομάδες με θύματα κυρίως γυναίκες και που, σίγουρα, αυτά δεν είναι παρά μόνον η κορυφή του παγόβουνου, θα ήθελα να αναφερθώ σε εκείνον τον τύπο της προσωπικότητας κάποιων ατόμων που θα τον αποκαλέσω πολύ απλά ως «λύκος με προβιά». Τα άτομα αυτά έχουν έναν ψυχισμό όπου κυριαρχεί ο ακραίος εγωκεντρισμός και κυνισμός και η καθολική απουσία ενσυναίσθησης για τους άλλους, με ότι όλα αυτά συνεπάγονται.

Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι πως τα άτομα αυτά δίνουν, αρχικά, την εντύπωση ενός γοητευτικού, φιλικού και με ειλικρινές ενδιαφέρον για τον Άλλον ατόμου, μέχρι να τον «αφοπλίσουν» συναισθηματικά και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του. Στη συνέχεια, το πρόβατο αρχίζει σιγά-σιγά να εξαφανίζεται, προσλαμβάνοντας τη μορφή ενός πεινασμένου, αδίστακτου και ανελέητου λύκου. Αυτή ακριβώς η μεταμόρφωση κάνει τις όποιες συνέπειες ακόμη πιο οδυνηρές γιατί ισχύει αυτό που είπε ο Baldassare Castiglione: «Δεν υπάρχει σκληρότερη μορφή κακίας από αυτήν που φυτρώνει από το σπόρο της καλοσύνης»…

Τα άτομα αυτά, όποτε, για προσωπικούς λόγους, το θεωρούν αναγκαίο, ίσως και εξαρχής για να αιφνιδιάσουν και να σοκάρουν το θύμα τους, χρησιμοποιούν, δίχως καμία απολύτως συστολή, τον εκφοβισμό, την παθητική ή ωμή επιθετικότητα (λεκτική ή μη), την ενοχοποίηση, το συναισθηματικό εκβιασμό, το σαρκασμό, την υποτίμηση και τη χειραγώγηση του Άλλου, προς ικανοποίηση της εκάστοτε επιθυμίας ή στόχευσής τους. Οι συνέπειες  που αυτή τους η αντιμετώπιση  και συμπεριφορά μπορεί να έχει για τον Άλλον τους αφήνουν παγερά αδιάφορους. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα...

Η αποκαλούμενη «λεκτική κακοποίηση», που χρησιμοποιούν συχνά αυτά τα άτομα,  μπορεί να προσλάβει πολλές και διάφορες μορφές και αποσκοπεί πάντα στον έλεγχο του άλλου και στην άσκηση εξουσίας επάνω του. Είναι μία μορφή κακοποίησης που, αν και δεν αφήνει μελανιές και ορατά τραύματα στο σώμα, μπορεί να τσακίσει τον αποδέκτη της, τουλάχιστον εξίσου πολύ, όπως και η φυσική κακοποίηση, η δε αποκατάσταση των ψυχικών τραυμάτων που προκαλεί απαιτεί πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένα αποδυναμωμένο και ψυχικά εξοντωμένο άτομο δεν είναι σε θέση να προβάλει την παραμικρή αντίσταση και επιτρέπει στο δυνάστη του να ασκεί πλήρη έλεγχο επάνω του, επιβάλλοντας ανεμπόδιστα όλους τους όρους του.

Η λεκτική κακοποίηση μπορεί να συμβεί παντού και σε κάθε είδους σχέση (ερωτική, συζυγική, φιλική, συναδελφική, γονέα-παιδιού, ομοφυλοφιλική κ.ά.) ή κατάσταση. Ο θύτης μπορεί να είναι άνδρας ή γυναίκα, με τους πρώτους να κυριαρχούν κατά πολύ.

Θα πρέπει, επίσης, να έχουμε υπόψη πως η λεκτική κακοποίηση είναι συνηθέστατα ο προάγγελος μιας μελλοντικής φυσικής κακοποίησης στις στενές σχέσεις.

Ο θύτης είναι, σε κάθε περίπτωση, άτομο χειριστικό. Αυτό σημαίνει, μεταξύ άλλων, πως φροντίζει να μαθαίνει τα ευαίσθητα σημεία του άλλου -και όταν πρόκειται για τη σύντροφό του, είναι φυσικό να τα γνωρίζει πολύ καλά- και να τα «αξιοποιεί» με τον πλέον στυγνό τρόπο για προσωπικό του όφελος. Ο θύτης θέλει να εξουσιάζει τους άλλους, ακόμα και αυτόν που υποτίθεται πως «αγαπά». Για ένα τέτοιο άτομο, ισχύει το είτε έχεις εξουσία είτε όχι. Δεν υπάρχει τίποτα ενδιάμεσο. Ακόμα και μια συνηθισμένη σύγκρουση αποτελεί πόλεμο που είτε θα τον κερδίσει είτε θα τον χάσει και, για το λόγο αυτό, κάνει τα πάντα για να τον κερδίσει ώστε να νιώσει πως εξακολουθεί να εξουσιάζει τον άλλον.

Ένα κοινό χαρακτηριστικό, που αφορά στους περισσότερους θύτες, είναι η «έξωθεν καλή μαρτυρία» που φροντίζουν να έχουν πάντα. Η εντύπωση που  δίνουν, συνήθως, στους άλλους είναι η εικόνα ενός πολύ ευχάριστου, ευγενικού και άψογου προς τους άλλους ατόμου.

 Συχνά, λέμε πως αυτοί που ασκούν βία έχουν βιώσει και οι ίδιοι βία στη ζωή τους. Αυτό μπορεί να ισχύει σε μεγάλο βαθμό, δεν είναι, όμως, όλη η αλήθεια. Αυτό που συχνά ακούγεται πως, δηλαδή, όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί κατά βάθος, δεν ισχύει πάντα. Υπάρχουν και άνθρωποι που, εξαιτίας διαφόρων βιολογικών παραμέτρων, λειτουργούν  τερατωδώς και με απίστευτη σκληρότητα ακόμα και απέναντι σε ανθρώπους που δεν τους έχουν βλάψει στο ελάχιστο. Αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχει κάποιο «γονίδιο της κακίας» αλλά πως υπάρχουν κάποιοι βιολογικοί και πολιτισμικοί παράγοντες που μπορεί να προάγουν τερατώδεις συμπεριφορές. Ως εκ τούτου, τέτοιου είδους συμπεριφορές  μπορεί  να προκύψουν και  χωρίς την ύπαρξη κάποιας υποβόσκουσας ψυχικής διαταραχής.

Όλοι μας, λίγο-πολύ, έχουμε συναντήσει κάποια στιγμή τέτοια άτομα που μοιράζουν φιλοφρονήσεις, που δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον προς κάποιους άλλους, που προσαρμόζονται εύκολα σε κάθε περιβάλλον, που είναι κοινωνικά πολύ ευέλικτα και αποδεκτά, αλλά που στην προσωπική τους ζωή είναι τυραννικά, απρόβλεπτα  και αδίστακτα. Ο ψυχισμός τους ξεχειλίζει από απίστευτη σκληρότητα, παντελή αδιαφορία για τους  Άλλους και ωμή επιθετικότητα.

Μπορεί να μην έχουμε συναντήσει την ακραία εκδοχή τέτοιου είδους ατόμων, που μπορούν να φθάσουν μέχρι και του σημείου να αφαιρέσουν ακόμα και μία ανθρώπινη ζωή δίχως ίχνος ενοχής, έχουμε, όμως, σίγουρα συναντήσει άτομα που δείχνουν, αρχικά, ψεύτικα φιλικά αισθήματα, που, ξαφνικά, δίνουν τη θέση τους στο σαρκασμό και στην ειρωνεία, άλλοτε άμεσα και κυνικά και άλλοτε με έναν υποδόριο και ασαφή τρόπο που παραλύει τους άλλους, που σκέφτονται αποκλειστικά τον εαυτό τους και που χειρίζονται τους ανθρώπους σαν αντικείμενα, προκαλώντας τους σύγχυση, ακόμα και ψυχική κατάρρευση.

Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά για αυτά τα άτομα και τα θύματά τους, αλλά, για λόγους οικονομίας, θα επισημάνω, εν κατακλείδι, μόνον το εξής. Υπάρχει μόνον ένας τρόπος αντιμετώπισής τους που δεν είναι άλλος από τη ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ, ευθύς εξαρχής, και ανεξαρτήτως από το αν το άτομο αυτό είναι αδελφός, σύντροφος, συνάδελφος, εργοδότης κ.τ.λ. Με την ανοχή, μόνο το φόβο μας καταφέρνουμε (και αν), να μειώσουμε στιγμιαία. Ταυτόχρονα, όμως, χάνουμε τον αυτοσεβασμό και την ψυχική μας ισορροπία, συντηρώντας στον άλλον την αίσθηση πως βρίσκεται σε ξέφραγο αμπέλι και, ως εκ τούτου, μπορεί να πάρει ανενόχλητος οτιδήποτε επιθυμήσει...

Εάν δίνεις μια «δεύτερη ευκαιρία» σε έναν άνδρα που σε κακοποιεί με οποιονδήποτε τρόπο και, παρόλ΄αυτά, αυτός συνεχίζει να σε αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο, τότε όχι μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει αλλά  η βίαιη συμπεριφορά του θα επιδεινωθεί γιατί θα σε υποτιμήσει ακόμα περισσότερο και θα νιώθει πως μπορεί πλέον να συνεχίσει να σε κακοποιεί ανεμπόδιστα.

Όταν μια βίαιη, προσβλητική ή απαξιωτική συμπεριφορά επαναλαμβάνεται, όταν ο θύτης δεν ζητά συγνώμη ή όταν ζητά συγνώμη χωρίς, όμως, να το εννοεί πραγματικά ή συνεχίζει, πάραυτα, τη βίαιη συμπεριφορά του, τότε δεν πρόκειται για μια κακή στιγμή, όπως ο ίδιος μπορεί να ισχυρίζεται ή όπως εσύ θα ήθελες να πιστεύεις. Πρόκειται για ένα σοβαρό σήμα κινδύνου που θα πρέπει οπωσδήποτε να ληφθεί εξίσου σοβαρά υπόψη.