Οι περισσότεροι, ασχέτως φύλου, θα έδιναν, δίχως δισταγμό, την απάντηση «ο άνδρας»! Και όμως, σύγχρονες μεγάλες έρευνες δείχνουν πως, όταν το ερώτημα διαφοροποιήθηκε και ζητήθηκε από τους ερωτηθέντες -άνδρες και γυναίκες- να απαντήσουν ποιο από τα δύο φύλα θεωρούν πως έχει μεγαλύτερη εξουσία σε διάφορους τομείς της ζωής, εκεί φάνηκε περίτρανα αυτό που οι περισσότεροι γνωρίζουμε εμπειρικά εδώ και πολλές δεκαετίες, αν όχι αιώνες, πως δηλαδή οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη εξουσία στη δημόσια ζωή, ενώ οι γυναίκες στην προσωπική. Ταυτόχρονα, και τα δύο φύλα αξιολογούν την εξουσία στην προσωπική ζωή ως σημαντικότερη. Αυτό σημαίνει πως, σχεδόν όλοι, όταν μιλούμε περί εξουσίας, λέμε αβίαστα πως ο άνδρας έχει περισσότερη, ξεχνώντας(;) το τι συμβαίνει στην προσωπική μας ζωή, ιδιαίτερα όταν προκύπτουν διάφορες καταστάσεις όπως, για παράδειγμα, ποιος, συνήθως, διαλέγει ποιον για να δημιουργηθεί μια σχέση, ποιος και πότε καθορίζει, συνήθως, αν θα υπάρξει ερωτική επαφή ή όχι (Seractil, Αγάπη μου!  Seractil!), ποιος καθορίζει περισσότερο την κοινωνική ζωή και τα άτομα συναναστροφής του ζεύγους/οικογένειας, ποιος έχει περισσότερη εξουσία μετά από ένα διαζύγιο(π.χ. στην επαφή/επικοινωνία με τα παιδιά) κ.ά.…

 Έρχεται, λοιπόν, η επιστήμη να τεκμηριώσει και επίσημα πλέον το γνωστό «Θα πέσει παντόφλα στο σπίτι», τους στίχους του γνωστού άσματος  «…Κι αν μασάει σίδερα και κάνει το λιοντάρι, στο τσαρδί του,  ο Κουταλιανός τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος. Αχ, πώς τη φοβάται ο φτωχός Κουταλιανός…» και άλλα παρόμοια.

Όταν αναφερόμαστε στις ανισότητες ανάμεσα στα δύο φύλα στην κοινωνία, εννοούμε σχεδόν αποκλειστικά τις ανισότητες  π.χ.  στα εργασιακά, στα οικονομικά, στην κατάληψη σημαντικών θέσεων κ.ά., δηλαδή εκτός οικογενείας. Αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις για διεκδικήσεις και κοινωνικούς αγώνες για αλλαγή των συνθηκών αυτών. Τι αλλαγή μπορεί να υπάρξει, όμως, όταν σχεδόν κανένας άνδρας δεν τολμά να μιλήσει επίσημα και ανοικτά για τη μεγαλύτερη εξουσία της γυναίκας στην προσωπική του ζωή;

Το συμπέρασμα που θα μπορούσε να βγάλει κάποιος από τη συνθήκη αυτή είναι πως, στις σύγχρονες κοινωνίες, δημιουργούνται ολοένα και ευνοϊκότερες συνθήκες ώστε η γυναίκα να μην είναι πλέον τόσο εξαρτημένη, π.χ. οικονομικά ή να φροντίσει τα παιδιά της κ.τ.λ., από το σύζυγό της. Αυτό καθιστά πολύ ευκολότερο για μία γυναίκα να ζήσει και να ανταποκρίνεται στις διάφορες υποχρεώσεις και ευθύνες της χωρίς κάποιον άνδρα στο πλευρό της. Αυτό δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τη θέση πολλών ανδρών στην προσωπική τους ζωή και στην εξεύρεση μιας νέας ανδρικής ταυτότητας που δεν είναι πλέον εκ των προτέρων δεδομένη, όπως παλαιότερα.

Αν θέλαμε να το τραβήξουμε ακόμα περισσότερο, θα μπορούσαμε να πούμε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, πως η μεγαλύτερη ισότητα των δύο φύλων στην κοινωνική ζωή μπορεί να μεγεθύνει τις ανισότητες στην προσωπική τους ζωή…