Το τελευταίο διάστημα, νιώθω την ανάγκη να δραπετεύσω σε παλιές θύμησες, πρόσωπα, καισυμβάντα, κάποια πολύ σημαντικά και άλλα πάλι ασήμαντα που, όμως μετά από πολύ καιρό, αποκτούν ένα ιδιαίτερο συναισθηματικό περιεχόμενο και νόημα που ξαφνιάζει...

Ένα από τα πολλά μονοπάτια που διάβηκα με οδήγησε, μέσα από πολύ όμορφες εικόνες και νοσταλγικές αναμνήσεις στην πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, που αναγκάστηκα να εγκαταλείψω σε καιρούς χαλεπούς και στην οποία με λαχτάρα ξαναγύρισα, βρίσκοντάς την λαβωμένη μα, όπως πάντα, πολύ όμορφη στα μάτια τα δικά μου, δηλαδή, στα μάτια της ψυχής, στην πόλη των όμορφων αλλά και πονεμένων αναμνήσεων, στην πόλη της καρδιάς μου, στην προσφυγομάνα Θεσσαλονίκη...

Ένα μικρό και ταπεινό αφιέρωμα, που με πολλή αγάπη έφτιαξα, για την πόλη π΄αγαπώ, την όμορφη Θεσσαλονίκη...