Έρχονται στιγμές που οι λέξεις αδυνατούν να περιγράψουν συναισθήματα και καταστάσεις που βιώνουμε. Στιγμές που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε σε τι κόσμο ζούμε και ανάμεσα σε ποιους «συνανθρώπους» μας κινούμαστε και με ποιους συνδιαλεγόμαστε…

Ανθρωπόμορφο τέρας  Νο 1

Συνέβη πριν από δύο περίπου βδομάδες, τη μέρα που ετοιμαζόμουν να αναχωρήσω για ολιγοήμερες διακοπές στην Κρήτη. Είχα μόλις μπει στο αυτοκίνητο για να πάω στο αεροδρόμιο, όταν ο Πίπης, από το συνεργείο της γειτονιάς, με πλησιάζει και με ρωτά αν μπορώ να μάθω, πηγαίνοντας στο νοσοκομείο, για την κατάσταση της υγείας ενός πολύ καλού του φίλου, 48 ετών, που έπαθε βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο πριν από δύο ημέρες. Του εξηγώ πως είμαι σε άδεια και φεύγω αλλά θα κάνω κάποια τηλεφωνήματα και, αν σταθούμε τυχεροί, ίσως μάθουμε κάποια πράγματα για την κατάσταση του φίλου του.

Μετά από κάποιες προσπάθειες, μαθαίνουμε πως ο φίλος του είναι κλινικά νεκρός…

Επιστρέφοντας από Κρήτη, έφυγα σχεδόν αμέσως για Πήλιο και δεν συνάντησα τον Πίπη για να μάθω τι απέγινε με τον φίλο του. Επιστρέφοντας χθες, είχα μια έγνοια και ήθελα να μάθω πως εξελίχθηκαν τα πράγματα για τον άτυχο άνδρα. Σήμερα το πρωί, λοιπόν, πριν φύγω για κάποιες δουλειές, κατέβηκα στο συνεργείο του Πίπη όπου και έμαθα πως ο φίλος του κατέληξε…

Δεν τελειώνει, όμως, εδώ το τραγικό της ιστορίας. Η οικογένεια του άτυχου άνδρα, φτωχοί άνθρωποι, δανείστηκαν 500 ευρώ που τα έδωσαν σε έναν από τους θεράποντες γιατρούς για να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για τον άνθρωπό τους, θεωρώντας πως υπάρχει ελπίδα. Και αυτός τα πήρε, γνωρίζοντας, όμως, πως η κατάσταση του ανθρώπου τους είναι μη αναστρέψιμη και τίποτα απολύτως δεν μπορούσε να γίνει. Την επόμενη μέρα κατέληξε…

Ανθρωπόμορφο τέρας  Νο 2

Το θέαμα που αντίκρισε η ανιψιά μου σήμερα το μεσημέρι στα Μουδανιά, όπου είχε πάει για μπάνιο με τον καλό της, ήταν φρικιαστικό. Από τα κλαδιά ενός δένδρου, ήταν κρεμασμένη μια θηλυκή εγκυμονούσα σκυλίτσα που σπαρταρούσε, ανήμπορη ακόμα και να γαυγίσει. Τα κουταβάκια έβγαιναν από μέσα της το ένα μετά το άλλο, πέφτοντας νεκρά στο χώμα. Μέχρι να την ελευθερώσουν, το άτυχο ζώο είχε ήδη γεννήσει επτά άψυχα κουταβάκια. Μόλις κατάφεραν να τη συνεφέρουν κάπως με τεχνητές αναπνοές, και ό,τι άλλο τους πέρασε από το μυαλό τη στιγμή εκείνη, η άτυχη σκυλίτσα γέννησε και ένα όγδοο που, ω του θαύματος, ήταν (είναι) ΖΩΝΤΑΝΟ!!!

Κανείς, φυσικά, δεν θα μπορούσε να αρνηθεί ένα τέτοιο δώρο ζωής. Το κουταβάκι χαίρει άκρας υγείας και, όπως είπε η κτηνίατρος, θα επιζήσει, τη δε σκυλίτσα, την υιοθέτησε ένας κύριος που έσπευσε να βοηθήσει, ακούγοντας τις κραυγές της πανικοβλημένης ανιψούλας μου που με τη σειρά της υιοθέτησε το τυχερό κουταβάκι.

Δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχει ακριβής διάγνωση για τέτοιου είδους ανθρωπόμορφα τέρατα, και αν είναι πιο επικίνδυνη και ανελέητη η ζωή στο βασίλειο των άγριων ζώων απ΄ό,τι στον «πολιτισμένο» μας κόσμο. Το σίγουρο είναι πως στο πρώτο η ζωή είναι δικαιότερη και με αδιατάραχτες ισορροπίες, εκτός και αν υπάρξει…ανθρώπινη παρέμβαση…