Πριν από το youtube, τα mp3 και ένα σωρό άλλα τεχνολογικά δημιουργήματα, υπήρχαν τα Metropolis. Το κεντρικό κατάστημα στην Πανεπιστημίου, υπήρξε ο χώρος συνάντησης όλης της μουσικόφιλης εφηβικής παρέας από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 μέχρι το τέλος αυτής. Ουκ ολίγες σχολικές «κοπάνες» κατέληγαν εκεί όπου πάντα ανακαλύπταμε κάτι καινούριο ή παλιό. Ένας ολόκληρος μουσικός κόσμος που τα τελευταία χρόνια συρρικνώθηκε σε ένα μικρό «στοκάδικο» στη Σταδίου. Όμως, πέρα από τη νοσταλγία των εφηβικών χρόνων, υπάρχει και η σκληρή πραγματικότητα.

Η αλυσίδα δισκοπωλείων Metropolis είναι η κλασσική περίπτωση καπιταλιστικής επιχείρησης που μονοπώλησε για χρόνια τη λιανική αγορά μουσικής και ψυχαγωγίας. Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε το 1985 από τους αδελφούς Τοπιντζή, οι οποίοι αποδείχτηκαν ικανότατοι επιχειρηματίες, παίζοντας επιτυχώς το παιχνίδι για εξασφάλιση όλο και μεγαλύτερης κερδοφορίας. Όσο η άνοδος των πωλήσεών τους ανέβαινε, τόσο έκλειναν μικρότερα δισκοπωλεία συγκεντρώνοντας έτσι το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς. Άλλωστε, εδώ και 200 χρόνια, είναι γνωστό πως παίζεται το καπιταλιστικό παιχνίδι.

Βεβαίως, η επιτυχία της συγκεκριμένης επιχείρησης βασίστηκε στο προσωπικό της. Το είδος εμπορίας (βινύλια, cd, βιβλία κτλ) αποτελούσαν από μόνα τους αγαπημένο είδος ενασχόλησης του προσωπικού. Είναι διαφορετικό να δουλεύει κάποιος σε μαγαζί που πουλάει ηλεκτρικά σίδερα και άλλο να είναι πωλητής σε μαγαζί με cd. Τα δυο δαιμόνια αδέλφια εκμεταλλεύτηκαν επαρκώς την αγάπη των εργαζομένων για τη δουλειά τους, αφήνοντάς πλήρη ελευθερία κινήσεων, προβάλλοντας έτσι κι ένα ύφος «καλού» αφεντικού. Ωστόσο, αυτή η «καλοσύνη» δεν βρήκε αντίκρισμα στις τσέπες των εργαζομένων οι οποίοι δούλευαν αρκετές ώρες και ως επί το πλείστον με τους βασικούς μισθούς.

Με την αυγή του νέου αιώνα, η εξέλιξη της τεχνολογίας και οι σημαντικές μεταβολές που επέφερε στον τρόπο διακίνησης της μουσικής, είχε ως αποτέλεσμα την πτώση στη δισκογραφική παραγωγή και συνεπώς στις πωλήσεις των δισκοπωλείων. Τα δυο αδέλφια προκειμένου να μη δούνε τα κέρδη τους να μειώνονται, εξασφάλισαν ένα μεγάλο ποσό ως τίμημα πώλησης κι έτσι, επιχείρηση, εργαζόμενοι και καταστήματα πέρασαν στα χέρια του Ανδρέα Κουρή, ιδιοκτήτη - μεταξύ άλλων - του τηλεοπτικού σταθμού MAD.

Εργαζόμενοι που για χρόνια δούλευαν σκυλίσια απολύθηκαν και αντικαταστάθηκαν στις ανώτερες διοικητικές θέσεις, από ανθρώπους του κυρίου Κουρή, οι οποίοι κατά κύριο λόγο ήταν άσχετοι με το αντικείμενο της δραστηριότητας. Αυτές οι αλλαγές σε συνδυασμό με τη γενικότερη κρίση του κλάδου, προκάλεσαν τις πρώτες καθυστερήσεις πληρωμών των υποχρεώσεων με πρώτα θύματα τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Ανδρέας Κουρής, έχοντας πιο σημαντικές ασχολίες, άρχισε να κλείνει το ένα κατάστημα μετά το άλλο, να αποσύρει τα ταμειακά διαθέσιμα για να χρηματοδοτεί άλλες επιχειρηματικές του δραστηριότητες, να απολύει προσωπικό, να καταφεύγει στα χρησιμότατα – πάντα για τους εργοδότες - εργαλεία σχετικά με τη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων (περιστασιακή ή μερική απασχόληση με αποτέλεσμα τη μείωση του μισθολογικού κόστους). Βεβαίως, οι μεταβολές στις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων έγιναν υπό την εκβιαστική απειλή των μαζικότερων απολύσεων.

Παρά τις προσπάθειες της Διοίκησης να σπείρει κλίμα διαίρεσης, οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για τα αυτονόητα δικαιώματά τους, αποκαλύπτοντας την αλήθεια για τους χειρισμούς της Διοίκησης. Εδώ και χρόνια δίνουν ένα δίκαιο αγώνα, δρώντας ενεργά σε όλα τα ζητήματα του λαϊκού κινήματος σχετικά με την κυριακάτικη αργία, τις «λευκές νύχτες», την ΕΡΤ και εκφράζοντας παράλληλα, την αλληλεγγύη τους σε άλλους κλάδους που παλεύουν για τα ζητήματά τους.

Δυναμικές παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις

• Παρέμβαση στα MAD AWARDS το 2011

• Κάλεσμα για συγκεντρώσεις έξω από τα καταστήματα αλλά και στην Επιθεώρηση Εργασίας

   - Συγκέντρωση στην Επιθεώρηση Εργασίας στη Σταδίου, 30.3.2012

   - Συγκέντρωση στην Επιθεώρηση Εργασίας στη Σταδίου, 4.4.2012

   - Συγκέντρωση στο κατάστημα της οδού Πανεπιστημίου, Απρίλιος 2012

• Συγκέντρωση στο κατάστημα Χαλανδρίου, 28.4.2012

• Κατάληψη των γραφείων METROPOLIS, 15.5.2012

• Συγκέντρωση στο κατάστημα εντός του MALL, 26.5.2012

Δείτε το σχετικό βίντεο πατώντας εδώ.

• Κάλεσμα σε συγκέντρωση στο κατάστημα Θεσσαλονίκης στις 2.6.2012, το οποίο παρέμενε κλειστό από 23.5.2012, ύστερα από την επίσχεση εργασίας στην οποία προχώρησαν οι εργαζόμενοι.

• Παρέμβαση στα MAD AWARDS το 2012 με σύνθημα «Πίσω από τα φώτα, πίσω απ' τα βραβεία, απλήρωτοι εργαζόμενοι, φτώχεια κι ανεργία»

Δείτε το σχετικό βίντεο πατώντας εδώ.

• Κάλεσμα σε συγκέντρωση στο κατάστημα της Σταδίου στις 6.10.2012

• Συναυλιακό 2ημερο αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης στο Αν Club, στα Εξάρχεια, 28-29.11.2012

• Χριστουγεννιάτικο 2ήμερο κινητοποιήσεων έξω από το κατάστημα της οδού Σταδίου, 23-24.12.2012

• Κάλεσμα για συμπαράσταση έξω από τα δικαστήρια στις 24 & 25.01.2013, όπου εκδικαζόταν η αγωγή των εργαζομένων εναντίον του Ανδρέα Κουρή.

• Θεατρική παράσταση με τίτλο «Σύντροφοι, καλημέρα» για την ενίσχυση του αγώνα των εργαζομένων από τη συλλογικότητα «Άνεργοι-Άνεργες από τις γειτονιές της Αθήνας» στις 8.2.2013

• Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη φιέστα MADWALK που διοργανώνει ο Ανδρέας Κουρής, 17.4.2014

• Παρέμβαση στα MAD AWARDS το 25.6.2013

Δείτε το σχετικό βίντεο πατώντας εδώ.

• Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το Πταισματοδικείο Αθηνών ενάντια στην απόπειρα ποινικοποίησης του αγώνα μας από τον Ανδρέα Κουρή, το θράσος του οποίου ξεπέρασε κάθε όριο καταθέτοντας μήνυση εναντίον των εργαζομένων για συκοφαντική δυσφήμιση, 8.1.2014

• Παρέμβαση έξω από τον όμιλο MAD στην Παλλήνη την ώρα που άνοιγε τις πόρτες του το MADWALK, Απρίλιος 2014

Λίγες ημέρες μετά, σε τηλεοπτική εκπομπή ο Άρης Σπηλιωτόπουλος ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων στις επικείμενες δημοτικές εκλογές, σε σχόλιο του παρουσιαστή «να γίνεται το MADWALK στο Σύνταγμα», δήλωσε σχετικά «και αυτό καλό θα ήταν. Οτιδήποτε μπορεί να προσελκύσει επισκέπτες, που σημαίνει χρήματα και οικονομική ανάπτυξη, είναι καλοδεχούμενο», δίνοντας έτσι το σύνθημα «όλα για το χρήμα από όπου κι αν προέρχεται»!

• Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την απονομή των βραβείων MAD, 23.6.2014

Διοργάνωση της Eurovision εις βάρος των εργαζομένων

Το Φεβρουάριο του 2013, ενώ ο Ανδρέας Κουρής αρνείται να πληρώσει τους οφειλόμενους μισθούς προς τους εργαζόμενους των METROPOLIS, αναλαμβάνει τη διοργάνωση του διαγωνισμού της EUROVISION, ύστερα από απευθείας ανάθεση του ΔΣ της ΕΡΤ.

Πρόκειται για κατάπτυστη ενέργεια της ΕΡΤ, που μόνο ως δημόσια τηλεόραση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί (κι ας λέγεται ΕΡΤ και όχι ΝΕΡΙΤ!!), εφόσον δίνεται η ανάθεση σ' έναν επιχειρηματία, ο οποίος λίγες ημέρες πριν (25.1.13) είχε καταδικαστεί – και μάλιστα ερήμην - σε ποινή φυλάκισης 27 μηνών, χρηματικό πρόστιμο 7.800 ευρώ με 3ετή αναστολή, για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων σε εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 18.2.2013 έξω από το GAZI MUSIC HALL. Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε με βασικό σύνθημα «Της Eurovision είμαστε εμείς οι χορηγοί, άνεργοι απλήρωτοι όλοι απ’ τον Κουρή», κάτω από την ισχυρότατη παρουσία των ΜΑΤ !!!

Δείτε το σχετικό βίντεο πατώντας εδώ.

Το 2014 – εφόσον έγινε η αρχή – το MAD ξαναδιοργανώνει τη Eurovision, πάλι με απευθείας ανάθεση από τη ΔΤ πλέον, εφόσον η κυβέρνηση το περασμένο καλοκαίρι εντελώς πραξικοπηματικά έκλεισε την ΕΤ απολύοντας το σύνολο των εργαζομένων. (Αν δεν ταιριάζανε...)

Στις 11.3.2014, πραγματοποιείται συγκέντρωση έξω από το Acro Music Hall όπου διεξάγεται ο ελληνικός τελικός της Eurovision. Ένα εικοσιτετράωρο πριν από τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, το κανάλι MAD του Ανδρέα Κουρή κατέβασε από το youtube το σχετικό βίντεο για το κάλεσμα στη διαδήλωση, αξιοποιώντας το καθεστώς περί πνευματικών δικαιωμάτων που διέπει το youtube!!!

Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε και φυσικά τα ΜΑΤ ήταν εκεί!!!

Στη ΔΕΘ όλοι οι καλοί χωράνε

Το Σεπτέμβριο του 2013, ο Ανδρέας Κουρής (υπόδικος για χρέη 1,4 εκ. ευρώ, όπως θα δούμε παρακάτω) δίνει κοινή συνέντευξη τύπου στη Θεσσαλονίκη μαζί με τον – τότε – Υπουργό Μακεδονίας- Θράκης Ευάγγελο Καράογλου.
Ο λόγος είναι η διοργάνωση από τον «κύριο» Κουρή του 9ήμερου φεστιβάλ Mad North Stage Festival, αυτή τη φορά στα πλαίσια και εντός της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Όπως φαίνεται, ο εν λόγω επιχειρηματίας έχει μία ευχέρεια στην πανταχόθεν δικτύωση και μάλιστα με τη συνεργασία δημοσίων φορέων. Άραγε, προσπαθεί να κάνει ένα σωρό δουλειές για να μαζέψει χρήματα ο φουκαράς και να πληρώσει το προσωπικό του;

Οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται άμεσα και πραγματοποιούν μία διπλή παρέμβαση το Σάββατο 14.9.2014. Η πρώτη, έξω από το κατάστημα της οδού Σταδίου και η δεύτερη έξω από τη ΔΕΘ.

Και με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα;;; Μα... τι φιλάνθρωπος!!!

Στις 10.11.2013 πραγματοποιήθηκε ο 31ος Κλασσικός Μαραθώνιος Αθηνών. Ο Ανδρέας Κουρής βάζει τους εργαζόμενους του να τρέξουν στο Μαραθώνιο μαζί με την ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα με σύνθημα «Τρέχουμε μαζί για τον πόνο του άλλου». Ενδιαφέρουσα προσπάθεια να χτίσει ένα φιλανθρωπικό προφίλ, που άμεσα καταγγέλλεται από τους εργαζόμενους, οι οποίοι ζητούν και πραγματοποιούν συνάντηση με τους αρμοδίους της ΜΚΟ. Στη συνάντηση ζητούν από τους αρμόδιους να μην επιτρέψουν τη συγκεκριμένη συνεργασία, ενημερώνοντάς τους για τη... φιλανθρωπική δράση του επιχειρηματία απέναντι στους εργαζόμενούς του. Οι άνθρωποι των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην ουσία καλύπτουν τον «κύριο» Κουρή, αναφέροντας πως δεν μπορεί να γίνει διακοπή της συνεργασίας, διότι - κατά τα λεγόμενά τους - πρόκειται για πρωτοβουλία των εργαζομένων. Λίγο παράδοξο βέβαια, εφόσον οι εργαζόμενοι συμμετέχουν ακριβώς ως εργαζόμενοι της επιχείρησης MAD και όχι αυτόνομα.

Στις 8 Νοεμβρίου 2013, πραγματοποιείται συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

Τι απέμεινε για αύξηση κέρδους; Η τράπεζα !!!

Στις αρχές του 2014, ξέσπασε το σκάνδαλο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και τα «θαλασσοδάνεια» που δόθηκαν προς επώνυμους επιχειρηματίες την περίοδο 2008 - 2012, χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες εξασφαλίσεις, ενώ πολλά από αυτά κατέληγαν σε άλλους σκοπούς από αυτούς για τους οποίους είχαν συναφθεί καθώς και για τις «χρυσές χορηγίες» που δόθηκαν προς μέσα μαζικής ενημέρωσης, επιχειρήσεις, ακόμη και «καλλιτεχνικές εκδηλώσεις».

Όπως προέκυψε -μόνο το 2011- το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο χάρισε, υπό τη μορφή χορηγίας, το ποσό των 60.000 ευρώ στη φιέστα των βραβείων MAD (MAD AWARDS) που διοργάνωσε και εξακολουθεί να διοργανώνει, παράλληλα με ανάλογες φιέστες, ο Ανδρέας Κουρής. Επιπλέον, ανάμεσα στα δάνεια αναφέρεται και αυτό των 900 χιλιάδων ευρώ που έλαβε η εταιρεία METROPOLIS AEE από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.

Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ήταν χορηγός στα βραβεία MAD ξανά και την επόμενη χρονιά (2012) χωρίς να έχει γνωστοποιηθεί το ποσό της χορηγίας που δόθηκε στον Ανδρέα Κουρή εκείνη τη χρονιά.

Και, δεδομένου ότι κομβικό ρόλο στην υπόθεση των «κόκκινων δανείων» του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου παίζει η υπόθεση της Postcredit (της εταιρείας πιστωτικών καρτών που είχε δημιουργήσει η τράπεζα, σε συνεργασία με τον μεγαλοεπιχειρηματία Δ. Κοντομηνά που διώκεται ήδη), να υπενθυμίσουμε και ότι η εταιρεία Postcredit είχε εκδώσει πιστωτική κάρτα και για το MAD του Ανδρέα Κουρή.

Κι επειδή στο καπιταλιστικό πεδίο τίποτα δεν λειτουργεί συμπτωματικά, μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι μέτοχος στο MAD TV με ποσοστό 7.02% είναι η κόρη του Δημήτρη Κοντομηνά, Μαρία, της οποίας το όνομα ήδη αναφέρεται στο σκάνδαλο, αφού ένα από τα δάνεια που χορηγήθηκαν, και που κάλυψαν άλλες ανάγκες από αυτές για τις οποίες δόθηκαν, ήταν και η εξόφληση της αγοράς ακινήτου της κόρης του Δημήτρη Κοντομηνά στο Λονδίνο;

Φαίνεται πως στα εν λόγω events που διοργανώνει ο Ανδρέας Κουρής υπάρχει θέαμα, φωτισμός που τυφλώνει αλλά και προκαλεί σκιάσεις ώστε να βρίσκεται στην αφάνεια η διακίνηση του χρήματος που μεγαλώνει τα κέρδη των διοργανωτών, τραπεζιτών και όσων έχουν τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται ένα σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους.

Η σύλληψη και η εγγύηση

Στις 8.4.2013, ο Ανδρέας Κουρής συλλαμβάνεται και κατηγορείται σε βαθμό κακουργήματος για χρέη περίπου 1,4 εκατ. ευρώ της εταιρείας «Μετρόπολις». Το ποσό αφορά μη καταβολή ΦΠΑ και Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών.

Ο Ανδρέα Κουρής που πεισματικά αρνείται να καταβάλλει μισθούς στους εργαζομένους, προφασιζόμενος ότι δεν έχει χρήματα, αποφυλακίζεται δύο ημέρες αργότερα καταβάλλοντος το ποσό των 100.000 ευρώ (!!!) ως εγγύηση.

Στις 30.6.2014, ο Ανδρέας Κουρής συνελήφθη για ακόμη μία φορά για μη καταβολή χρεών των καταστημάτων Metropolis προς το Δημόσιο ύψους – αυτή τη φορά - μεγαλύτερου από 700.000 ευρώ. Την προηγούμενη φορά μάθαμε πως αφέθηκε ελεύθερος με την καταβολή εγγύησης ύψους 100.000 ευρώ. Τώρα δεν μάθαμε πολλά… ο καιρός πέρασε… και..

Στις 20.1.2015, μόλις πέντε μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΝΕΡΙΤ ανέθεσε τη διοργάνωση του σόου του ελληνικού Τελικού της Eurovision στο MAD TV του Ανδρέα Κουρή. Πρόκειται για την τρίτη συνεχόμενη χρονιά που ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας της χώρας χαρίζει με απευθείας ανάθεση και υπό αδιαφανείς διαδικασίες μια κερδοφόρα διοργάνωση στον ίδιο επιχειρηματία με τεράστιες οφειλές, εκτός των άλλων και προς το Δημόσιο, λόγος για τον οποίο είναι υπόδικος.

Οι εργαζόμενοι στα Metropolis, αποδεικνύουν πως όταν ένας αγώνας δίνεται οργανωμένα και με συνέπεια θα φέρει μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες. Πιο, συγκεκριμένα, το Πρωτοδικείο Αθηνών εξέδωσε δικαστική απόφαση (υπ. αριθ. 1149/2013) το Μάιο του 2013, η οποία ανοίγει το δρόμο για κατάσχεση της προσωπικής περιουσίας του Ανδρέα Κουρή. Μία απόφαση που κρίνεται σημαντική όχι μόνο ως δικαίωση των εργαζομένων στα Metropolis, αλλά και για αντίστοιχες περιπτώσεις εργαζομένων σε άλλους κλάδους, αφού μπορούν πλέον να στρέφονται απευθείας κατά της περιουσίας του επιχειρηματία που κρύβεται πίσω από μία ή και περισσότερες εταιρείες.
Περαιτέρω, δείχνει ότι υπάρχει λόγος οι εργαζόμενοι να λειτουργούν οργανωμένα και αλληλέγγυα ανεξαρτήτως κλάδου, αφού η νίκη τους ενός είναι νίκη όλων.
Η αποτυχία της προσπάθειας των επιχειρηματιών να διαιρέσουν τους εργαζόμενους είναι ένα βασικό πλήγμα για την αντίστροφη μέτρηση της ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης.

'Ολα τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι μία ταινία με ενδιαφέρουσα πλοκή γεμάτη ίντριγκες, αναδεικνύοντας συμφέροντα επιχειρηματιών, 1-2 ήρωες που αντιστέκονται σθεναρά και θα κατέληγε ενδεχομένως με την καταδίκη του κακού και τη δικαίωση του καλού.

Όμως, πρόκειται για μία πραγματική ιστορία εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων. Μία ιστορία - μέσα από τις πάμπολλες παρεμφερείς και καθ' όλα αληθινές ιστορίες - που δείχνει ευκρινώς τον τρόπο λειτουργίας ενός συστήματος που ελίσσεται με μεγάλη ευελιξία, προκειμένου να επιτύχει τη βασική και δογματική επιδίωξή του. Το σύστημα λέγεται καπιταλισμός και η επιδίωξη λέγεται κέρδος.

*Πληροφορίες, εικόνες και βίντεο από το blog των εργαζομένων στα Metropolis

==============================================================

Μία επισήμανση και δυο απορίες
Η προηγούμενη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ νομοθέτησε μία ρύθμιση για τις ληξιπρόθεσμες φορολογικές υποχρεώσεις, όπου μεταξύ άλλων ορίζεται ότι δεν μπορούν να ενταχθούν οφειλές άνω των 1 εκ. ευρώ. Δεν αποτελεί παράδοξο. Όσοι χρωστάνε τόσο υπέρογκα ποσά δεν είναι εργάτες, μικροαγρότες, μισθοσυντήρητοι, μικροί αυτοασπασχολούμενοι κτλ. Είναι επιχειρηματίες που έχοντας φαλιρίσει τις εταιρείες τους, καμώνονται τους οικονομικά αδύναμους. Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, οι μεγαλοοφειλέτες μένουν στο απυρόβλητο σαν να τους έχουν εμμέσως χαριστεί οι οφειλές, συνεπώς για ποιο λόγο να ενταχθούν στην εκάστοτε ρύθμιση; 
Από την άλλη, η νέα «Πρώτη φορά αριστερά» συγκυβέρνηση ΣΥΡIΖΑ – ΑΝ.ΕΛ έχει εξαγγείλει πως στην τροποποίηση για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών θα καταργηθεί ο περιορισμός του 1 εκ ευρώ για τη δυνατότητα ένταξης σε αυτήν.

Αναρωτιέμαι, τι είναι πιο αριστερό; Η δυνατότητα να ρυθμιστούν οι οφειλές ορισμένων σαν τον Ανδρέα Κουρή ή η άμεση απαίτηση να δοθούν αυτά τα ποσά από τους ίδιους τους οφειλέτες;

Άραγε, η νέα κυβέρνηση θα επενεξετάσει την απευθείας ανάθεση της διοργάνωσης της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή;

==============================================================

Επιστρέφοντας στη νοσταλγία της εφηβείας, στάθηκα στο τραγούδι "Demystification" της αναρχοπάνκ μπάντας "Zounds" από το δίσκο του 1981, "The curses of Zounds", που είχα ανακαλύψει στα Metropolis, στα - προς 19ετίας - γυμνασιακά μου χρόνια.