Από τα σιτοχώραφα, κατέληξες σιμιγδάλι
Κι από νωρίς σ’ ανάγκασαν να βγεις στη βιοπάλη
Το στρίμωγμα μες στο σακί, πώς να μη σε φρικάρει;
Σ΄ανακατέψαν με νερό και σ΄έκαναν ζυμάρι
Κάθε ανάμνηση; Πικρή! Χαρά; Δεν είχες νιώσει!
Ζύμωμα και καλούπωμα, σ΄είχαν αποτελειώσει
Κι εκεί που νόμιζες φτωχή, πως όλα έχουν περάσει
Ήρθε κι η παστερίωση να σε ξεσκουληκιάσει.
Σαν να μην έφταναν αυτά, σε κλείσαν σε πακέτο
Στο ράφι σε πετάξανε, χωρίς ν΄ασκήσεις βέτο
Χρυσό κλουβί για σένανε, η υπεραγορά
Και σε καρότσι βόλταρες για τελευταία φορά
Για σε, δεν έμενε κιμάς, ούτε καν λίγη σάλτσα
Σα μουσικός ατάλαντος, ζωή γεμάτη φάλτσα
Σε χύτρα με βραστό νερό, σ΄έσπασαν και σε πνίξαν
Με βούτυρο σε κάψανε, λίγο τυρί σου ρίξαν
Χωρίς πατέρα και μαμά, χωρίς καμιά πατρίδα
Τώρα πια σερβίρεσαι, σαν ορφανή μερίδα!
============================================================
Ύστερα από απαίτηση φίλων - φανατικών "είμαι μακαρονάς, τι να κάνουμε;", αποφάσισα να κυκλοφορήσω σε... blog και μάλιστα, σε απεριόριστα αντίτυπα, το ανωτέρω στιχούργημα. Μία έμμετρη γροθιά ενάντια στη σύγχρονη αστική ζυμαρική κοινωνία. Μία καταγγελία ενάντια στην απάτη του μάρκετινγκ που προωθεί κιμάδες, σάλτσες πουτανέσκες και πέστο, παραβλέποντας το υπαρκτό πρόβλημα μία απλής καθημερινής μακαρονάδας, όπου αισθάνεται υποδεέστερη, λιγότερο απολαυστική και με αυτό τον τρόπο αλλοτριώνεται από τον εργάτη του μόχθου που την παράγει, ο οποίος με τη σειρά του αναλώνεται σε ένα κυνήγι ευτελούς & πλασματικής πολυτέλειας, ενδυόμενος εντέλει με μεγαλύτερο μικροαστισμό!
Καλή σας όρεξη!
16 σχόλια - Στείλε Σχόλιο=======================================================================
Καλοκαίρι 1991: Ίσως η πρώτη φωτογραφία που τράβηξα στη ζωή μου... τη σάρωσα και τη μοιράζομαι μαζί σας!
Λίγο πριν κλείσω τα δέκα έτη, οικογενειακές διακοπές στη Μονεμβασιά...
Στην απογευματινή βόλτα στο κάστρο, συναντήθηκα για πρώτη φορά μαζί του...
Γεννήθηκε Πρωτομαγιά του 1909. Τη μέρα που γεννιόταν, η ιστορική απεργία των εργατών του Σικάγου (1886) διένυε το κατώφλι της εφηβείας της.
Ο Γιάννης Ρίτσος έμελλε να αγκαλιάσει με τους στίχους του έναν ολόκληρο λαό, τον καθημερινό εργαζόμενο άνθρωπο, να κεντήσει λέξεις για το μόχθο του, μετατρέποντάς τον σε υψηλής αισθητικής ποιητικό λόγο...
=======================================================================
- Στείλε ΣχόλιοΟδηγώντας στην πόλη, τα φώτα χαμηλώνουν τη λάμψη τους
Οι γραμμές του οδοστρώματος θολώνουν τη χάραξή τους
Τα όρια στενεύουν ανάμεσα στο χώρο και το χρόνο
Άλλοτε νιώθεις να σέρνεσαι στα υπόγεια νερά του δρόμου
Άλλοτε πάλι νιώθεις να γλιστράς γοργά πάνω στην άσφαλτο
Πάντα, όμως, κόβεις με μια αστραφτερή ματιά την ευθεία
Μια σαϊτιά του βλέμματος αρκεί να σφηνωθεί κόντρα στον άνεμο
Αρκεί να σου δείξει τη διαδρομή ώστε να πάρεις φόρα
Να απλωθείς πάνω από την πόλη σαν αστρόσκονη
Υψωμένος σαν ένα συμπαντικό σύμβολό της που αιωρείται σαν σκιά
Να γίνεις ένας μοναχικός επαναστάτης για ό,τι ονειρεύεσαι
Να ξεβράσεις από μέσα σου τη φύση του αρρωστημένου, βιτσιόζου Αννίβα
Να μετουσιωθείς σ’ έναν ερωτικό οραματιστή για ό,τι αναζητάς
3 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΘεματολογία,ε ; Όπως βγει... Αλλά πάντα επώνυμα! Τίποτα άλλο για την ώρα!
Bullying Κοινωνία Carawan Bruce Springsteen Pete Seeger Metropolis Κουρής MAD Αγγελική Ελευθερίου Μίκης Θεοδωράκης Κάρολος Κουν Ποίηση Γιάννης Μαρκόπουλος Μάνος Ελευθερίου Βιβλία Κουν Μεταξάς Δημοψήφιμα ΚΚΕ ΣΥΡΙΖΑ Δουλεία 2 Δεκεμβρίου ΟΗΕ έγκλημα ΕΡΤ Τσακνής Ταγματάρχης ΕΣΣΔ Χριστούγεννα Ευρώπη Ζαχάρω Δέντρο Θεοδωράκης Εμφύλιος Εθνική Αντίσταση Χούντα Λειβαδίτης Καισαριανή Σύριζα Αυγή Ριζοσπάστης Τσίπρας ταξική πάλη Κούβα aids Ινδία Μάι Λάι ΗΠΑ Βιετνάμ Ιράκ Χερς Νίξον Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας ορφανή μακαρονάδα Παλαιστίνη Rachel Corrie Pat Benetar Αλληλεγγύη Ακτιβισμός Πλούτωνας Ηλέκτρα Πόλεμος Συρία Πολιτισμός Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ Τζαβέλλας Πολυτεχνείο Άσιμος Ποτοπωλείο Ρίτσος Μονεμβασιά Σκριπ Ριζοσπαστης Εμπρός Φυλακές Αβέρωφ Καρναβάλι Φυλακές τύπου Γ Πανούσης Συναυλία