...τικ...

...τακ...

...τικ...

...τακ...

...τικ...

...τακ...

Τελικά υπάρχει το λεγόμενο βιολογικό ρολόι?

Και αν ναι, το έχουν μόνο οι γυναίκες?

Σκαλιζοντας τις σκέψεις μου, διαπιστώνω ότι τον τελευταίο καιρό έχω γίνει πολύ... soft!!! Όχι, δεν περνάω κάποια κρίση σεξουαλικής ταυτότητας! Είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου και τις προτιμήσεις μου!

Απλώς, το τελευταίο διάστημα τρώω ένα συγκεκριμένο κόλλημα! Με τα παιδιά!!!

Ποιός? Εγώ!!!

Εγώ, που τα χαιρόμουν να τα βλέπω μόνο από μακρυά!

Εγώ, που όταν βρισκόμουν κάπου και γύρω μου υπήρχαν παιδιά που έπαιζαν και γέλαγαν και έκαναν βαβούρα... δεν τα άντεχα και έφευγα!!!

Εγώ, που όταν γνωστοί ή φίλοι πετούσαν υπονοούμενα για παντριές και παιδιά τους κοίταζα λοξά!!!

Εγώ, που πριν λίγο καιρό δεν μπορούσα να με φανταστώ χαζομπαμπά με κουτσούβελα, πάνες και κρέμες!

Σκαλίζοντας τις σκέψεις μου, θυμήθηκα ένα κείμενο που είχε γράψει τον Νοέμβρη στο blog της η Έμυ, με τίτλο "Το Μεγαλύτερο Θαύμα" (από εκεί είναι και η φωτογραφία παραπάνω).

Και έρχομαι να ρωτήσω:

Αυτό το τικ-τακ-τικ-τακ που ακούγεται... το ακούνε και άλλοι?

Υπάρχει αυτό το βιολογικό ρολόι?

Εμείς το έχουμε?

(γιατρέ μου, είμαι σοβαρά?)

  . . . ή

  α λ λ ι ώ ς ,

  Τ ο

  " ν ι ν ί "

  σ έ ρ ν ε ι

  κ α ρ ά β ι ! ! !

  (μα από μικρές το ξέρουν?...
  στο DNA τους το γράφει???)

Θυμάμαι από πολύ μικρός

τους γονείς μου να μου λένε:

"Να μην δεχτείς ποτέ να

πάρεις καραμέλες από

αγνώστους!"

Λες να εννοούσαν τον "κύριο"

της φωτογραφίας?...

Οι γνώσεις οδοντιατρικής υπήρχαν
από τον καιρό του Λεωνίδα...

Και κάνανε και ωραία σφραγίσματα
οι κερατάδες... (βλ. φωτο)

"Των φρονίμων τα παιδιά..." λέει ο σοφός λαός.

Και επειδή το καλοκαίρι μπορεί να φαντάζει μακρυνό
αλλά στην ουσία είναι περίπου 2 μήνες μόλις μπροστά μας...

...κάποιοι άρχισαν ήδη τις προετοιμασίες...

Για να έχουν εκείνο το μαγευτικό σοκολατένιο χρώμα
όταν θα αρχίσουν τις βόλτες στο Super Paradise...

Ο "νονός" του γνωστού group εντοπίστηκε...

...στην Κομοτηνή!!!

  
Είναι περίεργο, σχεδόν ύποπτο, το πώς σε κάποιες στιγμές αντιλαμβάνεσαι τί ήθελε να πει ο "ποιητής"... και ταυτόχρονα καταλαβαίνεις πόσο λάθος έκανε...

Κάποιος (μου διαφεύγει το όνομά του) είχε πει κάποτε (μου διαφεύγει το πότε):

Είναι καλύτερα να χάνεις μια αγάπη, απ' το να μην έχεις αγαπήσει ποτέ.

Τί λες ρε φίλε? Για έλα ρώτα κι από 'δω!... 

Πού να'ξερε ο "ποιητής"? Προφανώς δεν το έζησε ποτέ... Δεν ένοιωσε αυτόν τον πόνο...