Πολλά έχουν γραφτεί για την πολυδιαφημισμένη Mamma Mia.

Αφού το είδα χθες βράδυ, ας γράψω κι εγώ μερικές αράδες...

Οι ηθοποιοί:

- Η Meryl Streep ήταν, είναι και θα είναι για πάντα μια θεά! Υπέροχη φωνή, εκπληκτική (για την ηλικία της) κίνηση, και πολύ καλή ερμηνεία. Η επιλογή της για τον ρόλο της Donna "σώζει" κατά πολύ την ταινία.

- Ο Pierce Brosnan παίζει λίγο διαφορετικό ρόλο από ό,τι τον έχουμε συνηθίσει σε ταινίες δράσης. Καλούτσικο θα τον έλεγα, και αυτό γιατί "χάνει" αρκετά από την σκηνή που τραγουδάει σαν κακόφωνος φλούφλης... Ίσως ένας εξ'ίσου ωραίος άντρας με καλύτερη φωνή να τα πήγαινε πολύ καλύτερα...

- Ο Colin Firth... τί να πω για αυτόν... θα πέσει το fan club να με φάει... κι ας γουστάρει στο τέλος της ταινίας έναν από τους νεαρούς φίλους του γαμπρού... είπαμε, δεν είναι gay, είναι παντρεμένος και έχει παιδιά... οτιδήποτε άλλο είναι απλώς μέρος του ρόλου του και ατυχείς συμπτώσεις...

- Stellan Skarsgard... ναι, έπαιξε κι αυτός... δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλά να πούμε για αυτόν... για τον ("δεύτερο") ρόλο του, καλούτσικος ήταν...

- Για την Amanda Seyfird πολλά μπορεί να πει κανείς... Γλυκιά χαζογκομενίτσα, κάτι σαν την Barbie... Προσωπικά, μου θύμισε ερμηνεία σε αμερικάνικα χαζά teen movies... Δεν ήταν κακή, πάντως (ειδικά στις σκηνές με μαγιώ)...

Το story:

Απλό, λιτό και σχετικά προβλέψιμο, δεν μπορώ να πω ότι με μαγνήτισε... Η ιστορία του κοριτσιού με περισσότερους από έναν μπαμπάδες σίγουρα δεν είναι πρωτότυπη, και οπωσδήποτε δεν είναι αυτή που θα έβαζε σε τεράστια αγωνία τους θεατές για το ποιός είναι τελικά ο μπαμπάς της μικρής. Κατά τα άλλα, ψιλοχαβαλέ είχε...

Οι Ελληνικές ομορφιές:

Υπάρχουν, αλλά δεν τις είδα... Σε ελάχιστες σκηνές βλέπεις ωραία πλάνα. Η "καραμέλα" των Ελληνικών ομορφιών μέσα στην ταινία περιορίστηκε σε "γεωγραφικές" ενδείξεις. Κατά τα άλλα, σε όλη την ταινία ο τόπος παρουσιάζεται σαν χώρα τριτοκοσμική, με κατοίκους κακοντυμένους και στα όρια του κιτς, κτίσματα παλιά και ετοιμόροπα, κλπ... Ίσως οι εμπνευστές της ταινίας να είχαν να πατήσουν το ποδάρι τους σε μικρό ελληνικό νησί από το 1960...

Γενικά:

Αρπαχτή?... Προσπάθεια προώθησης των τραγουδιών των Abba (με τα σενάρια επανένωσης να δίνουν και να παίρνουν)?... Πολύ κακό για το τίποτα?... Όχι, δεν ήταν "τίποτα" αυτό που είδαμε. Είναι αλήθεια ότι περάσαμε κάπως ευχάριστα 2 ώρες. Βέβαια, σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι είδαμε την ταινία στο "Cine Παράδεισος" του δήμου Κορυδαλλού... Θερινό cinema (άρα καπνίζεις ελεύθερα), σχετικά άνετες θέσεις (όχι το στρίμωγμα που βρίσκεις αλλού), καλούτσικο bar (μπύρες, κεφτεδάκια και άλλα τέτοια...).

Η συμβουλή μου:

Να το δείτε...
Αν είσαι γυναίκα, θα σου αρέσει η ταινία.
Αν είσαι άντρας, θα σου αρέσουν τα κεφτεδάκια,
θα περάσει κάπως ευχάριστα η ώρα σου, και δεν θα μπορεί να σε πρήζει
ότι δεν την πας σε τέτοιες ταινίες, ότι δεν είσαι ρομαντικός κλπ...

Disclaimer 1:
Η ιστορία είναι πραγματική, με αλλαγμένα
τα ονόματα (για ευνόητους λόγους)

Disclaimer 2:
Η ιστορία περιγράφει το γεγονός ακριβώς όπως συνέβη.
Μεγάλα παιδιά είμαστε, και χωρίς ταμπού (ελπιζω)...

Ο Κώστας, ένα όμορφο 20χρονο καλλίγραμμο παλικάρι,

τα έφτιαξε με την "όμορφη της γειτονιάς", την 18χρονη Φώφη.

Γουστάρουν από καιρό ο ένας τον άλλον, και ο αρχικός

ενθουσιασμός δεν αργεί να καταλήξει στην κρεβατοκάμαρα.

Ο Κώστας, ως πιο "έμπειρος", έχει το πάνω χέρι,

καθοδηγώντας την Φώφη στα προκαταρκτικά.

Μετά από φιλιά, χάδια και λοιπά,

φτάνει η μεγάλη στιγμή.

Ο "έμπειρος" την ξαπλώνει ανάσκελα,

της σηκώνει και ενώνει τα πόδια,

και "κάνει την είσοδό του"...

Μετά από περίπου 2-3 λεπτά που ο Κώστας κοπανιέται,

φτάνει στην κορύφωση, ενώ η Φώφη τον κοιτάζει απορημένη...

Ο "έμπειρος" Κώστας δεν είχε μπει εκεί που έπρεπε...

...αλλά στο μικρό κενό που σχηματίζεται ανάμεσα

στα πόδια και την λεκάνη της Φώφης!!!

Η Φώφη, ρισκάροντας να τον κομπλεξάρει, του λέει:

- Το κατάλαβες ότι... δεν μπήκες???

...για να απαντήσει χωρίς να κομπλάρει ο "έμπειρος":

- Είπα κι εγώ... τόσο ανοιχτή ήσουν???

Ο βαθύπλουτος 86χρονος
κύριος Φώτης ζει μόνος.

Η κυρία Μαρία έχει αποδημίσει
εις Κύριον εδώ και μια δεκαετία,
και η κόρη τους Κατερίνα ζει
μόνιμα στην Γερμανία με τον
μεγαλογιατρό άντρα της
και την οικογένειά του.

Ο κύριος Φώτης ποτέ δεν άντεχε το κρύο.
Αντίθετα, όσο περισσότερη η ζέστη, τόσο το καλύτερο για εκείνον.
Γι'αυτό, στην Ελλάδα έρχεται μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες,
τους οποίους περνάει στην βίλλα του στο Πόρτο Χέλι.
Την άλλη του βίλλα, στο Καστρί, την επισκέπτεται πολύ σπάνια...
Τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου, ζει μόνιμα στην έπαυλή του
στις Μπαχάμες, και σε άλλους ζεστούς προορισμούς
(Βραζιλία, Μάουι, Χαβάη κλπ)...

Η μοναξιά όμως δεν αντέχεται. Τί να τα κάνει όλα τα πλούτη
του κόσμου, αν δεν έχει έναν σύντροφο στη ζωή?...

Το Σωτήριον έτος 2003, ο κύριος Φώτης έχει έρθει (όπως κάθε καλοκαίρι)
στο Πόρτο Χέλι. Την χρονιά εκείνη, η τύχη φέρνει μπροστά του
την 52χρονη κυρία Ελένη. Τα πάνε καλά οι δυο τους, και από νωρίς
αντιλαμβάνονται ότι η υπόθεση έχει "ζουμί"...

Ο κύριος Φώτης την προσκαλεί να πάει μαζί του στις Μπαχάμες.
Η κυρία Ελένη είναι μόνη και δεν έχει υποχρεώσεις εδώ, οπότε
αποφασίζει να πάει. Περνούν ακόμα μερικοί μήνες, και το "ζεύγος"
μοιάζει αχώριστο. Τόσο, που κάποια στιγμή ο κύριος Φώτης
αποφασίζει να κάνει την "μεγάλη πρόταση",
και η κυρία Ελένη λέει το "μεγάλο ναι"...

Το επόμενο καλοκαίρι, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς της Αθήνας,
ο κύριος Φώτης συζητάει μια σκέψη του με την κυρία Ελένη:

 - Άκου, σκέφτηκα το εξής: Εγώ είμαι πολύ μεγαλύτερος από εσένα... και λογικά θα είμαι ο πρώτος από τους δυο μας που θα "φύγει"...

 - Φάε τη γλώσσα σου, καλέ! Τί σε έπιασε πρωί-πρωί?

 - Μα, και να την φάω, δεν θα αλλάξει κάτι. 87 είμαι... πόσο θα ζήσω ακόμα?...

 - Ωραία συζήτηση ανοίξαμε!

 - Σκέφτηκα, λοιπόν, τί θα απογίνει η περιουσία μου όταν κλείσω τα μάτια μου... Η κόρη μου είναι δια βίου εξασφαλισμένη, και δεν θέλω να μου τα φάνε οι τράπεζες και το Δημόσιο...

 - Και λοιπόν?...

 - Λέω να πάμε σε έναν συμβολαιογράφο να σου μεταβιβάσω τα πάντα στο όνομά σου. Θα μπορούσα βέβαια να κάνω μια διαθήκη, αλλά μετά θα έπρεπε να πληρώσεις ένα τεράστιο ποσόν σε φόρους κληρονομίας κλπ...

 - Δεν ξέρω, Φώτη μου... Ό,τι πεις εσύ...

Έτσι κι έγινε. Σπίτια, οικόπεδα, μαγαζιά, ομόλογα και μετοχές,
όλα τα έγραψε στο όνομά της ο κύριος Φώτης...

Μόνο που η μοίρα του επιφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη...

Έναν χρόνο αργότερα, η κυρία Ελένη "ταξίδεψε"!!!

Και ο κύριος Φώτης, όχι μόνο έμεινε χήρος για δεύτερη φορά,
αλλά πλήρωσε και τα κέρατά του σε φόρους κληρονομίας
για να πάρει πάλι πίσω την περιουσία του!!!!!

Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, όταν έρχεται το "πρώτο κύμα καύσωνος",

γίνεται η ίδια συζήτηση...

Η δύναμη της Δ.Ε.Η. είναι 11,000MW, και η ζήτηση

αναμένεται να φτάσει τις 10,900MW.

Κοινώς, το σύστημα "θα πιάσει κόφτες"...

Το θέμα όμως είναι ότι αυτή η ιστορία δεν είναι τωρινή.

Μικρό παιδί ήμουνα, και άκουγα τα ίδια.

Και αυτό γεννά εύλογες απορίες:

Γιατί τόσα χρόνια δεν γίνονται επενδύσεις

για αύξηση της δύναμης του συστήματος?

Πού πάνε τα παραπάνω χρήματα από τις απαράδεκτα μεγάλες

αυξήσεις που εμείς πληρώνουμε κάθε τρεις και λίγο?

Ο κύριος Φώλιας, που σε κάθε αύξηση της θερμοκρασίας κάνει

εκκλήσεις για περιορισμό της κατανάλωσης και μή χρήση

κλιματιστικών τις "ώρες αιχμής", σήμερα θα έχει κλειστό το

κλιματιστικό του γραφείου του ή του σπιτιού του στις 3μμ?

Πόσες δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες και οργανισμοί θα κάνουν

το "χατήρι" στον Υπουργό Ανάπτυξης να λιώσουν στον ιδρώτα?

Προσωπικά δεν αγχώνομαι...

Ούτως ή άλλως, το μεσημέρι θα είμαι

στο μαγευτικό Κορωπί, και θα δουλεύω

μέσα στην ντάλα, ελπίζοντας να

αποφύγω την ηλίαση και την θερμοπληξία.

Οι ηλικιωμένοι, όμως?

Οι καρδιακοί?

Όλοι όσοι έχουν ανάγκη ένα δροσερό περιβάλλον?

Τί θα κάνουν όλοι αυτοί?

Θα προσεύχονται να μην καταρρεύσει το σύστημα,

επειδή κάποιοι καραγκιόζηδες καρεκλοκένταυροι

σπρώχνουν "αλλού" τα λεφτά που θα έπρεπε να

επενδύονται για μεγαλύτερη παραγωγή ρεύματος???

...αλλά την ευχή μου θα την πω:

Καλό μήνα βρε ! ! ! ! !