Με τα μάτια της ψυχής ταξιδεύω...

Στο δωμάτιό σου, δίπλα στο κρεβάτι σου, στέκομαι...

Στέκομαι στο πλάι σου, ακοίμητος φρουρός...

...να διώχνω κάθε σκέψη κακή...

...κάθε όνειρο στραβό...

Κοιτάζω, μα δεν σε βλέπω...

...απλά νιώθω την αύρα σου...

...και γαληνεύω...

Μιλάς... με φωνάζεις... μα δεν σε ακούω...

...απλώς αισθάνομαι την ανησυχία σου...

...τη χαρά σου...

...την λύπη σου...

...και θεριεύω...

"Να κοιμηθούμε αγκαλιά, να μπερδευτούν τα όνειρά μας..."

ακούω στο ραδιόφωνο που σιγοπαίζει...

...απόψε?...

...τον άλλο μήνα??...

...σε τρία χρόνια???...

...ποτέ?????...

Κι απόψε θα ξαγρυπνήσω στο πλευρό σου...

...κι ας μην με βλέπεις...

...κι ας μην σε ακούω...

Το ρεφραίν της ημέρας - 27 Σεπτεμβρίου 2007

Το όνειρο που χάθηκε να ξαναβρώ γυρεύω

άιντες, αμάν, αμάν, αμάν, να ξαναβρώ γυρεύω...

Πάλι εσένα στο μυαλό έχω και ταξιδεύω

άιντες, αμάν, αμάν, αμάν, έχω και ταξιδεύω...

Όχι, δεν στέρεψα...

Η μούσα μου παραμένει εκεί...

...μέσα στο μυαλό μου τριγυρίζει...

...απλώς η έμπνευση έρχεται διαφορετικά

και αλλάζει το αποτέλεσμα...

Γράφω (μετά από πάρα πολύ καιρό) στίχους...

Όχι, μην βιάζεστε !

Δεν θα τους δημοσιεύσω!

Όχι εδώ...

Όχι τώρα...

Αργότερα... βλέπουμε!

Προς το παρόν θα τους κρατήσω μέσα μου...

...θα τους μελοποιήσω...

...θα φτιάξω το δικό της τραγούδι...

...κι αν κάποτε της το τραγουδήσω...

...τότε ίσως το γράψω και εδώ...

Προς το παρόν, μοιράζομαι μαζί σας

ένα ακόμα τραγουδάκι!

(μην μου πείτε ότι περιμένατε μόνο ρεφραίν...)

Το τραγούδι της ημέρας - 25 Σεπτεμβρίου 2007

Σαν άσπρο κρίνο σε ουράνιο χέρι
Ήρθες στον ύπνο παλιό μου ταίρι
Γυναίκες αρχαίες κεντούν στο βελόνι
Δέντρα κοράλλια ντυμένα στο χιόνι

Τώρα που λείπεις θα σου το πω
Δεν φεύγει μέρα να μη σε σκεφτώ
Θα 'μαι κρυμμένος στο άσπρο γοβάκι
να σε πληγώνω σα χαλικάκι

Τώρα που λείπεις θα σου το πω
Δεν φεύγει μέρα να μη σε σκεφτώ

Τώρα που λείπεις θα σου το πω
Είσαι η γυναίκα που αγαπώ

Ανοίγοντας τον υπολογιστή, το Today

με ενημέρωσε για τις σημερινές γιορτές...

Δευτέρα, 17 Σεπτεμβρίου 2007

Σοφίας Πίστεως, Ελπίδας και Αγάπης μαρτύρων

Τις ευχές μου στις Σοφίες, Ελπίδες και Αγάπες...

Όχι, δεν γράφω αυτό το post για να ευχηθώ στις εορτάζουσες...

Το γράφω για να δώσω μια γενική ευχή... σε όλους μας!

Θέλω να ευχηθώ να γίνει πραγματικότητα

η Ελπίδα 

ότι μια μέρα όλοι θα αποκτήσουμε

την Σοφία 

που θα μας βοηθήσει να μπορούμε να διακρίνουμε

την πραγματική, ανιδιοτελή, αγνή και καθαρή

Αγάπη 

Όπως συνήθως τον τελευταίο καιρό, σήμερα δεν έχει

μόνο ρεφραίν, αλλά ολόκληρο τραγούδι...

Συμπτωματικά (?) το θυμηθήκαμε χθες βράδυ με τον Δέοντα,

και το τραγουδήσαμε παρέα, με τον Pavel να παίζει στην κιθάρα...

Το τραγούδι της ημέρας - 17 Σεπτεμβρίου 2007

Το αγκαλιάζει, το φιλάει

Στο κρεβατάκι του το πάει,

Και συνεχώς του τραγουδάει, και...

Μέσα στα μάτια το κοιτάει,

Και μοναχός παραμιλάει,

Πόσο φοβάται μην το χάσει, και...

Το'χε ετοιμάσει να το πάει

Δώρο σ'εκείνη π'αγαπάει,

Μα εκείνη πια δεν του μιλάει, και...

Μέσα απ'τα χέρια του γλιστράει,

Στο πάτωμα πέφτει και σπάει,

Πάει το τραγουδάκι, πάει, και...

Τα κομματάκια του κοιτάει,

Σπασμένες νότες τραγουδάει,

Πάει το τραγουδάκι, πάει, και κλαίει...

Λόγια...
Μόνο λόγια... 

Πού σε οδηγούν?

 ...σε λάθη!...
...Μόνο λάθη!...

 Λάθη απανωτά...
...το ένα πίσω από το άλλο...
...κι ας ξέρεις καλά ότι είναι λάθος...

...τα κάνεις, νομίζοντας ότι θα
διορθώσεις έτσι κάποια άλλα...
...και κάνεις την όλη κατάσταση
ακόμα χειρότερη...

...ακόμα πιο δύσκολη για εσένα!

(Τα υπόλοιπα διαγράφηκαν...
Τα εν οίκω μή εν δήμω...)

 Το τραγούδι παραμένει...

Το τραγούδι της ημέρας - 15 Σεπτεμβρίου 2007

Ένα, ένα τα φώτα θα σβήσουν
από τώρα έχει πέσει η σιωπή
είναι πάντα γυμνή τούτη η ώρα
αν θυμάσαι, μια φορά στο 'χα πει

Ήμουν λίγος, το ξέρω, απόψε
δε βοήθησες καθόλου όμως κι εσύ
πώς ν' αρχίσω και να προχωρήσω
από μια καλησπέρα μισή

Μα εγώ είμαι εντάξει, είμαι εντάξει
είμαι εντάξει μην ανησυχείς
αν το θέλεις είμαι εντάξει
αν αυτό σε βοηθάει πιο πολύ

Ήμουν λίγος, το ξέρω, απόψε
δε βοήθησες καθόλου όμως κι εσύ
πώς ν' αρχίσω και να προχωρήσω
από μια καλησπέρα μισή

Μη μου δίνεις κουράγιο, δε θέλω
δεν είμαστε παιδιά έτσι κι αλλιώς
κι αν βουρκώνουν τα μάτια μου λίγο
τα τσιγάρα πολλά και θα φταίει ο καπνός

Μα εγώ είμαι εντάξει, είμαι εντάξει
είμαι εντάξει μην ανησυχείς
αν το θέλεις είμαι εντάξει
αν αυτό σε βοηθάει πιο πολύ

Όλο το βράδυ το είδα να φεύγει
πίσω απ' τα μάτια σου τα μακρινά
και το πρωί που μου είπες να φύγω
σου πήρα ένα απλό "γεια χαρά"

Ίσως αύριο μου τηλεφωνήσεις
να μου πεις πως δεν είσαι καλά
αμέσως πάλι κοντά σου θα τρέξω
να ξαναπάρω ένα νέο "γεια χαρά"

Μα εγώ είμαι εντάξει, είμαι εντάξει
είμαι εντάξει μην ανησυχείς
αν το θέλεις είμαι εντάξει
αν αυτό σε βοηθάει πιο πολύ

Σχεδόν δέκα ημέρες...

Τόσες (παρά κάτι ώρες) πέρασαν από το τελευταίο post μου...

Δέκα ημέρες τόσο όμορφες,

που δεν ήθελα να μιλήσω...

...να μην κάνω φασαρία...

...να απολαύσω την σιγή

που προηγείται

της καταιγίδας!!!

Μιας καταιγίδας που μπορεί να με πνίξει...

...κι ας την περίμενα να έρθει...

...ας ήμουν προετοιμασμένος...

Άλλωστε, όσο κι αν ήμουν προετοιμασμένος,

κάπου βαθιά μέσα μου ήλπιζα να μην χρειαστεί να την ζήσω...

...να μην ξέσπαγε ποτέ...

Τώρα πρέπει απλά να την υπομείνω...

Έκλεψα στιγμές, και έχτισα αναμνήσεις...

...έζησα εμπειρίες, και μάζεψα εικόνες...

...να μου κρατούν συντροφιά, τις δύσκολες ώρες της απουσίας...

Ποιός θα με δικάσει?...

Ποιός θα με καταδικάσει?...

Τη δική μου ζωή θα την ζει κάποιος άλλος...

Ιδού ο κλέφτης...

Κάποια στιγμή θα πιαστεί...

...θα δικαστεί...

...και η ζωή μου θα πρέπει να επιστρέψει σε εμένα...

Έλεγα τις προηγούμενες ημέρες ότι κάτι κακό θα συμβεί...

...και πάλι είχα δίκιο!

Μόνο που αυτή τη φορά δεν χωράνε αισιόδοξα μηνύματα

του στυλ "έλα μωρέ, θα φτιάξουν τα πράγματα"...

Αυτό δεν διορθώνεται, ούτε αλλάζει...

Έγινα και επίσημα αυτό που κατέκρινα...

...αυτό που μισούσα... 

 ...και τώρα, σιχαίνομαι τον εαυτό μου για αυτό που είμαι!

Δεν έπρεπε ΕΓΩ να το κάνω αυτό...

...ό,τι κι αν είχε προηγηθεί...

Είχα την άνεση να μιλάω για λάθη και απομυθοποίηση,

γιατί ήμουν πρώτος εγώ σωστός...

...μέχρι σήμερα τα χαράματα...

...απομυθοποίηθηκα...

...άλλος ένας σαν τους άλλους είμαι...

...τίποτα παραπάνω!

Οι ισορροπίες πρέπει

να διατηρούνται!

Τέλος!

Κάτι ήξερα όταν το έγραφα...

...κι ας γράψατε σχόλια σε ύφος

"έλα ρε, μη λες τέτοια",

"όλα καλά θα πάνε", κλπ...

Άλλο ένα μαγικό ξεκίνημα για έναν μαγικό Μήνα!

Από τη μια, η επιστροφή του "θέματός" μου 3 μήνες πίσω!

Πάλι απ' την αρχή,

και άντε να δούμε για πόσο αυτή τη φορά...

Από την άλλη, η σωματική υγεία...

Πάω χτες το απόγευμα στο μαγαζί να βάλω φαγητό στα σκυλιά.

Η Ήρα η τσαχπίνα ήθελα παιχνιδάκια!

Πηδάει κάποια στιγμή πάνω μου,

στραβοπατάω εγώ,

"τρώω" τον αστράγαλο πάνω στην ταΐστρα!

Κανονικά θα ήθελε 3-4 ραμματάκια, αλλά ίσως και να τη γλιτώσω...

Θα δείξει...

Τώρα, μετά από αυτά, απλώς περιμένω...

Κάποια στιγμή θα... τριτώσει!!!

Α!!! Μην ξεχνιόμαστε! Ολόκληρο κομμάτι και για σήμερα!

(τί να πρωτοπεί κανείς με ένα ρεφραίν...)

...από  S T a V e N T o ! ! ! ! !

Το Τραγούδι της Ημέρας - 03 Σεπτεμβρίου 2007

Πόσο ακόμα θα γυρνάς στα στέκια εκείνα που σ΄ έχουνε πικράνει
Ανήσυχο μου αλάνι
πότε θα βρεις λιμάνι
τόση ντροπή δεν φτάνει
Το κόλπο αφού δεν πιάνει
ετούτο το σεργιάνι γέμισε μυστικά.

Ψέματα, ανώφελα μπερδέματα, ψεύτικα κανακέματα
Και χρυσά στέμματα φτιαγμένα από χαρτί
Ολόκληρη η Γη γέμισε με γκρεμούς και ρέματα
Κάνε τα πάντα απόψε να θυμίζουνε γιορτή
Γιορτή και πανηγύρι, μην κάνεις το χατίρι
Σ΄ αυτούς που θέλουνε να πιουν του κόσμου όλη τη γύρη
Μοιάζει δειλία η σιωπή, μα κι οι φωνές, άκουτες, γίναν γραφικές
και όσο μένεις έτσι θα είσαι πάντα στο κοστούμι ένας λεκές
και στο χαρτί τους μια μουτζούρα,
γυρίζεις σαν τη σβούρα!

Γι αυτό άλλαξε στάση
το σίδερο κολλάει στη βράση
Και πάμε, φίλε μου, μαζί από μηδενική βάση
Η βολή μας και η βολή τους επιτέλους να χαλάσει
Μπας κι αλλάξει της πορεία της η πλάση.

Πες να πάει να γαμηθεί η κάθε εκδοχή
Που θέλει να κοιμάσαι χωρίς καμία ενοχή
Να πάει να γαμηθεί, αυτό είναι μια αρχή
Να γίνει η νύχτα μέρα, κουβάρι η κλωστή.

Αγρίμια που σε σκιάζουν στα όνειρα σου
Κερί που λιώνει η ζωή σου τώρα πια
Σημάδι βάζεις για να βρεις τα βήματα σου
Γκρεμός μπροστά σου, ένα σάλτο κι άντε γειά
Ανύπαρκτη μου μοιάζει η μορφή σου
Και φοβισμένο σκύλο που εκάνε ζημία
Κοιμάσαι και ξυπνάς, μα η ψυχή σου
Σ΄ ένα κρεβάτι δεμένη με σκοινιά

Πόσο ακόμα θα γυρνάς στα στέκια εκείνα που σ΄ έχουνε πικράνει
Ανήσυχο μου αλάνι
άντε να βρεις λιμάνι, ντροπή να μη σε φτάνει
Θα βγάλουμε φιρμάνι, να πάψουν να σε κυνηγούν νονοί και πολιτσμάνοι.

Κοίτα που φτάνει μια ματιά σου καθαρή για να γίνει η ανατροπή
Πάψε όλα να τα ρίχνεις στην κακή ανατροφή
Και να γίνεσαι τροφή μασημένη για θηρία
Γίνε, φίλε μου, στροφή στην δική τους την ευθεία

Μην είσαι εύκολη λεία
κι είναι η δυσκολία
Σ΄ αυτούς που θέλουν να σε δουν να πέφτεις μ΄ ευκολία.

Δείχνει δειλία, αδιαφορία, κι ο φανατισμός δικός τους χορηγός
Δεν γουστάρουνε να είσαι του μυαλού σου ο αρχηγός
Θα ΄σουν όμως στρατηγός στη δική σου τη θητεία
Κι ο μεσίτης του Θεού στη μικρή σου ενορία.

Να κι η ετυμηγορία, ένοχος εσύ, αθώα τα θηρία
Γι΄ αυτό μη βάζεις μες΄ το αίμα σου αυτή την υπνηλία
Που σου φέρνει απραξία,
θα ΄σαι πάντα το παιδί που χει κάνει αταξία.

Πάνε αρκετές ημέρες από

το τελευταίο ρεφραίν...

Κάτι οι διακοπές...

...κάτι η διάθεση-ασανσέρ...

...λίγο από όλα, μάλλον...

Δεν μου αρέσει που τελείωσε - θεωρητικά - το καλοκαίρι...

Θα το κρατήσω, όμως, ακόμα μέσα μου...

...για όσο μπορώ περισσότερο...

...για να μένουν ζωηρά τα χρώματα...

...και γλυκιά η γεύση...

...και κάποια στιγμή θα αναφερθώ στις διακοπές...

1η του Σεπτέμβρη σήμερα, και στο μυαλό μου ήρθε

ένα πολύ όμορφο κομμάτι της Ελένης Βιτάλη...

Με αυτό θα αποχαιρετήσω το καλοκαίρι

και θα υποδεχθώ τον ένατο μήνα...

Παρένθεση:

Σήμερα, μεταξύ άλλων, γιορτάζει και μια ψυχούλα...

..και, αν και ήδη της ευχήθηκα, θέλω να το γράψω και εδώ...

Χ ρ ό ν ι α   Π ο λ λ ά   Σ α λ ι γ κ α ρ ά κ ι . . .

Το τραγούδι της ημέρας - 01 Σεπτεμβρίου 2007

Όμορφό μου καλοκαίρι, γρήγορα που χάνεσαι

Μιαν αγάπη που ’χεις φέρει παίρνεις και δεν νοιάζεσαι

Πρωτοβρόχι στην καρδιά μου μία φλόγα έσβησε

Μες στα κύματα η χαρά μου σαν τον ήλιο έδυσε

Όμορφό μου καλοκαίρι, πες μου γιατί βιάζεσαι

Να μου φέρεις τον Σεπτέμβρη και δεν με αισθάνεσαι