Όλοι, λίγο ως πολύ,

έχουμε λυθεί από τα

γέλια διαβάζοντας ΑρΚά.

Ήρθε χθες ένα email με

τις 15 κορυφαίες ατάκες.

(δεν τις έχω επιλέξει εγώ...

...ίσως να διάλεγα μερικές άλλες.)

 1. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΑΠΟ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑ.

 2. ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΝΑ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ.

 3. H ΠΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΤΕΝΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΑΣ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΙΑ ΦΑΛΑΚΡΟΣ!

 4. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ 4 ΛΥΚΟΙ ΚΑΙ 1 ΠΡΟΒΑΤΟ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ.

 5. ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΩΣ ΞΕΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΥΝ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΤΑ ΞΕΡΟΥΜΕ.

 6. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΒΗΧΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΑΣΟΛΑΔΑ. ΜΕΤΑ ΘΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΒΗΞΕΙΣ

 7. Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ.

 8. Η ΖΩΗ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΦΑΣΕΙΣ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ, ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. ΞΕΚΙΝΑΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΚΑΝΑΛΙΑ.

 9. ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ. ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ.

10. ΜΕΓΑΛΟΦΥΪΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΦΑΤΣΕΣ.

11. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΗΛΙΘΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ.  ΕΤΣΙ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΕΝΩ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΦΤΩΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΗΛΙΘΙΟΣ.

12. Η ΤΥΧΗ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΑΛΛΑ Η ΑΤΥΧΙΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΠΟΜΟΝΗ...

13. ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΟ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ.

14. Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ.

15. ΚΑΝΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ: ΠΛΥΘΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ/ΜΙΑ ΦΙΛΗ!!!

Με λιγότερο από 15 ώρες ύπνο τις τελευταίες 4 μέρες...

...κι όμως, όχι μόνο αντέχω, αλλά είμαι και τρελά στην τσίτα!!!

...και τα μάτια μου...

...σαν αυτά στην φωτο!!!

Μάτια - κομμάτια!!!!!!!!!!

Όχι βρε κουτά...

...δεν πάω πουθενά...

"Αποχαιρετιστήριο γράμμα"

είναι ο τίτλος ενός εκ των

κορυφαίων emails που έχουν

κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια,

και το οποίο "ξέθαψα" από το

inbox μου για εσάς!!!

E n j o y ! ! !

Αγαπημένε μου,

Αν δε το κατάλαβες, έφυγα. Τα πράγματά μου τα πήρα. Τα πράγματά σου τα έκαψα. Ελπίζω η φωτιά να μην εξαπλώθηκε στο διαμέρισμα της μάνας σου, αν και δεν κατάφερα να βρω έναν ικανοποιητικό λόγο γιατί να μην το κάνει.

Σου άφησα πάντως μερικά ρούχα να φορέσεις, αν και καταλαβαίνω ότι θα δυσκολευτείς να τα βγάλεις από την λεκάνη. Συγνώμη. Τα βιβλία σου τα έδωσα για ανακύκλωση. Τα CD ήταν τόσο άθλια που αποφάσισα να τα αφήσω. Τα βινύλια τα χαράκωσα, αλλά, έτσι κι αλλιώς δεν έχεις πλέον πικάπ. Μετά τον τελευταίο μας τσακωμό σκέφτηκα σοβαρά την σχέση μας και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είσαι μεγάλος μαλάκας.

Έχεις την ευγένεια, την λεπτότητα, την εξυπνάδα και την ευαισθησία ενός πλάσματος που η μοίρα αποφάσισε ότι μπορεί να επιζήσει και χωρίς αυτά.

Φυσικά αυτά λένε κάτι και για μένα που έμεινα μαζί σου τους τελευταίους 2 μήνες: Ότι έμενα με ένα μαλάκα. Τουλάχιστον το σεξ τους τελευταίους μήνες ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό. Σε αυτό βοήθησαν οι φίλοι σου.

Μην στεναχωριέσαι, θέλω να ξέρεις ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από ηλίθιες τσούλες, ικανές να αντέξουν έναν μαλάκα σαν κι εσένα. Αρκεί να είσαι ο εαυτός σου.

Σαφέστατα αντίο.

Υ.Γ. 1: Ελπίζω να τρως ακόμα τα νύχια σου. Πότισα το γράμμα με ούρα που πήρα απ το νοσοκομείο. Μην ανησυχείς, η σύφιλη θεραπεύεται. Το ίδιο και οι μύκητες.

Υ.Γ. 2: Όχι όμως και η ηπατίτιδα C.

Υ.Γ. 3: Σε περίπτωση που θα θελήσεις να κάνεις κάτι το ρομαντικό, κουτό και ανώφελο, όπως το να ψάξεις να με βρεις, πρέπει να σου πω ότι τα λεφτά που μου άφησες για να πληρώσω το ενοίκιο τα έδωσα σε δύο Αλβανούς για να σου σπάσουν τα πόδια. Λυπάμαι αλλά είχα μείνει άφραγκη.

Υ.Γ. 4: Η κυρία Μπέλα με ρώτησε τι συμβαίνει και της είπα ότι σε συνέλαβε η αστυνομία για παιδεραστία. Καλύτερα να σταματήσεις τα ιδιαίτερα μαθήματα στις κόρες της.

Μετά από απαίτηση χιλιάδων αναγνωστών,

άλλο ένα ποίημα θα στολίσει το blog μου.

(φυσικά δεν είναι δικό μου... όπως και

στο προηγούμενο post, κάνω copy-paste...)

Ένα ποίημα για ΕΚΕΙΝΗ

Ήμουν εντελώς κενός σαν άνθρωπος πριν ΤΗΝ γνωρίσω. Το μόνο πράγμα που μου έδινε χαρά ήταν να βλέπω τον ολυμπιακό να χάνει...
Έχανε; ήμουν ευτυχισμένος.
Κέρδιζε; Ήμουν δυστυχής.
Άδειος.
Τελείως άδειος από αληθινά συναισθήματα, αγάπη και ζωή.
Ήθελα να το αλλάξω αυτό.
Δεν μπορούσα όμως.
Κάθε φορά που ξεκόλλαγα, μετά από λίγο ξαναγύριζα στα ίδια.

Και ξαφνικά μπήκε ΕΚΕΙΝΗ στη ζωή μου.
Ήταν μια οπτασία.
Δεν είχα ξανανιώσει έτσι.
ΤΗΝ αγάπησα από την πρώτη στιγμή.
Η καρδιά μου γέμισε από τρυφερά συναισθήματα.
Επιτέλους, τώρα πια δε με ένοιαζε το ποδόσφαιρο.
Σκεφτόμουν μόνο ΕΚΕΙΝΗ.
Όταν με κοίταζε ένιωθα την καρδιά μου να φτερουγίζει.
Επιτέλους για πρώτη φορά στη ζωή μου ήμουν γεμάτος από πραγματικά συναισθήματα.

Ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα ποίημα για χάρη ΤΗΣ.
Πως θα μπορούσα όμως;
Δεν είχα καμία σχέση με κάτι τέτοιο.
Χμμμμμμ...
Θα άφηνα την καρδιά μου να γράψει.
Θα έκλεινα τα μάτια.
Θα έπιανα το στυλό και η ψυχή θα οδηγούσε το χέρι μου.
Και η τρυφερή ψυχή μίλησε.
Αυθόρμητη και ελεύθερη.
Τίποτε πια δε θα με γύριζε πίσω.

Βλέπω το σώμα σου που είναι κρίνο,

Κι από τα μάτια σου το δάκρυ πίνω,

Κι όλη η φύση ανθεί για μας,

Γαμιέται ο θρύλος κι ο Πειραιάς!!!

Υ.Γ. Συγνώμη από τους φίλους Ολυμπιακούς, ένα απλό copy-paste έκανα...
Ο ποιητής φταίει...!!!

Επειδή τρέχω και δεν φτάνω,

σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας

λίγη ποίηση...

Όχι, δεν "χάλασα"!

Παραμένω το ίδιο "ρηχό" και ανούσιο

πρόσωπο που έχετε γνωρίσει!

Ό,τι θα διαβάσετε παρακάτω,

το βρήκα σήμερα το πρωί στα mail μου

και σας το προσφέρω (δια της απλής μεθόδου

του copy-paste) μαζί με ένα πλατύ χαμόγελο!

Σύγχρονη ρομαντική ποίηση

Το πρωί δεν τρώω γιατί την σκέφτομαι,
Το μεσημέρι δεν τρώω γιατί την σκέφτομαι,
Το βράδυ δεν κοιμάμαι γιατί... πεινάω!!!

Έγραψα το όνομά σου στην άμμο και το έσβησε το κύμα.
Το χάραξα στα δέντρα και το έσβησε ο χρόνος.
Το έγραψα στο τζάμι και το πήρε η βροχή.
Το έγραψα στ' αρ#@%$&@ μου και ησύχασα!!!

Κοιτάζω τ' αστέρια και βλέπω εσένα,
κοιτάζω τον ήλιο και βλέπω εσένα,
κοιτάζω το φεγγάρι και βλέπω εσένα...
Κάνεις λίγο στην άκρη επιτέλους???!!!

Κάποιες στιγμές νομίζω πως είμαι μόνος στον κόσμο,
πως κανείς δεν με θέλει και θέλω να πεθάνω.
Και τότε... εμφανίζεσαι εσύ!!!
Θεέ μου, γιατί όλα τα στραβά σε μένα???

Καλημέρεεεεεεεεες!

Βροχή...

...που ξεπλένει...

...που εξαγνίζει...

...μα και που θυμίζει...

...που παρασύρει σκέψεις στριμωγμένες...

...που τις φέρνει στην επιφάνεια...

...και ένα ρεφραίν που ταιριάζει "γάντι", μέσα και έξω...

Το ρεφραίν της ημέρας - 22 Οκτωβρίου 2007

Ας ήτανε να πνιγώ

σα μια σταγόνα μέσα στα χείλια σου εγώ,

βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά

τούτο το σώμα που διψά

Χωρίς πρόλογο, μπαίνω κατευθείαν στο... ψητό!

Ξυπνάω το πρωί με μια μούρη μέχρι το πάτωμα,

και με τα χίλια ζόρια (μιας και οι 3 ώρες μάλλον ήταν λίγες)...

Η τηλεόραση παίζει...

...έχει μείνει ανοιχτή από την ώρα που ξάπλωσα...

...δεν θυμάμαι γιατί, αλλά είχε μείνει στο Star Channel...

Στο πρωινάδικο της κυρίας Λιβανίου,

η έγκριτη δημοσιογράφος παίρνει συνέντευξη

από τον εθνικό σεξολόγο, τον Δρ. Θάνο Ασκητή.

 Το θέμα είναι η απιστία, και ο Δόκτωρ Ασκητής έχει πάρει φόρα

ως συνήθως, αναλύοντας επιστημονικά τους λόγους

που οδηγούν στην ασυνέπεια προς τον/την σύντροφό μας...

Μετά την ωραία και τεκμηριωμένη ανάλυση του Δόκτωρα,

και αφού για ένα ολόκληρο λεπτό (!!!) το πάνελ της εκπομπής

εκφράζει την δική του "επιστημονική άποψη", η δημοσιογράφα Έμυ

μας πετάει στα μούτρα το βιντεάκι με τις ερωτήσεις προς τον κόσμο

(μιλάμε για μάχιμο ρεπορτάζ, όχι μαλακίες!!!)...

Ρωτήσανε, λοιπόν, μεταξύ άλλων ένα ζευγαράκι

(γύρω στα 25 και οι δυό τους) σχετικά με την απιστία.

Να σημειωθεί ότι οι φάτσες και των δύο "μιλάνε" για άτομα σοβαρά,

συνεσταλμένα, από αυτά που θα ήθελε ο μπαμπάς σου κι η μαμά σου δίπλα σου...

...κάτι σαν "τα καλά παιδιά" ένα πράγμα...

Δημοσιογράφος (Δ):  Θα συγχωρούσες την απιστία?

Αγόρι (Α):  Ναι! (με σιγουριά και χαμόγελο)

Δ:  Ναι??? (έκπληκτη...) Έτσι απλά?

Α:  Εεεε.... δηλαδή.... (τα μασάει λίγο) εεε... κοίτα, 'ντάξει.... ανάλογα με τις συνθήκες... τους λόγους... εεε........ δεν ξέρω.... μπορεί... αλλά, μάλλον ναι...... (μ'αρέσει η σταθερότητα στις απόψεις σου!!!)

Δ:  Για ψάξε λίγο στο κεφάλι σου... (ο Άη-Βασίλης κάνει ανανέωση στο προσωπικό... μήπως να έστελνες ένα βιογραφικό?)

Α:  (ψάχνει στο κεφάλι...) Όχι, ok, εντάξει είμαι... καθαρός...

Δ:  Εσύ (απευθυνόμενη προς το κορίτσι)... θα έκανες απιστία? (ωραία ερώτηση... τί περιμένεις να σου απαντήσει το κοριτσάκι?)

Κορίτσι (Κ):  εεε... ναι... (!!!!!!!!!!!!)

Δ:  Τί ναι? Έτσι απλά? Και ο φίλος σου? Δεν θα τον σκεφτόσουν?

Κ:  Εεεεε..... τί να σου πω... αν ο άλλος μου άρεσε...

Τα έχω πάρει τόσο άσχημα, που θέλω να σπάσω την τηλεόραση!

Και με τους δύο!

Ρε μαλάκα! Άμα αυτή σε "πουλήσει",

εσύ θα κάτσεις να σκεφτείς τις συνθήκες και τους λόγους???

Μήπως θα κάτσεις να το συζητήσεις κιόλας???

Μην ξεχάσεις να της πεις να μην το ξανακάνει, ok???

Κι εσύ, μωρή πατσαβούρα... έτσι απλά "ναι"???

Και τί πάει να πει "αν ο άλλος μου άρεσε"???

Είσαι με κάποιον, κυρά μου!!!!! Δεν τον σκέφτεσαι αυτόν???

Γιατί να τον "πουλήσεις"???

Γιατί να προδώσεις την εμπιστοσύνη του???

Γιατί να τον κουρελιάσεις???

Γιατί να τον ξεφτιλίσεις έτσι???

Αν δεν γουστάρεις, χώρισέ τον, και μετά άντε κάνε

ό,τι θέλεις και με όποιον θέλεις!!!!!

Όσο είσαι με κάποιον, όμως, τουλάχιστον σεβάσου τόν!!!

Αγοράκια ατσούτσουνα, και μαλακισμένα τσουλάκια!!!

Δεν σέβεστε και δεν υπολογίζετε τίποτα!!!

Άει στο διάολο πια!!!

Τώρα τα βλέπω...

...ένα-ένα αποκτούν νόημα...

...ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μου...

Τα σημάδια ήταν εκεί...

...αλλά μάλλον δεν ήμουν στη σωστή

ψυχολογία για να τα "διαβάσω"...

Ίσως υποσυνείδητα να το έκανα,

και απλώς να μην ήθελα συνειδητά να τα αποδεχθώ...

Θα ήμουν προετοιμασμένος...

...γι' αυτό το λόγο μου δόθηκαν...

...μα, πώς να ήθελα να τα δεχτώ?

Πώς να πιστέψω ότι ερχόταν κάτι τέτοιο?

Ούτε στον χειρότερό μου εφιάλτη δεν θα τα ήθελα...

Τα γεγονότα εξηγούν πολλά από όσα προηγήθηκαν...

Οι ερμηνείες είναι πλέον ολοφάνερες...

...μα είναι πια πολύ αργά!

Έμεινε η πικρία...

...και αναπάντητα "γιατί"...

...να τρώνε το μυαλό σαν σαράκι...

Αύριο?...

Κι αυτό, θολό είναι...

Το τραγούδι της ημέρας - 18 Οκτωβρίου 2007

Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου
και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
Κι εκείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα  'χεις κουραστεί

Όταν θα αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
Στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής

Πες μας τι θα γίνει, αν κάποτε θ' αγγίξεις το κορμί σου
και το 'βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές
Και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες ν' ακούσουν τη φωνή σου
κι οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές

Περίεργο...

Το μόνο που μου έρχεται

στο μυαλό αυτή τη στιγμή

είναι ένα παλιό λαϊκό τραγούδι...

"Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια,

ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμια κομμάτια..."

Δεν έπιασε βοριάς...

...κι όμως, τα γκρέμισε όλα...

Παλάτια, όνειρα, σχέδια...

...όλα συντρίμια...

Λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...

Πάει κι αυτή...

Έμεινε μόνο ένας σταυρός...

...κι ένα σώμα άψυχο, που πρέπει να τον κουβαλήσει...

Πολύ τρέξιμο λόγω δουλειάς από τη μια...

Μυαλό σαλεμένο λόγω στερητικού συνδρόμου από την άλλη...

...και οι μέρες περνάνε, αφήνοντας το blog μου χωρίς ανανέωση...

Ελπίζω πως έχω την κατανόησή σας...

...και την ίδια κατανόηση θα ζητήσω για περίπου έναν μήνα ακόμα!

Όχι, δεν έπαθα κάτι.

Απλώς διανύω μια περίοδο κατά την οποία τρέχω από το πρωί

μέχρι το βράδυ σαν κομάντο (επαγγελματικοί λόγοι),

και οι ελάχιστες ώρες που μένουν ελεύθερες δεν αρκούν

για να τα προλάβω όλα... επομένως βάζω προτεραιότητες!

Και μπορεί στην λίστα των προτεραιοτήτων μου να έχω αρκετά ψηλά

το blog μου, αλλά κάποια άλλα "θέματα" είναι ακόμα ψηλότερα...

...οπότε, αν μένει χρόνος για νέα posts, θα τα γράφω...

...αν ο χρόνος δεν αρκεί...

...ε, εκεί είναι που θα ζητήσω την κατανόησή σας.

;-)

Για σήμερα, ένα τραγούδι που το άκουσα λίγο νωρίτερα

και έβαλε το μυαλό μου να δουλεύει σε δαιμονισμένες στροφές...

Άντε, και καλή εβδομάδα να έχουμε!!!

Το τραγούδι της ημέρας - 15 Οκτωβρίου 2007

Στην άκρη του απείρου, στιγμούλα του ονείρου
Σταγόνα που στάζει, πόσο σου μοιάζει
Φωτιά και αέρας, κι ο κόσμος φοβέρα
Στη νύχτα που ουρλιάζει, πώς σε τρομάζει

Σου μοιάζει η σελήνη, πού να βρω γαλήνη
Στον Άδη ανατέλω, πόσο σε θέλω

πόσο σε θέλω

Κόντρα στους νόμους, ερήμου προφήτης
Σημάδια στην άμμο που απόψε θα σβήσεις
Ασπρόμαυρο μέλλον, σκυφτός μετανάστης
Σταθμός στο ραδιόφωνο που πρέπει ν' αλλάξεις

Σου μοιάζει η σελήνη, πού να βρω γαλήνη
Στον Άδη ανατέλω, πόσο σε θέλω

πόσο σε θέλω

πόσο σε θέλω

πόσο σε θέλω, αααα

Μετά το αρχικό ξενέρωμα, μια δόση αισιοδοξίας...

Το ξενέρωμα ήρθε, όταν μετά από σκέψη και κάποιες κουβέντες

ανακάλυψα εκ νέου κάποιο "λάθος" που κάνω...

Και λέω εκ νέου, γιατί δεν το βρίσκω πρώτη φορά μπροστά μου...

Και βάζω εισαγωγικά ("λάθος"), γιατί δεν είναι ακριβώς λάθος...

Δεν το βρίσκω μπροστά μου πρώτη φορά...

Είναι μέρος του εαυτού μου...

Είναι κομμάτι του δικού μου τρόπου να προσπαθώ

για τον άνθρωπο που με ενδιαφέρει...

Κι ας το έχω πληρώσει ακριβά στο παρελθόν,

το επαναλαμβάνω...

Ευτυχώς, τουλάχιστον, που το είδα νωρίς...

Τα εισαγωγικά δεν μπήκαν τυχαία...

Δεν είναι λάθος, γιατί η πρόθεση είναι καλή και ο σκοπός ιερός!

Είναι όμως "λάθος", γιατί δημιουργεί κάποιου είδους πίεση...

Πίεση που σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να ασκώ...

...και αφού το εντόπισα νωρίς, μάλλον μπορώ και να διορθώσω

τις λεπτομέρειες (αφού δεν μπορώ να το αλλάξω),

και σίγουρα μπορώ να το μετριάσω

και να είμαι πιο προσεκτικός στο μέλλον...

Η αισιόδοξη νότα ήρθε το πρωί, στο δρόμο για το μαγαζί...

Άκουσα ένα κομμάτι που είχα μήνες να ακούσω...

Ένα κομμάτι τόσο αισιόδοξο, και ταυτόχρονα τόσο αληθινό...

Αφιερωμένο (ολόκληρο βέβαια...) σε όλους μας!!!

Το τραγούδι της ημέρας - 08 Οκτωβρίου 2007

Όταν κανείς δεν σου μιλά
ούτε κανείς σου απαντά
μην μου τρομάζεις
Όταν σου πάνε όλα στραβά
στον έρωτα και στα χαρτιά
να το γιορτάζεις

Γιατί ό,τι δεν σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό
Ό,τι δεν σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό
ω, ω, ω, πιο δυνατό
ω, ω, πιο ζωντανό

Όλα θα αλλάξουνε ξανά
και θα κερδίσεις την ζαριά
με την σειρά σου
μια ρόδα είναι και γυρνά
και ξαναπαίρνουνε φωτιά
τα όνειρά σου

Γιατί ό,τι δεν σε σκοτώνει...

Έξω εκεί στην ερημιά
έμαθες τόσα μυστικά
να τα φυλάξεις
Έπεσες τόσο χαμηλά
για να πατήσεις πιο γερά
και να πετάξεις

Γιατί ό,τι δεν σε σκοτώνει...

Καλή μας εβδομάδα...

Ωραία συνήθεια...

...να σε βάζω στο κρεβάτι...

...να περιμένω να αποκοιμηθείς...

Ηρεμείς, γαληνεύεις, και η νύχτα φεύγει ήσυχα...

Κι εγώ ηρεμώ...

Ξέρω ότι, όταν κλείνουν τα μάτια σου,

μεταξύ ύπνου και ξύπνιου,

τη στιγμή που έρχονται τα όνειρα,

είμαι εκεί...

Κι αν σε δω να δυσφορείς, ξέρω ότι το όνειρο δεν είναι ευχάριστο...

...και σου χαϊδεύω τα μαλλιά...

...και σου ψυθιρίζω...

...και το πρόσωπό σου γλυκαίνει...

...το άσχημο όνειρο φεύγει...

...και βυθίζεσαι στην φιλόξενη αγκαλιά του Μορφέα...

Τότε, μπορώ να φύγω!

Δεν πειράζει που λέμε "καληνύχτα" πιο νωρίς...

...που δεν με πας μέχρι την πόρτα να με αποχαιρετήσεις...

Πραγματικά, δεν με πειράζει...

Το προτιμώ έτσι!

Να σε βάζω για ύπνο, και να φεύγω ήσυχος...

Το ρεφραίν της ημέρας - 04 Οκτωβρίου 2007

Μελαγχόλησες, νιώθεις πεταμένος
Μες στην πόλη σου σα ξένος, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυό ρουλεμάν
 
Φύλλο και φτερό, στο μυαλό σου χιόνι
που τη σκέψη σου παγώνει, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυό ρουλεμάν
 
Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις
Σκέψου την ώρα, τη στιγμή που τη ρεβάνς θα πάρεις
Σκέψου κορίτσια και γιορτές και πράμα που σαλεύει
κι ένα παιδί που μοναχό το δρόμο του γυρεύει
 
Κάτι άστραψε, κάτι σα φλασάκι
Σα πικ νικ μες στο δασάκι, μιά γλυκιά φωτιά
Λάβε θέση για να πάρεις πάλι την πρωτιά
 
Σα να δρόσισε, έρχεται βροχούλα
και μιά άνοιξη νυφούλα, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυό ρουλεμάν
 
Βάλε στο μαγνητόφωνο...