Ο ανηψιός μου Αλέξανδρος,

7 χρόνων, χρειάζεται να

υποβληθεί σε χειρουργική

επέμβαση στην καρδιά.

Η επέμβαση θα γίνει αμέσως μετά τις γιορτές.

Για την επέμβαση αυτή, ο Αλέξανδρος θα χρειαστεί

10 φίλους που θα του δώσουν λίγο από το αίμα τους.

Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει

(κατόπιν συνενοήσεως με εμένα)

να πάνε στο Γενικό Νοσοκομείο

Αθηνών "Ιπποκράτειο", αν είναι

δυνατόν πριν τα Χριστούγεννα.

Όποιος/όποια μπορεί να με βεβαιώσει ότι θα δώσει αίμα, ας

επικοινωνήσει άμεσα μαζί μου, είτε με ΠΜ είτε στο 6943052973,

για να του/της δώσω λεπτομέρειες.

...δεν είναι μια κούκλα?

Δεν είναι κάτι το συγκλονιστικό...

Μια απλή Stagg είναι...

Για τη δουλειά που την ήθελα, όμως,

είναι μια χαρά!

Χώρια του ότι με έχει βολέψει απίστευτα...

...παίζω για ώρες και δεν με κουράζει...

...και ακούγεται και πολύ γλυκά!

Κουκλίτσα μου, να σε χαίρομαι!!!

Δεν γινόταν να κρατηθώ...

Ο πειρασμός να μπει αυτή η φωτογραφία ήταν πολύ μεγάλος...

Είναι και επίκαιρο το θέμα (λιγότερο από 1 μήνα έχουμε)...

Υπέκυψα..........

(μιλάμε για πολύ κλάμα ο πιτσιρικάς!!!)

Υ.Γ.:  Πραγματικά, είναι το τελευταίο μνήμα! Το υπόσχομαι!

Ειλικρινά δεν ξέρω τί να πω για αυτό...

Χωρίς σχόλιο, λοιπόν...

Δεν φταίω εγώ... μην βαράτε...

Αφού τα βρίσκω...

...pacman-άκιας................!!!!!!!

...ποδοσφαιρόφιλος................!!!!!!!

...ο πραγματικός Μπομπ Σφουγγαράκης!!!!!

...γκατζετάκιας (Νο.2)................!!!!!!!

...γκατζετάκιας................!!!!!!!

...κομπιουτεράκιας................!!!!!!!

Τρίτη και 13 χθες...

Και λοιπόν?

Εγώ το μεροκάματο το έβγαλα!!!

Η χθεσινοπρωινή ιδέα για casino αποδείχθηκε καλή.

Όσοι το σκέφτονταν αλλά τελικά το φοβήθηκαν,

έχασαν μια καλή ευκαιρία για παχυλό χαρτζιλίκι.

Όσοι δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν... κρίμα!

Τελικά μόνο η Μάρα ακολούθησε (και "ευτυχώς"...)

Μπήκαμε στο Regency Casino Mont Parnès κατά τις 11μ.μ.,

πιστεύοντας ότι η αίθουσα θα ήταν σχεδόν άδεια...

Μπαααααααααααααααα!!!!!

Προφανώς δεν είμασταν οι μόνοι που ήθελαν να

προκαλέσουν την τύχη τους μια τέτοια ημέρα...

Μιλάμε για πολύ κόσμο!!! Σαν παραμονή Πρωτοχρονιάς ήταν!!!

Ως συνήθως, πήρα το Amaretto μου, και κάναμε μια πρώτη βόλτα στα τραπέζια.

Τις ρουλέττες δεν τις κοίταξα σχεδόν καθόλου...

Μια γρήγορη ματιά μόνο, για να δω το 17 που μου πρότεινε μια... Κινέζα,

αλλά και το 13 που, λόγω της ημέρας, είχε την τιμητική του.

Αφού χαζεύουμε λίγο τα τραπέζια του BlackJack,

το μάτι μου πέφτει σε ένα που άνοιγε εκείνη τη στιγμή...

"Ψήνεσαι να το ανοίξουμε?", ρωτάω.

"Αμέ, ναι, γιατί όχι...", απάντησε...

...και κάτσαμε.

Αυτό ήταν! Άρχισε η μάχη με την θεά Τύχη και τα

μηχανήματα που ανακετεύουν "εντελώς τυχαία" τις τράπουλες...

Ξεκινώντας με 100 + 100 ευρουλάκια, μετά από λίγη ώρα

βρισκόμαστε η Μάρα ταπί (και πολύ ψύχραιμη!!!), και εγώ

να ανεβοκατεβαίνω μεταξύ των 50 και των 350 ευρώ

σαν ασανσέρ στο πάλαι ποτέ World Trade Center...

Αλλάξανε 3 dealers μέχρι να έρθει η πρώτη δυσκολία...

Ξαφνικά, βρίσκομαι ταπί!!!

Τί να κάνω τώρα...

Να πω "ευχαριστώ που με ξηλώσατε" και να καληνυχτίσω?

Μπα... θα ήμουν "κότα"... σοφή μεν, αλλά "κότα"...

Να πάω μια βόλτα μέχρι τα ΑΤΜ για ενισχύσεις?

Απαπα... αυτά τα κάνουν οι τελειωμένοι!

(άσε που δεν θυμόμουν και τα pin των καρτών μου...)

Έχω πάνω μου 20 ευρώ ακόμα...

Βενζίνη είχα φουλάρει από πριν, τσιγάρα είχα...

Και να τα 'χανα, λοιπόν, μικρό το κακό...

Βγάζει και η Μάρα τα τελευταία της 30... κι ο Βούδας βοηθός!

Η κίνηση αυτή απεδείχθη τεράστια!!!

Τα 50 ευρώ έγιναν 200 και 300 πολύ σύντομα!

...μέχρι την επόμενη dealer!!!

Δεν θα την πετύχω πουθενα την σκύλα? Θα δει!!!

Μου έκανε τα......... 300, 200!!!...

...και μετά 100...

Όταν έμεινα με 80 στο χέρι, σηκώθηκα και έφυγα

για να μην την διαολοστείλω!!!

Μια χαλαρή βόλτα από τραπέζι σε τραπέζι, σε αναζήτηση

καλού dealer και σοβαρών παιχτών...

...και η κυρα-Τύχη άρχισε να με φωνάζει!

Δίπλα στον τελειωμένο, που ένας Θεός ξέρει από πότε ήταν εκεί (έλεγε ότι

ήταν όλη μέρα, αλλά τον έκοψα να έχει ξεχαστεί εκεί καμιά βδομάδα......),

μου κάθεται η έμπνευση να ανοίξω κουτί αρχικά με αυτόν κι άλλον ένα,

και όταν οι άλλοι σταμάτησαν... εγώ με τον dealer!

"Και τώρα οι δυό μας, αγάπη μου!", του λέω.

Το χαμόγελό του δεν ξέρω αν προερχόταν από έντονη

αίσθηση του χιούμορ ή αν νόμιζε (ή ήλπιζε) τίποτις άλλο...

...αλλά με πήγε τέλεια!!!!!!!!!!!

Σε περίπου 10 λεπτά, τα 80 ευρώ έγιναν σχεδόν 400!!!

Δεν χώραγαν οι δεκάρες μάρκες στο ένα χέρι...

"Να σας αλλάξω μερικά? Θα πάθετε καμιά αγκύλωση!"

Αλλάζω τις 30 με 3 των 100... και αμέσως στην "θυρίδα"

(στα χέρια της Μάρας δηλαδή, για να μην τις ξαναπαίξω)...

Είμαι στα 360 (και 10 από τα 20 που έχω δανείσει στον τελειωμένο)...

...και εκεί που έχω πάρει φόρα και δεν σταματάω,

ακούγεται η φωνή της λογικής:

"Μην παίξεις άλλο, πάμε να φύγουμε..."

"Βαρέθηκες?"

"Και βαρέθηκα, και κουράστηκα... Πάμε σου λέω..."

Εδώ πρέπει να το πω:

Σε ευχαριστώ που με σταμάτησες, Μάρα!

Αν δεν με σταμάταγες, ίσως να ήμουν ακόμη εκεί να παίζω...

...ένας ακόμη τελειωμένος(?) δίπλα στον τελειωμένο...!

Το μόνο που δεν ξέρω - και θα μείνω με την απορία - είναι

το τί θα είχε συμβεί αν είχα καθήσει κι άλλο...

Θα τα είχα ακουμπήσει όλα???

Θα είχα κερδίσει περισσότερα???

Ας μείνω με την απορία...

Σημασία έχουν τρία πράγματα τελικά:

Πρώτον: Πρέπει να ξέρεις πότε να σταματήσεις (ή να έχεις δίπλα σου

μια Μάρα, να σου λέει "πάμε να φύγουμε" και να φεύγεις κύριος!!!).

 Δεύτερον: Το μεροκάματο των 200 ευρώ δεν το βρίσκεις κάθε μέρα...

Τρίτον (και σημαντικότερο!!!): Η γροθιά στο μαχαίρι απέδειξε ότι η Τρίτη και 13

μπορεί να θεωρείται (δικαίως ή αδίκως, δεν ξέρω) γρουσούζικη ημέρα από πολλούς,

αλλά για τους μή προληπτικούς σαν εμένα δεν μετράει.

Την επόμε Τρίτη (ή Παρασκευή) και 13, όσοι κατάλαβαν ας ακολουθήσουν!

;-)

Τρίτη και 13 σήμερα...

Για προληπτικούς (και μή),

μια μέρα για λίγο (έως καθόλου) ρίσκο.

Για εμένα, όμως...

...από τις αγαπημένες μου!!!

Περίεργο πράγμα οι προλήψεις...

Άλλοι τρέμουν στην ιδέα πως σήμερα το πρωί θα βγουν

από το σπίτι και θα κινδυνεύουν από όλο το σύμπαν

που θα συνομοτεί εναντίον τους...

...και άλλοι, σαν την αφεντιά μου, ρίχνουν με πείσμα

γροθιές στο μαχαίρι της γκαντεμιάς που υποτίθεται

ότι συνοδεύει ημερομηνίες όπως την σημερινή!

Λέω, λοιπόν:

Εγώ απόψε πάω καζίνο!!!

Ποιός ακολουθεί?????

(είτε Πάρνηθα είτε Λουτράκι... όπου θέλετε...)

Ενημερώστε εγκαίρως, για να οργανωθούμε

σχετικά με τις ώρες και την μετάβαση!

Το άκουσα προχτές σε συζήτηση

μεταξύ ρακής, κρασιού και μεζέδων...

...και σήμερα έλαβα και το ντοκουμέντο (βλ. φωτο)!!!

Σωστός ο μάστορας!!!

Μεγάλη η σημερινή γιορτή.

Γιορτή όλων μας,

μιας και, όπως λέει ο αοιδός

"Άγγελοι είμαστε όλοι"...

Και μην βιαστεί κανείς να βγάλει συμπεράσματα...

Δεν είναι όλοι οι άγγελοι καλοί...

Αναφερόμουν σε όλους τους αγγέλους...

Καλούς ή κακούς...

Φύλακες ή πεσώντες...

Προστάτες ή τιμωρούς...

Φτερωτούς ή άφτερους...

Έχω "τάξει" ένα post για τους αγγέλους,

δεν το έχω ξεχάσει...

Σήμερα, απλώς ήθελα να ευχηθώ σε όλους μας!

Χρόνια Πολλά, Άγγελοι της Γης!

Το ρεφραίν της ημέρας - 08 Νοεμβρίου 2007

Άγγελοι είμαστε όλοι

Χαμένοι μες στην πόλη

Αναζητάμε των ματιών σου

Το βαθύ γαλάζιο

Όσο και να πονάμε

Τον έρωτα ζητάμε

Που θα μας ξαναφέρει

Στης ομορφιάς τα μέρη

Ένας Έλληνας πεθαίνει και φτάνει στη ρεσεψιόν της Κόλασης. Εκεί, ο υπάλληλος του ανακοινώνει ότι, επειδή είναι υπήκοος χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών-μελών.

Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη Γερμανική. "Οργανωμένη χώρα", λέει, "τόσα χρόνια στην Ελλάδα τί κατάλαβα?... μου βγάλανε το λάδι. Τουλάχιστον, ας πάρω μυρωδιά του τί σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην κόλαση...".

Φτάνει, λοιπόν, μπροστά στην πύλη της Γερμανικής κολάσεως. Μαύρο μάρμαρο, καλογυαλισμένο, σιδερένια πύλη και ψηλά γράφει με μεγάλα γράμματα ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά.

Χτυπάει...

Του ανοίγει ένας άψογα ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει.

- "Να δω", του απαντά εκείνος, "πώς είναι μέσα".

- "Ούτε να το σκέφτεστε", του απαντά ο υπάλληλος! "Όλη την ημέρα μας δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουνε σε κάτι τεράστια βαρέλια γεμάτα σκατά!! Φρίκη! Φρίκη!"

Όπου φύγει-φύγει ο ρωμιός......

Δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις... τα ίδια! Έτσι, απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την ελληνική κόλαση!

Φτάνει λοιπόν έξω από την πύλη. Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη, όπου στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα γράμματα neon η λέξη ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ φυσικά δεν ανάβουν. Έτσι η επιγραφή γράφει: -Ο-ΑΣΗ.

- "Ελληνική ανοργανωσιά...", μουρμουρίζει. Όσο πλησιάζει, όμως, ακούει κάτι περίεργους θορύβους...... Μοιάζουν με μουσική... Πλησιάζει περισσότερο... Η μουσική πλέον ακούγεται ολοκάθαρα! Μπουζούκια, μπαγλαμάδες κλπ.!!!

Χτυπάει... Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μία μπουκάλα Famous στο χέρι, εντελώς φέσι, και τον ρωτά τί θέλει.
- "Ήρθα να δω πώς είναι" του λεει, και βάζει το κεφάλι του μέσα...

Τραπέζια, κάπνα, κάτι γκόμενες χορεύουν πάνω στα τραπέζια, τσιφτετέλια, νταούλια..... Γενικώς, μπάχαλο!!! Τρελαίνεται ο τύπος....

- "Τί γίνεται εδώ?", ρωτά.

- "Ασε φίλε, χάλια..." του λεει ο μεθυσμένος. "Η κατάσταση είναι δραματική εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με σκατά."

- "Πλάκα μου κάνεις?" ρωτά ο πεθαμένος. "Εδώ πίνετε και γλεντάτε......"

- "Εεε, ξέρεις πώς είναι εδώ στην Ελλάδα . Τη μία δεν έχουμε σκατά, την άλλη χαλάνε τα μαστίγια......"

Μετά από κάθε πτήση, οι πιλότοι συμπληρώνουν μια φόρμα που ονομάζουν "gripe sheet", στην οποία καταγράφονται τα προβλήματα που παρατηρήθηκαν κατά την πτήση, έτσι ώστε οι μηχανικοί να τα διορθώσουν. Οι μηχανικοί διαβάζουν αυτή την λίστα, διορθώνουν το πρόβλημα και καταγράφουν στο κάτω μισό της φόρμας ποιες ενέργειες έγιναν σχετικά με το πρόβλημα αυτό. Πριν από την επόμενη πτήση οι πιλότοι συμβουλεύονται την φόρμα για να δουν αν το πρόβλημα έχει αντιμετωπιστεί. Το κακό είναι ότι οι μηχανικοί εδάφους δεν διαθέτουν καθόλου, μα καθόλου χιούμορ.

Ακολουθεί μια λίστα με σφάλματα που έχουν παρατηρηθεί κατά την πτήση και έχουν καταγράφει από τους πιλότους της Qantas καθώς και η λύση που έχει δοθεί από τους μηχανικούς εδάφους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Qantas είναι η μοναδική μεγάλη αεροπορική εταιρεία που δεν έχει ατυχήματα στο ενεργητικό της.

* Π: Το πρόβλημα όπως καταγράφηκε από τον πιλότο.

* Λ: Η λύση που δόθηκε από τον μηχανικό.

Π: Ο κυρίως αριστερός τροχός σχεδόν θέλει αντικατάσταση.

Λ: Ο κυρίως αριστερός τροχός σχεδόν αντικαταστάθηκε.

Π: Η δοκιμαστική πτήση ήταν Ο.Κ., εκτός από το σύστημα αυτόματης προσγείωσης που ήταν κάπως απότομο.

Λ: Σύστημα αυτόματης προσγείωσης δεν έχει εγκατασταθεί σε αυτό το αεροσκάφος.

Π: Κάτι χαλαρό στο πιλοτήριο.

Λ: Κάτι σφίχτηκε στο πιλοτήριο.

Π: Ψόφια έντομα στο παρμπρίζ.

Λ: Ζωντανά έντομα στην πίσω μεριά.

Π: Ο αυτόματος πιλότος σε κατάσταση διατήρησης ύψους προκαλεί κάθοδο 200 πόδων το λεπτό.

Λ: Δεν μπορούμε να αναπαράγουμε το πρόβλημα στο έδαφος.

Π: Ενδείξεις διαρροής στο δεξιό κυρίως σύστημα προσγείωσης.

Λ: Οι ενδείξεις αφαιρέθηκαν.

Π: Τα επίπεδα θορύβου του DMA είναι απίστευτα υψηλά.

Λ: Ο θόρυβος του DMA ρυθμίστηκε σε πιο πιστευτά επίπεδα.

Π: Οι ασφάλειες τριβής προκαλούν κόλλημα του λεβιέ ισχύος.

Λ: Γι' αυτό είναι εκεί.

Π: Το IFF δεν λειτουργεί.

Λ: Το IFF ποτέ δεν λειτουργεί σε κατάσταση 'OFF'.

Π: Υποψιάζομαι ότι υπάρχει ράγισμα στο παρμπρίζ.

Λ: Υποψιάζομαι ότι έχεις δίκιο.

Π: "Χάσαμε" την μηχανή Νο 3.

Λ: Η μηχανή βρέθηκε στο δεξί φτερό μετά από σύντομη έρευνα.

Π: Το αεροσκάφος συμπεριφέρεται κάπως αστεία.

Λ: Προειδοποιήσαμε το αεροσκάφος να σοβαρευτεί.

Π: Το ραντάρ βουίζει.

Λ: Το ραντάρ επαναπρογραμματίστηκε με μουσική.

Π: Ποντίκι στο πιλοτήριο

Λ: Εγκαταστάθηκε γάτα.

Π: Θόρυβος προερχόμενος κάτω από τον πίνακα οργάνων. Μοιάζει σαν ένας νάνος να βαράει κάτι με το σφυρί του.

Λ: Πήραμε το σφυρί από το νάνο.

Π: Η ραδιοπυξίδα αρνείται να συνεργαστεί με το GPRS.

Λ: Της έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις.

Καλό ΣΚ ! ! ! ! !

Αφού δεν έχω τον χρόνο

για "φιλοσοφίες",

άλλο ένα copy-paste...

...για να μας μπει καλά ο μήνας!

Η 19 χρονη κόρη ομολογεί στον πατέρα της ότι είναι έγκυος...

Φωνές, κακό, και μετά από λίγο ξύλο ο μπαμπάς συμφωνεί να δει τον ένοχο για την εγκυμoσύνη να συζητήσουν την κατάσταση.

Το Σάββατο το απόγευμα, στημένος ο πατέρας στο παράθυρο, περιμένει τον προκομμένο να έρθει... οπότε σε κάποια φάση βλέπει μια Ferrari να στρίβει από τη γωνία, να σταματά μπρός στο σπίτι, και από μέσα να βγαίνει ένα κουστουμαρισμένος νεος με ρολόι, γυαλιά, και ό,τι άλλο αξεσουάρ σινιέ και πανάκριβο. Μπαίνει στο σπίτι ο νέος, του βάζουν ποτό, και ξεκινά η κουβέντα...

- Ακούστε κύριε (λέει ο νέος), για γάμο δεν γίνεται κουβέντα με τίποτε...

- Μα...

- ...όμως, αν το παιδί είναι αγόρι, του δίνω δύο εργοστάσιά μου, ένα στην Πάτρα (ελαστικών αυτοκινήτων) και ένα στην Λάρισα, υδροηλεκτρικό. Του δίνω, επίσης, τρείς πολυκατοικίες στο Κολωνάκι για τα νοίκια, δύο εξοχικά στη Μύκονο, τρία εξοχικά στην Κρήτη, και μια θαλαμηγό...

Αν είναι κορίτσι, βέβαια, δεν μπορώ να δώσω τα εργοστάσια, γιατί πώς θα τα δούλεύει... αλλά τα αντικαθιστώ με δέκα πολυκατοικίες στα βόρεια προάστεια, και κάμποσα άλλα ακίνητα για προίκα...

Αν τώρα η κοπέλα αποβάλει...

οπότε τον διακόπτει ο πατέρας:

- Αν αποβάλει... στην φέρνουμε και την ξαναπηδάς!!!