Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά

Ζήσε μονάχα τη στιγμή και άσε το μετά

Δες το τώρα, κοίτα το πριν και το μετά

Άνοιξε τα μάτια σου να δεις μέσα στου καπνού τις παρυφές τις κρυφές,

το χαμό του "εγώ", του "εσύ", του "εμείς" που στης κορυφής το τίποτα φωλιάζουν

και φωνάζουν "ζήσε μονάχα τη στιγμή και άσε το μετά"

Ζήσε, φώναξε, δες, τραγούδα, γράψε, αλλά ποτέ μη κοιτάξεις εκείνο που σε κοιτά,

αυτό που σε λυτρώνει και κάποτε σε αφήνει εκεί να κοιτάς σαν ποτέ να μην υπήρξε

δες αυτό που θα σε λυτρώσει αν και νομίζεις ότι δεν μπορεί ενώ είναι το μόνο που μπορεί, το μόνο που θα αφήσεις να σε δει, να σου δείξει, να γίνει ένα με εκείνο που δε ξέρεις ότι υπάρχει...

"Μικρός πολύ σε μια σπηλιά με σταλακτίτες

μπροστά μου πέταξε μια μαύρη νυχτερίδα" και έμεινε σε μια γωνιά τον καπνό να κοιτά σα μια μικρή ανόητη κουκίδα...