Να ερχόταν λέει

μια μέρα Θεού όπου όλα

τα όνειρα θα βρισκαν στέγη

στην καρδιά μου

κι όλος ο πόνος θα φευγε

με τα διαβατάρικα πουλιά

θα βλεπα να φευγε

σύννεφο σκοτεινό...

Το ποιήμα είναι της Πόπης Αντωνίου-Σφαλαγκάκου, από την ποιητική συλλογή "Σαν τη βροχή τη σιγανή, ψιθυριστή βροχή", που κυλοφορεί από τις εκδόσεις Ερωδιός και το θυμάμαι σχεδόν απέξω (δεν έχω μπροστά μου την συλλογή). Αν υπάρχει κάποιο λάθος ή κάποια παράλειψη, παρακαλώ συγχωρέστε με και διορθώστε με.

Ας ξεχάσουμε για λίγο τα δικά μας και όποιος μπορεί ας βοηθήσει με τον τρόπο του...

"Φίλες και φίλοι μας,

Δεκαεπτά μήνες πέρασαν από την εξαφάνιση του παιδιού μας. Σ' αυτό το μακρύ και βασανιστικό διάστημα εξαντλήσαμε τα ανθρώπινα όρια της υπομονής και της εγκαρτέρησης.

Αποθέσαμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας, για να βρεθεί το παιδί μας, στα χέρια των αρμοδίων αρχών, και υπήρξαμε υποδειγματικοί στη σχέση μας με την Πολιτεία και τους θεσμούς της.

Χειριστήκαμε την αναπόφευκτη δημοσιότητα με γνώμονα την αίσια έκβαση της υποθεσής μας. Δεν κραυγάσαμε, δεν εκλιπαρήσαμε, δεν παραδοθήκαμε στο παιχνίδι των αχόρταγων της τηλεθέασης.

Περιμένοντας την Δικαιοσύνη, συμβιώνουμε οδυνηρά, σε μιά μικρή πόλη, με τους σταυρωτήδες μας, που αποθρασύνονται.

Είμαστε βαθειά πικραμένοι από τα αποτελέσματα της στάσης μας. Ζητήσαμε τη βοήθεια του κράτους και τον ερχομό ειδικών αστυνομικών, Ελλήνων ή ξένων (π.χ. πρόσκληση Ρεμύ) και δεν μας δόθηκε.

ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ: Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε πλέον από το κράτος, ούτε από την Αστυνομία, ούτε από την Δικαιοσύνη. Θέλουμε να βρεθεί το παιδί μας και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι, όποιοι κι' αν είναι, ό, τι κι' αν έχουν κάνει.

ΤΩΡΑ, και όχι "στην άλλη ζωή" , όπως μας "παρηγόρησε" ο κ. Πολύδωρας.

Βλέποντας την κινητοποίηση και την ευαισθησία που επιδεικνύουν άλλες χώρες σε παρόμοιες περιπτώσεις (π.χ. εξαφάνιση της μικρής Μαντλίν) αισθανόμαστε ντροπή και πικρία για το φρόνημα και την αποτελεσματικότητα αυτών που θα έπρεπε να εξασφαλίσουν τη λειτουργία του ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ στην Ελλάδα.



Αγαπητοί φίλες και φίλοι,

Είμαστε γονείς και θέλουμε να βρούμε το παιδί μας.

Ταυτόχρονα είμαστε πολίτες και δεν ανεχόμαστε τον εμπαιγμό των "αρμοδίων" και τον χλευασμό των εμπλεκομένων.

Είμαστε αγανακτισμένοι με τις μεθοδεύσεις αυτών που οδηγούν σιγά-σιγά και σταθερά την υπόθεση στη λήθη και το κουκούλωμα .

Γνωρίζουμε ότι το ίδιο αισθάνεστε και όλοι εσείς.

Η αγανάκτηση όμως και η πίκρα δεν σημαίνουν απογοήτευση.

ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ.

Εμείς και οι φίλοι μας θα συνεχίσουμε.

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΡΕΥΝΑ.ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ.
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΧΡΗΜΑΤΑ.

Φτάσαμε στο έσχατο όριο, να ζητήσουμε, μετά την ηθική, και την οικονομική βοήθεια, των απλών και τίμιων ανθρώπων.

Περιμέναμε πολύ και περιμέναμε μάταια τους άλλους δρόμους.

Ενας όμως δρόμος υπάρχει: η δική μας πρωτοβουλία, η δική μας έρευνα.

Θα τον βαδίσουμε, κι' ας είναι στρωμένος με αγκάθια.

ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ, ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.

ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ
EUROBANK 0026. 0077. 17. 0200420177"

 http://natela-veria-gr.blogspot.com/2007/08/blog-post.html

Παναγιά μου Δέσποινα
και του Χριστού μητέρα
σε σέναν παραστέκουμαι
την νύχταν και τη μέρα.
Πέφτω κάμνω το σταυρόμ μου
άρμαν έχω στο πλευρόμ μου
δούλος του Θεού λογιούμαι
και κανένα δε φοβούμαι.

Χρόνια πολλά με υγεία και ευτυχία σε όλους τους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες.