Ένα παιδικό βιβλίο, με σύντομες ιστοριούλες για λίγο πριν τον ύπνο και με πρώτοτυπο σχεδιασμό. Με  ένα οβάλ σε κάθε δισέλιδο, που όταν ανοίγεις την σελίδα, μία μαγική εικόνα αποκαλύπτεται!

Σύντομη περιγραφή:

Ταξίδεψε στην ονειροχώρα μέσα από αυτές τις μαγευτικές ιστορίες. Άγγιξε τον έναστρο ουρανό, χόρεψε με τον Τζόσεφ και τα μαγικά του παπούτσια και παρακολούθησε τον Μπέντζαμιν καθώς μαγειρεύει τα πιο λαχταριστά και μικροσκοπικά κέικ όλου του κόσμου.

Καλή ανάγνωση και όνειρα γλυκά...

Εικονογράφος: ΛΟΚΧΑΡΤ ΣΟΥΖΑΝΑ

Mεταφραστής: ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ ΑΜΑΛΙΑ

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας

http://www.minoas.gr/book-2824.minoas

……………………………………………………………..

ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΧΟΡΕΨΟΥΜΕ;

Μια μαγική νύχτα του καλοκαιριού, η κοκκινότριχη γάτα έπαιζε με το αγαπημένο της βιολί. Ο φίλος της, το μικρό λευκό σκυλάκι, γάβγιζε γεμάτο ενθουσιασμό.

-Πόσο μ αρέσουν τα μελωδικά σου τραγούδια, είπε χαρούμενος ο αγαπημένος της φίλος.

Η κοκκινότριχη γάτα, γεμάτη υπερηφάνεια, έπαιξε άλλο ένα τραγούδι.

Καθώς ακουγόταν η υπέροχη μουσική, ένα πιάτο, ξεχασμένο από ένα πικνίκ, μίλησε σε ένα κουτάλι που βρισκόταν κοντά:

-Θα ήθελες να χορέψουμε;, ρώτησε το πιάτο

Σύντομα, το πιάτο και το κουτάλι χοροπηδούσαν και αυτά και τραγουδούσαν μαζί στο μουσκεμένο από βροχή χορτάρι.

-Μακάρι να είχα κι εγώ κάποιον για να χορέψω μαζί του, αναστέναξε η κοκκινότριχη γάτα.

Από μακριά η κοκκινότριχη  γάτα άκουσε το ολόγιομο φεγγάρι να καλεί την αγελάδα:

-Έλα, ας χορέψουμε κι εμείς!

-Μα πως θα σε φτάσω τόσο ψηλά που βρίσκεσαι;, ρώτησε η αγελάδα.

-Κάνε μια προσπάθεια, είπε χαρούμενο το φεγγαράκι.

Το φεγγαράκι έλαμψε ακόμα πιο πολύ και η αγελάδα έκανε μια τολμηρή προσπάθεια, ώσπου ένιωσε να αγγίζει ψηλά τον έναστρο ουρανό και αγκάλιασε το φεγγάρι. Μαζί χόρευαν ως την αυγή, αυτή τη μαγική νύχτα του καλοκαιριού, ακούγοντας τις μαγικές μελωδίες του βιολιού της κοκκινότριχης  γάτας!

…Κυριολεκτικά και μεταφορικά στη ζωή του Κριφ…

Ένα από τα πιο αληθινά, από τα πιο συγκινητικά, από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία, του ασύγκριτου Μενέλαου Λουντέμη.

Όσες φορές και να το διαβάσω δεν το χορταίνω.

Το αριστουργηματικό αυτό αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά, αναφέρεται στο διάστημα της ζωής του συγγραφέα μεταξύ 10 και 11 ετών. Στα χρόνια δηλαδή της γλυκιάς αθωότητας, του αδιάκοπου παράλληλα όμως μόχθου και του σκληρού αγώνα για την επιβίωση. Περιγράφει με τρόπο μοναδικό προσωπικά βιώματα και βιώματα ανθρώπων της ευρύτερης περιοχής της Πέλλας, σ΄ έναν μικρόκοσμο όπου το δίκαιο και το άδικο, το ανθρώπινο και το απάνθρωπο, το γλυκό και το σκληρό πρόσωπο της ζωής έρχονται συνεχώς αντιμέτωπα και μονομαχούν επιδιώκοντας να επικρατήσουν σε μια κοινωνία που αναζητά επίμονα αναδιοργάνωση.

Η γλώσσα του Λουντέμη, όπως πάντα δυνατή, άμεση,  πλούσια σε παρομοιώσεις (γύρω στις 300, σ΄ ένα βιβλίο 186 σελίδων!), γεμάτη επίθετα, προσωποποιήσεις, με μια μοναδική χρήση των σημείων στίξης, σίγουρα δεν αφήνει αδιάφορο τον αναγνώστη.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δωρικός, από τις εκδόσεις Ελληνικά γράμματα και σε μία έκδοση της εφημερίδας Τα Νέα (δημοσιογραφικός οργανισμός Λαμπράκη)

Δεν βάζω τώρα κανένα απόσπασμα από το βιβλίο, γιατί:

1.Μου αρέσει ΟΛΟ από την πρώτη ως την τελευταία λέξη

Και

2.Θα επανέλθω κάποια στιγμή με ένα πιο αναλυτικό ποστ.

Δε θα σας αφήσω όμως παραπονεμένους. Ολόκληρο το βιβλίο, μπορείτε να βρείτε εδώ:

http://www.scribd.com/doc/53351857/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BC%CE%B7%CF%82-%CE%9C%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82

ΣΥΝΕΧΕΙΑ του Συννεφιάζει είναι το Ένα παιδί μετράει τ΄ άστρα

Πόσο αλλιώτικος

κοιτάς  μια μέρα τον καθρέφτη

κι έχουν περάσει χρόνια

Που ήσουνα τόσο καιρό

και γιατί γύρισες;

Δεν ξέρεις

με ένα απλό κατέβασμα στα βλέφαρα

σβήνεις

και μένεις

πάλι

άλλος

ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ-ΑΝΙΔΕΟΙ ΠΑΛΙ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ

Η Θεώνη Κοτίνη γεννήθηκε το 1967 στη Μυρσίνη Ηλείας. Σπούδασε φιλολογία και θεατρολογία στην Αθήνα, όπου ζει, υπηρετώντας ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: "Μικρογραφία", 1999, "Αθώα τη νύχτα", 2003, και "Ανίδεοι πάλι", 2006 (βραβείο ποίησης περιοδικού "Διαβάζω", 2007) -όλες από τις εκδόσεις του περιοδικού "Πλανόδιον".

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showauthor&personsid=964

Πολύ με πίκρανες ζωή
μακριά θα φύγω ένα πρωί
θ' ανέβω σ' ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από κει πάνω

Όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ την πήρες σοβαρά
και συ την πήρες σοβαρά

Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ' ένα μικρούλι τόπι

Κι όλοι αυτοί που σε πικράνανε
από ψηλά αν τους κοιτάξεις
θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι
που στη στιγμή θα τούς ξεχάσεις

Αγαπημένη μου, μην κλαις
πάμε μαζί ψηλά, αν θες
να δεις τη γη απ' τη σελήνη
ένα φεγγάρι είναι και κείνη

Όταν κοιτάς απο ψηλά
μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά
και συ τον πήρες σοβαρά
και συ τον πήρες σοβαρά

Μοιάζουν οι πύργοι με κουκλόσπιτα
και τα κανόνια με παιχνίδια
από ψηλά δεν ξεχωρίζουνε
οι ομορφιές και τα στολίδια

Κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις

Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Κώστας Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής

Άλλες ερμηνείες:
Αλέξανδρος Χατζής

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=4486

Πριν λίγο τέλειωσα το μυθιστόρημα της Φωτεινής Τσαλίκογλου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

http://www.kastaniotis.com/book/960-03-2047-0

«Στο πατρικό σπίτι με τους σκεπασμένους καθρέφτες, μόνοι τους ο Mιχαήλ και η Eλένη προσπαθούν να ζήσουν. Πάνε δεκατρία χρόνια που η Aντιγόνη έφυγε και οι μέρες είναι βουτηγμένες στη σιωπή και την αρρώστια. Ώσπου μια μέρα έρχεται ο έρωτας κι όλα αλλάζουν. H Eλένη όμως είναι ο τελευταίος άνθρωπος στη γη που θα μπορούσε να αγαπηθεί. Το αγόρι με το σημαδεμένο πρόσωπο, η Λεονώρα, ο νεαρός ποδηλάτης, ο Δημήτριος συμμετέχουν στο παιχνίδι ενός παράξενου, δίχως όρια πάθους.
O Έρως φαρμακοποιός θα αφηγηθεί μια μαγική ιστορία, δωρίζοντας στο τέλος την πιο μεγάλη, την πιο εξαίσια ανατροπή.»

Ο τρόπος που γράφει  αυτή η γυναίκα με επηρεάζει πάντα πάρα πολύ, χωρίς να μπορώ να εξηγήσω  γιατί. Τα βιβλία της μου αφήνουν μία αίσθηση φόβου και ένα μάγγωμα στην ψυχή. Ιδιαίτερη γραφή, καμία σχέση με τα «μπεστ σελερ» του συρμού που κυκλοφορούν.  Ξεκινάω  πάντα  να την διαβάζω με αφοσίωση και ενδιαφέρον και καταλήγω στο τέλος  να χάνω  τον εαυτό μου.

Ή είμαι χαζή και τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ή η συγγραφέας εμβαθύνει σε  πρόσωπα και  καταστάσεις με έναν τρόπο εξωπραγματικό.

Εύχομαι μόνο να μην αντλεί το υλικό της από υπαρκτούς ανθρώπους και να είναι προϊόντα αποκλειστικά της φαντασίας…

(Α, επίσης να σημειώσω ότι το βιβλίο, δεν ξέρω πως και γιατί, μου θύμισε κάτι από "Κυνόδοντα".)

Δεν μ΄ αρέσει να καθυστερώ να διαβάσω ένα βιβλίο. Προτιμώ να με συνεπαίρνει, να βυθιστώ στις σελίδες του και να το τελειώσω σε μια μέρα. Αυτό δεν συνέβη ποτέ με την Νανά του Εμίλ Ζολά. Όχι μόνο επειδή δεν μου πολυάρεσε. Ξεκίνησα να το διαβάζω λίγες μέρες πριν μετακομίσουμε. Μεσολάβησε λοιπόν ένα μεγάλο διάστημα για να το ξαναπιάσω στα χέρια μου, αφού το είχαμε ξεχάσει στο παλιό μας διαμέρισμα (στο μεταξύ διάβασα άλλα δύο βιβλία). Ρε παιδί μου, δεν ξέρω, μπορεί να κατατάσσεται στα μπεστ, αλλά με κούρασε πάρα πολύ. Δε λέω, πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του, πολύ δυνατή η ηρωίδα, απίστευτοι συμβολισμοί και μηνύματα, αλλά δεν…

Για όσους δεν το έχουν διαβάσει η υπόθεση είναι η εξής:

Η ιστορία ξεκινά το 1868.

Γεννημένη μέσα στη φτώχεια και στη μιζέρια, η Νανά είναι η κόρη της Gervaise και του Coupeau. Η αρχή του μυθιστορήματος βρίσκει την Νανά σε οικονομικές δυσκολίες, μην έχοντας χρήματα για να αναθρέψει το μικρό γιο της Λουί, τον οποίο απέκτησε σε ηλικία μόλις 16 ετών. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει από το να διαμένει σε ένα μεγάλο διαμέρισμα, δώρο ενός εραστή της. Η άνοδος της αρχίζει με έναν θεατρικό ρόλο, αυτόν της Ξανθιάς Αφροδίτης σε ένα θέατρο του Παρισιού. Στην πραγματικότητα η Νανά δεν ξέρει ούτε να τραγουδά ούτε κατέχει υποκριτικές ικανότητες, τα κουνήματα της όμως ασκούν ακατανίκητη έλξη στους άντρες, οι οποίοι ονειρεύονται να την κάνουν δική τους.

Ειδικά στην περίπτωση του κόμη Μυφφά, ενός υψηλά ιστάμενου αξιωματικού της αυτοκρατορίας, θρησκόληπτου ανθρώπου, που η Νανά γελοιοποιεί καθόλη τη διάρκεια του μυθιστορήματος. Άλλα θύματα της ακόλαστης γοητείας της είναι ο ανήλικος Ζωρζ Υγκόν, ο Βαντέβρ, καθώς και ο αδερφός του Ζωρζ, ο Φιλίπ.

Σε κάποια στιγμή όμως ερωτεύεται έναν συνάδελφο ηθοποιό και φεύγει να ζήσει μαζί του σε μια φτωχογειτονιά του Παρισιού, εγκαταλείποντας τις παλιές της συνήθειες να κοιμάται με αριστοκράτες με αντάλλαγμα χρήματα. Στην πορεία όμως ο Φοντάν αποδεικνύεται πολύ τσιγκούνης και βίαιος και η Νανά μη μπορώντας να τον αντέξει καταφεύγει στην αγκαλιά της Σατέν, στην οποία είναι τρελά ερωτευμένη.

Το απόγειο της δόξας της Νανάς έρχεται σε έναν ιππικό αγώνα, στον οποίο είναι παρών ακόμη και ο αυτοκράτορας Ναπολέων Γ΄ και ολόκληρο το Παρίσι, όταν το άλογο το οποίο ονομάσανε Νανά βγαίνει πρώτο. Ένα ντελίριο θαυμασμού για την Νανά ξεσπά και όλο το στάδιο φωνάζει το όνομα της. Έκτοτε ζει με μια εξωφρενική σπατάλη, ενώ αλλάζει κάθε μέρα πλέον εραστές και παράλληλα κοιμάται και με τη Σατέν.

Αργότερα όμως εγκαταλείπει τους εραστές της καταχρεωμένους από την αχόρταγη ματαιοδοξία της, και φεύγει για τη Ρωσία.

Κανείς δεν γνωρίζει που έχει πάει, γυρίζει όμως στο Παρίσι ξανά για να δει τον γιο της, από τον οποίο όμως κολλά ευλογιά και πεθαίνει κοντά σε όλους όσους γνώρισε.

Με την αφήγηση της ζωής της Νανάς, ο συγγραφέας περιγράφει όλη την αθλιότητα και την ασχήμια μέσα στην οποία ζει η ηρωίδα. Ακόμα και ο θάνατός της παρουσιάζεται συμβολικά, καθώς την ώρα που πεθαίνει κηρύσσεται ο γαλλογερμανικός πόλεμος, ενώ είναι σαν να πεθαίνει μαζί της και όλη η διεφθαρμένη κοινωνία που προκάλεσε μια ζωή σαν τη δική της.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%BD%CE%AC

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Εμίλ Ζολά γεννήθηκε στο Παρίσι στις 2 Απριλίου του 1840. Ύστερα από την πρώτη του επιτυχία, το μυθιστόρημα "Τερέζ Ρακέν" (1867), συλλαμβάνει την ιδέα ενός μεγάλου "ρεαλιστικού κι επιστημονικού" μυθιστορήματος σε πολλούς τόμους, την ιστορία μιας οικογένειας, των Ρουγκόν Μακάρ, την περίοδο της δεύτερης αυτοκρατορίας, έργο που θα ολοκληρωθεί σε μια περίοδο 22 χρόνων. Το 1877 το μυθιστόρημά του με τίτλο "Η ταβέρνα" θα του χαρίσει ευρύτατη αναγνώριση, ενώ η έκδοση του μυθιστορήματος "Νανά" (1880) θα ξεσηκώσει σκάνδαλο. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην υπόθεση Ντρέιφους με το φλογερό του άρθρο "Κατηγορώ". Πέθανε δηλητηριασμένος από καπνό, στις 29 Σεπτεμβρίου του 1902, στο διαμέρισμά του στο Παρίσι, εξαιτίας φραξίματος της καπνοδόχου. Παρόλο που η αστυνομία αποφάνθηκε ότι ο θάνατός του ήταν ατύχημα, δεδομένου του αριθμού των εχθρών που είχε δημιουργήσει από την υπόθεση Ντρέιφους, οι φήμες για δολοφονία του δεν έπαψαν να απασχολούν την κοινή γνώμη.

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showauthor&personsid=10482

…Αυτά τα κρεβάτια είναι όλα φτιαγμένα

και προορίζονται για μένα, για σένα!

Αυτά τα κρεβάτια είναι όλα φτιαγμένα

για ν΄  ανέβεις πάνω: περιμένουν εσένα.

Κρεβάτια που μέσα σε τσέπες χωράνε,

κρεβάτια με λιχουδιές για όσους πεινάνε,

κρεβάτια σαν άρματα θωρακισμένα,

σε πλάτη ελέφαντα σκαρφαλωμένα.

Κρεβάτια που στα άστρα μπορούν να σε πάνε,

ή σαν υποβρύχια να κολυμπάνε,

κρεβάτια ελαστικά για να πηδήξεις,

κρεβάτια που δεν νοιάζεσαι αν θα βρωμίσεις.

Κρεβάτι ορνιθολογικών μελετών,

κρεβάτι για θερμοκρασίες σφοδρών παγετών,

κρεβάτι οποιοδήποτε μπορεί να μας κάνει,

για να ρθει στα μέτρα μας όμως, φτάνει…

Να ναι αλλόκοτο, να είναι φευγάτο,

να είναι κυρίως μ΄ εκπλήξεις γεμάτο,

να είναι σε μέγεθος εξωπραγματικό,

με σχήμα παράξενο, εκπληκτικό.

ΟΧΙ μονάχα κρεβάτια λευκά, που κλείνουν,

μαζεύουν και δένουν σφιχτά.

Κρεβάτια που πέφτεις για ύπνο τη νύχτα,

που κλείνεις τα φώτα και λες καληνύχτα.

ΣΥΛΒΙΑ ΠΛΑΘ (Εκδόσεις Μελάνι, μετάφραση Αργυρώ Πιπίνη-Φοίβος Δουδώνης, εικονογράφηση Δωροθέα Λαμπρινοπούλου)

http://archive.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=07/04/2006&id=10100360

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ

Πάει κι αυτή η εβδομάδα.Άντε, να πάνε τα φαρμάκια κάτω...

Να σαι ευτυχής

που αξιώθηκες

τη νέα μέρα ν΄ αντικρίσεις.

Πόσοι δεν τα κατάφεραν

στο νέο φως

να γίνουν κοινωνοί.

Κι αν η αγάπη -έπαθλο-

γλυκά σε στεφανώσει

σήμερα θα σαι νικητής.

Αν αγαπάς όλα τα καταφέρνεις

γιατί η αγάπη όλα τα μπορεί.

ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

(Ημερολόγιο 2008,Εμπειρία Εκδοτική)

"...Η καρδιά του ανθρώπου(και ο δον Κλοντ είχε μελετήσει καλά αυτά τα ζητήματα) δεν μπορεί να χωρέσει παρά μια συγκεκριμένη ποσότητα απελπισίας και δυστυχίας. Όταν το σφουγγάρι ποτιστεί με νερό, ολόκληρη θάλασσα να περάσει από πάνω του, δε θα το βρέξει ούτε με μια παραπάνω σταγόνα."