Γι΄ αυτή την εβδομάδα ένα από τα αγαπημένα ποιήματα του μωρού μου :**
Κατοικίδιος σκορπιός (αποσπάσματα)
Έγινε βράδυ πάλι.
Ποιήμα του δωματίου
Κατοικίδιος σκορπιός κατεβαίνει απ΄ το ταβάνι
Και πρέπει να μείνουν λίγες ώρες μαζί
Αυτός και το βράδυ
Σ΄ αυτό το τοπίο μόνο κι επιληπτικό
Απ΄ τη λυπημένη σπατάλη μιας σκέψης
Μια σαχάρα από καθρέφτες
Όπου εγώ και ο θάνατος
Συναντιόμαστε κάθε μέρα σχεδόν
Με τις ίδιες συνηθισμένες κινήσεις
Τις ίδιες νύχτες
Βλέποντας κι απόψε
Αυτό το ζαχαρί ζευγάρι
Με μια σκόρπια διάθεση
Απ΄ το καπνισμένο μάτι
Λέξεων μόνο καθώς επιπλέουνε στο ποιήμα
Ή με τη σίγουρη σημασία ενός σκορπιού
Να πλέει μέσα σ΄ αυτό το κουβαριασμένο
Στο πάτωμα ζευγάρι κάλτσες.
****
Γιατί τέλειωσα.
Αυτή ναι η Σαχάρα μου
Με τους σκορπιούς της επάνω μου
Πάνω στην πλάτη μου
Στην πλάτη της πλάνης
Σ΄ όλα τα πλάτη
Η γεωγραφία μ΄ άρεζε κάποτε
Όμως τώρα τόσο χαμένες
Οι πρωτεύουσες της οδύνης μου
Σε μια δίνη.
ΤΡΑΪΑΝΟΣ ΑΛΕΞΗΣ
